Hey lieve lezers van Bookstamel, Vandaag is Martine Hoogschagen aan de beurt om jullie wat te vertellen over kerst! Martine woont al een hele tijd in Frankrijk! In Kreeften op de openhaard vertelt ze over een kerstmis die ze hebben gevierd in dit land. En als kers op de taart deelt ze onder aan deze column nog een prachtig kort kerstverhaal met jullie! Heel veel leesplezier.

Kreeften op de openhaard

Kerstvieren in Frankrijk

Wij wonen sinds 2006 met veel plezier in Frankrijk. Toch hebben we in al die tijd maar één keer Kerstmis met fransen gevierd. Kerst is namelijk echt een familieaangelegenheid in Frankrijk. Wij werden die ene keer uitgenodigd omdat vier familieleden van Franse vrienden bij ons bleven slapen. We zaten in totaal met 23 personen van alle leeftijden aan tafel, dus je kunt je voorstellen hoe vol alle slaapkamers, banken en vloeren waren toen 17 man moest slapen in een vierpersoonshuishouden…maar goed wel heel knus en gezellig natuurlijk.

De kerstvoorbereidingen

Sinds de ouders van onze Franse vrienden te oud geworden waren om het bij hen thuis te doen, organiseerden alle vijf de kinderen een kerstmaaltijd bij toerbeurt in hun eigen huis. Fransen houden wel van een feestje natuurlijk, dus alle voorbereidingen gingen heel routinematig. Door de gastvrouw werd er een inventarisatie gemaakt van alles wat ze in huis hadden en vervolgens leenden we ze nog wat stoelen, tafels, borden, bestek en glazen. Ik was werkelijk enorm verbaasd hoeveel er uit alle laden en kasten tevoorschijn kwam bij een gezin dat gewoonlijk slechts vier personen aan tafel had.

De gastheer maakte zich meer druk om wat er in al die glazen moest komen. Hij verbouwde een aquariumpomp en monteerde deze op een enorme stenen urn. Geen idee hoeveel liter daar in kon maar weken na Kerst zaten we bij hen thuis nog regelmatig aan de sangria, ook al konden alle aanwezigen tijdens het aperitief op kerstavond ongelimiteerd hun glas de hele tijd bijtanken aan de pomp die continue draaide. De gastheer deed alleen af en toe nieuwe koelelementen in de sangria.

Het aperitief

We waren op 24 december om acht uur ’s avonds uitgenodigd voor de grote kerstmaaltijd. De familie had voor dat jaar gezamenlijk besloten dat iedereen verkleed moest komen. Het was een kleurrijke aanblik elke keer wanneer er werd aangebeld en een verkleed gezin de salon in kwam.

De voor Nederlandse begrippen ruime huiskamer stond evengoed nog bomvol met tafels en stoelen. Er was voor het aperitief alleen een staanplek bij de openhaard. Die ruimte vulde zich steeds meer met sprookjesfiguren, beroemdheden en striphelden. Mijn man had voor de gelegenheid verkleedkleren gekocht. Een enorme schuimrubberen bruine bierton die met twee banden over zijn schouders hing. Op zijn hoofd had hij een hoed in de vorm van een bierpul. Hij is bijna twee meter lang en toornde in zijn ton hoog boven de Franse aanwezigen uit.

Er waren bij aankomst niet veel hapjes dus het aperitief hakte er al snel op in bij alle lege magen om ons heen. Naar goed frans gebruik moesten we wachten met eten tot alle genodigden er waren. Dat duurde even want één persoon moest werken, dus dat gezin kwam pas rond half 10. De hitte van de openhaard zorgde ervoor dat iedereen natuurlijk dorstig bleef, dus werd er dankbaar gebruik gemaakt van de sangria pomp. Niemand hoefde ’s avonds nog naar huis en ook ging de familie al jaren niet meer naar de nachtmis dus het maakte allemaal niet uit. Geen BOB (of in het frans SAM sans accident mortel) aanwezig.

Onze gastheer was verkleed als schot en had er reuze veel lol in dat hij voor de verandering eens een rok aan had. Hij begon, geholpen door de sangia, al snel aan alle aanwezigen te vragen of ze zijn gros slip blanc wilden zien. Voor de gelegenheid had hij namelijk een enorme ouderwetse witte onderbroek gekocht. Zo het schijnt, want ik heb het genoegen van een blik onder zijn rood zwart geruite rok aan me voorbij laten gaan. Aan het biervat van mijn man zat een kraantje en er was een dame die na wat sangria giebelend “even” aan zijn kraantje wilden zitten. Maar goed ik was met een zwarte lange avondjurk en een witte theedoek om mijn hoofd verkleed als non, dus het paste prima in mijn rol dat ik dat allemaal met een afkeurende blik aankeek.

Koud en warm voorgerecht

We wonen op 800 meter van de Atlantische oceaan en al onze buren zijn kokkelvisser of oesterboer, dus de eerste gang was letterlijk een enorme berg oesters. Rauwe oesters zijn niet helemaal ons ding maar we hebben ze met een vorkje losgepulkt van de schelp en met veel vinaigrette erover glimlachend naar binnen gewerkt. Om ons heen werd er overigens lekker gesmikkeld en hoorde je overal lege oesterschelpen op de bordjes vallen. De hele stapel oesters was binnen no time op.

Voor de tweede gang werden er in de keuken op een grote houten plank met een enorm mes zes kreeften door midden gehakt. Vervolgens werden deze op een robuust ijzeren rooster gelegd dat boven het houtvuur in de openhaard was geïnstalleerd. Er ging alleen een snufje zout en wat boter over de kreeften toen ze gaar waren. Het rook lekker en smaakte absoluut heerlijk. Weer werd er aan tafel gezellig gepeuterd, gedronken en gepraat.

Toen brak er het moment aan van het uitwisselen van de kerstcadeaus. Iedereen gaf het tegelijkertijd onderling aan elkaar. Het was een gezellige chaos van mensen die dwars door elkaar heen liepen met cadeaus in hun handen, vermengd met het geluid van scheurend papier en verrukte kreten. In Frankrijk zijn er geen surprises of kleine cadeaus die je met een dobbelsteenspel kunt winnen. Er wordt heel groots uitgepakt. Letterlijk en figuurlijk.

Het hoofdgerecht

Kreeften zijn licht verteerbaar en zoveel zit er nu ook weer niet in een oesterschelp dus wij kregen al snel trek in het hoofdgerecht. Het was inmiddels feitelijk gezien al eerste kerstdag, maar helaas moesten we nog even wachten want iemand wist een leuk spel. Het fijne weet ik er niet meer van. Mij is alleen nog maar bijgebleven dat het enorm ingewikkeld was en dat het volgens mijn maag veel te lang duurde. Toen het spel eenmaal achter de rug was moest iedereen weer zijn plek aan tafel zoeken. Na al die sangria en wijntjes werd dat natuurlijk een steeds grotere opgave. We keken discreet even op ons horloge. Half 3 ’s nachts inmiddels. Het hoofdgerecht was een heerlijke vleesfondue met veel verschillende sausen.

Het is echt hoogst onbeleefd in Frankrijk, maar we zijn daarna als praktische Nederlanders toch maar weggegaan en hebben de kaas en het ongetwijfeld heerlijke dessert aan ons voorbij laten gaan. We moesten namelijk de volgende dag, met andere woorden vier uur later, weer glimlachend ontbijt serveren aan onze B&B gasten. Het had kennelijk niet uitgemaakt dat we eerder weggingen, want de volgende dag konden we gewoon weer gezellig mee-eten met de kerstlunch op 25 december. Het was nog steeds een bijzonder luxe maaltijd maar toch iets minder uitgebreid dan op kerstavond. Iedereen was dit keer relatief nuchter want er moest natuurlijk weer gereden worden. Eind van de middag op 25 december was onze Franse kerst van 2010 alweer over.

In Frankrijk is 26 december gewoon een werkdag en zijn dus ook de supermarkten open. Alles wat speciaal bedoeld was voor kerst wordt daar dan flink afgeprijsd verkocht. Wij eten dus altijd op onze Nederlandse tweede kerstdag heerlijk en voor een schijntje (tja, we blijven dus kennelijk zuinige Hollanders). Die keer in 2010 hadden we tijdens het eten heel wat na te praten over onze Franse kerst (dit verslag is namelijk de gecensureerde versie 😊).

GRATIS KERSTNOVELLE DOWNLOADEN

Van 27 november tot 6 december is mijn feelgood Kerstnovelle De tweede ronde in acht verschillende formaten gratis te downloaden. Dus niet alleen voor ereaders en tablets maar ook voor op computers en is zelfs online te lezen voor wie eigenlijk meer fan is van “echte” boeken en geen e-reader heeft.

https://www.smashwords.com/books/view/1116829

Aarzel niet en stuur deze link door aan iedereen die je kent die van romantische kerstverhalen houdt. De tweede ronde is 54 pagina’s lang. Je hebt het in een uurtje uit en bent dan heerlijk in de kerststemming.

Heel veel plezier vanaf volgende week met alle festiviteiten. December is altijd zo’n gezellige maand. Ik wens je een mooi jaar en een goede gezondheid in 2023!

Hartelijke groeten,

Martine Hoogschagen

Website Feelgood romans https://chezmartine.nl/

Facebook (Martine Hoogschagen – auteur) https://www.facebook.com/chezmartinefeelgood/

Instagram @martine_hoogschagen https://www.instagram.com/martine_hoogschagen/

LinkedIn Martine Hoogschagen https://www.linkedin.com/in/martinehoogschagen/

Super bedankt Martine dat je in Kreeften op de openhaard jou ervaringen van een Franse kerst met ons wil delen!

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***