Interview met Mark Groenen

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Vandaag is het tijd voor een interview met Mark Groenen. Maar voor we aan het interview beginnen zal ik Mark eerst aan jullie voorstellen.

Mark Groenen is docent geschiedenis in het voortgezet middelbaar onderwijs. Op 1 januari van het jaar 2016 besloot hij, als zijn goede voornemen van dat jaar, zijn vertellingen uit te breiden naar het rijk der fictie door te gaan schrijven. Dat hij was gaan schrijven liet hij ook gelijk aan een aantal mensen weten. Want, zo beredeneerde hij, dan moet je ook gaan leveren om je geloofwaardigheid te behouden.

Inmiddels heeft Mark een aantal verhalen geschreven en ook een groot aantal korte verhalen. Mark schrijft zowel Nederlands als Engelstalig zijn favoriete Genre is Magisch realisme, maar hij gaat de uitdaging niet uit de weg om fantasie, science fiction, horro of historische fictie te schrijven.

Zijn magisch realistische debuutroman Edine verscheen afgelopen november tijdens het boek 10 evenement van Godijn Publishing. Dit is de roman waarmee zijn schrijfavontuur begon op nieuwjaarsnacht van dat jaar 2016. Over dit boek en schrijven in het algemeen gaan we het hebben in dit interview met Mark Groenen.

Interview met Mark Groenen.

In 2016 besloot je om te gaan schrijven. Waar kwam dit besluit vandaan?

Veel mensen willen een boek schrijven, maar vaak komen ze niet verder dan een beetje dromerig uit het raam staren. Hoewel ik er niet met mensen over sprak, was ik weinig anders. Waarom toen? Geen idee. Het was nieuwjaar en ik had een goed voornemen nodig. Het was niet de beste timing: naast mijn baan studeerde ik nog voor mijn master of education, en tijdens het schrijven begon ik ook nog aan een extra opleiding voor een coördinerende functie. Maar dat is ook het probleem van schrijven: dromen is makkelijk, en er zijn altijd redenen om het daadwerkelijke schrijven uit te stellen omdat het ‘nu even niet uit komt’. Uiteindelijk zijn de opleidingen en natuurlijk het boek allemaal afgerond.

Je deed regelmatig mee aan schrijfwedstrijden met de korte verhalen die je schreef. Wat vond je zo leuk aan het schrijven van deze korte verhalen?

Mijn favoriete wedstrijden zijn de wedstrijden met een thema of andere eis. Het is interessant om aan de slag te gaan met een woord als ‘Zonderlingen” (Godijn) of “Geschiedenis” (Grote Schrijfwedstrijd van Eindhoven, 2018). Het dwingt me om het van verschillende invalshoeken te bekijken en iets te maken dat interessant is om te lezen, maar ook niet te voor de hand liggend – je wilt jezelf immers onderscheiden van de competitie. Door de restricties van de wedstrijd kom ik tot nieuwe ideeën die er niet zouden komen wanneer ik volledig vrij zou zijn.

Deze korte verhalen werden ook regelmatig in boeken gepubliceerd. Wat is het moeilijkste aan het schrijven van een kort verhaal.

Veel van de verhalen van de bundels zitten in het genre sci-fi en fantasy. Voor deze verhalen is worldbuilding erg belangrijk, maar het is pittig om een hele nieuwe wereld met zijn eigen regels te verzinnen en hierover te vertellen binnen het beperkte aantal woorden dat je hebt. In het verhaal “Galts” (Achterblijvers, Godijn Publishing) bedacht ik post-apocalyptische wereld waarin Ayn Rands objectivistische filosofie de wereld had overgenomen en een scheiding tussen de rijken, levend in virtual reality, en de armen, levend in de werkelijke wereld, had gecreëerd. Dat klinkt ingewikkeld, en het is een hele klus om dit voor een lezer begrijpelijk te maken in 3000 woorden zonder te oppervlakkig te zijn.

Is er een groot verschil voor jou tussen het schrijven van korte verhalen en een compleet boek?

Wanneer je een compleet boek wilt schrijven, dan weet je dat je een project start dat jaren in beslag kan gaan nemen. Dat is een hele commitment en het is altijd een uitdaging om hiermee bezig te blijven. Ik heb een vrij korte spanningsboog, wat dat betreft. Een compleet boek is wel veel toffer om af te hebben dan een kort verhaal, mede door de grote inspanning die je hebt moeten verrichten.

Een kort verhaal heeft als grote voordeel dat ik kan experimenteren. Voor “Een zwarte roos op het plein” (Godijn, 2020) schreef ik “Hildernisse”, geheel in de interview-stijl, alsof het een documentaire was. Daar zou ik niet snel voor kiezen voor een heel boek, maar voor een kort verhaal is het een leuke uitdaging. Als het mislukt en totaal niet werkt, dan is het voor een verhaal van 2500 woorden ook een stuk minder erg dan voor een roman van 80.000 woorden.

Nu is je roman Edine dan daar! Uitgekomen tijdens boek 10 van Godijn Publishing. Hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen?

De korte verhalen zijn hierboven al een paar keer genoemd, en dat is precies hoe ik Godijn heb leren kennen. Via hun schrijfwedstrijden. Echt kennis maakten we pas bij de lanceren van 18 Verloren Zielen, waar mijn korte verhaal “Knach’tan” in staat. Hier sprak ik andere GP schrijvers, zoals Johan Klein Haneveld, en vroeg naar hun ervaringen. Zij waren positief, wat aansloot bij mijn gevoel bij de uitgever, en zodoende heb ik mijn manuscript gestuurd.

Hoe was het om je boek uit te geven tijdens het boek 10 evenement van Godijn Publishing?

We hadden ons verheugd op een mooie theaterzaal vol mensen, maar door Covid ging dat feestje helaas niet door. Er werd gekozen voor een online lancering, waarbij Elly Godijn en Alice Bakker van Hoorn naar het zuiden trokken om op verschillende plekken te lanceren. Anita Kroef en ik, als Brabanders, waren door de geografie als laatste aan de beurt. Online zal nooit het fysieke vervangen, maar het was een hele toffe dag met een leuke lancering die leidde tot een heleboel enthousiaste reacties. Zeker een geslaagde oplossing.

Waar haalde je de inspiratie voor Edine vandaan?

Ik wilde een boek schrijven, maar wist niet precies hoe of wat. Mijn eerste idee was een horror te schrijven. Jaren terug las ik een reportage van Jon Ronson over verdwijningen op cruiseschepen, en dat idee leek me een perfecte setting. Een horror werd het uiteindelijk nooit, maar het bleef een perfecte startsituatie voor een roman. Het liedje “Mittens” van Frank Turner speelde een belangrijke rol voor het bepalen van de koers van de rest van het boek. Het is een liefdesliedje, maar ik vind het een duister randje hebben waarvan ik niet zeker weet of Frank het zo heeft bedoelt. Voeg daar een vleugje Orpheus mythe aan toe en we hebben de hoofdingrediënten voor het boek.

De cover van Edine vind ik echt heel erg tof! Hoe is deze tot stand gekomen?

Toen ik startte met Edine was ik van plan om octopusmonsters of iets dergelijks een rol te laten spelen in de horror op het schip. De monsters waren niet meer nodig, maar de octopus is gebleven. Hij speelt in het verhaal een belangrijke metaforische rol voor de hoofdgedachte van het boek, en komt van tijd tot tijd om de hoek kijken. Meer verklap ik er niet over, maar zodoende vond ik het heel belangrijk dat het beestje op de cover zou staan. Jen Minkman heeft naar me geluisterd, maar de kleuren en het gezicht op de achtergrond zijn haar keuzes. Ik was er ontzettend blij mee.

Edine speelt zich af op een cruiseschip. Heb jij zelf ook wel eens een cruise gemaakt?

Nee, nog nooit. Mijn langste bootreis was op de ferry van Overijssel naar New Castle, inclusief overnachting. Voor Edine heb ik meer plattegronden van cruiseschepen bekeken dan me lief is. Mocht ik er ooit een maken, dan hoop ik dat deze een grote arcadehal heeft, net als op mijn zelfverzonnen boot.

Daarnaast is Edine een verhaal over liefde, obsessie, heden en verleden. Blik jezelf vaak terug naar het verleden of leef je liever in het heden?

Als geschiedenisdocent ontsnap ik niet aan het verleden, maar op persoonlijk vlak leef ik het liefst in het heden of blik vooruit op de toekomst. Daar hebben we immers invloed op, terwijl het verleden onveranderlijk is. Nostalgie en weemoed zijn krachtige emoties, maar daar heeft niemand ooit de wereld mee gered.

Was het schrijven een boek altijd al je grote droom?

Het dromerige, vage en weinig concrete “ooit zou ik wel eens een boek willen schrijven”, dat wel, maar verder dan dat kwam het nooit. Ik heb altijd wel een liefde voor verhalen, taal en schrijven gehad, maar voor ik startte aan Edine had ik nog nooit serieus de pen opgepakt.

Welk personage uit Edine is je favoriet en waarom?

Jayne is een vrouw die de hoofdpersoon al vroeg in het verhaal tegenkomt en de enige die hem onvoorwaardelijk steunt gedurende zijn zoektocht, hoe wanhopig of ongeloofwaardig deze soms ook lijkt. Soms kun je heel snel hele diepe connecties maken met mensen, en Jayne is daar een voorbeeld van. Daarnaast is ze lekker recht door zee (vergeef me de woordspeling) tegen de hoofdpersoon en is niet te beroerd om hem te vertellen wanneer hij onzin uitkraamt, wat tot leuke dialogen leidde.

Is er een thema waar je graag nog eens een keer een verhaal over zou willen schrijven?

In mijn korte verhalen heb ik er al een paar keer over geschreven, maar ik zou zelf graag nog eens flink de mythologie in willen duiken. Edine heeft ook de nodige connecties met het klassieke Griekenland, maar ik wil ooit nog eens een groot godenverhaal schrijven.

Is er iets dat je als schrijver graag nog zou willen bereiken?

Ik wilde een boek uitgegeven en dat is gelukt. Voor de toekomst? Meer boeken, meer lezers en, als we dan toch heel groot gaan dromen, een Hollywood productie in Imax. Maar om heel eerlijk te zijn; schrijven gaat me vooral om het maken van de kunst, en als een paar mensen het waarderen ben ik dik tevreden.

Ben je momenteel alweer bezig met het schrijven van een nieuw boek?

Ik zit 50.000 woorden diep in een nieuwe roman, en net als de hoofdpersoon heb ik nog geen idee waar het verhaal naartoe gaat. Ik denk dat we er samen wel uitkomen.

Daarnaast kun je heel spoedig een “Godijntje” (een novelle van Godijn Publishing) verwachten. Wendigo is een horror waarin de titulaire mythe gecombineerd wordt met de drugscriminaliteit in Eindhoven; een verhaal vol gruwelijkheden. Op de redactie na is deze klaar.

Wat zou je nog graag willen zeggen tegen de lezers van Bookstamel?

Edine is een magisch realistische roman, een genre dat vrij onbekend is in Nederland. Ik zou de lezers uitnodigen dit genre eens op te zoeken, want wellicht wordt je net als ik verliefd. Er is ontzettend veel moois geschreven. Om de mensen de weg te wijzen zal ik drie boeken noemen: “De Opwindvogelkronieken” van Haruki Murakami, “Quichot” van Salman Rushdie, en “Honderd jaar eenzaamheid” van Gabriel Garcia Marquez.

Tot slot heb ik een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?

Eerst de personages of eerst het plot van een boek?

Het plot. Als schrijver is dit de gedachte waar ik mee begin (“vriendin kwijt op cruiseschip”) en daarna komen de personages. Als lezer kies ik ook een boek op deze manier; de personages leer ik gaandeweg wel kennen. Voor een goed verhaal zijn beiden wel even belangrijk.

Roman of thriller?

Romans. Ik probeer alle genres te lezen, van magisch realisme tot sci-fi en horror, maar de thriller doet niets voor me. Als film of tv serie vind ik ze wel leuk.

E-boek of papierenboek?

Papier. Ik heb nog altijd geen e-reader en denk ook niet dat ik er ooit een zal krijgen. Ik houd van het gewicht, het geluid en de geur van een boek. Ik ben wel een groot fan van audioboeken, trouwens.

Uit eten gaan of zelf koken?

Ik kook graag, maar zodra de restaurants weer open zijn zit ik aan tafel.

Wonen in een hutje op de hei of in een drukke stad?

De stad is de plek voor mij. Ik kan de natuur ontzettend waarderen, maar er gaat niets boven de mensenmassa, de drukte, de beweging en het leven dat de stad kan bieden.

Niet meer kunnen zien of niet meer kunnen horen?

Als schrijver is niet meer kunnen zien wel erg lastig, lijkt me, dus ik zal mijn gehoor opgeven. Een leven onder muziek kan ik me echter ook niet voorstellen…

Koud of Warm?

Ik heb het snel warm en kan goed tegen de kou. De Nederlandse plakzomer is niet aan mij besteed, dus doe mij de winter maar.

Donker of Licht?

Thematisch gezien houd ik van het duister: horrorverhalen van Clive Barker, stevige metalmuziek en videogames als Dark Souls. Voor mijn woonkamer kies ik voor lichte kleuren en genoeg lampen.

Een week zonder eten of een week zonder drinken?

De overlevingskans lijkt me het grootst wanneer ik een week niet eet, dus schenk maar een glas water in.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van dit interview met Mark Groenen. Mark super bedankt voor je medewerking aan dit interview.

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***