Project Happy Me – Trauma’s onder ogen zien.

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Je vraagt je nu vast af wat trauma’s onder ogen zien te maken heeft met project happy me! Nou dat ga ik je vertellen. Aan het begin van dit jaar besloot ik om voor mezelf te kiezen. Dit jaar zou mijn jaar worden. Vorig jaar had ik namelijk al een heleboel geleerd. Zo waren we er achter gekomen dat ik Add en Autisme heb en zijn we aan de slag gegaan met mijn zelfbeeld. Maar een van de stappen die ik maar niet durfde te zetten was het aanpakken van mijn angsten en het onder ogen zien van mijn trauma’s. Maar nu ben ik er klaar voor!

Je trauma’s aanpakken en je angsten onder ogen zien.

Voor mensen die geen angst kennen of nooit trauma’s hebben meegemaakt klinkt dit misschien simpel want tja je moet het gewoon even doen. Helaas werkt dit in de praktijk niet zo want als je 18 jaar lang alleen maar bezig bent geweest met overleven en je eigen zekerheden in te bouwen zodat je enigszins normaal kunt blijven functioneren is het niet zo makkelijk om deze veiligheid weer los te laten. Tja en dat los laten van die veiligheid is een belangrijke stap in het proces om dit te verwerken.

Therapie.

Maar goed ik voelde aan alles dat het tijd werd om dit laatste stuk onder ogen te gaan zien en aan te gaan pakken. Dus samen met het GGZ een vervolg behandelplan gemaakt op mijn zelfbeeld. Een plan waarin we dus aan de slag gaan met mijn angsten en door die angsten aan te gaan zullen ook de trauma’s naar boven komen en verwerkt moeten worden. Vandaag was mijn eerste sessie en van te voren was ik al super zenuwachtig. In voorgaande trajecten ben ik namelijk altijd begeleid door vrouwelijke behandelaars maar dit traject ga ik aan met een mannelijke behandelaar waar ik super veel vertrouwen in heb. En waar Martijn altijd mijn rots in de branding was tijdens mijn therapie sessies zal ik dit programma in mijn eentje aan moeten gaan..

Je snapt het al ik was vanochtend dan ook super misselijk, mijn hoofd knalde al snel uit elkaar en nu naar de sessie ben ik hondsmoe en doet me hoofd nog steeds veel pijn.

Maar mijn gevoel is nog steeds super goed ook al word het erg zwaar. De komende weken ga ik dus volop aan de slag met het werken aan mijn angsten en trauma’s. Ik zal dus misschien wat minder reageren op al jullie berichten. Ik hoop over een jaar weer een beetje meer de Mel te zijn die ik vroeger altijd was.

Duimen jullie voor me dat het me gaat lukken om mijn angsten te overwinnen?

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***