Bookstamel gaat van grijs naar zwart

Hey lieve lezers van Bookstamel, Tja hoe begin je een blog die je eigenlijk niet wil schrijven. De tijd is gekomen dat Bookstamel voor nu compleet stopt. Ik hoop ooit de recensies die nog te goed zijn te kunnen schrijven (Misschien doormiddel van gast recesenten) Maar voor nu heb ik de rust nodig om er echt een punt achter te zetten.

Waarom?

Tja dat is simpel afgelopen vrijdag heb ik weer een afspraak in het ziekenhuis gehad. Daarbij heb ik weer een gezichtsveld test gehad en ze zien duidelijk dat ik met mijn linkeroog mijn linker zichtsveld kwijt ben. Hou maar eens een blaadje voor het midden van je oog zodat je alleen nog maar met het rechterdeel van je oog kan zien. Dan snap je hoe groot deel van mijn zichtsveld is weg gevallen. Aangezien ik met rechts maar 5 % zie is daar ook een groot deel van mijn zichtsveld weg.

Vooral fietsen en het verkeer is momenteel dood eng omdat ik gewoon heel veel niet zie aankomen. Daarnaast is mijn zicht in mijn linkeroog van 130% naar 25 gegaan. Inmiddels is dit weer 50% maar je snapt denk ik wel op hoe een grote koeienletters mijn computer en telefoon staan om nog iets te lezen of typen.

Elke keer als ik in mijn boekenkamer zit huilt mijn hart. Ze zien namelijk oog technisch niks bij de oogarts. Dit betekend dat ik daar niet meer terug hoef te komen want die kunnen niks doen. Ze hebben me weer terug gestuurd naar de neuroloog maar ja die konden vorige keer ook niks vinden. 7 jaar geleden was dit het zelfde toen ik het zicht verloor in mijn rechteroog. Ik heb dus net als de dokters geen idee of mijn zicht ooit nog terug komt en verbeterd of dat het zo blijft en ik er mee moet leren leven. Voor nu ga ik nog steeds van het beste uit.

En besteed ik mijn tijd graag in de keuken want koken kun je ook door te voelen en te proeven. En tja als ik recht vooruit kijk lukt snijden ook wel. Verder probeer ik wat te postcrossen door de teksten met grote letters op mijn pc te typen maar naar 10 min heb ik dan al hoofdpijn. Sowieso heb ik veel hoofdpijn en ben ik vaak moe omdat mijn ogen continu bezig zijn met scherpstellen.

Het is wat het is maar ik wil gewoon niet de druk voelen van toch iets te posten dus blijft het voor nu even zwart.

Wie weet in de toekomst ooit….

Ik wil iedereen bedanken voor de liefde voor mijn blog de mooie boeken die ik heb mogen lezen en de mooie interviews die ik heb mogen doen.

Liefs, Melanie