Hallo lieve lezers van Bookstamel, vandaag is het tijd voor het interview met Viviane Gerits. Jullie hebben Viviane al beter leren kennen de afgelopen weken want ik stelde Viviane al aan jullie voor, ze vertelde al over haar favorieten en je kon mijn recensie van haar boek ooievaarsnest lezen. Maar nu is dan het moment om afscheid van Viviane te gaan nemen voor deze maand en dat doen we dus met het interview.

Interview met Viviane Gerits.

Waar komt je liefde voor het vertellen van verhalen vandaan? Heb altijd graag gelezen en verteld. Vroeger schreef ik kilometerslange brieven aan vrienden en familie. Als mijn ouders op vakantie waren en mijn nog kinderen klein, schreef ik bijna een krant vol aan nieuwsjes naar hen. In het hotel kregen ze dan van de hotelbediende een rolletje faxpapier als die ‘krant’ binnenrolde in het hotel. Ik had pennenvrienden over de hele wereld en genoot erg van het schrijven en ontvangen van de lange brieven.

Wist je al jong dat je later graag een boek wilde gaan schrijven? Ja dat wist ik al heel vroeg, ik wist alleen niet of het er ooit van zou komen en of ik het wel zou kunnen. Toch was ik altijd wel heel fel geïnteresseerd in mooie schriften om mijn verhalen in te schrijven en ontwikkelde een liefde voor vulpennen. Nog steeds kan ik moeilijk voorbij een mooi schrift of schrijfboek voorbij lopen zonder het te strelen of van nabij te bekijken.

Is schrijven je fulltime baan of beoefen je er nog een ander beroep naast? Ik begon te schrijven toen ik na een burnout in de sociale sector halftime ging werken. Na een half jaar meer tijd te hebben begon er ruimte te komen om die droom waar te maken. Mijn eerste boek kwam in 2015 op de wereld…nu zeven jaar later zijn het vijf boeken. Drie familieromans die elkaar opvolgen ‘hond in een kegelspel’, ‘witte zwanen, grijze zwanen’ en het ‘ooievaarsnest’ zijn familieromans. ‘hond in een kegelspel is niet meer verkrijgbaar. Ooievaarsnest mijn laatste familieroman en Vuur, de thriller kwamen allebei einde september 2022 uit. Momenteel ben ik opnieuw een thriller aan het schrijven, wat een erg leuke bezigheid is.

Wat vind je het moeilijkste aan het proces van verhaal in je hoofd naar boek in de winkel?

Het verhaal in mijn hoofd, is nooit een afgewerkt verhaal. Er is een soort van draaiboek, maar tijdens het schrijven, verandert er vaak nog veel aan het oorspronkelijk idee. Het verhaal, voordat ik het eerst laat lezen aan de proeflezers, kost bloed, zweet en tranen, omdat het verhaal nog moet groeien en ontwikkelen. Je bent pas rustiger als de proeflezers enthousiast zijn. Voor mij, is het precies dat ongeduldig wachten op hun mening dat emotioneel het moeilijkste is. Nadien begint het redigeren en eventueel ook het herschrijven van bepaalde stukken in het manuscript. Het lastige is misschien het boek aan uitgevers aanbieden. Dan start een lange wachttijd (tot wel negen maanden) voor er gereageerd wordt. Zelf ben ik een heel ongeduldige vrouw, en die wachttijd is vreselijk. Nu op dit moment moet ik niet verder zoeken naar een uitgever als ik een thriller schrijf. Ik kan bij phoenix books terecht die mijn laatste thriller uitbracht. Bij de familieromans gebeurt hetzelfde, ook daar heb ik aquaZZ als vaste uitgever.

Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd tijdens het schrijven van je boeken? Geduldig te zijn en me niet te haasten bij het schrijven en herschrijven. Blijven focussen en het niet erg vinden om het verhaal volledig om te gooien, vaak wordt het dan zelfs beter en spannender. Vaak is het niet je eerste plot dat het uiteindelijke plot wordt. Het schrijven van het verhaal is een proces in je geest en soms gaat het verhaal met je op de loop en voel je dat je bepaalde personages meer ruimte of actie moet geven. Niet halsstarrig vasthouden aan het originele idee geeft meer kansen om een goed verhaal te schrijven. Het creatieve proces op zich is heerlijk en zelfs verslavend. Wat je proeflezers vertellen na het lezen van je boek, moet je aan het denken zetten en ervoor zorgen dat je het verhaal nog verbetert. Ze zijn een fantastisch klankbord om je verhaal meer kleur te geven. Zelf vind ik ze ontzettend belangrijk.

Als je een personage zou moeten bedenken dat gebaseerd is op je eigen persoonlijkheid hoe zou dit personage er dan uit moeten zien? Genietend van liefde, soms te empatisch, rustzoekend, behoefte aan sociaal contact, genietend van :natuur, wol spinnen, fotograferen, familie en varen, een beetje zoals het karakter van Anna in ‘witte zwanen, grijze zwanen’ en het ‘ooievaarsnest’.

Als je boek eenmaal in de boekhandel ligt gaan er natuurlijk allemaal mensen een mening vormen over je boek. Vind je het lastig om deze meningen te lezen? Nee, daar heb ik ondertussen echt mee leren omgaan. Iedereen mag zijn mening hebben. Meestal vallen de commentaren goed mee. Alleen begrijp ik soms niet bepaalde lezers die je boek recenseren, beoordelen, en waar uit hun oordeel duidelijk blijkt dat ze het niet echt gelezen hebben. Dat vind ik dan pijnlijk omdat het geen echt gefundeerd oordeel is. Waarom wil iemand dan een slechte recensie schrijven?

Wat vind je het lastigste aan het promoten van je boek? Jezelf in de kijker zetten. Dat kost me moeite, mezelf verkopen via sociale media: het kan niet anders, maar het blijft een moeilijke. Je leert altijd bij, maar ik vind een op een contacten in real life gemakkelijker om over mijn boeken te vertellen. Het promoten is iets wat de meeste schrijvers moeten leren en anders zullen ze hun boek niet genoeg in de kijker kunnen zetten bij de lezers en blijft het onbekend en onbemind. Maar echt gemakkelijk is dat dus niet nee.

Met welke auteur zou je wel eens samen een boek of verhaal willen schrijven? Samen met een andere thrillerschrijver. Familieromans wil ik alleen schrijven, zonder mede-auteur omdat die verhalen organisch groeien vanuit mijn ervaringen en vaak al leven in mijn geest. Thrillers, ja die worden soms beter als je met twee auteurs bent. Er zijn dan meer invalshoeken en geheimen in het boek te verwerken. Dan waak je met twee over de plotlijnen en er ontstaan misschien nog meer lagen in het verhaal

Onlangs verscheen Ooievaarsnest kun je voor de lezers die jouw boek nog niet kennen in het kort vertellen waar het boek over gaat?

In Ooievaarsnest zijn liefde en vriendschap een rode draad. Het is een familieroman en draait rond een hoeve in Friesland die omgebouwd werd tot B&B en die geopend wordt. We volgen de belevenissen van een warme familie gedurende de periode van zes maanden uit hun leven. Het verhaal gaat over een familie die elkaar over de grenzen heen steeds beter leert kennen en waarvan hun levens in elkaar verweven worden.

Hoe heb je jouw man leren kennen? Mijn man leerde ik 22 jaar geleden via internet kennen. Ik zocht iemand om te wandelen. We mailden lang voor we in het oog hadden dat we slechts 20 kilometer van elkaar woonden. Toen we elkaar voor het eerst zouden ontmoeten, vroeg ik hem hoe ik hem zou herkennen: hij antwoordde: aan de nieuwe tapijtjes in mijn auto. Voor dit soort van humor viel ik wel.

Wat is de mooiste vriendschap die je ooit hebt gehad? De vriendschappen met twee oudere dames, een tante en een vriendin die boerin was. Die hebben me veel gegeven en geleerd. Het was zo fijn om deze generatie overschrijdende vriendschap te kunnen delen met hen. Ze zijn beide overleden, maar ik warm me nog steeds aan de warme herinnering van wat vriendschap kan doen voor een mens.

Naast schrijven heb je een grote passie voor de natuur waar komt deze passie vandaan? Ik hou ervan te wandelen en te fotograferen. Op slechtere dagen ontdekte ik dat buiten zijn in groen en natuur, mijn gedachten positiever maakten en ik geniet van kleuren en vormen en dieren in de natuur en hou ervan om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Ik leerde de laatste twintig jaar bewuster naar mijn omgeving te kijken en leerde o.a. ook om alleen te gaan wandelen zonder gezelschap en te fotograferen. Vroeger zou ik daar minder deugd aan gehad hebben. Maar ook nu nog hou ik er ook van om samen met anderen te wandelen.

Zien we deze passie ook terug in jouw verhalen? Zeker wel in de familieromans die zich voornamelijk in Friesland afspelen.

Hoe is de cover voor Ooievaarsnest ontstaan? Vanuit voorbeelden van mijn foto’s van ooievaars en een idee van de uitgever.

Welke wijze les zou je mee willen geven aan jonge aspirant auteurs? Je laten raad geven, veel gebruik maken van proeflezers en zeker een redacteur aan te spreken voor je je boek bij een uitgever binnen brengt

Wat is je aller grootste droom? Nog lang mogen genieten van de boot, het schrijven en mijn familie rond me heen.

Is er nog een thema waar je graag een boek over zou willen schrijven? Ben ondertussen aan een nieuwe thriller bezig… maar wil nog niet verklappen waar die over gaat. Na ooievaarsnest komt er waarschijnlijk ook nog een vervolg over het reilen en zeilen in de B&B… lezers stelden me die vraag al enkele keren. Met het vervolg op ‘ooievaarsnest’ ben ik nog niet bezig. Ook daar zal veel opzoekwerk aan vooraf gaan. Wat trouwens ook leuk is in aanloop naar het schrijven van een boek.

Tot slot heb ik een aantal dilemma’s voor je welke kies je en waarom?

Binnen of buitenland? Als ik echt moet kiezen, dan binnenland (ook al beschouw ik ook Nederland ondertussen als binnenland)

Koffie of thee? Liever koffie, hoewel ik ook graag gemberthee drink.

Paperback of hardcover? Hardcovers zijn de max, maar mijn boeken zijn paperbacks.

Lezen of schrijven? Allebei… maar als ik iets moet laten, weet ik het even niet. Vermoedelijk het schrijven. Boeken lezen wil ik namelijk nooit missen, en ik hoop dat nog zeer lang te doen, langer dan het boeken schrijven, vermoed ik.

Een groot huis of een grote tuin? grote tuin

Lopen of fietsen? lopen

Schrijven met de hand of op de p.c? Vroeger eerder met de hand, nu de laatste jaren meteen op de laptop. Dan heb je meer mogelijkheden om te verbeteren of dingen weg te laten of toe te voegen.

Fantasie of werkelijkheid? Fantasie, maar vaak gestoeld op waar gebeurde zaken. Het moet realistisch blijven en geen sci-fi.

Uit eten of lekker zelf thuis koken? Uit eten

Doe vakantie of relax vakantie? Euh…hangt van de doe-vakantie af, die kan ook relax zijn hoop ik.

Dit was het interview met Viviane Gerits. Super bedankt Viviane dat je mee wilde werken aan deze blogs van eigen bodem.

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***