Hallo lieve lezers van Bookstamel, Het is alweer de laatste week van januari. Jeetje deze maand is voorbij gevlogen. Over 5 dagen wordt ik al weer 39. Normaal kijk ik altijd enorm uit naar mijn verjaardag maar nu met de verbouwing en mijn aanstaande operatie heb ik er eigenlijk nog geen seconden aan gedacht. We gaan dan ook totaal niks doen met mijn verjaardag! Ja muren schilderen haha. Of nou ja dat gaan mijn moeder haar vriend en mijn vriend vooral doen ik probeer wel te helpen maar met mijn arm kan ik niet heel veel. Maar goed vanochtend konden jullie al mijn recensie lezen van De stilte zegt genoeg van Jacodine van de Velde. Maar nu is het tijd voor mijn interview met Jacodine van de Velde. Ik zou zeggen neem een lekker bakje koffie of thee en lees gezellig mee.

Interview met Jacodine van de Velde.

Waar komt je liefde voor het vertellen van verhalen vandaan?

Dat is eigenlijk begonnen doordat ik een verhaal in mijn hoofd kreeg over een meisje met een eetstoornis. Op dat moment gaf ik in de kliniek therapie aan een groep meiden met een eetstoornis en zij liepen erg aan tegen het onbegrip en de (voor)oordelen over hun ziekte. Ik ben begonnen met schrijven, niet eens met het idee dat er een boek van zou komen, maar toen het verhaal eenmaal op papier stond, wilde ik er iets mee, in de hoop dat het meer begrip op zou leveren. Daarna volgden de verhalen elkaar op.

Wist je al jong dat je later graag een boek wilde gaan schrijven?

Nee, helemaal niet. Vroeger schreef ik wel eens wat, maar dat kwam nooit af. Dus toen ik met het verhaal van Marscha (wat uiteindelijk Wat je zegt zie je zelf werd) begon, verwachtte ik dan ook niet dat het een compleet verhaal zou worden.

Is schrijven je fulltime baan of beoefen je er nog een ander beroep naast?

Ik heb een eigen praktijk voor behandelingen, met expertise op het vlak van eetstoornissen, maar ook met een andere hulpvragen kun je bij mij terecht. Ik ben cognitief gedragstherapeut en heb de EMDR-opleiding gedaan (voor traumabehandeling). Verder is het vertalen van Engels naar Nederlands een vast deel van mijn werkzaamheden geworden.

Je young adults hebben allemaal een belangrijk thema zoals bijvoorbeeld anorexia of wonen bij pleegouders. Vind je het lastig om over dit soort onderwerpen een verhaal te schrijven?

Voor mij is het vooral iedere keer een uitdaging om de juiste balans te vinden tussen een onderwerp bespreekbaar maken, maar er daarbij ook voor te zorgen dat het mensen niet triggert. Ik zou het vreselijk vinden als iemand door het lezen van mijn boek juist wordt aangezet tot bijvoorbeeld zelfbeschadiging. Daarnaast het vinden van de balans tussen ‘zware’ onderwerpen, maar toch ook leuk om te lezen.

Je hebt jaren met jongeren met problemen gewerkt. Heb je deze ervaringen kunnen gebruiken in je young adults?

Wat je zegt zie je zelf is zo’n beetje helemaal geschreven door alles wat ik in al die jaren van mijn cliënten heb mogen leren over hoe het is om een eetstoornis te hebben. Tijdens mijn eerste gesprek bij Clavis vertelde de uitgeefster dat ze dacht dat ze een manuscript las van iemand die zelf een eetstoornis had (gehad). Dat vond ik een heel mooi compliment. In De stilte zegt genoeg heb ik meer van mezelf gestopt, hoe ik dingen ervaarde na het overlijden van mijn moeder, al is het boek verre van autobiografisch. Voor het personage Iris uit Steen voor steen heb ik inderdaad weer geput uit mijn werkervaring.

Vind je het ook belangrijk om met je young adults een boodschap mee te geven?

Ja, dat is mijn drijfveer bij het schrijven van de young adults. Ik wil dat er daar mijn boeken meer begrip over bepaalde onderwerpen ontstaat en dat het uitnodigt tot gesprek.

Alle drie de young adults spelen zich af op dezelfde camping. Is dit een bestaande camping?

Nee, zeker niet. Het is een mix van campings waar ik zelf ooit op vakantie ben geweest.

Vorig jaar verscheen je eerste feelgood Zwarte koffie, macchiato en takkenthee bij uitgeverij Dutch Venture Publishing. Hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen?

Takkenthee is ontstaan vanuit een kort verhaal waarmee ik een tweede prijs won in een verhalenwedstrijd. De uitgever (Loft) wilde het manuscript graag uitgeven, maar aangezien zij alleen aan audiobooks en e-books doen, besloot ik op zoek te gaan naar een uitgever die het ook in paperback wilde uitgeven. Twee grotere uitgevers wezen het manuscript af en Jen (van DVP) gaf aan ruimte in haar fonds te hebben voor een feelgood. Ik kende haar al doordat ik ook voor haar vertaal. Zij liet het manuscript beoordelen door Marijke Vos en daarna kreeg ik te horen dat ze het wilde uitgeven.

Is er een groot verschil tussen het schrijven van een young adult en een feelgood?

Ja, voor mij wel. De feelgoods gaan veel makkelijker, waarschijnlijk doordat het luchtigere verhalen zijn. Al moet ik wel zeggen dat ik van mensen terug hoor dat ze het fijn vinden dat er ook diepere onderwerpen in aan bod komen. Dan is mijn doel geslaagd, want ik hou ervan als een feelgood niet alleen een en al gezwijmel bevat, maar ook enige inhoud.

Onlangs verscheen je tweede feelgood Bagels en een bakkie troost. Kun je in het kort vertellen waar deze over gaat?

Bagels en een bakkie troost gaat over Marit, de vriendin van Sara uit Takkenthee. Zij runt een Bagels & Beans-vestiging en heeft na het overlijden van haar ouders de opvoeding van haar zeventienjarige broer Manuel op zich genomen. Marit heeft het nodige meegemaakt en gelooft niet in relaties. Ze is een totaal ander type dan Sara. Op een dag gaat ze aan de zuip met een ‘tequilamaatje’ en wordt alles ineens wel heel ingewikkeld.

Ben jezelf eigenlijk romantisch?

Ehm… misschien een beetje, maar ik ben ook vrij nuchter.

Wat vind je het moeilijkste aan het proces van verhaal in je hoofd naar boek in de winkel?

Geduld hebben! Als je verhaal eenmaal op papier staat (wat al de nodige tijd en inzet en doorzettingsvermogen vergt), ben je er nog lang niet. Dan moet er altijd nog wel het nodige herschreven worden, dus ga je schaven, aanpassen en verbeteren. Op den duur ben ik dan wel een beetje klaar met het verhaal, vooral ook omdat ik vaak al weer andere ideeën heb waarmee ik aan de slag wil. Daarnaast heb je met de planning van de uitgever te maken, waardoor je vaak lang moet wachten. Uiteindelijk volgen er redactierondes en de controle van de zetproef, waardoor je wéér meerdere keren door het verhaal heen gaat.

Laat geduld nu net niet mijn sterkste punt zijn!

Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd tijdens het schrijven van je boeken?

Goh, ik denk dat ik heb geleerd dat ik mag vertrouwen op mezelf. Dat ik ver kan komen als ik me ervoor inzet en dat wat ik schrijf mensen blijkbaar raakt. Dus misschien moet ik stoppen met zo onzeker zijn ?

Als je een personage zou moeten bedenken dat gebaseerd is op je eigen persoonlijkheid hoe zou dit personage er dan uit moeten zien?

Iemand die eigenwijs is en graag de touwtjes in handen heeft, haha. Maar ook iemand die gedreven is, hard werkt en klaarstaat voor anderen.

Als je boek eenmaal in de boekhandel ligt gaan er natuurlijk allemaal mensen een mening vormen over je boek. Vind je het lastig om deze meningen te lezen?

Over het algemeen zijn de meningen positief, dus dan niet, haha. Maar soms wel inderdaad. Nog lastiger vind ik het eerlijk gezegd als ik een slechte beoordeling krijg, bijvoorbeeld 2 sterren, zonder te weten waarom.

Wat vind je het lastigste aan het promoten van je boek?

Ik denk vooral om jezelf zo in de kijker te zetten. Dat is niet iets waar ik me per se goed bij voel, maar wat ik in de afgelopen tijd wel heb geleerd. Het is hard werken om als beginnend schrijver mensen te bereiken, want er zijn zo veel schrijvers en zo veel (goede) boeken die uitkomen.

Met welke auteur zou je wel eens samen een boek of verhaal willen schrijven?

Met Rebecca Yarros. Zij schrijft ontroerende boeken en ik hou ervan om mensen met een verhaal te raken en emoties in mensen los te maken.

Welke wijze les zou je mee willen geven aan jonge aspirant auteurs?

Geef niet zomaar op als het tegenzit. Ik heb ervaren dat schrijven echt een kwestie is van kilometers maken. Dus schrijf veel (en lees veel) en durf mensen om hun kritische mening te vragen, want daar word je alleen maar beter van.

Wat is je allergrootste droom?

Een vertaling en / of een verfilming van mijn boek(en).

Is er nog een thema waar je graag een boek over zou willen schrijven?

Er zijn heel veel thema’s waarover ik zou willen schrijven ? Ik ben nu met een young adult bezig die helemaal losstaat van de eerste 3 en een meer medische achtergrond heeft. Maar daarnaast heb ik nog ideeën genoeg.

Tot slot heb ik een aantal dilemma’s voor je. Welke kies je en waarom?

Binnen- of buitenland?

Binnenland. Ik heb gemerkt dat je niet ver hoeft te reizen om lekker het gevoel te hebben eruit te zijn.

Koffie of thee?

Absoluut thee. Ik lust geen koffie.

Paperback of hardcover?

Hardcover. Ik ben trots op de kwaliteit van mijn YA’s, die hardcover zijn.

Lezen of schrijven?

Schrijven. Ik vind het zo fijn om een verhaal vorm te kunnen geven en er iets moois van te maken.

Een groot huis of een grote tuin?

Dan toch een groot huis. Omdat ik daar meer tijd in doorbreng dan in mijn tuin en ik het heerlijk vind om ruimte te hebben.

Lopen of fietsen?

Lopen. In Zeeland waait het zo’n beetje altijd en dan is fietsen echt niet altijd zo grappig.

Schrijven met de hand of op de p.c?

Zeker de pc. Zo fijn om dingen te kunnen knippen en plakken. Het werkt lekker snel voor mij.

Fantasie of werkelijkheid?

Werkelijkheid. Ik schrijf en lees het liefst contemporary en vind het heerlijk dat situaties zo herkenbaar zijn. Misschien komt het door mijn nuchtere kant, maar ik geloof niet dat ik de fantasie heb om een hele fantasywereld te bouwen.

Uit eten of lekker zelf thuis koken?

Dan uit eten. Alleen al om het feit dat je eens niet hoeft te bedenken wát je moet koken en de boodschappen moet doen.

Doe vakantie of relax vakantie?

Mag een combi? Wij wisselen op vakantie namelijk actieve dagen af met relaxdagen. De perfecte combi voor mij. Als ik écht zou moeten kiezen, dan toch zeker relaxvakantie, met veel tijd om te lezen.

Ik heb enorm genoten van dit interview met Jacodine van de Velde. Jacodine super bedankt dat je mee wilde doen met de blogs van eigen bodem.

Heel veel liefs

Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***