Interview met Jen Minkman

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Afgelopen weken hebben jullie Jen Minkman al wat beter kunnen leren kennen. Zo stelde ik haar al aan jullie voor en vertelde ik al alles over de boeken die ze heeft geschreven. Vandaag is het tijd voor het afsluitende interview met Jen Minkman. Een interview die ik met veel liefde en plezier heb gemaakt en waar Jen enorm leuke antwoorden op heeft gegeven.

Interview met Jen Minkman

Inmiddels heb je 14 boeken en verhalenbundels op je naam staan. Nummer 15 verschijnt deze maand. Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens het schrijven van al deze boeken?

Dat niets perfect hoeft te zijn. Als je een boek schrijft, doe je je best en als het af is en door een aantal redacteuren onder handen is genomen, moet je het loslaten. Zou je het een paar jaar later beter hebben geschreven? Ja. Zou je het een paar jaar later anders hebben aangepakt? Ja, ook. Maar als je een verhaal op zeker moment niet loslaat en de wereld niet instuurt, kun je nooit een boek afmaken. Omdat ik dit heb ingezien, heb ik ook vrij weinig last van angst als het boek eenmaal is verschenen. Ik weet dat ik niet iedereen een lol kan doen, ik weet dat het boek vast en zeker ook nog wel beter kan, maar ik sta achter wat ik op dát moment kan en wat ik heb geschreven. En als ik negatieve feedback krijg, leer ik daar weer iets van en kan ik dat desgewenst in latere boeken anders doen. Het belangrijkste voor mij is dat ik plezier heb in het schrijven en dat ik mensen bereik met mijn verhalen die ze kunnen waarderen.

Je 15e boek verschijnt net als Mijn hart van ijs weer bij uitgeverij Hamley Books. Heb je daar nu echt je thuis gevonden?

Ja, wat mij betreft wel. Sandra Vets is een beetje de Belgische versie van mij (al doet ze wel meer werk, echt bizar wat zij allemaal kan!) en de sfeer bij Hamley Books is echt zoals ik het graag wil en zoals ik DVP ook run. Ik blijf dus graag voor haar doorschrijven.

Koning van het Sintelwoud is de titel van je nieuwe boek. Hoe is deze titel tot stand gekomen?

Ik ben dit boek begonnen op basis van de cover. Die hadden we namelijk al! Ik kreeg gelijk inspiratie om iets te doen met een zwartgeblakerd, mysterieus woud vol bovennatuurlijke wezens. Ik wilde ook graag iets doen met de Russische cultuur, dus situeerde ik mijn verhaal in een alternatief Rusland en gebruikte Slavische mythen en sagen in mijn verhaal. Omdat ik ‘Koning van het dode woud’ minder aantrekkelijk vond klinken, heb ik voor sintels gekozen: as, zwartgeblakerd. Zo’n sfeer wilde ik graag oproepen. En omdat een van de hoofdpersonen in het boek met de geheimzinnige koning van dit woud moet trouwen, lag de titel voor de hand.

In Koning van het Sintelwoud maken we kennis met de tweelingzussen Vasilisa en Morana. Heb jij zelf ook broers en zussen?

Ja, een zus. Die is weliswaar zes jaar jonger, maar het voelt alsof er minder leeftijdsverschil is en we zijn ook heel close. In een vorig leven zijn we een tweeling geweest.

In veel van jouw boeken komt de band tussen broers en zussen sterk naar voren. Is voor jou een goede familieband erg belangrijk?

Jazeker, ik kom uit een hecht gezin en ik ga nog steeds veel bij mijn ouders en zus op bezoek en met ze op vakantie. De band tussen broers en zussen is in mijn boeken zelfs zo sterk dat ik daar weleens kritiek op heb gehad, omdat sommige lezers zich niet kunnen voorstellen dat je het zo goed kunt vinden met een broer of zus, haha!

Daarnaast bezitten jouw verhalen vaak een vleugje magie. Waar komt de inspiratie van deze magische verhalen vandaan?

Meestal haal ik ze uit mythen en sagen uit allerlei culturen. Soms geef ik er ook een totaal eigen draai aan, want waarom ben je anders schrijver? Er is in elk geval inspiratie genoeg, er zijn zoveel geweldige volksverhalen over de hele wereld!

Wat vond je het lastige aan het schrijven van Koning van het Sintelwoud?

Ik moest best weer even in mijn kennis van het Russisch duiken, dat was alweer even geleden dat ik daar actief iets mee heb gedaan. Ik vond het ook best een uitdaging om een novelle te schrijven van dit woordenaantal. Korte verhalen voor bundels gaan me makkelijk af, dikke boeken ook, maar dit zat er min of meer tussenin. Dan moet je toch goed kijken naar de snelheid van vertellen, spanningsboog, prop je er niet te veel in, of schrijf je niet wat te weinig… dat was soms best ingewikkeld.

Voor Mijn hart van ijs kon je door corona geen boekpresentatie houden. Hetzelfde is nu weer het geval bij Koning van het Sintelwoud. Hoe kom je als auteur zijnde nu in contact met jouw lezers? Vind je de meningen van lezers en bloggers spannend om te lezen? En doe je ook wel eens wat met de feedback die je van hun krijgt?

Ik heb gelukkig veel volgers op social media dus ik heb niet het idee dat ik nu ineens niemand meer spreek die mijn boeken leest. Het gaat eigenlijk heel lekker en dat presenteren via Facebook Live houd ik er na corona sowieso in voor mensen die niet naar een echt evenement kunnen komen. Ik vind het altijd wel spannend om de meningen te lezen van lezers die me al lang volgen, want als die een nieuw boek ineens niet leuk vinden wil ik wel weten waarom. Dat vind ik belangrijk. En uiteraard doe ik ook weleens wat met hun feedback!

Koning van het Sintelwoud is in mijn ogen weer een magisch en sprookjesachtig verhaal. Toch zitten in al jouw magische verhalen ook wel vleugjes duisternis. Zou je ook een verhaal kunnen schrijven zonder deze duisternis?

Weet ik niet zo goed. Ik heb denk ik die vleugjes duisternis in elk boek omdat ik wil laten zien dat er licht schuilt in die duisternis. Niemand is puur slecht. Ik denk ook niet dat ik ooit een boek ga schrijven waarin de schurk gewoon een schurk is omdat hij/zij het leuk vindt gemeen te zijn. Daar geloof ik niet in.

Als we het dan hebben over magie, welke magische kracht zou je dan zelf wel graag willen bezitten?

Ik geloof dat als je bewust leeft, je in feite al een hoop magische dingen in je leven kunt manifesteren. Als ik een magische kracht zou willen bezitten, is dat de macht om bij mezelf patronen te zien en daar iets mee te doen. Het is veel gemakkelijker om ze bij anderen te zien en daar iets mee te doen, maar je eigen ego is zo ongrijpaar. Het is er continu, maar eigenlijk bestaat het niet, en de werkelijkheid waarin je leeft is ook zo afhankelijk van je eigen overtuigingen. Daar zou ik nog veel meer inzicht in willen krijgen.

Oh ja, en ik wil een spreuk waarmee de keuken zichzelf opruimt 😉

Naast het schrijven van boeken ben je ook uitgever. Is het moeilijk om deze 2 dingen met elkaar te combineren?

Nee, dat vind ik niet. Als ik tijd wil nemen om zelf te schrijven, besteed ik alle taken die ik normaal zelf kan en doe uit aan anderen. En als ik me meer wil focussen op uitgeven, neem ik daar de tijd voor. Het komt maar zelden voor dat ik een van de twee niet kan doen wegens tijdgebrek.

Als mensen een manuscript naar je opsturen is het dan moeilijk om te bepalen of je dit boek wilt gaan uitgeven?

Nee, want momenteel neem ik helemaal niets nieuws meer aan. Voor een bundel die ik eind dit jaar ga uitgeven heb ik wel inzendingen van auteurs die ik nog niet ken en dan is het soms wel lastig om te bepalen wie goed genoeg is, wie het niet haalt en wie het met een herschrijf nog wel kan halen. Gelukkig leest daar ook iemand met me mee, ik hoef niet alles zelf te beslissen.

Heb je misschien een tip voor jonge beginnende Nederlandse en Vlaamse auteurs?

Ja! Schrijf wat je wilt. Mensen voelen vaak een hobbel bij het idee dat hun eerste versie niet goed genoeg zal zijn of mensen het misschien niet willen lezen, maar het punt is dat je het ook nooit goed genoeg kunt maken of überhaupt iets kunt schrijven wat mensen willen lezen als je het niet doet, als je niet begint. Vergelijk het met leren lopen. Dat kon je ook niet in 1x, maar dat heeft je niet tegengehouden (tenminste, in de meeste gevallen niet).

Kunnen we binnenkort nog meer boeken van jouw hand verwachten?

Tot ik dood neerval, kun je ALTIJD nog meer boeken van mij verwachten, haha! Dit jaar komt er bij Hamley niets meer van mij na Koning van het Sintelwoud, maar misschien geef ik nog een bundel met mijn eigen korte verhalen uit onder DVP. Dat wil ik al een tijdje doen, dus daar maak ik nu tijd voor.

Tot slot heb ik voor jou een aantal dilemma’s

Donker of Licht?

Het is een en hetzelfde ding, haha (filosofisch hè?) dus ik kan niet kiezen.

Sneeuw of Zon?

Moeilijk, maar ik kies toch sneeuw.

Werkelijkheid of fantasie?

Werkelijkheid, maar dan wel met ‘wat als’ vragen erin. 😉

Lopen of Fietsen?

Lopen. Ik krijg vaak zo’n zadelpijn 😉

Schrijven of uitgeven?

Allebei!!

Dik boek of dun boek?

Hangt helemaal van mijn bui af

Hardcover of paperboek?

Wat het goedkoopste is. Ik heb geen echte voorkeur.

Ik hoop dat jullie dit interview met Jen Minkman leuk vonden! Jen super bedankt dat je mee wilde werken aan de blogs van eigen bodem.

Liefs, Melanie