Interview met Johan Klein Haneveld 2022- deel 1

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Ik mocht alweer even geleden Johan Klein Haneveld interviewen. Dit is niet de eerste keer dat ik deze toffe auteur mag interviewen dus je zou misschien denken dat we nu wel uitgepraat waren. Maar niks is minder waar dit is het langste interview geworden dat ik ooit voor mijn blog heb gedaan. Dus heb ik besloten om het interview in 2 delen met jullie te delen. Vandaag kun je het interview met Johan Klein Haneveld deel 1 lezen en volgende week deel 2. Ik zou zeggen leun lekker achterover en lees gezellig mee.

Interview met Johan Klein Haneveld 2022 deel 1

Nou waar zullen we eens beginnen 🙂 Ik heb natuurlijk al aardig wat vragen gesteld in de voorgaande interviews. Dus we beginnen maar eens met de vraag: Hoe gaat het nu met je?

Het zijn moeilijke tijden in de wereld. Op het moment dat ik dit schrijf heeft Rusland juist Oekraïne aangevallen. Dat gaat me niet in de koude kleren zitten, merk ik. Sowieso had ik wel een moeilijke winter. Ik heb last van ‘winterdepressie’ en ondanks mijn daglichtlamp was het best wel zwaar. Ik heb ook een aantal nachten slecht geslapen door hyperventilatie. Daar word je ook moe van, zeg! Maar niet alles is kommer en kwel, hoor. Ik ben lekker aan het schrijven, lees goede boeken en ik heb een vijfde aquarium neergezet. Een vissenkom met een filter en verlichting, waarin ik zoetwatergarnaaltjes houd. Daar kan ik heel erg van genieten.

In de tussentijd heb je al weer aardig wat nieuwe boeken geschreven. Je kan wel zeggen dat je op een hoog tempo schrijft. Is het niet lastig om zoveel verhalen en boeken per jaar te schrijven?

Nee hoor, ik vind het helemaal niet lastig om zoveel boeken te schrijven. Ik voel me een stuk beter als ik met een verhaal bezig ben. Mijn depressie en angstige gedachten blijven dan op een afstand. Daarom maak ik me meer zorgen dat ik niet alles uitgegeven krijg wat ik wil schrijven. Maar als ik zo’n bui heb, bedenk ik dat ik altijd nog kan kiezen voor self-publishing. Voorlopig heb ik in elk geval nog genoeg ideeën voor boeken, novelles en korte verhalen om het nog jaren vol te houden. En uit ervaring weet ik dat er weer nieuwe inspiratie komt voordat ik ze allemaal heb uitgewerkt.

Je bent ook weer bezig met een nieuw project met korte verhalen van allerlei auteurs. Waar haal je toch al je ideeën voor deze projecten vandaan?

Eind 2020 las ik een verhalenbundel met allemaal ‘pubverhalen’ van Engelse auteurs, getiteld ‘Fables from the fountain’. Deze was gebaseerd op de bekende bundel van Arthur C. Clarke ‘Tales from the White Hart’ die ik als tiener had gelezen. Het idee van deze verhalen is dat ze zich afspelen in een bar, waar sterke verhalen worden verteld. Zoiets wilde ik ook wel eens schrijven. Het idee kwam meteen om dat met andere schrijvers samen te doen. En iedereen die ik benaderde wilde heel graag meewerken. Sommigen kwamen zelfs met meerdere verhalen. Tais Teng schreef er maar liefst vijf! De bundel ‘De bar met de duizend deuren’ is al helemaal af en verschijnt op 21 mei op Fantasy Fest in Rijswijk. Ik ben heel benieuwd wat lezers ervan gaan vinden.

Wat vind je zo leuk aan het maken van een boek met meerdere auteurs?

In het Engelse taalgebied komen wel vaker bundels uit met een bepaald thema, waar de samenstellers dan verschillende schrijvers voor vroeg om bij te dragen. In Nederland was dat nog niet heel gebruikelijk. Maar ik lees die bundels graag, vooral omdat elke auteur een heel eigen draai geeft aan het onderwerp en een volledig unieke insteek heeft. Zelf vind ik het altijd geweldig om aan een bundel te mogen meewerken. Je wordt uitgedaagd om iets moois neer te zetten, maar het geeft ook een enorme ‘kick’ om je naam in de inhoudsopgave te hebben staan. Dat gun ik andere schrijvers ook. Sommige schrijvers die meewerken aan ‘De bar met de duizend deuren’ hadden nooit eerder officieel een verhaal gepubliceerd. Maar het is ook gewoon heel gaaf om een idee te hebben en te zien dat anderen daar ook enthousiast voor zijn. Dit zal dan ook zeker niet de laatste bundel zijn die ik ga samenstellen.

Is er dan misschien ook nog een auteur waar je wel eens samen mee aan een verhaal zou willen werken?

In 2019 schreef ik met Theo Barkel samen het boek ‘De quantumdetectives’. Dat was zo leuk dat we binnenkort opnieuw samen aan een verhaal gaan werken. Samen met Anthonie Holslag werk ik ook aan een verhaal. Dat gaat wat langzamer, maar het gaat ons lukken! Ook met Jorrit de Klerk heb ik het er wel eens over dat we samen eens iets willen schrijven. Mogelijkheden genoeg!

Kun je misschien in het kort vertellen aan welke projecten je momenteel werkt?

De bundel ‘Voorbij de storm’ was een heel bijzonder project, waarbij 25 SF-schrijvers uit ons taalgebied aandacht vroegen voor klimaatverandering. Omdat het thema sinds 2020 niet minder actueel is geworden, komt er een vervolg. Opnieuw heb ik 25 schrijvers bereid gevonden een verhaal te schrijven. Voor een deel zijn dat schrijvers die ook al in de eerste bundel stonden, maar ook een heel aantal nieuwe auteurs. De verhalen zullen dieper ingaan om klimaatverandering, maar zullen ook meer laten zien van de wereld die mogelijk is als we aan de slag gaan om onze wereld beter te beschermen. Daarom wordt de titel van deze bundel ‘Verder voorbij de storm’. Hij komt uit in 2023.

Nu het gewone leven weer op gang komt en er ook weer fantasyfestivals gehouden mogen worden, wil Uitgeverij Macc de reeks ‘Castlefest Kronieken’ weer nieuw leven inblazen. Op Castlefest 2022 komt het eerste deel uit van een nieuwe trilogie en ik mag dat gaat schrijven. Ik ben nu druk bezig met het verzamelen van ideeën.

Als ik dat heb geschreven ga ik werken aan mijn volgende SF-roman. Het wordt een flinke pil (voor mijn doen dan), die zich afspeelt op een ruimtestation dat in het verleden door zijn bewoners verlaten is. Nu komen vluchtelingen van oorlogen in het zonnestelsel er terecht. Ze proberen er een nieuwe start te maken, maar ontsnappen aan de grotere conflicten lukt ze niet. Al snel dreigt er een gevaarlijke strijd uit te breken … Ik kijk er erg naar uit dit boek te schrijven!

En welke boeken kunnen we dit jaar van jouw hand verwachten?

‘De bar met de duizend deuren’ komt uit op Fantasy Fest in Rijswijk, maar dat is nog niet alles. Op de tweede dag van het festival, 22 mei, verschijnt bij Godijn Publishing mijn volgende boek, getiteld: ’De zwarte schim’. Dit SF-verhaal is een space opera met een cyberpunk-element. Angela, een agente van de Imperiale Ordebewaking zit een sluwe terrorist achterna. Ze wordt in de val gelokt en in het hart van een uitgeholde komeet achtergelaten. De terrorist heeft op sluwe wijze Angela’s identiteit overgenomen en maakt daarvan gebruik om naar het hart van het keizerrijk te reizen en daar de boel op stelten te zetten … Het was erg leuk om te schrijven en dus hopelijk ook leuk om te lezen!

Verder publiceert Godijn Publishing in het najaar van 2022 mijn vijfde verhalenbundel, ‘De laatste verkenner’. De ondertitel van deze SF-bundel luidt: ‘Verre werelden, verre toekomsten’. Er komen 26 verhalen in die heel afwisselend zijn, van onze aarde die onleefbaar dreigt te worden tot planeten waar de winter eeuwen duurt, van een dierentuin met buitenaards leven in de collectie tot het laatste sterrenschip dat in ons zonnestelsel is achtergebleven.

Je hebt inmiddels dus aardig wat boeken op je naam staan. Nou ja, zeg maar behoorlijk veel.Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd tijdens het schrijven van je verhalen?

Ik heb gemerkt dat ik niet moet nadenken over de lezer van mijn verhalen. Als ik teveel ga piekeren over wat lezers van mijn verhalen vinden, raakt de inspiratiestroom afgesneden. Soms zeggen schrijfadviseurs dat je je lezerspubliek voor ogen moet houden tijdens het schrijven. Dat werkt dus voor mij niet. Ik hoop dat wat ik schrijf zijn eigen lezerspubliek vindt. Dat is niet een heel commerciële instelling. Ik schrijf dus ook boeken die op het eerste gezicht minder populair zijn. Zoals verhalenbundels, waarvan mensen tegen me zeiden dat die nauwelijks gelezen worden. Of een futuristische horror zoals ‘Scherven vol ogen’. Dat is misschien niet iets waar lezers meteen enthousiast over worden, maar ik vond het erg leuk om te schrijven. Dat maakt het wat mij betreft d moeite waard.

Vind je het lastig om je boeken te promoten?

Op fantasyfestivals vind je veel lezers, maar ik vind het erg moeilijk om mensen die ik niet ken aan te spreken en te overtuigen dat ze mijn boek zouden moeten lezen. Zelf vind ik het ook niet heel leuk om aangesproken te worden als ik langs kramen loop. Daarom richt ik me op online kanalen voor de boekpromotie. Daarbij probeer ik vooral de manieren te gebruiken waardoor ikzelf geïnteresseerd raak in andere schrijvers. Dus ik plaats leuke wetenschapsnieuwtjes en films en bespreek de boeken en strips die ik zelf lees. Daarnaast schrijf ik natuurlijk over mijn verhalen. Ik werk ook mee aan YouTube-video’s en schrijf blogs voor sites als Modern Myths. Ik hoop dat lezers daardoor interesse krijgen in mijn boeken. Makkelijk vind ik het echter niet. Als lezers mijn boeken beoordelen op Hebban of Goodreads of een recensie achterlaten van een van mijn boeken, helpt dat al enorm!

Wie is eigenlijk je favoriete personage uit een van je verhalen en waarom?

Jonas Janquill is de hoofdpersoon van het verhaal ‘Conquistador’, het titelverhaal van de bundel ‘Conquistador’. Later in de bundel komt hij nog een keer voor, helemaal aan het einde van de tijd als er geen sterren meer branden en zelfs de zwarte gaten verdampen. In ‘Conquistador extended’ staat nog een extra verhaal, ‘Wereldbrand’, waarin hij ook de hoofdrol speelt. Het mooie aan Jonas is niet alleen dat hij is genoemd naar mijn neefje Jonas, maar ook dat hij de nieuwsgierigheid naar nieuwe werelden en bijzondere omgevingen heeft die ik ook bij mezelf herken. Hij is niet tevreden met een voorspelbaar leven op een wereld waar alles al in kaart is gebracht. Maar het gaat hem er niet om enorme avonturen te beleven. Hij wil vooral iets zien dat nog nooit iemand gezien heeft. Daarom bezoekt hij uitgeholde asteroïden waar in het verleden mensen hebben gewoond maar die ondertussen verlaten zijn. De natuur heeft er de vrije hand gekregen. De mooiste scène is als hij in een wereld vol sneeuw en ijs een enkele groene plek vindt, met mos en grassprietjes. Op dat moment is dat voor hem het mooiste dat hij ooit gezien heeft …

En als je dan een personage moet bedenken die op jouw lijf geschreven is, hoe zou dat personage er dan uit moeten zien?

In ‘De Krakenvorst, boek 1: Keruga’ zit een karakter dat ik op mezelf heb gebaseerd. De visser Gretaris ziet eruit zoals ik eruitzag op het moment dat ik het schreef. Hij heeft een buikje, een baardje en donkerblond haar. Vooral is hij een goede luisteraar en weet hij een van de hoofdpersonen, Alecia, bij te staan met advies. In de loop van het verhaal krijgt hij zelfs te maken met wondroos, een ziekte waar ik kort voor ik aan dit boek begon, zelf ook last van heb gehad.

Maar het karakter dat het meest op mijn lijf geschreven was, dat was Joost Kempers, uit de serie avonturenverhalen die ik als tiener schreef, ‘De avonturen van Joost, Cliff en Yoko’. Het geheel was natuurlijk deels geïnspireerd door de Yoko Tsuno-stripverhalen. Joost is bioloog en reist samen met Cliff de wereld over om natuurdocumentaires te maken (en te vechten tegen stropers en andere slechteriken). Thuis heeft hij, dat vertelt hij in een van de verhalen, meerdere aquariums staan. In het eerste verhaal ‘Het eiland der pterodactylen’ komt het gezelschap op een eiland waar toekomstige mensen allerlei uitgestorven dieren hebben samengebracht. Natuurlijk kent Joost ze allemaal bij naam, van de trilobieten en Ichthyostega tot de Duncleostheus en de Deinocheirus … en de Velociraptor natuurlijk. De boeken staan nog steeds in mappen bij mij in de kast en soms blader ik ze nog wel eens door. Ik zie er nu de tekortkomingen in, want als tiener had ik nog niet echt een ontwikkelde schrijfstijl, maar ik zie ook de verbeelding, originele actiescènes, mooie natuurbeschrijvingen en een zich ontwikkelend sociaal bewustzijn … Over dinosaurussen schreef ik later nog eens in ‘De gevonden wereld’ en binnenkort hoop ik weer een boek over dino’s te kunnen schrijven!

Toen ik je de laatste keer sprak, hadden we het o.a over de klimaatveranderingen die jou erg bezig hielden. Maak je jezelf op het moment nog zorgen over dingen die met onze wereld gebeuren?

Ja, er gebeurt nog steeds veel te weinig om klimaatverandering af te remmen. Elke maand dat we wachten met ingrijpende maatregelen wordt het moeilijker rampscenario’s te voorkomen. En alleen focussen op het klimaat is niet voldoende. We hebben ook te maken met toenemende luchtvervuiling, enorme hoeveelheden plastic in de oceanen, uitstervende wilde dieren en het verdwijnen van hele ecosystemen. Dan is er nog de opkomst van samenzweringstheorieën, economische ongelijkheid, de dreiging van oorlog, onderdrukking van hele bevolkingsgroepen in China en ga zo maar door …

Voor iemand die snel last heeft van hyperventilatie en andere angstklachten is het soms wel beklemmend. De laatste tijd kies er er daarom steeds vaker voor te ontsnappen in de verhalen die ik schrijf, door ze te laten afspelen in werelden en toekomsten waar al deze rampen niet kunnen plaatsvinden. Op die manier kan ik even de realiteit vergeten. Maar ik denk niet dat het goed is je kop in het zand te steken, dus ik keer wel naar deze thema’s terug, in bundels met andere schrijvers samen en in mijn eigen boeken.

Als je een ding in je leven zou mogen veranderen of in een boek dat je ooit hebt geschreven, wat zou dat dan zijn?

Dat Joost Kempers, een karakter dat niet voor niets de initialen J. K. heeft, werkte als bioloog had voor mij een teken moeten zijn. Ik had biologie moeten studeren, denk ik nu, in plaats van biomedische wetenschappen. Dan had ik bijvoorbeeld gedragsonderzoek kunnen doen bij vissen. Ik was echter te bang dat ik geen werk kon vinden met biologie, dus zag ik daarvan af. Tijdens mijn studie ontdekte ik dat in het laboratorium staan niets voor mij was en raakte ik overspannen. Toen ben ik alsnog iets heel anders gaan doen. Maar soms vraag ik me nog wel eens af wat er gebeurd zou zijn als ik gewoon mijn hart had gevolgd. Was ik dan ook overspannen geworden? Zou ik dan het schrijven weer opgepakt hebben? Want ik begon na een aantal jaar niet aan verhalen te hebben gewerkt weer met schrijven na mijn overspannenheid. Aan de andere kant maakte Joost Kempers natuurdocumentaires, wat ook een vorm is van verhalen vertellen … Dat zou altijd een deel van mijn persoonlijkheid zijn geweest!

Super bedankt Johan voor het beantwoorden van al mijn vragen. Ik heb enorm genoten van het interview met Johan en ik hoop jullie ook! Ik kan niet wachten om straks de blogs van eigen bodem weer op te starten na de operatie. Ik zou zeggen kom volgende week zeker terug voor het tweede deel van het interview.

Liefs, Melanie

Wil je Johan nog beter leren kennen? Ontdek dan welke 5 boeken hij het beste vind van die hij zelf heeft geschreven of neem een kijkje op de website van Johan.

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***