Interview met Anton Wolvekamp

Hallo lieve lezers van Bookstamel, 2 weken geleden stelde ik Anton Wolvekamp aan jullie voor en afgelopen week konden jullie al alles lezen over de boeken die hij heeft geschreven. Vandaag is het tijd voor een interview met Anton Wolvekamp. We hebben het over schrijven in het algemeen en zijn Beschermengelen serie.

Interview met Anton Wolvekamp.

Je bent een behoorlijke bezige bij, waar haal je de tijd nog vandaan om aan je boeken te schrijven?

Tijd kun je maken. Dat wil zeggen, als de planning een beetje klopt en je een hele fijne basis hebt om op terug te vallen (lees: mijn vrouw/gezin). Schrijven geeft me enorm veel energie en je hebt iedere dag de keuze om je vrije uren te spenderen aan lezen, musiceren, bingewatchen óf schrijven! Ik ben echter geen nachtdier, wel een vroege vogel. Kortom, tijd vliegt weliswaar voorbij, maar er zijn genoeg uren op een dag om te kunnen schrijven.

In 2013 debuteerde jij bij Zilverspoor hoe ben je toen bij deze uitgeverij terecht gekomen?

Via TheaterRijk leerde ik een collega-auteur kennen en hij wees me op Zilverspoor waar zojuist zijn boek was uitgegeven (Dennis Barten). Ik stuurde mijn manuscript op (Lotgenoten, dat toen nog de werktitel Vlucht uit Atlantis had), Jos Weijmer belde me na een week op en feliciteerde me. Ik was boven op de stapel beland en hij had toevallig een lange treinreis voor de boeg. Hij wilde graag mijn boek uitgeven. Hij heeft toen de cover ontworpen en Cocky (van Dijk) werd mijn redacteur. Dat klikte (uiteraard) meteen en sindsdien is er met uitzondering van een afstudeerjaar (toen er toch onverhoopt iets van tijd tekort bleek te zijn) ieder jaar een boek van mij verschenen. De teller staat nu op zeven, waarvan het tweeluik Beschermengelen (voor young adults) het meest recent is.

Wanneer besefte je dat je jouw verhalen als boek wilde gaan uitbrengen?

Ik had een verhaal in mijn hoofd dat te groot was voor een musical, dus leek het mij gewoon leuk om een boek te gaan schrijven. Ik ben daarmee begonnen in 2005 en de rest is geschiedenis.

Inmiddels heb je al aardig wat boeken op je naam staan. Wat heb je geleerd tussen het schrijven van je eerste en je laatste boek?

Oh, behoorlijk wat! Vooral tijdens de redactie van mijn debuut, maar ook daarna. Enkele schrijfwetten zoals: less is more, kill your darlings en show, don’t tell. Maar ook wat spanningkillers zijn en hoe je ze vooral moet weglaten en bijvoorbeeld hoe je zinnen niet moet beginnen met woorden waarmee zinnen taalkundig niet mee moeten beginnen. Ook al blijf ik daar mee spelen. Dus.

Op welke plek schrijf je graag aan je verhalen en wat moet er dan altijd in de buurt liggen?

Ik schrijf op mijn bescheiden werkplek in huis. Ik heb naast een opgeruimd bureau verder niets nodig. Muziek aan heb ik wel eens geprobeerd, maar remt vaker af dan dat het ’t schrijven stimuleert. Eerst muziek luisteren en dan schrijven werkt trouwens wel goed voor me.

Wat vind je het lastigste aan het proces van Verhaal in je hoofd naar boek in de winkel?

Het herlezen (voor de zoveelste keer) in de redactiefase is niet mijn favoriete hobby. Ik heb dan het idee dat ik steeds minder scherp zie wat er nog aan schort. Gelukkig is er dan de redacteur die mij hierbij aanstuurt! En mijn vrouw doet de ‘thuisredactie’, ook erg fijn.

Je laatst verschenen boek is Wedergeboorte het tweede deel in de beschermengelen serie. Wanneer besloot je dat je een serie over Engelen en Demonen wilde gaan schrijven?

Toen Erfgenaam (2015) verscheen, wist ik dat het niet bij een trilogie kon blijven. Nagenietend van mijn eerste gepubliceerde werk(en), kreeg ik een idee voor een tweeluik dat uiteindelijk Beschermengelen is geworden. De laatste zinnen van Wedergeboorte heb ik toen genoteerd en zijn bijna ook zo in de epiloog van het boek verschenen.

Het eerste boek in deze serie Zielverwant ga ik deze week lezen voor mijn recensie volgende week. In dit boek zwaait een duistere engel de scepter ergens tussen Hemel en Hel. Geloof jij zelf dat er een Hemel en een Hel is?

Als je tussen de regels doorleest, zul je dat vanzelf ontdekken.

In zielsverwant is het personage Rebekka uit op wraak daarbij komt ze in aanraking met een groepering die zich zelf de beschermengelen noemt. Wie of wat zijn die beschermengelen?

Dat zijn mensen zoals jij en ik, echter veelal jongeren, die voelen dat er iets moet gebeuren om te wereld te beschermen tegen het kwaad. Ieder met een eigen persoonlijk verhaal komen ze samen om zich te wapenen tegen de meest geduchte vijand denkbaar.

Waar haalde je de inspiratie voor dit verhaal vandaan?

Religie heeft me altijd geïnspireerd en als je de verhalen leest, gaat het vaak over goed en kwaad, waarbij de kerk in het verleden nogal wat duisternis tegenover het licht stelde. Daarnaast vind ik de innerlijke strijd tussen deze twee polen interessant, waarbij ik vanuit mijn vrolijk orthodoxe levensovertuiging geloof dat er altijd hoop gloort, zelfs in de donkerste nacht.

Welk personage uit de beschermengelen vind je het interessants en waarom?

Ai, dat is een lastige vraag. Ik ben natuurlijk zelf groot van fan van Rebekka en Anastasia. Amos intrigeert me ook door zijn ijzersterke wil om door het vuur te gaan om de wereld te behoeden voor het kwaad; daarnaast vind ik Dorian als tegenpool weer erg interessant. Wat drijft ze tot hun daden? Waarom doet iemand iets? Er is altijd een verhaal, al moet je soms diep graven en daar heb je nou juist als schrijver alle ruimte voor. Heerlijk is dat!

Je verhalen hebben allemaal magische of fantasie volle elementen. Welk mytische wezen is jouw favoriet en waarom?

Ik beschrijf (tot nu toe) eigenlijk geen mythische wezens, maar heb een zwak voor vampieren – vanwege hun veelal schimmige en eeuwenoude achtergrond; daarnaast kan ik een feniks ook waarderen. Maar een draak met een verhaal, vind ik ook weer interessant. Als het maar een lange of in ieder geval fascinerende geschiedenis heeft.

Wedergeboorte is het laatste deel in de beschermengelen serie. Dit was een serie voor Young Adults. Zou je ook wel eens een fantasie willen schrijven voor volwassenen?

Ja, al heb ik daar nog geen concrete ideeën voor.

Naast het schrijven van boeken schrijf je ook Musicals. Wat is het grootste verschil tussen het schrijven van een musical en een verhaal voor een boek?

In een musical vertel je het verhaal niet enkel door woorden, maar speelt de muziek (ook) een sleutelrol. Musiceren en componeren vind ik heerlijk om te doen. Er zijn verhalen, daar hoor ik muziek in. Andersom vertelt (goede) muziek ook een verhaal. Zelfs als een componist het misschien niet zo heeft bedoeld.

In 2019 studeerde je afgestudeerd aan de Academie voor Muziekeducatie van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg. Inmiddels geef je daar ook les als docent. Wat vind je leuk aan het les geven?

Anderen inspireren en in hun kracht zetten, laten ontdekken wie ze kunnen zijn en hoe ze op hun beurt anderen kunnen inspireren.

Ben je momenteel al weer bezig met het schrijven van een nieuw verhaal?

Ja, maar dan wel een musical. Voor groep 8. Een superleuk verhaal over… Oh, wacht. Dat mag de groep schoolverlaters waarvoor het bedoeld is eerst horen, daarna jij en de rest van de wereld.

Je componeert ook muziek stukken waar komt je liefde voor muziek vandaan?

Daar ben ik mee geboren. Muziek klonk thuis, iedereen speelde een instrument. Ik ben daar wat ver(der) in doorgeschoten, wellicht. Om te luisteren, kies ik vooral voor musicalmuziek. Daarover mag je me gerust duizend andere vragen stellen. 😉

Alles wat je doet heeft te maken met creativiteit. Creative mensen zijn vaak dromers is dat in jou geval ook zo?

Uhm, ja. Mijn dagdromen worden verhalen, mijn verhalen boeken en musicals. Of ik houd ze voor mezelf. Tot er een idee uitrolt voor… Juist, nieuwe boeken en musicals. Daarnaast verwerk ik ook mijn dromen in losse songs, waarvan ik er nog maar een handvol met anderen heb gedeeld. Een van de plaatsen waar ik ook mijn dromen kan vertalen naar de werkelijkheid, is het theater. Daar heb ik heel veel scripts voor geschreven.

De lezers van jouw boeken vormen er ook een mening over. Vind je het spannend om deze meningen te lezen?

Spannend? Hm, niet echt. Vooral ben ik er benieuwd naar. Het liefst hoor ik natuurlijk dat iemand blij is met je boek. De mening van een ander verschilt altijd van de jouwe en er zijn boeken voor ieders smaak. Als die mening maar wel klopt met wat ik heb geschreven. Als je het sarcasme niet oppakt uit Monster & Draak of denkt dat de gruwelijkheden uit Beschermengelen iets is dat ik toejuich, tja, dan is zo’n recensie weinig waard. Ook ik vind iets van de boeken die ik lees. En nee, ik schrijf geen recensies.

Tot slot heb ik een aantal dilemma’s voor je. Welke kies je en waarom?

Muziek of Schrijven?

Muziek. Ik kan niet zonder. Maar deze mag je me eigenlijk niet vragen als auteur met een contract bij Zilverspoor. 😉

Theater of Tv/Film?

Theater. Oh, dat mis ik nu zo!

Koffie of Thee?

Mineraalwater. Ik drink niks anders.

Wonen in een mooi natuurgebied of in een drukke stad?

In de natuur. Met zo weinig mogelijk mensen om me heen. Heerlijk!

Uit eten gaan of zelf koken?

Uit eten graag. Zodra het weer kan. En dan het liefst all-you-can-eat.

Snacken of een drankje doen?

Snacken, echt wel.

Zoet of Zout?

Zoet. Zeker voor popcorn in de bioscoop.

Zwemmen of lopen?

Lopen. Twee keer per week. Best hard. 😉

Ik hoop dat jullie dit interview met Anton Wolvekamp net zo leuk vonden als dat ik het vond om de vragen te bedenken. Anton super bedankt dat je mijn vragen wilde beantwoorden.

Liefs, Melanie