Verbrande suiker van Avni Doshi

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Het was alweer een hele poos geleden dat ik met een leesclub of hebbanbuzz had meegedaan. Toen het boek Verbrande Suiker van Avni Doshi voorbij kwam besloot ik om mij op te geven voor deze hebbanbuzz!. Tot mijn grote geluk werd ik uitgekozen en mocht ik mee doen. Super leuk want met zo’n leesclub of buzz kun je met andere over het boek praten. Helaas zijn mijn verwachtingen voor dit boek niet uitgekomen. Waarom dat zo is lees je in onderstaande recensie.

Titel: Verbrande suiker Auteur: Avni Doshi Uitgeverij: Xander Uitgevers Genre: Roman Cijfer: 5

Hier gaat Verbrande suiker over:

Antara is als kind volledig aan haar lot overgelaten. Haar moeder Tara leidde een losbandig leven: ze verliet een liefdeloos huwelijk en vertrok naar een ashram, leefde even als bedelaar (vooral om haar ouders te treiteren) en was jarenlang geobsedeerd door een dakloze kunstenaar. Nu Antara volwassen is en Tara begint te dementeren, zoekt ze naar een manier om hun gedeelde verleden een plek te geven – want misschien verschilt ze niet eens zo veel van haar moeder.

Op indrukwekkend luchtige wijze en met bijtende humor beschrijft Doshi de problematische relatie tussen Tara en haar dochter Antara. Ze beantwoordt op messcherpe wijze de complexe vraag: hoe zorg je voor je moeder als zij nooit voor jou heeft gezorgd?

Dit vind ik van Verbrande suiker:

Ik begin positief met de cover want deze sprak mij gelijk aan. Hoewel de cover simpel is heeft die een prachtige lila kleur die opvalt in de boekhandel. De titel vind ik mooi maar niet echt sprekend voor het verhaal. De achterflap tekst die wekte gelijk mijn interesse. Je kan dus wel stellen dat het met het jasje van Verbrande suikers helemaal goed zit.

Maar dan gaan we naar de inhoud van het boek! Persoonlijk vind ik het altijd erg lastig om een recensie te schrijven van een boek dat mij enorm tegenviel. Zoals ik al zei was ik door de achterflap tekst gelijk geraakt en keek ik er enorm naar uit om het verhaal te gaan lezen. Maar het verhaal viel in mij ogen toch wel erg tegen. Het was een beetje als een riviertje wat maar door kabbelde maar waar niet echt iets gebeurde. Er was geen plot geen verassingen en het leidde eigenlijk nergens naar toe.

Het verhaal verteld precies wat er gebeurd is maar weet dus niet te boeien. Daarnaast vond ik de personages ook vrij vlak blijven waardoor ik niet echt een band met ze kon opbouwen. Dit komt aan de ene kant denk ik door de wat simpele schrijfstijl van Avni Doshi en aan de andere kant doordat ik steeds het idee had dat er wat miste. Het enige personage wat me nog wel hier en daar wist te raken is Antara. Jammer want het boek heeft zeker potentie.

Is het verhaal dan heel slecht? Nee dat ook niet schrijftechnisch zit het best oke in elkaar. Maar het is een verhaal en een schrijfstijl waar je van moet houden. Voor mij miste het een ziel. Ik snap wat de auteur heeft willen vertellen en bereiken maar het raakte me gewoon niet. Hoe jammer ik het ook vindt is dit het eerste boek dat echt tegenvalt dit jaar en kan ik het niet meer dan 2 sterren of te wel een 5 geven.

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***