Hey lieve lezers van Bookstamel, op deze speciale dag mijn 40ste verjaardag sluiten we de maand van de winterverhalen af! Volgende maand zijn we terug met een nieuw thema. Kun jij al raden wat het thema is voor volgende maand? Het korte verhaal van vandaag is geschreven door mijn vaste schrijver kan ik ondertussen wel zeggen. Want als iemand het bijv toch niet red om een verhaal te schrijven dan kan ik altijd bij Joseph Roelands terecht voor een verhaal en dat vind ik super fijn en heel lief! Dus dat mag ook wel eens benoemd worden. Het verhaal dat Joseph deze keer schreef heet Lange Nacht. Heel veel leesplezier.

Lange nacht

1 – 1 uur ‘s middags

‘Wat hebben mensen toch met seizoenen?’ vraagt Karola hem, ‘al je vrienden slapen, als de zon hier in de zomer niet onder gaat en nu zijn ze gewoon aan het werk, terwijl het al vier etmalen nacht is.’ Brovik kijkt zijn vriendin lachend aan. Ze is nauwelijks groter dan zijn trouwe viervoeter die naast haar ligt te snurken.
‘Ik denk dat ze het ritme van thuis willen blijven vasthouden.’ De vrouwelijke dwerg schudt niet begrijpend haar hoofd en vertelt trots dat ze in de winter, als de zon onder blijft, makkelijk drie weken aan één stuk kan slapen. Ze vindt mensen maar rare wezens.
‘Jij bent okay hoor, jongeman’ voegt ze er snel aan toe. Hij moet altijd lachen als ze hem zo noemt. In jaren klopt het ook wel. Toch is Brovik met zijn 46 veel ouder dan Karola met haar 64, aangezien dwergen nou eenmaal veel ouder kunnen worden. Ze is eigenlijk nog maar net puber af.

2 – 2 maanden geleden

Hun ontmoeting is er één uit de categorie ‘onverwachts en ongewenst’, van beide zijden. Er van overtuigd dat er niemand in de buurt is, loopt Brovik een paar weken geleden de sauna uit van zijn jachthutje, ruim twaalf kilometer van het dorp. Op dat moment hoort hij één van zijn vier wolvenvallen dichtklappen, schuin achter hem, gevolgd door een hartgrondige vloek. Denkend dat er iemand hulp nodig heeft, rent hij naakt het pad op waar hij deze dame de val van haar voet ziet wrikken, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Als ze hem ziet blijven ze elkaar minutenlang in opperste verbazing aankijken. Hij, omdat hij nog nooit eerder een dwerg zag. Zij, omdat ze nog nooit eerder een naakte mensen man heeft mogen aanschouwen.
‘Gaat het?’ is hij de eerste die iets uitbrengt.
‘Slechts een paar schrammen,’ antwoordt Karola, ‘heb jij het niet koud?’ Pas op dat moment beseft Brovik dat hij naakt is en loopt gauw terug naar binnen om wat aan te trekken. Tot zijn verrassing zit ze nog op hem te wachten, als hij weer buiten komt. Ze wil hem vragen om hun ontmoeting geheim te houden, hij had haar nooit mogen zien, maar ze was klunzig in die val gelopen. Hij belooft het.

De weken erna gaat hij een paar keer vergeefs naar zijn jachthut. Brovik denkt dat ze hem vergeten is, maar besluit de ontmoeting toch geheim te houden. Ten slotte zou niemand hem geloven. Intussen verdiept hij zich in de legendes over dwergen en andere wezens in dit gebied. Over ontmoetingen tussen mensen en dwergen is weinig te vinden. En als er iets over wordt verteld, loopt het meestal niet goed af voor één van beiden.

3 – 3 december

De dagen bestaan nog maar uit een paar minuten zon per dag. Deze komt niet eens meer helemaal boven de horizon uit. Die middag, zo’n tien minuten voordat de zon helemaal onder gaat, ziet hij haar weer. Ze staat tussen de bomen naar hem te kijken en wenkt. Het liefst wil hij haar optillen en knuffelen, maar hij beseft dat ze geen kind is, ondanks haar kleine lijf.
Karola is wat voorzichtiger. Ze zegt dat ze hem na hun eerste ontmoeting al een paar keer gezien heeft, maar ze wil niet het risico lopen dat anderen haar ook zien. Dus ze vraagt hoe vaak hij bezoek heeft in dit afgelegen huisje. Brovik legt uit dat hij hier in de afgelopen twee jaar precies één keer iemand heeft gezien. Een loodgieter die hem hielp met een probleem met zijn sauna. Haar gezicht straalt en vanaf die dag zien ze elkaar minstens vier keer per week.

De vriendschap groeit en ze leren meer en meer van elkaar. Hij vraagt of hij dingen mag opschrijven, om ooit de mensen meer over dwergen te leren, zonder haar bij naam te noemen uiteraard. Ze knikt en vraagt of zij hetzelfde andersom mag doen. Zo zitten ze urenlang in zijn hutje. Stellen elkaar vragen en schrijven alles op tot hun vingers pijn doen en ze de pennen neer moeten leggen.
Ze hebben binnen ook een schuilplaats voor haar gemaakt, voor als er toch onverwacht iemand zou langskomen. Steeds vaker blijft ze ook slapen, of kookt voor hem, als hij uit jagen is. Ze lijken soms bijna een stelletje. Nog voelde hij zich zo op zijn gemak.

4 – 4 overtredingen

‘Missen de anderen je niet, als je zo vaak en lang bij me bent?’ vraag hij op een dag aan haar. Ze schudt haar hoofd en kijkt hem doordringend aan.
‘Ik ben zoals jij, iemand die graag alleen is. Al zou je dat nu van ons niet zeggen. Ik kan niet zo goed met mijn eigen volk overweg. Veel meer met andere wezens. Al is dat eigenlijk verboden voor ons, vooral mensen. Met jou heb ik al drie van de vier overtredingen begaan.’
‘Wat zijn die overtredingen?’ wil hij nieuwsgierig weten. Karola neemt een slokje thee en denkt na over hoe ze dit zal gaan uitleggen. Hij kent haar inmiddels goed genoeg om dat rustig af te wachten. Ze heeft al vaker uitgelegd dat dwergen overal de tijd voor nemen.
‘De minst erge overtreding, die gebeurt wel vaker, zeker bij onhandige dwergen zoals ik, is het worden gezien. Tenzij het heel vaak voorkomt, is de straf daarvoor niet veel meer dan een waarschuwing en een preek over hoe je beter moet opletten. De tweede overtreding is al wat ernstiger: het praten met een mens. Dat is normaal gesproken slechts voorbehouden aan speciaal geselecteerde dwergen die daar een opleiding voor hebben gehad, zodat ze precies weten wat ze wel en niet moeten zeggen.’
‘Jullie vinden ons wel heel erg eng en gevaarlijk,’ lach Brovik, haar opsomming onderbrekend. Haar mooie ogen knijpen zich tot spleetjes en ze gromt dat mensen dat ook zijn.
‘Niet het individu, zoals jij. Jij bent lief en goed. Maar de mensheid als geheel maakt heel veel kapot in de wereld dat ons dwergen dierbaar is. Om nog maar te zwijgen van wat sommigen van ons is aangedaan als we in jullie handen terecht kwamen.’ Brovik bloost en knikt. Hij kent de verhalen uit de boeken die hij las en weet maar al te goed hoe arrogant de mens moet overkomen op andere wezens.
‘Wat is de straf voor praten met mij?, probeert hij het gesprek weer terug te brengen op de overtredingen.
‘Afhankelijk van hoe vaak en hoeveel, loopt dat uiteen van het verliezen van wat privileges tot een paar jaar werken in de diepste mijnen.’ Enigszins geschrokken kijkt Brovik haar aan. Hij heeft nooit beseft dat ze zo’n risico nam voor hem. Ze ziet zijn reactie en schiet in de lach.
‘Wees gerust, lieverd. Dan zou ik wel eerst betrapt moeten worden. Maar om wat wij allemaal al besproken hebben, mag ik wel een jaartje of dertig de mijnen in. En dan is dat pas de tweede overtreding.’

Ze neemt nog een slokje thee en hij ziet haar wangen nu iets kleuren.
‘De derde overtreding,’ gaat Karola nu op fluistertoon verder, ‘is het je aangetrokken voelen tot een mens. Dat leidt zonder meer tot langdurige opsluiting.’ Ze kijkt hem met waterige ogen aan. Het duurt even voor hij beseft dat ze zei dat ze drie van de vier overtredingen al had begaan. Ook hij neemt nu de tijd om voor de verandering eens niet een te snelle botte opmerking te maken. Wat zij voelt verbaast hem niet. Dat voelt hij ook al weken.
‘In elk geval zijn we samen schuldig aan deze drie overtredingen,’ zegt hij uiteindelijk, ‘al staan er bij ons niet zulke straffen op.’ Het tweede deel van zijn zin hoort ze al niet meer, omdat het eerste deel zo bij haar binnenkomt.

5 – 5 minuten

Bijna een uur praten ze niet meer. Ze zitten stil op- de bank naast elkaar en houden elkaars hand vast. Genietend van het moment. Allebei in gedachten verzonken. Niet goed wetend wat nu de volgende stap kan zijn, of wat een goed moment is om een volgende vraag te stellen.
‘Toch is het niet eerlijk,’ doorbreekt hij uiteindelijk de stilte. Ze kijkt hem vragend aan. ‘Het is fijn dat we ons tot elkaar aangetrokken voelen, heel fijn, maar jij zag mij al naakt en ik jou nog nooit.’ De stralende lach, die hij daar al zo vaak mocht zien, breekt weer dor op haar gezicht.
‘Ik geef toe dat het me beviel wat ik zag, zelfs al had je het koud,’ plaagt ze hem terug. Dat springt ze van de bank en loopt naar de slaapkamer. Bij de deur draait ze zich om. ‘Zet de sauna maar vast aan, ik kom over vijf minuten.’
Brovik heeft deze sauna eigenlijk alleen voor zichzelf gemaakt. Hoe kon hij ook vermoeden dat er ooit iemand mee zou willen? Hij legt wat spullen zoveel mogelijk op de grond in een hoek, zodat ze misschien net samen op het bankje passen.
Waarom voelt hij zich zo zenuwachtig? Hij probeert zich een voorstelling te maken, van hoe ze er naakt uit zal zien. Gek eigenlijk, dat hij haar zo erg mag, je zou het zelfs een beetje verliefd kunnen noemen, zonder dat dat facet van belang is of was. Misschien komt dat door zijn leeftijd. Hoe zou het voor haar zijn? Zij is pas net aan volwassen te noemen. Spelen hormonen dan ook zo’n grote rol, net als bij mensen? Hij beseft dat ze deze onderwerpen in al hun gesprekken volledig hebben vermeden.

De deur piept als ze binnenkomt. De handdoek die ze heeft omgeslagen is voor haar bijna een lange jurk en reikt tot vlak boven de grond. Ze kijkt naar zijn lijf en glimlacht. Ze heeft blosjes op de wangen en vindt het blijkbaar allemaal toch wat spannender dan ze zou willen toegeven. Ze draait zich om en gooit de handdoek naar buiten voor ze de deur weer sluit.
Ademloos kijkt hij naar haar lijf. Waarschijnlijk zijn het de beelden uit films die zijn verwachtingen hebben bepaald, maar ze is veel slanker dan hij zou hebben verwacht. Ze kijkt over haar schouder en ziet zijn ogen dwalen.
‘Je bent prachtig,’ brengt hij moeizaam uit.
‘Dank je,’ fluistert ze terug en draait zich heel langzaam om. Voor hem staat een beeldschone jonge vrouw met perfecte, volle rondingen. Onwennig staat ze hem toe dat hij haar van top tot teen bekijkt. Haar ogen dwalen ook over hem en als ze ziet dat hij het ditmaal niet koud heeft, geeft ze hem een speelse knipoog.

6 – 6 maal

Wanneer ze de sauna weer verlaten, hebben ze zich ook meerdere malen aan de vierde overtreding schuldig gemaakt. Het zou voor haar verbanning betekenen, als andere dwergen er ooit achter zouden komen. Karola vindt het niet erg. Ze vind hem alle eventuele straffen meer dan waard. Sterker nog, de volgende keer dat ze hier terugkomt, zal ze niet meer weggaan. Ze gaat afscheid nemen van de paar dwergen die ze mag, en zal hen zeggen dat ze op reis gaat. Na de winter zal haar leven samen met Brovik gaan beginnen. Of anderen dat nou willen begrijpen of niet.

Joseph

Vond je dit nou een super leuk verhaal lees dan ook eens de andere korte verhalen van Joseph! De zeven kerstballen, Droom Elf, of sneeuwpop. Of lees eens zijn boeken Gebroken Zandloper of Heksenburcht.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van lange nacht!

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***