Kortverhaal Die warme zomerweek van Titia Schut

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Het is weer zondag en dat betekend racedag! Nee even zonder geintjes hoewel ik zo wel lekker naar de f1 ga kijken is zondag natuurlijk de dag voor het korte verhaal. Dit keer is het korte verhaal geschreven door Titia Schut en heet Die warme zomerweek. Tijd dus om eerst deze auteur een klein beetje beter te gaan leren kennen.

Titia schut heeft al eens meegedaan aan de boekenpraat met. Dus denk je nu leuk ik wil wel weten wat voor boeken Titia zelf graag leest lees dan de boekenpraat met Titia Schut. Maar goed wie is Titia? Titia Schut is een van de kleurrijke schrijvers. Dit is een groep schrijfsters die eenmaal in de maand bij elkaar komen, eerst live maar nu online, om het te hebben over schrijven en hun boeken.

Als jongvolwassene schreef ze al gedichten en korte verhalen waar ze haar gevoelens en fantasie in kwijt kon. Maar nadat ze ging werken had ze daar geen tijd meer voor. Echter begon het toch te kriebelen en in 2012 heeft Titia het creatief schrijven weer met veel enthousiasme opgepakt, omdat ze heel graag met woorden en taal bezig is.

Vanaf 2013 schrijft ze regelmatig columns en nu zijn er dan ook 2 boeken verschenen van haar hand. Een jeugdboek Tom en Streepje en een thriller genaamd Sprong in het diepe.

Die warme zomerweek

Vera hoort zijn voetstappen op de gang. Daar is Matthieu. Haar hartslag versnelt en met de punt van de schaar tikt ze op haar bureau. Dan gaat de deur open.

‘Veertje, je bent er al. Koffie?’

‘Ja, lekker.’ Ze glijdt met haar tong over haar bovenlip. Ze ziet hem kijken, maar zijn ogen richten zich snel op de muur achter haar.

‘Wil jij het halen? Ik verwacht een belangrijk telefoontje.’

‘Natuurlijk, voor jou doe ik alles,’ antwoordt ze met een knipoog. Dit grapje hebben ze al de hele week nu ze met hem alleen op kantoor is, omdat zij deze zomervakantie samen het kantoor runnen.

‘Bijna vakantie …’ zegt ze, maar ze heeft het meer tegen zijn rug, omdat hij al naar zijn werkkamer loopt. Zoals altijd ziet hij er goed uit. In niets lijkt hij nu op een advocaat. Normaal draagt hij een pak met das en keurig geplakte haren, maar vandaag is het een chino met poloshirt en zijn donkere kuif zit wild. Vanwege de hitte draagt zij ook geen broekpak of rok, maar een zomers kort jurkje.

Geroutineerd maakt ze twee koffie en legt er koekjes bij. Balancerend met het dienblad brengt ze het naar Matthieu. Zoals gewoonlijk zit hij achter zijn notenhouten bureau. De bekers op het dienblad glijden als ze de deur opent en naar hem kijkt. Hij staat meteen op.

‘Ik help je wel.’

Hun vingers raken elkaar als hij het blad overneemt. Hij zet het op zijn bureau en draait zich naar haar om. Hij zet een stap in haar richting en glijdt met zijn hand over een van de spaghettibandjes van haar jurk. Dan drukt hij een zoen op haar mond.

‘Dit wilde ik al de hele week doen,’ fluistert zijn stem fluweelzacht. ‘Jammer dat de tijd zo snel gaat. Dit is onze laatste dag al.’ Zijn hand gaat naar haar middel. ‘Straks zijn wij ook weg. Ik ga je missen, Vera.’

‘Ik jou ook,’ zegt ze automatisch. Ze glimlacht even en duwt hem dan achteruit. ‘Laat je koffie niet koud worden.’

Met trillende handen pakt ze haar eigen beker. Haar lichaam tintelt van verlangen, maar ze moet gefocust blijven. Matthieu is een ontzettend knappe man en alle vrouwen vinden hem een spetter. Maar zij toch niet? In gedachten drinkt ze haar koffie.

Matthieu zegt iets en loopt zijn kantoor uit, maar ze heeft niet verstaan wat hij zei.

Haar wangen gloeien als ze weer naar haar eigen werkplek loopt. De grote ruimte met bureau’s, waar normaal druk wordt gepraat en getypt, is stil nu er geen collega’s zijn.

Dit uitdagende spel met Matthieu lijkt uit te lopen op een echt avontuurtje. Een glimlach glijdt over haar gezicht als ze daaraan denkt, maar ze stopt meteen haar gedachten: het kan niet, ze heeft een vriend.

Heeft hij haar vandaag trouwens al een appje gestuurd? Hij ligt al tijden ziek in bed en gaat helemaal niets vooruit. Het lijkt eerder erger te worden. Zuchtend checkt ze de berichten op haar telefoon. Ja, natuurlijk is er een melding, zoals altijd. Zijn nieuwste bericht luidt: “voel me vandaag niet lekker”. Ze smijt haar mobiel op tafel en start haar computer op.

Al gauw parelen zweetdruppels op haar voorhoofd. Deze vrijdag is echt de warmste dag van de week.

Iets ijskouds raakt haar nek. Ze slaakt een gil en draait haar bureaustoel abrupt om. Matthieu reikt haar lachend een ingepakt ijsje aan. Vera slaat haar benen over elkaar en maakt het papiertje los. Het eerste hapje is meteen heerlijk koud en verfrissend.

Hij gaat op de hoek van het bureau naast de hare zitten en ze eten allebei zwijgend.

‘Je hebt iets bij je mond zitten,’ zegt Matthieu als hun ijsjes op zijn. Voordat ze iets kan zeggen buigt hij zich naar haar toe en haalt het met zijn wijsvinger weg. Dan pakt hij haar handen vast, trekt haar uit haar bureaustoel omhoog en drukt haar tegen zich aan. Zijn lippen raken haar mond en in een reflex zoent ze hem terug. Zijn handen strelen haar rug en drukken haar dichter tegen zich aan.

‘Ik wil dit al zo lang. Ik kan het niet langer negeren.’ Zijn stem klinkt verlangend. ‘Ik durfde het alleen nooit tegen je te zeggen.’

‘Wat niet?’ fluistert Vera.

‘Dat ik al lang ontzettend verliefd op je ben.’ Hij geeft haar nog een zoen in haar hals.

‘Dat meen je niet. Maar je kijkt altijd naar andere vrouwen en schept op over je vele veroveringen. Je kijkt nooit naar mij.’ Vera’s gedachten maken overuren. Hij is zo’n womaniser en praat over zijn avontuurtjes op een arrogante toon. En nu zegt hij dat hij verliefd op haar is?

Vanuit haar ooghoek ziet ze haar telefoonscherm oplichten. Het trilt zwaar op haar bureau. Zonder te kijken weet ze dat het haar vriend weer is, maar daar heeft ze op dit moment geen tijd voor. Het probleem dat ze eerst moet tackelen is Matthieu.

‘Ik wilde deze week alleen wat flirten, meer niet,’ fluistert ze. ‘Verliefd worden hoort daar niet bij.’

‘Maar ik houd echt van je, lieve Vera. Al heel lang zelfs.’ De druk van zijn armen wordt sterker. ‘Ga met me mee op vakantie en blijf voor altijd bij me.’

Een verhit paniekgevoel overvalt haar. Wat moet ze nu? Ze wil hem niet. Met kracht probeert ze hem van zich af te duwen, maar de druk van zijn armen wordt sterker.

‘Ik moet even naar het toilet,’ mompelt ze. Gelukkig laat hij haar meteen los.

Dit moet ze stoppen, weet ze opeens glashelder. Haar hand gaat vanzelf naar achteren en vindt de schaar. Ze heft haar arm op waardoor het voorwerp glanst in het zonlicht.

‘Stop met praten over dat je van me houdt. Jij wilt alleen maar avontuurtjes. Ik moet je stoppen!’ De scherpe punt wijst in zijn richting. ‘Ik vind je een arrogante kwast, altijd al. Bovendien ga ik al met iemand!’

Ze steekt met het scherpe ding tot haar woede is weggeëbd. Compleet leeg voelt ze zich daarna.

Met een tissue uit de doos op haar bureau veegt ze met zorgvuldige bewegingen de schaar blinkend schoon. Haar hand trilt licht als ze het terug in het pennenbakje zet.

Dan schiet het haar weer te binnen: haar vriend had weer een bericht gestuurd. Ze pakt haar telefoon en luistert. “Alles draait, ik ben hondsberoerd, kom snel, ik stik ..,” hoort ze. Een bons volgt alsof de telefoon uit zijn handen valt, maar het gesprek wordt niet beëindigd. Een rochelend geluid alsof iemand stikt wordt gevolgd door een doodse stilte.

Met ingehouden adem staat ze stokstijf stil. Ze is te laat, dreunt het door haar hoofd. Ze heeft hem in de steek gelaten, alleen maar omdat Matthieu al haar aandacht vroeg. Met trillende handen stopt ze haar mobiel terug in haar tas. Ze moet hier weg, zo snel mogelijk.

Haar hakken klikken op de tegelvloer als ze het kantoor uitloopt. Waar ze naar toe gaat weet ze nog niet.

Ik vond Die warme zomerweek een super leuk kortverhaal! Dankjewel Titia dat je een verhaal voor mijn blog wilde schrijven. Ik ben reuze benieuwd wat jullie van dit verhaal vinden.

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***