Hey lieve lezers van Bookstamel, Vandaag van mij geen lekker recept maar wel een openhartig gesprek met jullie! Want er moet mij gewoon even iets van me hart. Ik heb best wel lang getwijfeld of ik deze blog zou gaan schrijven of niet. Want het kan op verschillende manieren ontvangen worden. Maar ik ben nou eenmaal wie ik ben en daarom ga ik het toch doen.

Ik wilde bijna stoppen met bloggen

Echt ja echt! Dat ik wilde stoppen met bloggen heeft meerdere redenen. Tja een van de grootste redens die kennen jullie inmiddels wel. Mijn lichamelijke gesteldheid is dit jaar een groot drama. Geloof me ik heb de helft van alles wat er lichamelijk is geweest niet eens verteld. Maar denk aan elke maand een blaasontstekking waarvoor ik antibiotica kreeg waarop ik elke keer allergisch reageerde. Van mega pijnlijke benen tot blaasjes op me tong van alles heb ik meegemaakt. Mijn handen die mij elke dag pijn geven de pijn in mijn enkels omdat ik er door mijn HMS doorheen ga en ga zo maar even door. Dan heb ik het nog niet over het feit dat ik door dit alles zo’n 30 kilo ben aangekomen.

Maar toch bleef bloggen mijn grote passie iets waar ik dagelijks mijn geluk uit haalde. Ik werd gelukkig van het feit dat we Nederlandstalige auteurs weer op de markt zette. Ik werd gelukkig van de liefde die ik terug kreeg van mensen als ze door mij weer een tof boek of auteur hadden ontdekt. Hoewel het nog steeds een struggel is om uren te besteden aan mijn blog vond ik door mijn passie toch altijd de kracht om door te gaan.

Maar toen werden e-books opeens heel populair.

Tja en waar ik het begrijp vanwege het papier te kort. Maar aan de andere kant kan ik geen e-books lezen. Dus steeds vaker kwam de onzekerheid opzetten of ik straks nog wel de nieuwste boeken kon lezen. Of ik nog wel leuke auteurs kon gaan ontdekken want vaker en vaker werden boeken alleen als e-book uitgegeven en niet meer als paperback. De e-only uitgeverijen schoten als paddenstoelen uit de grond en worden groter en groter. Tja en deze Autist is dan alleen maar aan het denken en wat nu? Want ik wil toch mijn lezers kennis laten maken met ook die boeken.

Dus ik deed een oproepje voor lezers van e-boeken die het leuk zouden vinden om voor mijn blog de e-only boeken te gaan lezen. Daar kreeg ik een aantal leuke reacties op dus ook daar kreeg ik weer enorme positieve energie van.

Tja en toen was door nog tiktok.

En dat is misschien wel het grootste ding waar ik last van heb. Ik ben niet van de leuke flitsende filmpjes maken sowieso vergt dat veel meer schermtijd met mijn ogen wat ik gewoon niet aankan. Maar ook vergt het filmen meer kracht van mijn handen dan een blog schrijven. Tijd die stop ik dan weer veel meer in mijn blogs en insta door het maken van foto’s het uitwerken van ideetjes etc.

Nu zul je denken dan blijf je toch gewoon lekker bloggen en instagrammen. Maar momenteel lijkt alles wel om tik tok te draaien en de rest vergeten te worden. Het ene naar het andere tiktok event wordt uit de grond gestampt maar waar waren die evenementen voor de bloggers en de instagrammers? Het lijkt soms of het alleen nog maar over tik tok gaat. De andere sociale media worden ook steeds minder druk. En naast dat ik dus het filmen gewoon niet zo leuk vindt. Mis ik ook de interactie. De gesprekken die ik heb op instagram zijn vele male langer dan die op tiktok.

Ik mis het feit van leuk samen een blogtour organiseren, Ik mis het feit van elkaar taggen helpen en ondersteunen. Daarnaast heb ik het idee van alles te missen. Op tiktok komen dingen even snel voorbij en daarna zakken ze in het niets., Dan denk ik oooh dat toffe boek welke was dat ook alweer? Zie dan nog maar eens het juiste filmpje te vinden. Een recensie schrijven op tiktok tja ook geen doen dan moet je dus toch weer gaan filmen.

Ik kreeg een beetje het gevoel dat je alleen nog maar interessant bent als je tiktok hebt. Dat terwijl mijn blogs van drie jaar geleden gewoon nog dagelijks gelezen worden. Maar zo voelde het wel.

Dus toen begon ik wel te denken voor wie ben ik nog aan het bloggen? Ja ik vind het zelf super leuk om verhalen te vertellen en mensen nieuwe dingen te laten ontdekken. Maar wat als niemand het straks meer wil lezen, wat als auteurs die bloggers en instagrammers gaan vergeten. Altijd en eeuwig maar wie die wat als. Jup ik weet het van me eigen ik ben een doem denken.

Ga ik dan stoppen met bloggen?

Nee, zeker niet ik heb lang nagedacht en besloten dat bloggen iets is waar ik gelukkig van wordt. Of andere daar nou gelukkig van worden of niet. Het is mijn manier om me nog een beetje nuttig te voelen in de maatschappij en iets waar ik super gelukkig van wordt. Dus besloot ik om het negatieve om te zetten in een berg positieve energie. Uit deze energie is het idee ontstaan voor een feestdagen special op mijn blog. November en December zullen compleet in het teken gaan staan van de feestdagen naast de normale recensies. Auteurs komen vertellen over hun favoriete kerstgedachten, de lekkerste recepten en natuurlijk ga ik kerstboeken lezen en recenseren. En zo komt er nog veel meer. 2 maanden lang alleen maar geluk liefde en vrolijkheid!

September en Oktober zullen dus nog steeds wat rustiger zijn op mijn blog maar vanaf november zijn we compleet terug vol goede moed en energie!

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***