Autisme en Add een negatief labeltje of niet?

Hey lieve lezers van Bookstamel, vandaag zag ik een oproepje op rum een site waar tijdschriften kranten etc mensen zoeken voor interviews / artikelen over een bepaald onderwerp. De oproep was voor ouders die er bewust voor kozen hun kind niet te laten testen op Autisme, add, hoogbegaafdheid etc. Omdat deze ouders niet willen dat hun kind een labeltje krijgt. Maar is Autisme en Add nou echt een labeltje of kan zo’n diagnose je echt helpen? Tijd om mijn ervaringen op dit gebied met jullie te delen.

Mijn jeugd.

Laat ik bij het begin beginnen mijn jeugd. Ik was een vrolijk onbezonnen meisje. Ik hield van toneel, zingen, dansen maar kon ook uren alleen spelen. Ik kon bijvoorbeeld al het speelgoed uit een grote rietenmand die wij hadden gooien om dan vervolgens stil onder die mand te gaan zitten spelen. Aansluiting bij andere kinderen vond ik niet echt ik was altijd een beetje die vreemde eend in de bijt en floepte alles eruit wat ik dacht.

Dit resulteerde in het feit dat ik flink gepest werd. Mijn moeder is dan ook verschillende keren met mij naar een psycholoog. Ik werd bestempeld als ik krijg allerlei dingen te horen en zoveel verschillende sessies met psychologen dat ik toen ik een tiener werd en deze mensen echt nodig had door een aantal gebeurtenissen in mijn leven er zo’n hekel aan had dat ik besloot om niet te gaan.

Deze sessies haalde namelijk niks uit. Ik werd nog steeds gepest, was nog steeds anders als de meeste kinderen, werd nog steeds letterlijk ziek van de spanning. Een verjaardag, kerst, sinterklaas je kon er donder op zeggen dat ik of ziek op bed lag (Migraine, spugen) of voor straf op mijn kamer zat omdat ik super boos werd. Die hoofdpijnen had ik heel erg vaak en ook het spugen. Deze momenten waren voor mij een hel maar de dokter vond niks raars dus het was iets dat gewoon bij mijn leven hoorde.

Ik werd ouder en kreeg ptss

Ik werd ouder en maakte nogal wat mee in mijn leven. Toen ik 7 jaar geleden op mijn 33 ging verhuizen ontwikkelde ik verlate ptss zoals ze het noemde. Op dat moment had ik eindelijk naar jaren een veilige haven en kwam alles wat er vroeger was gebeurd eruit. Ik moest wel weer therapie gaan volgen. Ze besloten mij EMDR therapie te geven maar dat hielp niks dus stopte ik ermee.

Weer een jaar later was ik op. Ik had een hoop angsten ontwikkeld en kon niet meer dus zocht ik hulp. Er waren flink wat wachtlijsten en het eerste jaar waren het dan ook vooral gesprekken om mijn hart even te kunnen luchten. Toen was het eindelijk tijd voor een intake. Omdat ik al zoveel therapie had gehad wilde ze nu een IQ en een persoonlijksheidstest doen. Voor de testen was ik super zenuwachtig maar dat was eigenlijk nergens voor nodig. Bij mijn IQ kwam eruit dat ik eigenlijk veel slimmer was dan ik liet blijken op sommige punten zelfs hoogbegaafd. De persoonlijksheidstest gaf weer dat ik me iets kinderlijker gedroeg dan voor mijn leeftijd goed was. Dus werd ik naar het team persoonlijksheids stoornis gestuurd.

Je raad het al ook daar was een flinke wachttijd. En toen had ik mijn eerste gesprek met een super lieve vrouw! Deze therapeut wist mij echt op mijn gemak te stellen en al snel te doorgronden. Het was denk ik ons tweede of derde gesprek dat ze vroeg of ik er wel eens aan gedacht had dat ik autisme kon hebben. Ik gaf aan van niet maar dat ik wel een boek aan het lezen was Zondagskind van Judith Visser waar ik veel in herkende. Deze therapeut gaf aan dat ze vermoede dat ik autisme had en vroeg of ik dit wilde laten testen.

Mijn eerste gedachten was ook nee joh ben je gek! Dan krijg ik een labeltje en al die vooroordelen nee daar zit ik niet op te wachten. Maar na een gesprek met mijn partner en moeder besloot ik om het onderzoek toch aan te gaan. Dit betekende wel weer een nieuwe wachtlijst en afscheid nemen van mijn huidige therapeut.

Ik heb autisme en add

Nou zo gezegd zo gedaan er volgende een heel aantal gesprekken om te testen of ik autisme had. Eigenlijk kwam al vrij snel naar boven dat ik dit had. En gelijk vielen er eigenlijk heel veel dingen op zijn plek voor mij. Ik werd doorgestuurd naar een centrum dat gespecialiseerd is in Autisme en ADD/ADHD. Bij mijn intake daar zat een vrouw die zei ik denk dat je niet alleen autisme hebt maar ook add. Ik had echt nooit aan add gedacht want ik was geen druk kind als het gaat om rondrennen etc. Maar add blijkt meer in je hoofd te zitten en dat klopte wel mijn hoofd staat nooit stil en ik kan met het ene bezig zijn iets gaan pakken en opeens aan iets anders beginnen. Dus volgde er ook een test om te kijken of ik ADD heb.

En ja hoor ik had niet alleen autisme maar ook add. Na een aantal gesprekken werd alles alleen maar duidelijker en duidelijker.

Heeft dat labeltje autisme en add nu veel veranderd voor mij?

Ja, maar dan juist in positieve zin. Ik weet waarom ik bepaalde dingen gewoon niet kan hoe graag ik het ook zou willen, ik weet dat ik niet raar ben maar dat mijn hersenen gewoon anders werken, ik weet waarom ik altijd ziek van spanning wordt. Ik weet waarom ik niet tegen drukte kan en zo kan ik nog wel even doorgaan.

De grootste verandering is misschien wel dat mijn zus en moeder mij nou niet meer “lastig” vinden, of ik gezien wordt als het meisje dat altijd ziek is met leuke dagen maar dat ze begrijpen waardoor het komt. Met een verjaardag zeggen ze nu Mel dan is het heel druk dus misschien kun je beter dan komen. Of ik weet dat je dit lastig vind maar misschien kun je dit …… zo doen. Kleine veranderingen die er voor hebben gezorgd dat ik vaker bij familie gelegenheden komt, die er voor zorgen dat de band met mijn moeder en zus veel beter is geworden. Een labeltje dat er voor heeft gezorgd dat ik mezelf begrijp.

Ik had dus graag gehad dat dit labeltje veel eerder was onderzocht. Al die bezoeken aan het ggz etc maar niemand die had gedacht aan autisme of add. Terwijl als dit eerder was ontdekt ik eerder begrepen was, eerder vrede had kunnen krijgen met bepaalde zaken en sommige dingen in mijn leven heel anders waren aangepakt.

Voor mij is dat label dus juist positief waar ik altijd dacht dat het negatief was! Ik zou dan ook zeggen laat je niet tegen houden door een labeltje maar heb je een vermoeden laat je dan gewoon testen. Jij beslist nog altijd zelf daarna tegen wie je het wel of niet zegt.

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***

Meer informatie over Add lees dan eens dit artikel van de hersenstichting. Wat is add? Benieuwd naar meer persoonlijke ervaringen lees dan eens Als angst je leven beheerst.