Recensie Decadentia 3 – Represaille van Anaïd Haen en Django Mathijssen
Hey lieve lezers van Bookstamel, oooh jongens naar dit boek heb ik zo enorm uitgekeken. Toen ik Decadentia 1 Teloorgang stond ik te springen om gelijk verder te gaan in Decadentia 2 – Maskerade deze boeken vond ik namelijk helemaal geweldig zoals je in mijn recensies kan lezen. Deel 3 liet echter wat langer op zich wachten en toen Decadentia 3 – Represaille eindelijk uit kwam had ik net weer een operatie aan mijn handen. Represaille is nogal een dikkertje dap dus helaas kon ik dit boek echt niet lezen. Ja ik weet het je hebt een bookseat die heb ik ook maar toch vind ik ook dat niet fijn lezen met dikke boeken. Dus wachten ik geduldig dat het iets beter ging met mijn handen of het mooi weer zou worden want dan kon ik buiten aan tafel lezen. Jullie raden het vast al dat mooie weer kwam een week of 2 geleden tijd dus om eindelijk dit boek te gaan lezen! En nu is het dan zover dat ik jullie kan gaan vertellen wat ik van dit boek vindt.

Recensie Decadentia 3 – Represaille
Titel: Decadentia 3 – Represaille Auteurs: Anaïd Haen en Django Mathijssen Uitgeverij: Zilverspoor Genre: Fantasie Cijfer: 10
Hier gaat het boek over.
Ik herken hier alles. De geur van zwavel, bloed en pis. Het doffe gebrom in de verte en het geluid van sijpelend water langs de wanden. De spiegelgladde, oneffen vloer met hier en daar uitgeholde stenen onder mijn voeten en de grote plassen. Gepiep van een rat. Als ik al twijfelde over deze plaats, weet ik het nu zeker: hier ben ik ondervraagd. Hier hebben ze mijn rug kapotgeslagen. Ik kijk naar beneden en verwacht half en half Hummeltje in mijn armen te zien. In de stadstaat Decadentia, waar het geloof in de walvisgod Maremoto een steeds prominentere plaats inneemt, stapelen de problemen voor lelie Aquavalenta zich op. Verdacht van misdaden die ze niet begaan heeft en zoekend naar haar geliefden, rest haar niets anders dan terug te gaan naar plaatsen waar ze nooit meer heen had willen gaan.Ondertussen sijpelt verloedering door de straten. Steeds meer burgers ondervinden problemen door het verlies van hun eigenschappen, met armoede en corruptie tot gevolg. Meer en meer wordt Lelie duidelijk dat er grote gebeurtenissen beraamd worden die Decadentia voorgoed zullen veranderen. Als ze nu maar wist welke…
Dit vind ik van het boek.
Ooh jongens laat ik beginnen bij de cover van dit boek. Ik vind deze echt weer zo ontzettend mooi. Daarnaast past die dus super goed bij de eerste twee delen van de Decadentia serie. Decadentia is echt een pareltje in elke boeken kast. De titel Represaille past perfect bij het verhaal. Het is jullie vast niet ontgaan dat dit boek een echte dikkerd is. Het is dan ook geen boek dat je even in een dag uitleest.
Maar goed dat ik wat langer over dit boek deed was helemaal niet erg! Wat ik wel vervelend vond was dat ik hem toch af en toe moest weg leggen want op de spannende momenten ben ik toch geneigd het boek op te pakken en tja die is toch echt wat te zwaar voor mijn handen. Tijd om jullie wat over dit slot deel te vertellen wat ik best moeilijk vind want ik ben helemaal lyrisch over dit boek maar wil ook niet teveel verklappen.
De personages in het verhaal kennen we natuurlijk al uit deel 1 en 2 tenminste de meeste dan! Zelf vind ik dat erg prettig want daardoor heb je gelijk een band met deze personages. In dit deel wordt je met je emoties weer flink heen en weer geslingerd. De spanning is natuurlijk om te snijden maar daarnaast zul je regelmatig in je zelf NEE roepen of misschien wel een traantje weg poetsen. Dit boek zit namelijk boordevol allerlei emoties. Van liefde tot verdriet van geluk tot pech echt niks blijft je gespaard. Dit zorgde er natuurlijk wel voor dat ik op het puntje van mijn stoel zat.
Op sommige momenten in het verhaal dacht ik echt Nee Django en Anaïd dat doen jullie mij toch niet aan dat kun je niet maken. Maar hoe hard ik dat ook riep ze luisterde er niet naar. Tja en dat is maar goed ook want dit boek is gewoon het perfecte einde voor een serie waar ik opslag verliefd op werd bij het eerste deel. Die liefde is met dit laatste deel alleen maar sterker geworden. Ik vind het dan ook echt wel balen dat ik nu afscheid moet gaan nemen van Lelie. Want Lelie was toch echt wel onderdeel van mijn fantasie leven geworden. Dit personage is zo ontzettend goed in elkaar gezet dat is gewoon niet met woorden te beschrijven. Als ik 2 auteurs moet noemen die een wereld en verhaal perfect kunnen opbouwen dan zijn dat Django en Anaïd hoewel dit boek een dikkerd is vind je er geen woord teveel in.
Ik kan dan ook niet anders dan dit boek een dikke 10 te geven en aan iedereen aan te raden die houdt van een goed fantasie boek met een prachtige wereld opbouw en ijzer sterke personages!
Liefs, Melanie
*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***
Ik ben het zo helemaal met je eens, Melanie!!