Interview met Luc Vos

Interview over Zwarte sneeuw met Luc Vos.

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Vandaag is het weer tijd voor een interview. Dit keer een interview over Zwarte sneeuw met Luc Vos een van de 4 auteurs in dit boek. Zwarte sneeuw is een boek met daarin 4 thrillernovelles. ‘Zwarte sneeuw’ is tot stand gekomen door een schrijfwedstrijd van o.a. Godijn Publishing. De vier beste novelles worden in dit boek gepubliceerd. Miriam Lucia, Luc Vos, Annemarie Ros en Jacob Dens hebben alle vier een plaatsje in dit boek weten te veroveren.
‘Zwarte sneeuw’ is een samenwerking tussen: Godijn Publishing, ThrillerAcademie, Thrillers and More en de Schrijfjuffers. De vier winnaars wonnen niet alleen een auteurscontract bij Godijn Publishing, maar tevens een training auteursbranding bij ThrillerAcademie.

Misschien is het leuk als je jezelf eerst even voorstelt aan de lezers van Bookstamel

Ik ben Luc Vos, 52 jaar oud en Vlaming. Geboren en getogen in Limburg, maar 25 jaar geleden volgde ik mijn vrouw naar de Antwerpse Kempen. Daar woon ik graag in het groene Heultje (Westerlo), samen met mijn vrouw Els, onze zoon Bram (als hij niet in Antwerpen is, waar hij studeert) en onze Jack Russel Max.

Ik hou samen met mijn vrouwtje enorm veel van reizen, maar dichter bij huis geniet ik ook van mijn dagelijkse wandelingen met Max. Daarnaast probeer ik drie keer week te hardlopen en ben ik gek van muziek (als het even kan, gaan Bram en ik zoveel mogelijk naar festivals en concerten en ik speel een beetje gitaar en djembe.) En uiteraard hou ik van lezen en vooral schrijven.

Schrijven is een bijzonder uit de hand gelopen hobby geworden, die een groot deel van mijn tijd opslorpt, al probeer ik toch ook zoveel mogelijk tijd aan mijn gezin en de andere bezigheden te besteden. In die zin bood corona plots heel veel tijd om te schrijven, al was dat toch niet nodig.

Professioneel ben ik consultant in marketing en IT gerichte projecten en probeer ik die job zo optimaal mogelijk te combineren met al mijn andere bezigheden (en als de omstandigheden het toelaten zoveel mogelijk te reizen, zowel privé als professioneel. Iets wat het afgelopen jaar op een zo goed als uitgedoofd pitje stond, maar hopelijk snel weer kan).

Ik hou er ook van om met veel verschillende dingen bezig te zijn, al is het niet altijd evident om alle ballen tegelijk in de lucht te houden. Gelukkig heb ik niet veel slaap nodig en krijg ik energie van wandelen en hardlopen en van de niet aflatende stroom aan ideeën en verhalen die vormen in mijn hoofd.

Ik ben een eeuwige optimist, mijn motto ‘de zon schijnt altijd’ probeer ik steeds voor ogen te houden, ook al is dat niet altijd evident, zeker niet in deze tijden. Maar ik probeer het zelf toe te passen en uit te stralen. We hebben het nog zo slecht niet en de zon schijnt altijd, ook al zien we ze niet. En ik probeer te lachen, veel te lachen. Al vinden mijn huisgenoten mijn humor soms behoorlijk flauw, beter flauwe humor dan geen humor, nietwaar  Ook in mijn werk lach ik graag, een hele dag werken zonder humor is wat mij betreft een verloren dag.

Al is het in deze online – zoom en teams – tijden niet altijd evident om af te tasten of je humor wel aanslaat. Maar ik geef niet op

Laten we bij het begin beginnen je zag de oproep voor de schrijfwedstrijd van Zwarte Sneeuw wist je toen gelijk dat je hier een verhaal voor wilde schrijven?

Absoluut. Ik had de aankondiging van deze wedstrijd al gezien tijdens een event van Godijn Publishing eind 2019 en het kriebelde toen al om hier aan deel te nemen. Vanaf dat ik het hoorde, begonnen een aantal ideeën door mijn hoofd te tuimelen, maar nog niets was concreet.

In dit geval moest je een verhaal schrijven passend bij de titel Zwarte Sneeuw is het moeilijk om met een titel te beginnen?

Eigenlijk niet. Ik heb meestal veel inspiratie en ideeën voor verhalen en boeken, maar een titel geeft al direct een bepaalde richting. Al is de invulling van een titel en in dit geval Zwarte Sneeuw natuurlijk voor alle mogelijke interpretaties vatbaar. Zoals ook bleek uit het uiteindelijke resultaat, waar Annemarie, Miriam, Jacob en ikzelf elk een heel andere interpretatie gaven aan Zwarte Sneeuw, maar voor mij is het alvast leuk om iets van richting te hebben. Ik merk ook dat ik makkelijker schrijf voor schrijfwedstrijden met een thema, ook al is de invulling heel vrij.

Uiteindelijk wordt een longlist bekend gemaakt en zie je jouw verhaal daar tussen staan. Is het dan spannend om te moeten wachten tot dat je uiteindelijk hoort of je bij de laatste 4 zit?

Ja! Veel te spannend! Toen ik op 2 juni mijn naam zag verschijnen op de Facebookpagina van Godijn Publishing als één van de tien was ik al door het dolle heen. Ik herinner me nog dat ik meerdere vreugdekreten uitstootte en ben beginnen dansen (en een paar traantjes liet, diep vanbinnen ben ik eigenlijk gewoon een softie 😉 ) Voor mij voelde de longlist al als een overwinning, maar natuurlijk is bij de laatste 4 zitten nog veel leuker. De zenuwen tijdens de High Tea bij Godijn Publishing in Hoorn op 27 juni 2020 waar de winnaars aangekondigd werden, vielen mee, mede doordat ook de runners up een e-book kregen. Zoals ik eerder zei, het voelde al als een overwinning, maar natuurlijk wil je dat beetje meer toch altijd.

Door de corona maatregelen was de uitreiking in twee delen zodat er in elke groep twee eindwinnaars waren. Toen ik toekwam, liep de vorige groep net naar buiten, maar ik kende ze nog niet, dus wist ik niet dat Miriam en Jacob daar bij waren.

Elly (Godijn) wist de spanning er stevig in te houden door eerst een uurtje gezellig te kletsen, te smullen en elkaar beter te leren kennen, waarna zij en Ronald (Van Assen) en Alexander (Roessen) om beurten de juryverslagen voorlazen en dan – onopvallend en misleidend – met het contract door de ruimte liepen. Ik viel bijna van mijn stoel toen Alexander mij een contract gaf. Ik had het niet zien komen. Het was geweldig!

Wachten duurt lang en ik was heel blij dat mijn naam bij de longlist al de eerste dag werd aangekondigd. Jacob heeft tot de laatste dag moeten wachten, zenuwslopend. En de drie weken tussen de aankondiging en de High Tea waren toch wel voorzien van wat wolkjes onder mijn voeten en kriebels in mijn buik.

Jouw verhaal in deze bundel speelt zich af in Noorwegen. Waarom heb je juist voor dit land gekozen in je verhaal?

Omdat we ons hart daar verloren hebben. Het verhaal speelt zich af in Tromsø, een ongelooflijk tof stadje in het noorden van Noorwegen. Mijn vrouw en ik zijn daar in 2019 twee keer geweest. Eén keer in de zomer toen we naar de Noordkaap gingen en in november gingen we terug om het Noorderlicht te zien. (en we zagen het)

Die twee trips waren zo geweldig dat het niet moeilijk was om inspiratie te krijgen voor het verhaal. De eigenlijke openingsscene uit Noorderlichtvrouw (na de proloog) speelt zich af tijdens een huskytocht in de sneeuw richting ondergaande zon. Die tocht deden wij ook echt. Alleen liep ze voor ons gelukkig veel beter af dan in het boek . Het is een fantastisch land waar we graag meer naartoe willen gaan en waar we ook stiekem van dromen om naartoe te verhuizen. Ik hoor ook van veel mensen dat het hoge noorden en het Noorderlicht op hun verlanglijstje staat.

Wist je toen je de titel Zwarte Sneeuw zag al gelijk waarover je wilde schrijven?

Nee, het eerste verhaal dat ik voor de wedstrijd schreef, was een heel ander verhaal. Dat ging over een seriemoordenaar in religieuze milieus in België. Ook dat verhaal heb ik ingezonden en ook dat kreeg heel goede reviews van de jury, maar heeft de longlist dus niet gehaald. Maar na de trip naar Tromsø was het wel duidelijk dat daar ook iets geschreven zou worden en niet veel later was het er.

Hou jezelf eigenlijk van de sneeuw?

Ja. Heel veel. Normaal gezien ga ik twee keer per jaar snowboarden en ook de sneeuw in Tromsø was wonderbaarlijk. De tocht met de huskies was gewoon zalig. Die witte stilte en dat zachte tapijt geven toch een bijzonder uitstraling aan een landschap.

Zwarte sneeuw is uitgebracht tijdens de corona pandemie waardoor er geen fysieke bookpresentatie mogelijk was. Is het lastig als auteur zijnde zonder presentatie en signeer sessie een boek aan de man te brengen?

Het is bijzonder, dat is het minste wat je kan zeggen. Elly heeft gezocht naar zeer innovatieve manieren om het toch een feestje te maken, en dat is – gezien de omstandigheden – bijzonder goed gelukt. Jacob en ikzelf hebben de presentatie vanop afstand gedaan, terwijl Annemarie en Miriam op kantoor waren. De Facebook live ervaring viel best mee, maar natuurlijk kan er niets op tegen echte presentaties.

Er was voor iedereen heel wat gepland, maar veel is niet kunnen doorgaan. Voor mij was een voorstelling gepland in het gemeentehuis van Westerlo (een voormalig kasteel van de familie de Merode), die is niet kunnen doorgaan. Er was een signeersessie gepland in de Standaard Boekhandel in Westerlo, ook geannuleerd. Dat zijn events waar je publiciteit kan maken, die wegvallen, wat heel spijtig is. Gelukkig hebben Jacob en ik wel deel kunnen nemen aan het vervangende event voor de Boekenbeurs in Antwerpen. Dat was super leuk en ik heb een paar radio interviews kunnen doen, maar het maakt het toch moeilijker om je boek bekend te maken. Al zijn sociale media toch ook een bijzonder grote kracht in de ondersteuning van je verhaal en zullen ze onderdeel blijven van toekomstige lanceringen.

Doe jij zelf vaker mee met schrijfwedstrijden of was de wedstrijd van Zwarte sneeuw de eerste voor je?

Sinds een jaar of zo doe ik veel mee aan schrijfwedstrijden. Voordien ook regelmatig, maar nu is het echt ontploft. Ik probeer meer selectief te zijn en te kiezen wat mij echt ligt, maar het blijft altijd kriebelen om toch deel te nemen. Op dit ogenblik ben ik met 10 à 15 kortverhalen bezig voor één of andere schrijfwedstrijd. Uiteraard haalt niet elk verhaal de shortlist of overwinning, maar ik blijf het gewoon leuk vinden. Er zitten er nu een hele resem in de wachtrijen van de jury’s of ze zijn bijna klaar om ingezonden te worden. Super spannend.

Voor Zwarte Sneeuw nam ik dus ook al aan meerdere schrijfwedstrijden deel en zijn er verschillende verhalen van mij gepubliceerd. Bij Godijn Publishing in ‘Dansende Olifanten op het ijs’; ‘Nachtwakers’ (2 verhalen); ‘Et in ventum’ en bij Vrouwenthrillers (‘Schrik’).

In augustus 2020 was mijn verhaal ‘Elk boek heeft zijn verhaal’ winnaar van de schrijfwedstrijd van Bibliotheek Veluwezoom samen met de Schrijfjuffers.

Sinds augustus vorig jaar doe ik ook meestal mee aan Verhaal van de Maand en haalde ik al twee keer de longlist en twee keer de shortlist.

En daarnaast schrijf ik bijna dagelijks Ultra korte verhalen (UKV’s) bij Schrijven Online, die ook regelmatig bekroond worden als UKV van de week en meestal op veel bijval van de andere lezers kunnen rekenen. En ik waag me ook af en toe aan haiku’s, limericks en gedichten.

De stroom verhalen en verhaaltjes lijkt voorlopig niet op te drogen.

Met deze schrijfwedstrijd won je ook een cursus auteursbranding vind je het als auteur belangrijk om je te blijven ontwikkelen?

Absoluut! Je kan altijd blijven bijleren en je moet blijven bijleren. De feedback die je in veel schrijfwedstrijden krijgt, is bijzonder waardevol en maakt het mogelijk om je schrijfstijl verder te verbeteren. Ideeën alleen zijn niet genoeg om een goed boek of verhaal te schrijven, ze moeten ook vlot leesbaar zijn en spreken tot de lezers. Daar heb ik al veel in bijgeleerd en kan ik zeker nog heel wat in verbeteren.

Daarnaast is het ook niet voldoende om een goed verhaal of goed boek te hebben, je moet het ook aan de man of vrouw kunnen brengen, je moet een naam voor jezelf opbouwen en daar zijn heel wat mogelijkheden voor. Deze zijn niet altijd voor de hand liggend, maar het is ook belangrijk – zoals in zovele dingen – om out of the box te denken. Zo nam ik na deze training contact met een aantal reisorganisaties die gespecialiseerd zijn in reizen naar het hoge noorden om te bekijken of mijn verhaal iets voor hen kon betekenen. En ja hoor, intussen zijn er al drie organisaties die iets met ons boek gedaan hebben. Een promotie, korting, wedstrijd, alles om de klanten te inspireren om naar Noorwegen te trekken. Het zijn niet altijd de ideeën waar je eerst aan denkt, maar ze werken wel.

Ook de al eerder vernoemde schrijfwedstrijden en het netwerk dat je daarmee opbouwt, zijn een goede manier om je meer bekend te maken en een naam op te bouwen. Het winnen van een aantal schrijfwedstrijden of een paar keer de shortlist van bijvoorbeeld Verhaal van de Maand halen, betekent al direct een grotere bekendheid. Jouw naam wordt plots door veel mensen gezien die jou nog niet eerder kenden en dat helpt.

Ook een boek lanceren via Boek10 (organisatie van Godijn Publishing & Antoinette Kalkman) vergroot je netwerk in één klap. Als je samen met 10 andere auteurs op een podium staat en jouw boek ook in hun netwerken bekend wordt, ben je in één klap een bekende auteur. En die bekendheid is zeer belangrijk. Daarom ook dat ik zo enthousiast ben over de eerste Boek10 Vlaanderen die ik samen met Godijn Publishing en Antoinette Kalkman organiseer. De unieke gelegenheid om ook Vlaamse auteurs die kans te geven om hun netwerk te vergroten en hun boeken aan de man of vrouw te brengen.

Als auteur heb je al een groot aantal boeken uitgebracht. Zit er veel verschil tussen het schrijven aan een boek en aan een verhaal voor een wedstrijd zoals die van Zwarte Sneeuw?

Op zich niet zoveel. Een novelle is uiteraard korter dan een volledig boek, maar het bevat alle elementen van een boek. Het is een volledig plot, met karakters, met interacties, met alles wat er in een boek zit, alleen beperkter. Uiteraard probeer je voor een schrijfwedstrijd zo goed mogelijk te schrijven, maar dat doe ik ook voor gewone boeken. Al moet ik toegeven dat ik voor Noorderlichtvrouw nog net wat langer ben blijven schaven en verbeteren dan voor andere boeken. Al doe ik dat intussen ook voor alles wat ik schrijf. Tot op het punt dat ik mijn eigen schrijfsels niet meer kan zien

Laten we het even hebben over jou als auteur zijnde. Wanneer besefte je dat je het leuk vond om verhalen te gaan schrijven?

Ik schreef al heel graag tijdens mijn schooltijd. Mijn opstellen, zoals dat in Vlaanderen heet, werden altijd goed ontvangen. Ik herinner me dat ik een verhaal schreef over een kermis waar de juf toen bijzonder enthousiast over was. Maar dan ben ik heel lang gestopt met schrijven, tot ergens in 2001, waar ik besefte dat er meer in het leven is dan werken en ik op een avond voor mijn computer zat en de eerste zinnen van mijn eerste boek op het virtuele papier zette. Dat voelde echt fijn en dus ben ik blijven schrijven. Er zijn ups en downs geweest, maar de laatste jaren, een stukje dankzij de lock-down toestanden, maar vooral ook doordat ik veel actiever in contact kwam met allerlei schrijfgroepen en andere auteurs én veel meer schrijfwedstrijden ontdekte, schrijf ik dagelijks. Ik moet me soms echt dwingen om even niet te schrijven. Het kriebelt bijna altijd.

Je schrijft zowel korte verhalen als complete boeken. Zit er veel verschil in schrijven tussen deze 2?

In een kortverhaal moet alles in een beperkte set-up verteld worden. Start, opbouw, spannend slot, het is anders, compacter, maar het verplicht je ook om echt tot de essentie te gaan en minder uit te weiden (een valkuil waar ik voor moet opletten). In een kortverhaal heb je die mogelijkheid gewoon niet, wat het makkelijker maakt om te focussen. In een boek kan je karakters wel veel meer laten leven dan in een kortverhaal, maar ik schrijf ze allebei even graag. Enkel het verbetertraject voor een boek is veel langer en het overzicht een stuk complexer. Voor een aantal boeken hou ik echt een Excel bestand bij om een overzicht te houden van de tijdslijn, de diverse karakters, hun rollen, hun interacties, etcetera.

Ook zo voor mijn ‘Wrede’ trilogie, waarvan het eerste deel ‘Wreed’ tijdens Boek10 op 9 oktober verschijnt en het tweede deel ‘Wreder’ tijdens de eerste Boek10 Vlaanderen op 11 december, heb ik zo’n Excel. Als je verhaal zich afspeelt over drie boeken van gemiddeld meer dan honderdduizend woorden elk, in vijf landen en met politiediensten uit meerdere steden, dan kan je het zelf niet meer bijhouden wie nu weer wat deed op welk ogenblik, wanneer en waarom.

Dat is iets wat bij een kortverhaal zelden of nooit voorkomt. Al heeft een novelle op dat gebied toch al wat trekjes van een volledig boek, want voor Noorderlichtvrouw had ik ook wel een kleine Excel.

Wat vind je het moeilijkste aan het proces van verhaal in je hoofd naar boek in de winkel?

Het verbeteren en het loslaten. Het schrijven, zeker van de eerste ronde, van het ruwe verhaal, gaat meestal vlot. Het verhaal zit gewoonlijk klaar in mijn hoofd en moet alleen via mijn vingers zijn weg zoeken naar het virtuele papier. Maar dan begint het. Het verbeteren tot het punt dat het af is, is een bijna eindeloze strijd van verbeteren, schaven, schrappen. Dat ene woord toch nog van plaats veranderen. Een woordje weg, een woordje erbij. Blijven herlezen tot ik bijna niets meer verander. Het punt dat een herleesbeurt nul wijzigingen oplevert, bereik ik bijna nooit. Ik kan blijven schaven. Als ik nu een ouder verhaal opnieuw bekijk, zal ik het ook weer anders schrijven. Ik heb al een heel stuk geleerd om te zeggen, het is genoeg, het mag op eigen benen staan, de wijde wereld in (soms ben ik het ook gewoon beu om er nog naar te kijken), maar het blijft het moeilijkste.

Is er een genre of een thema waarover / In je graag nog een boek zou willen schrijven?

Science-fiction. Ik ben een grote Sci-fi fan, maar ik weet niet of ik er een goed boek over kan schrijven. The foundation serie van Isaac Asimov vind ik ongelooflijk, maar ik denk dat dit mij nooit zal lukken. Ik heb het nog niet als boek geprobeerd, behalve één kortverhaal (Robot op Mars in de bundel Time-Out van Kramat), maar wie weet, ooit.

Waaraan kunnen de lezers een echt Luc Vos verhaal herkennen?

Da’s een goeie vraag, ik weet niet of die elementen er zijn. Ik kan ze zo niet benoemen. Behalve dan als ze Anne Verelst tegenkomen. Zij is een Antwerpse inspectrice die intussen al in zeven boeken en zes kortverhalen haar opwachting maakte (al zijn nog niet al deze verhalen of boeken verschenen). Als zij opduikt in een boek, is het waarschijnlijk eentje van mij.

Is er een wijze les die je mee zou willen geven aan beginnende auteurs die ook een keer met een schrijfwedstrijd mee willen doen?

Vooral doen. Maar vooral ook heel veel schrijven, herlezen, schrappen, laten nalezen door kritische mensen, nog even laten liggen, opnieuw bekijken en nog eens herschrijven. En luidop voorlezen. Als het totaal niet klinkt als je het luidop leest, is het wellicht niet goed.

En wat kritische mensen betreft: echt belangrijk. Het is natuurlijk fijn als je proeflezers alles goed vinden, maar als er echt dingen geschreven worden die niet kloppen of niet verstaanbaar zijn of wringen, dan moet iemand jou dat durven zeggen. De verhalen waarvan mijn belangrijkste proeflezer zei: ‘ik begrijp het niet’ deden ook niets in wedstrijden. Je moet naar je lezers durven luisteren. En als uit die kritiek blijkt dat je verhaal niet af is, neem die kritiek (hoe hard ook) ter harte en verbeter.

Uiteindelijk blijft het jouw verhaal en blijf jij eigenaar, maar zonder lezers ben je daar niet veel mee, dus zoek mensen die het nalezen.

En blijf schrijven en deelnemen. Het is niet erg als je niet wint of de longlist niet haalt. Als je blijft schrijven en je verhalen altijd beter worden, kom je op een bepaald moment wel in die longlist. Of sta je op de shortlist of kom je zelfs als winnaar uit de bus.

En vergeet niet: elke jury heeft zijn of haar eigen smaak en mening. Het is niet omdat je vandaag niet in de prijzen valt dat je dat morgen niet wel kan doen. En omgekeerd. Een overwinning vandaag betekent ook geen vrijgeleide tot overwinning morgen. Het blijft werken en hopen, maar het is wel bijzonder leuk.

Het project Zwarte sneeuw heeft ook dit jaar een schrijfwedstrijd. Het thema van dit jaar is Fatale ontmoeting. Alle details voor de wedstrijd vind je op deze website. Ga jij zelf ook weer mee doen met deze wedstrijd?

Ja . Het Zwarte Sneeuw avontuur met Miriam, Jacob en Annemarie was – zelfs in deze tijden – bijzonder leuk. En Elly slaagde er toch in om het tot iets bijzonder leuk te maken, dus als ik die kans opnieuw zou krijgen om daar deel van uit te maken, dan zal ik ze met beide handen grijpen.

Het verhaal is geschreven. Het is een heel ander verhaal dan Noorderlichtvrouw, speelt zich niet in Noorwegen af, maar ja, het is (bijna) klaar. Nog wat nalezen en verbeteren en het kan ingestuurd worden. Mijn proeflezer vond het in elk geval heel goed en met een spannend en onverwacht einde. Ik hoop dat de jury dat ook zo zal zien. Meer details ga ik nu nog niet geven, maar in alle bescheidenheid denk ik dat het best goed is

Oke ook voor jou heb ik een aantal dilemma’s welke kies je en waarom?

Lezen of schrijven?

Schrijven. Ik lees uiteraard ook graag, maar telkens ik een boek vastneem, begint het na een paar hoofdstukken alweer te kriebelen om te schrijven en ik moet toegeven dat ik de laatste jaren veel te weinig lees.

Korte verhalen of een boek?

Korte verhalen om te schrijven. Om te lezen, toch een boek.

Expeditie robinson of wie is de mol?

Wie is de mol. Ik probeer al een paar jaar aan de Belgische editie mee te doen 😉 (voorlopig zonder succes, maar ik hoop dat het ooit lukt)

Fantasie of Werkelijkheid?

Fantasie. De werkelijkheid is vaak te hard en fantasie helpt om overeind te blijven.

Wonen in een bos of aan het strand?

Dat is een moeilijke. Beide, afwisselend.

Zelf koken of eten bestellen?

Koken (al is een goede take-away ook niet slecht)

Zwemmen of fietsen?

Fietsen

Winter of Zomer?

Beiden. Ze hebben allebei hun charmes. Hangt er ook vanaf waar ik op dat ogenblik ben.

Donker of licht?

Licht

Koffie of thee?

Koffie. Liters, elke dag. Maar thee bij het ontbijt.

Papieren boek of e-boek?

Papieren boek. Al las ik toen ik nog veel in het vliegtuig zat wel ook veel e-books.

Ik denk dat het duidelijk is dat ik een twijfelaar ben 😉

Super bedankt Luc dat je mee wilde werken aan dit interview.

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***