Hallo lieve lezers van Bookstamel, Het is weer zondag en dat betekent natuurlijk dat het tijd is voor een nieuw kort verhaal! Ik kijk altijd enorm uit naar deze korte verhalen want ik vind het een super leuke manier om kennis te maken met de schrijfstijl van een auteur. Want soms is het best lastig om in te schatten of de schrijfstijl van een auteur wel of niet bij je past. Deze keer is het verhaal geschreven door Sacha Voogd en heet De man op de hei.

Sacha Voogd werd geboren in Naarden en bracht een deel van haar jeugd door in Latijns-Amerika. Haar liefde voor dat continent is vaak terug te vinden in haar korte verhalen, zoals in de bundel ‘Salsa in de Polder’ (2014) en in de roman ‘Niet met Opzet’ (2017). Ze studeerde Nederlandse taal en cultuur

en voltooide de opleiding aan de Schrijversvakschool’. In november 2022 verschijnt haar nieuwe roman, ‘Buitenzus’.

De man op de hei

Brechtje tilde haar rokken op om over de schapenkeutels op het pad te stappen. Ze keek over haar schouder: niemand uit het dorp had haar gezien. Ze heeft de emmer meegenomen, dan kan ze op de terugweg water halen en zeggen dat ze daarvoor al vroeg op pad was. Ze haastte zich verder, langs De Graft, waarvan de toren zich donker aftekende tegen het ochtendblauw. Deze weken was het slot onbewoond, Dirck was met zijn familie vertrokken naar de stad. Er ging een steek door haar heen. Dirck zou niet terugkomen, hij werd naar Keulen gestuurd voor zijn studie. Wat had ze ook gedacht – een burgemeesterszoon met een boerenmeid. Dat kon nooit wat worden.
Brechtje beet op haar lip. Ze kon beter opschieten. Voorbij de heide, aan de rand van het bos, lag het hutje van de oude Sophia. Daar moest ze heen. Het laatste stuk van het pad was nauwelijks zichtbaar, Sophia liet zich tegenwoordig nog maar zelden zien. Jaren geleden, toen Brechtje nog een kind was, verscheen de oude vrouw soms op het veld om kruiden te verzamelen. Met de andere kinderen had ze om haar gelachen, haar uitgejouwd voor toverkol. Nu heeft ze Sophia nodig – zou de vrouw haar wel willen helpen?
Het hutje zag er vervallen uit, planken waren scheefgezakt en gaten waren dichtgestopt met leem. Nog voor Brechtje op de houten deur kon kloppen, zwaaide deze open.
‘Kom binnen, kind.’ Sophia’s stem klonk verrassend jong.
Brechtje legde even een hand op haar buik en stapte aarzelend naar binnen. Haar ogen moesten wennen aan de duisternis. Veel was er niet te zien, in het midden van de kamer hing een kookpot boven een brandend vuur, in een hoek stond een rij eenvoudige aardewerken kogelpotten.
Sophia wees naar de grond, Brechtje liet zich zakken, waarop de oude vrouw tegenover haar ging zitten. Ze keek haar indringend aan.
Brechtje voelde het schaamrood naar haar kaken stijgen. ‘Het spijt me van vroeger…’
‘Je hoeft niets te zeggen, kind. Ik kan je helpen.’ De oude vrouw draaide zich om, rommelde wat bij de potten en stak Brechtje een juten zakje toe. ‘Kook deze bladeren met honing en leng het daarna aan met lauw bier. Neem dit in, en na zeven dagen zul je gaan bloeden.’
Zwijgend nam Brechtje het zakje aan. Ze haalde de twee eieren die ze die ochtend had geraapt uit de zak van haar rok. ‘Meer heb ik niet.’
‘Het is goed.’ Sophia nam de eieren aan. ‘Ga nu, voor ze je missen.’
Brechtje liep snel. Een grijze nevel hing over de heide, ze rilde en begon te rennen. Plotseling zakte ze weg in een kuil. De emmer viel uit haar handen. Ze slaakte een kreet en boog zich om de emmer op te rapen. Wankelend kwam ze overeind, bleef doodstil staan toen ze de gestalte voor zich zag. Waar kwam deze man vandaan? Ze had hem nooit eerder gezien. hij droeg een donkere cape. Hij kwam niet van hier, toch kwam hij haar bekend voor. Zijn gezicht kwam vlak voor het hare. Het was een mooie man, al werd zijn gezicht ontsierd door een rode wijnvlek op de linkerwang. Een vlek in de vorm van een vlinder.
‘Doe het niet,’ zei de man. ‘Het is een zware zonde. Geef het zakje aan mij.’
Brechtjes vingers omklemden het zakje. ‘Wat?’
De man streek over haar wang, een windvlaag deed Brechtje huiveren.
‘Je weet wat ik bedoel, moedertje,’ zei de man. ‘Laat de toekomst haar loop hebben, vertrouw erop dat het goedkomt.’
Hij pakte haar hand, zijn vingers voelden ijskoud aan.
Brechtje deinsde terug en sloeg een had voor haar ogen.
De man trok het zakje los.
Brechtje opende haar ogen. De man was verdwenen, net zo snel en ongezien als hij was verschenen. Verslagen liep ze verder. Teruggaan naar Sophia durfde ze niet. Hoe moest ze de vrouw zeggen dat ze haar medicijn was kwijtgeraakt? Ze had niets meer om te ruilen, en ze kon niet veel langer van huis wegblijven.
Ze liep naar de put, haalde het water op en ging naar huis. De welving van haar buik zou ze niet veel langer verborgen kunnen houden.

Amper zes maanden later was het zover: Brechtjes bevalling was begonnen. Haar ouders hadden gevloekt en getierd.
‘Weer een extra mond om te voeden,’ klaagde haar vader.
Uiteindelijk hadden ze zich er bij neergelegd.
Brechtje maakte lange dagen als spinster en hielp haar moeder waar ze kon. Als een schim schoof ze door de boerderij, maakte zich nuttig waar ze maar kon en negeerde de buik die haar steeds meer in de weg zat. Tot de pijn toesloeg en de bevalling zich aandiende.
In een hoek van de kamer, op een bed van stro, bracht ze na bijna vierentwintig uur haar zoon ter wereld. Brechtjes moeder sneed met een mes de navelstreng door en wikkelde het kindje in een doek, voor ze hem bij Brechtje aanlegde. De baby dronk gulzig, Brechtje streek de doek opzij om het gezichtje van haar kind in zich op te nemen. Bij het zien van de wang van haar baby stokte haar adem. De wijnvlek, in de vorm van een vlinder, tekende zich overduidelijk af op de blanke huid.

Heb jij nou genoten van De man op de Hei lees dan ook het korte verhaal De Surdista van Sacha Voogd.

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***