Hallo lieve lezers van Bookstamel, Het is weer zondag! Tijd voor een nieuw kort verhaal. Dit keer gaf ik auteur Johnny Bollé de opdracht om een verhaaltje te schrijven over een foute liefde. Het verhaal dat Johnny heeft geschreven kun je hieronder lezen. Maar voordat je het verhaal gaat lezen wil ik je eerst nog wat beter kennis laten maken met Johnny Bollé.

Waar kun je Johnny Bollé van kennen?

Johnny heeft inmiddels al een aantal boeken op zijn naam staan. Boeken als Bloedmaan, Duivelskind en Wilde gok. Op 12 februari komt alweer zijn nieuwste boek uit genaamd Duistere grens. Dit boek kun je natuurlijk al pre-orderen op de site van LetterRijn. We kunnen dus wel stellen dat Johnny inmiddels een gevestigd auteur is. Zijn boeken zijn bloedstollend spannend en laten je op het puntje van je stoel zitten. Inmiddels heb ik al een aantal keer met Johnny gesproken voor o,a een interview met hem en een Q&A voor de facebook groep van Nederlandse en Vlaamse auteurs. Dus wil je johhny wat beter leren kennen dan zou ik je zeker aanraden om deze interviews terug te lezen.

Maar voor nu wil ik jullie gewoon heel veel leesplezier wensen met Foute liefde!

FOUTE LIEFDE van Johnny Bollé

Met een witte zakdoek veeg ik dikke zweetdruppels van mijn voorhoofd. Schichtig houd ik de zware deur van de ceremoniezaal van het gemeentehuis in de gaten. Nu kan ik nog ontsnappen. Zodra ze wordt geopend, kan ik niet meer terug. Mijn hart gaat als een wilde tekeer, ik maak de knoop van mijn zilvergrijze das wat losser. Het helpt me niet om te kalmeren.

‘Nog twee minuten.’ Erik, een van de medewerkers, geeft me een vette knipoog.

Ik knik nerveus en wriemel verder aan de boord van mijn hemd.

Mijn vader schreef me in voor de gloednieuwe realityshow Ja, ik wil. Hij verwacht dat de programmamakers voor mij de ideale vrouw hebben gevonden.

Het concept van de show heeft al voor heel wat opschudding gezorgd in de media. Het is eenvoudig maar ook bijzonder controversieel. Een panel van deskundigen en psychologen gaat samen met de ouders op zoek naar de ideale partner voor hun zoon of dochter. Testen wijzen uit welke kandidaten het best bij elkaar passen. De deelnemers gaan akkoord om met de uitverkorene te trouwen ook al hebben de bruidegom en bruid elkaar nog nooit ontmoet. De kijkers smullen van dit soort programma’s die aan waanzin grenzen.

Het is zover.

Erik neemt de deurkruk in zijn hand en zegt dat ik naar binnen mag. Plots aarzel ik maar ik kan niet meer terug. Het contract dat ik tekende, is duidelijk. Daarmee heb ik mezelf verplicht om voor minstens één jaar gehuwd te blijven met de partner die ze voor mij hebben uitgekozen.

Mijn hersenen bonken tegen mijn schedel wanneer ik de ceremoniezaal binnenstap. Alle ogen én camera’s zijn op mij gericht.

Het overgrote deel van de aanwezigen ken ik niet. Waarschijnlijk zijn het vrienden en familie van de bruid. Mijn collega’s Jens en Florence zitten achteraan. Ze lachen me bemoedigend toe. Peter en Dirk, mijn twee beste vrienden, durven me niet aan te kijken. Ik heb hen moeten overtuigen om hier aanwezig te zijn. Ze verklaarden me voor gek om met dit circus mee te doen.

Als een razendsnelle tornado raast paniek op me af, ik kan er niet aan ontsnappen. Tussen de aanwezigen zoek ik de ogen van papa. Hij geeft me een korte knik. Zijn mond trilt, ik merk de blinkende tranen in zijn ogen.

Ik probeer om weer rustiger te ademen maar het lukt me niet.

Trillend volg ik de rode loper tot bij de ambtenaar die het huwelijk zal voltrekken, het lijkt alsof mijn benen van rubber zijn gemaakt. Ik bijt op mijn onderlip terwijl ik me omdraai. Zo dadelijk komt mijn bruid de zaal binnen.

Mijn god, waar ben ik aan begonnen?

Ik kijk opnieuw naar mijn vader, tranen stromen langs zijn wangen. Op momenten zoals deze moet het gemis van mijn moeder ondragelijk zijn voor hem. Acht maanden geleden overleed ze na een zware lijdensweg. Ik vraag me af of papa haar dood ooit te boven zal komen.

Het huwelijk van mijn ouders was volmaakt, ze hielden ontzettend veel van elkaar. Soms had ik het idee dat ze onafscheidelijk waren; zag je mijn moeder dan wist je dat papa niet ver uit de buurt was. Hun geluk was perfect.

Op één ding na.

De dag dat ik hen meedeelde dat ik niet op vrouwen val maar van mannen houd, stortte hun ideale wereld in. De verslagenheid in mijn moeders ogen achtervolgt me nog steeds, het breekt mijn hart dat ik haar tijdens haar laatste levensjaar diep ongelukkig heb gemaakt.

De tirade van mijn vader zindert nog altijd na in mijn hoofd. Hij schreeuwde dat hij het nooit zou accepteren, ik was een schande voor de familie. Allerlei verwijten smeet hij naar mijn hoofd.

De liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht is fout!

Je bent walgelijk! Homo’s zijn walgelijk! Met jou wil ik niets meer te maken hebben.

Op haar sterfbed vroeg mijn moeder om het weer goed te maken met papa. Ze smeekte me om te beloven dat ik er alles aan zou doen. Het was haar laatste wens.

En dat deed ik.

Vlak na de begrafenis vertelde ik mijn vader dat ik me had vergist. Dat mijn homoseksualiteit een belachelijke fase was geweest. Dat ik gelukkig op tijd mijn fout heb ingezien en het pad zal volgen dat van mij wordt verwacht.

Mijn vader sloot me in zijn armen en vertelde me hoe gelukkig hij was met een zoon zoals ik.

Sindsdien vreet de belofte me volledig op. Ik heb mezelf verloochend maar ik heb mijn moeder mijn erewoord gegeven. Vanbinnen schreeuw ik het uit, hoe houd ik deze leugen vol?

Drie maanden geleden vertelde mijn trotse vader dat hij me had ingeschreven voor de tv- show. De programmamakers hadden een geschikte levenspartner voor mij gevonden.

Ik heb jouw wederhelft gevonden. Ik wil dat je meedoet, Dieter. Je moet me vertrouwen. Doe het voor mij en voor je moeder.

Tergend traag wordt de piepende deur geopend. Mijn ademhaling stopt. Mijn nagels maken een diepe afdruk in mijn handpalmen. Zo meteen is mijn lot onherroepelijk bezegeld.

Ik sluit mijn ogen, durf niet te kijken.

Het publiek applaudisseert goedkeurend.

Ik wil roepen dat ik me heb vergist. Schreeuwen dat het me spijt, ik hou niet van vrouwen en geen enkele belofte kan daar verandering in brengen.

Een hand schuift in de mijne. Een zachte kus streelt mijn wang.

Tranen prikken achter mijn ogen wanneer ik ze open.

‘Sorry, ik kan …’

Mijn mond valt open, rondom mij valt alles stil.

‘Hey, ik ben Frederik. Aangenaam …’

Zijn blauwe ogen stralen, zijn lach nog veel meer.

Ik kijk naar mijn vader en barst in tranen uit.

‘Papa …?’

Mijn vader staat recht.

‘Ik wil dat je net zo gelukkig wordt als je moeder en ik waren, Dieter.’