Interview met Bertina Mulder

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Oooh wat is het fijn om weer een beetje mens te zijn! De afgelopen 2 maanden waren echt een ramp op het gebied van mijn gezondheid. Ik ben wel gewend natuurlijk om elke dag pijn te hebben en veel moe te zijn. Maar me zo slecht te voelen dat ik 2 maanden amper uit bed ben geweest dat is nieuw. Maar goed de afgelopen paar dagen zijn goed gegaan dus laten we er vanuit gaan dat het ergste weer achter de rug is. Vandaag is het tijd voor mijn interview met Bertina Mulder. Ik heb de volgorde van de blogs even omgedraaid dus volgende week krijgen jullie nog mijn recensie van de Veluwse verdwijning.

Interview met Bertina Mulder

Je eerste boek verscheen in 2016. Wanneer wist je dat je boeken wilde gaan schrijven?

Ik had als sinds 2012 het idee om een boek te gaan schrijven, het verhaal voor Wisselwerking zat al in mijn hoofd, ik ging daarom naar schrijfdagen en deed schrijfcursussen. Tijdens mijn studie Communicatie had ik geleerd me in te leven in verschillende doelgroepen. Als je bijvoorbeeld een auto aanbeveelt aan een oud echtpaar, dan gebruik je andere taal en argumenten dan als je hem verkoopt aan een jongen van 18 jaar. Ik wilde dit gegeven gebruiken in Wisselwerking door een gebeurtenis (de flashmob) te laten zien vanuit twee totaal verschillende mensen: de gepensioneerde Arend en de student Sjoerd. Toen ik in het ziekenhuis kwam te liggen met een longembolie realiseerde ik me dat het tijd werd om het verhaal vanuit mijn hoofd op papier te zetten.

Is schrijven altijd een passie van je geweest?

Ik ben geboren in een bloemistenfamilie en ben lange tijd bloembindster geweest. Ik las wel heel veel en mijn vader had ooit een boek geschreven, dus taal en lezen waren wel een onderdeel van mijn leven. In mijn communicatiefunctie was ik veel bezig met taal, maar vooral zakelijke taal. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik nu eindelijk wel eens buiten de lijntjes wilde kleuren en zelf wilde bepalen waar ik over schreef. Toen begon ik met het schrijven van fictie.

De inspiratie van de Veluwse verdwijning haalde je uit een rouwadvertentie. Hoe inspireerde deze advertentie je tot het schrijven van een thriller?

Mijn man is huisarts en vanuit zijn vak houdt hij de rouwadvertenties in de regionale krant bij. Hij wees mij op de vreemde rouwadvertentie. De datum die hierbij stond was gelijk aan de datum van de krant. De tekst ‘neem ik verdrietig en teleurgesteld afscheid van het leven’ suggereerde een gekozen dood. Haar man was volgens de tekst kort daarvoor overleden en ook achter een reeks kattennamen stond een kruisje met een sterfdatum. Geen familienamen eronder, ook geen rouwdienst of correspondentieadres. Ik wist vanuit mijn vak dat je geen overlijdensactie nodig had om een rouwadvertentie te laten plaatsen. Je zou theoretisch dus iedereen dood kunnen laten verklaren door hun overlijden in de krant te zetten; waarom zou iemand hieraan twijfelen als die persoon nooit meer gezien wordt? Er vallen genoeg vragen te stellen, maar als niemand iets weet, loop je al gauw vast. In dit verhaal lees je hoe Teus, het enige familielid van het echtpaar, samen met zijn vriendin Babs op zoek gaat naar antwoorden. Wat was er tijdens zijn wandelvakantie gebeurd met zijn oom, zijn tante en hun katten?

Wat vond je het moeilijkste aan het schrijven van de Veluwse verdwijning?

Bij alle verhalen die ik schrijf, vind ik de tijdlijn het lastigste. In hoeveel tijd speelt het verhaal zich af? Sommige gebeurtenissen vinden tegelijkertijd plaats, andere na elkaar. Bij Wisselwerking speelde het grootste deel van het verhaal zich op één dag af. Om en om volg je de twee hoofdpersonen, die elkaar aan het eind van de middag tegen gaan komen. Als de één iets ziet wat de ander heeft veroorzaakt, moeten beide verhalen op een logische manier op datzelfde punt aankomen. Als je er dan ook nog flashbacks tussendoor gooit, wordt het helemaal lastig.

Als je aan een boek begint wat is er dan als eerste? De personages, een idee of juist misschien wel de plot.

Het idee. Bij Wisselwerking was dat het gegeven dat twee verschillende mensen op een plein de flashmob meemaken, maar elk vanuit hun eigen perspectief.

Bij De rode magneet kwam het idee doordat een Nederlandse ruimtevaartorganisatie een vacature voor Marsastronauten had geplaatst, waar wereldwijd meer dan 200.000 reacties op kwamen. Uitgangspunt was een enkele reis. Wat bezielt zulke mensen? Mars heeft een klimaat als de noordpool, met een dodelijke atmosfeer. Veel van de onbemande Marsmissies waren al gecrasht, een afschrikwekkend vooruitzicht. En hoe zou dat onderweg gaan, maandenlang met vier mensen in een kleine ruimte? Je kunt trainen wat je wilt, maar op aarde kun je altijd nog naar buiten stappen. In de ruimte ben je tot elkaar veroordeeld. En er is geen politie of ziekenhuis in de buurt. Wat kan er allemaal mis gaan met zo’n missie, op fysiek, mentaal, financieel en politiek vlak?

Zoals gezegd ontstond het verhaal van De Veluwse verdwijning door te bedenken wat er achter de tekst van de rouwadvertentie kon zitten en te beseffen dat niets zo hoeft te zijn als het lijkt.

Op dit moment schrijf ik een roman die gebaseerd is op de flessenpost die de schipper van het Deventer veerpontje uit de IJssel viste. De gebeurtenis stond bij ons in de krant. Boven het bericht stond: ‘Wie is Mandy?’, want onder de Engelse brief stond alleen de naam Mandy. De tekst was vaag, mogelijk filosofisch. Was Mandy dronken toen ze het schreef of had ze het moeilijk? Ik besloot mijn volgende boek, de roman ‘De IJsselbrief’, te baseren op de vraag wat er voorafgegaan kon zijn aan het schrijven van deze brief. De lezer leert langzamerhand Mandy en haar dilemma kennen. Je kunt de foto die de schipper maakte van de brief terugvinden op mijn website.

Hoe is de cover van De Veluwse verdwijning tot stand gekomen?

Als je over de Renderklippen bij Epe vanaf het hertenkam richting de schaapskooi wandelt, kom je langs de omgevallen boom van de cover. Deze boom is elke seizoen wat meer vermolmd en aangevreten. Ik vond dat een mooie metafoor voor een Veluwse verdwijning. Inmiddels ligt de boom in meerdere stukken. Telkens neem ik een nieuwe foto, zodat ik over een paar jaar een reeks heb waarin je ziet dat ‘mijn’ boom verdwijnt.

Je boeken worden uitgegeven bij Paris Books, hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen?

Tijdens een schrijfdag stonden ze met een stand op het plein waar we de lunch hadden. Paris Books is eigendom van de schrijvers Geert Kimpen en zijn partner Michelle Shanti, zij hebben een groot netwerk van redacteuren, drukkers, grafisch vormgevers en andere professionals die nodig zijn om je boek goed uit te geven.

Is er een thema waar je nog graag eens een boek over zou willen schrijven?

De IJsselbrief (waar ik hiervoor al over vertelde) is vrij gebaseerd op de filosofische uitdrukking ‘Ik denk, dus ik ben’. Ik vroeg me af wat een filosoof zou doormaken als het denken niet meer gaat zoals vroeger. Wanneer hou je op met ‘zijn’? En wat ben je dan nog waard, voor jezelf en voor een ander?

Kun je misschien in het kort iets vertellen over de personages in de Veluwse verdwijning voor de mensen die het boek nog niet hebben gelezen?

Teus werkt voor SECU, een bedrijf dat zich bezighoudt met fysieke en digitale beveiliging. Daar leert hij zijn vriendin Babs kennen, die genoeg had van het beveiligen van rijke tutten en op de helpdesk van de digitale afdeling is komen werken. Sigurd is ook een collega bij SECU, hij is de nerd van het bedrijf en gespecialiseerd in het criminele ‘dark web’. Teus’ oom Elias is een barse, trotse man. Waar is hij toe in staat als zijn ego op het spel staat? Zijn vrouw Almina, de tweelingzus van de overleden moeder van Teus, wordt door hem overschaduwd. Maar kom niet aan haar katten, die zijn alles voor haar. Hilligje is de oude buurvrouw van het echtpaar, ze woont in een klein huis naast de villa. Wat heeft ze gezien? Tante Almina raakt bevriend met Maud, een medewerkster van de bibliotheek die haar uitdaagt wat meer voor zichzelf op te komen. Heeft Maud bijbedoelingen met haar vriendschap sinds ze weet dat Almina op stand woont?

En waarom zouden deze mensen het boek moeten gaan lezen?

Ik vroeg mezelf af wat ik zou doen als ik in de situatie van Teus terecht zou komen: ik kom thuis van vakantie, ik lees in een krant dat mijn laatste familieleden zijn overleden en ik ben vreselijk gefrustreerd dat ik niet op de hoogte ben gebracht. Hun huis staat leeg, alle katten zijn weg, niemand weet waar je oom en tante begraven liggen of hoe ze gestorven zijn. Wat zou ik doen? Wie zou ik benaderen? Als je van misdaadromans houdt, hou je denk ik ook wel van De Veluwse verdwijning. Je proeft dan ook de sfeer van de Veluwe, zowel van de mooie als de duistere kant.

Wat vind je eigenlijk het moeilijkste van idee in je hoofd naar boek in de winkel

Ik moest als communicatiemedewerker kort en bondig te schrijven, ondubbelzinnig. Bij het schrijven van verhalen mag je meer woorden gebruiken, hoef je juist niet alles expliciet uit te leggen. De lezer mag ook er ook zelf iets bij verzinnen. Ik kan gewoon niet moeilijk doen met taal, dat voelt geforceerd. Ik heb wel geleerd steeds meer zintuigelijk te schrijven.

Als ik het verhaal af heb, gebruik ik de expertise van Paris Books om het boek te redigeren en gedrukt te krijgen. Het moeilijkste is om in de zee van publicerende schrijvers op te vallen, maar als mede-eigenaar van een huisartsenpraktijk hoe ik er gelukkig niet van te leven (al zou ik dat natuurlijk ontzettend graag willen).

Is het moeilijk om je boek in tijden van Corona te promoten?

Het promoten van boeken gaat tegenwoordig vooral online, via social media. Dat doe ik al jaren en dat is in tijden van Corona niet anders. Ik bleek wel onverwacht veel e-books verkocht te hebben, dat was een aangename meevaller.

Heb je een auteur die echt een voorbeeld voor jou is geweest?

Eigenlijk niet. Als mijn fantasie met me op de loop gaat, denk ik niet meer aan wat andere auteurs hebben geschreven. Na mijn eerste boek vroeg ik me af wat mijn schrijfstijl was. Nu ik drie boeken heb geschreven, merk ik dat er wel een rode draad in zit. Ik ben begonnen met een roman, schreef toen een thriller en daarna een misdaadroman en kort verhaal. Maar ik neig nu toch weer naar de roman. Dat genre past denk ik het meest bij mijn schrijfstijl. Van mij hoeven de ledematen niet door de lucht te vliegen.

Wat zou je graag nog willen leren of bereiken op het gebied van schrijven?

Dat valt samen met mijn grootste wens, die ik hieronder beschrijf.

Wat is je allergrootste wens of droom?

Het ultieme boek schrijven, waar ik tot in lengte van dagen trots op zal blijven. Ik ben nu verschillende genres aan het uitproberen: roman, thriller, misdaadroman, kort verhaal. Met elk verhaal leer ik bij. Als ik over tien jaar zoveel geleerd heb dat ik het boek kan schrijven waarin alles klopt, wat op zijn eigen manier uniek is, waarbij mijn verhaal en mijn schrijfstijl elkaar versterken, dan zou ik een gelukkig mens zijn. Tot die tijd blijf ik mijn best doen om een steeds betere schrijver te worden.

Heb je nog leuke hobby’s naast het schrijven?

Ik tennis graag, loop hard (nou ja, ik huppel) en ik doe aan fitness.

Tot slot heb ik nog een aantal dilemma’s voor je welke kies jij en waarom?

Wonen midden in de natuur of in een grote stad?

Ik ben geboren in de Achterhoek en wilde altijd al naar de grote stad, waar je wat anoniemer bent. Inmiddels ben ik daarvan teruggekomen. Nu woon ik in het Veluwse dorp Epe, ik ben dol op de bossen en de hei. Ik hoef niet meer terug naar de stad, hooguit voor een citytrip. Ook de onderwaternatuur trekt me, ik heb jarenlang gedoken tijdens vakanties op Curaçao en andere tropische bestemmingen. Het mooiste was een duik met manta’s die een spanwijdte hadden van een paar meter. Zwevende tapijten met gigantische open bekken, vijf meter boven mijn hoofd. Wat een ervaring! En ja, ik zag ook een grote ‘bullshark’ voorbij schieten, achter de rug van mijn man langs.

Een ijskoud ijsje of een koud drankje?

Koud drankje, liefst een lekker wijntje. Ik ben geen zoetekauw. Ik eet wel eens ijs, maar als ik de keuze heb neem ik als dessert wat anders. Ik heb een tweelingzus en die is precies hetzelfde. Zit dus in de genen.

Uit eten gaan of lekker zelf thuis koken?

Uit eten gaan. Ik kook het hele jaar al, dus als ik daar onderuit kan, graag. Ik ben een smikkelkont en hou van nieuwe dingen uitproberen.

Oud of nieuw?

Nieuw. Ik hou design. Omdat ik de neiging heb rommelig te zijn en overal wat neer te zetten, is een strakke omgeving welkom. Anders wordt het helemaal een puinhoop.

Fantasie of werkelijkheid?

Fantasie. Ik heb jarenlang zakelijk geschreven, maar het verzonnen verhaal geeft me zoveel meer voldoening. Er ontstaat iets wat er daarvoor nooit was. Iets nieuws, iets van mijzelf.

E-boek of papieren boek?

Papieren boek. Ik zit al te veel achter een scherm.

Schrijven met de hand of met een computer/laptop?

Met de laptop. Je kan dan veel makkelijker iets herschrijven en je hebt er meteen een back-up van.

Luiervakantie of juist dingen ondernemen op vakantie?

Beide. Ik hou ervan om op pad te gaan en dingen te bekijken. Duikvakanties waren ook best wel intensief. Maar alles op mijn dooie gemakje doen is ook wel heerlijk. Ik ben geen ochtendmens, ik hou van uitslapen. Ik ben net een reptiel: hoe meer zonlicht, hoe actiever ik ben. Vandaar dat ik twee boeken op Curaçao heb geschreven.

Familie of vrienden?

Familie, vrienden, schrijvers, lezers, onbekenden… iedereen die me inspireert en blij maakt, is goed.

Schrijven of lezen?

Tja, ik las ooit heel veel, maar sinds ik schrijf is dat voorbij. Ik weet dat het voor schrijvers goed is om ook te lezen, daar leer je van. Maar zolang ik bezig ben met het schrijven van een boek, kan ik niet goed andere verhalen lezen. Ik blijf dan kijken naar de techniek van het schrijven en ben erg snel afgeleid. Alleen als mijn verhaal bij de redactie ligt of tijdens een vakantie lukt het me lekker te lezen.

Ik heb enorm genoten van dit interview met Bertina Mulder. Hopelijk hebben jullie dat ook gedaan.

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***