Interview met Atalanta Nèhmoura

Hallo lieve lezers van Bookstamel, De maand loopt al weer op zijn eind. Een maand met veel mijlpalen voor mijn zoon. 4 maart werd hij 18 en in april heeft hij zijn eigen mini appartementje. Maar ook een maand waarin we super veel leuke auteurs hebben mogen ontmoeten in de blogs van eigen bodem. Een van die auteurs is Atalanta Nèhmoura. Eerder konden jullie al de blog lezen waarin ik deze auteur aan jullie voorstel. Vandaag kunnen jullie haar nog beter leren kennen want het is tijd voor mijn interview met Atalanta Nèhmoura.

Interview met Atalanta Nèhmoura

Laten we bij het begin beginnen. Je begon met illustreren en bent later ook gaan schrijven. Vanaf wanneer begon je te merken dat je toch echt wel een passie voor schrijven had?

Vanaf mijn twintigste, toen ik illustraties en redactie voor de schoolkrant van de Amersfoorste Laboratoriumschool ging doen, merkte ik dat ik schrijven eigenlijk ook wel heel erg leuk vond, maar toch mijn aandacht meer uit naar tekenen en schilderen en verdween het schrijven naar de achtergrond. Na die meditatie, ik was 34, heb ik een oude aantekening uit de kast gehaald met de bedoeling dat het verhaaltje mij zou helpen om te leren schrijven. Op dat moment sloeg het virus pas echt toe. Bovendien had ik, door één scène te veranderen, een soort openbaring waarbij ik plots het hele verhaal, de hele wereld met zijn voorgeschiedenis, alle conflicten ed. voor me zag en ik besefte dat het niet 1 boekje maar een episch verhaal zou worden dat minimaal 7 boeken zou omvatten. Ik heb het eerste jaar tot diep in de nacht zitten schrijven, ondanks dat ik destijds een zeer hectische toestand op mijn werk had.

Jou boeken hebben een hoog fantasie gehalte. Waar komt je inspiratie voor deze fantasie verhalen vandaan?

Al sinds mijn jeugd ben ik een echte dromer. Aan fantasie geen gebrek. Een groot deel van mijn inspiratie komt uit de natuur. Zo was het heuvellandschap van Duitsland de aanzet tot het schrijven van de kronieken van Ulriach. De heuvels met uitgestrekte wouden, kronkelende rivieren en oude burchten vormden voor mij de basis van Silkon, maar ook Oostenrijk en Zwitserland stonden model voor het noorden van Midian. Daarnaast observeer ik graag het gedrag van mijn klanten en mensen in het algemeen. Hier kun je weer veel thema’s uit halen. Ook muziek kan tot de prachtigste verhalen leiden, zoals b.v. twee nummer van Within Temptation, die aan de basis van De Erfwachter stonden. Eigenlijk is het goed om alles om je heen te analyseren en het levert genoeg inspiratie voor je verhaal.

De kronieken van Ullriach hebben echt prachtige covers met een getekende draak erop. Hoe zijn deze covers tot stand gekomen?

In het begin, had ik het beeld van een draak en een spiegel in mijn hoofd. Ik heb toen een schilderij gemaakt in acrylverf, alleen vond ik het niet goed genoeg voor een cover. Bovendien had ik een ander probleem. Ik wilde in de spiegel een item hebben dat met het desbetreffende boek te maken had en de kleur van de draak aanpassen aan de draak die in dat deel een rol speelde. Aangezien ik behoorlijk lang aan één schilderij werkte, zag ik dat niet zitten. Alex de Jong van Books of Fantasy wilde de serie gaan uitgeven en vond een stockplaatje van een Hongaarse tekenaar. Dat was een teleurstelling omdat het helemaal niet paste bij wat ik in mijn hoofd had en dus keurde ik het af. Toen heeft hij mij met Daniäl Pol in contact gebracht. Daniël stuurde mij een tekening genaamd: het fort. Het was precies Carthanaga, het kasteel van koning Artakin. Ik was om, vertelde Daniël wat ik in mijn hoofd had en stuurde hem een foto van mijn schilderij. Zo kwam het tot deze digitale covers.

De kronieken van Ullriach gaat over zeven machtige magiërs inmiddels zijn er 6 boeken verschenen in deze serie. Betekend dit dat er ook nog een zevende boek aankomt?

Het zevende boek dat Aerélon gaat heten komt in mei dit jaar uit. We zitten nu midden in het redigeren. Helaas is er geen Elfia, dus kan ik het daar niet presenteren. Mensen die het persoonlijk bij mij willen kopen en laten signeren moeten wachten tot Castlefest of Elfia Arcen of het via de webshop van Nimisa bestellen.

Er zijn na Aerélon nog twee magiërs niet bevrijd, dus komen er hierna nog twee delen. Ondertussen ben ik begonnen met een soort “spin-off”, (ai, ik zou dit niet gaan doen, maar ik loop al jaren met dit idee rond) dat Midwinterverhalen gaat heten. Het gaat over gebeurtenissen waarnaar in de serie verwezen wordt, maar die niet verder behandeld worden omdat ze niet met de verhaallijn te maken hebben. Het wordt een soort raamvertelling waarbij o.a. door een verhalenverteller (spoiler: die we kennen uit deel 1) stukjes worden verteld. Het wordt een hardcoveruitvoering met niet alleen landkaarten maar ook de elfenstambomen en misschien tekeningen van draken.

Op welke plek werk je het liefste aan jou boeken.

Met tweehonderd kilometer per uur op de Deutsche Autobahn. Nee, zonder gekkigheid, mijn man en ik hebben een vaste staplaats op een camping in Duitsland aan, hoe kan het ook anders, de Deutsche Märchenstraße, in het land van filosofen en de gebroeders Grimm. Wij gaan vaak een weekendje heen en weer en dat geeft mij totaal zes uur de tijd om te schrijven. Onze caravan staat aan de Weser en het is een heerlijke, rustige plek met rondom natuurgebied. Een heerlijke plek om op mijn terrasje onder een naaldboom, ongestoord te schrijven.

En we rijden tegenwoordig geen tweehonderd meer, eerder honderdveertig / honderdvijftig.

Je boeken worden uitgegeven door Nimisa Publishing House hoe is deze uitgeverij tot stand gekomen?

We zaten bij BOF, Books of Fantasy en het was een behoorlijk zware tijd voor kleine uitgeverijen. We wilden als schrijvers vooruit, iets bijzonders neerzetten en ook door de grote jongens voor vol aangezien worden. Dat betekende dat we bepaalde kwaliteit moesten uitstralen, de nodige investeringen moesten doen en dat was binnen het oude systeem niet mogelijk. We besloten als schrijvers een coöperatie te vormen, waarbij de leden zelf financieel verantwoordelijk zijn voor hun uitgaven en inkomsten. De schrijvers controleren elkaar op de kwaliteit en stimuleren iedereen om hogerop te komen door kennis met elkaar te delen. Ook kan Nimisa beschikken over de bijzondere kwaliteiten en contacten van elk lid. Zo is de een goed in theaterwerk, de ander een regelneef of juist goed in marketing of boekhouding, weer een ander kan redigeren. We zijn een gedreven groep die er voor wil zorgen dat Nimisa voor kwaliteit staat. Zodat de lezer weet waar hij/zij aan toe is. Ieder lid kan beschikken over een lijst met zeer bekwame redacteuren, illustrators en opmakers die voor ons werken. Daarnaast hebben we marketingprojecten en beurzen. Nimisa is niet te vergelijken met een self-publisher. Daarvoor ligt onze kwaliteit vaak veel hoger. Haar schrijvers hebben een mega vrijheid in creativiteit ten opzichte van die van de reguliere uitgevers. Nimisa geeft boeken uit die een uitgever niet wil publiceren omdat hij er geen heil (verdienste) in ziet. Hierdoor konden we projecten als Legenden uit de Liemers maken, zeven legenden uit de regio Zevenaar, die we op onze eigen wijze hebben naverteld. Of projecten zoals de hardcover versie van“De Erfwachter”voorzien van allerlei illustraties van bekende illustratoren zoals Romano Molenaar. Tijdens de presentatie van dit boek op Castlefest liep er een echte araaf rond. Of Hotel Silvermaen, een kinderboek met een cd vol leuke liedjes.

De naam Nimisa komt uit het Sanskriet en betekent oogtwinkeling. Het is die twinkeling die we in de ogen van onze lezers willen zien. De regenboog kleuren van ons logo staan voor de vele verschillende genres die we schrijven en de veelkleurigheid van onze schrijversgroep.

Met Nimisa Publishing House willen jullie ook andere schrijvers een kans bieden om hun boeken te publiceren. Nu zijn er natuurlijk veel aspirant schrijvers in Nederland en België. Welke tip zou je deze beginnende auteurs mee willen geven?

Ten eerste: uitgeven kost geld. Denk niet dat je direct binnenbent en je meteen een bestseller schrijft. Er is moordende concurrentie. Je bent onbekend, dus niet gewild, want wat kan jij bieden dat al die anderen niet hebben? Je moet bereid zijn er geld in te steken. Uitgevers krijgen zo veel aangeboden, dat ze 99,9 % afwijzen. Wil niet zeggen dat je verhaal slecht of niet commercieel is. Het past gewoon niet in hun fonds, er was geen fonds of er moest te veel aan gebeuren.

Ten tweede: zorg voor een goede redacteur. Hoeft niet altijd de duurste te zijn. Laat je goed voorlichten. Laat ze een proefstukje redigeren. Als je eerste manuscript niet terugkomt als een communistisch handvest, zet dan vraagtekens bij je redacteur. Je moet als beginnend schrijver nl. nog heel veel leren.

Ten derde: ga niet in de verdediging, slik de opbouwende kritiek van de kenners. Negen van de tien keer hebben ze gelijk. En ja, het doet pijn als ze je kindje afslachten. Ik heb het ook meegemaakt en ik ben er alleen maar beter door geworden.

Ten vierde: als je budget het toestaat, neem een schrijfcoach of volg een goede cursus. Leer met redacteursogen naar je verhaal te kijken.

Ten vijfde: als je dit allemaal gedaan hebt, ga je schrijven, schrappen, herschrijven enz. totdat je scheel ziet en dan als je kindje klaar is, neem de gok en stuur het naar de grote uitgevers, want niet geschoten is altijd mis. Lukt het niet dan zijn er nog andere manieren, zoals Nimisa. Nimisa toetst zijn schrijvers op kwaliteit. Als je niveau aan onze kwaliteit voldoet, kun je instappen. Er zijn kosten aan, zoals abonnementskosten van de Vrije Uitgevers, contributie, deelname beurzen, promotiekosten, drukkosten van je boeken en flyers en in het begin verdien je dat met de verkoop van je boek niet terug. Kortom: meestal is het hard werken en volhouden.

Je begon als illustrator teken je momenteel nog veel of is het schrijven toch het belangrijkste geworden.

Ik zou zeggen: kijk op mijn Facebookpagina. Momenteel heb ik een nieuw digitaal tekenprogramma en heb ik voorzichtig een overstap gemaakt naar digitaal tekenen. Ik werk aan een wolf (Skimra) voor de cover van Midwinterverhalen, die ik nu een keer zelf wil ontwerpen. Ook op mijn website www.atalantanehmoura.nl.staan diverse tekeningen. Soms neem ik opdrachten aan, hoewel ik daar jammer genoeg nog steeds te weinig tijd voor heb. Mijn eigen bedrijf voor mijn boeken heet ook niet voor niets Nèhmoura Fantasy Art.

Welk personage uit een van jou boeken vind je het leukste of meest bijzondere en waarom?

Oh, dat is lastig kiezen. Ze hebben bijna allemaal iets bijzonders voor mij. Naast Aïn springen er eigenlijk twee boven uit. Egilolf en Cascath. Het meest bijzondere vind ik denk ik de Askara-elf Egilolf. In boek 1 is hij eerst een beetje een rotzak en heeft hij een bloedhekel aan Aïn. Daarin komt door een heftige gebeurtenis verandering en worden ze de beste vrienden. Egilolf haat mensen, maar door zijn vriendschap met Aïn, en daardoor later ook met Karlis, verandert zijn mening. Hij gaat ook in de latere delen een belangrijke rol spelen. Hij wordt de peetoom van Karlis’ zoon Thibald en beide krijgen een bijzondere band. Mijn karakters groeien en kunnen daardoor inzien dat hun visie niet langer de juiste is. Dat vind ik zo mooi om te laten zien. Tijdens een workshop bij mijn leraar, de fantasy-auteur Maryson, was er iemand die commentaar op Egilolf had. Ze vond het de naam voor een slechterik en hij kon daarom nooit de rol van Aïns beste vriend spelen. Ik was het daar niet mee eens. Ik wist nl. dat de naam Egilolf in het Germaans Zwaardwolf betekent, een naam die zo goed bij hem past, vooral nadat hij in deel 6 vriendschap sluit met de zwarte wolvin, Skimra.

Cascath is een ander verhaal. Bij hem weet je nooit aan welke kant hij staat, dat maakt hem zo aantrekkelijk.

Wat vind je het moeilijkste aan het proces van verhaal in je hoofd naar boek in de winkel?

Aangezien ik alles als een film in mijn hoofd heb, hoef ik het alleen maar neer te schrijven en dat duurt zo lang. Ben dan redelijk ongeduldig en kan me ook ergeren als ik de perfecte zin in mijn hoofd heb en iemand stoort mij. Lastig is ook om al die emoties die ik bij het verhaal voel (ik ben mijn karakters) zo goed mogelijk te vertalen naar woorden, dat is ook een hele uitdaging.

Je bent gek op de natuur. Wat is het mooiste natuurgebied waar je ooit bent geweest.

Oostvaardersplassen, ondanks alle ophef daarover. Ik hou van vogels kijken. Het is heerlijk om door het ruige landschap van rietkragen en oerbos te lopen en te speuren naar vogels of de zeearend te bewonderen vanuit een observatiehut. Ik kwam er vroeger al toen ik stage liep in het Zuiderzeeziekenhuis

Welke dromen en ambities heb je nog voor de toekomst?

Mijn boeken uitgeven in meerdere talen. We werken aan een vertaling van De Erfwachter naar het Duits. Ik heb al een kort verhaal: “Die zerbrochene Flöte”, bijna klaar voor publicatie op een Duitse site.

Ik zou graag in Duitsland willen wonen. Ik heb ook al een plekje op het oog. Lekker in een klein dorp met een mooie boomgaard of zo.

Verfilming van de kronieken van Ulriach zou ook waanzinnig zijn. Ik denk dat de serie zich er heel goed voor leent.

Verder heb ik nog een prachtig idee voor een drieluik dat gaat over de Zweefwerelden van Yllidrian. Een verhaal over Darco. Er is al eens een kort verhaal over hem verschenen in PF 18+, met de titel: Zeven nachten.

En in de toekomst wil ik nog een prequel en sequel schrijven van De Erfwachter.

Hoe vind je het dat lezers zich een mening vormen over jou boeken?

Het is fascinerend om te zien wat de verhalen met mensen doen en hoe enthousiast ze zijn. Het is voor mij een stimulans om vooral door te gaan en ook af en toe gehoor te geven aan wat de lezers leuk vinden. Daarom komt er nu ook Midwinterverhalen. Lezers waren nieuwsgierig naar de verhalen of verwijzingen naar gebeurtenissen die nooit verder zijn uitgewerkt.

En ja, af en toe heb je ook wel eens iemand die de serie niet leuk vindt. Prima, iedereen zijn eigen mening.

Tot slot heb ik voor jou een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?

Fantasie of werkelijkheid?

Hm, kies ik toch als rasechte dromer voor fantasie. Ik zou stiekem wel in Silkon willen leven en elfen en draken willen ontmoeten, de vechtkunst van de Askara-elfen willen leren of met een zandzeiler door de Brunwoestijn “varen” en de Silkonse wijn willen proeven. Begrijp me niet verkeerd: onze wereld is prachtig mooi, maar mijn fantasiewerelden zijn ook aanlokkelijk.

Waterval of berg?

Waterval, ik ben sterrenbeeld vis en dol op water. Voor de corona deden mijn man ik bijna elke zondag aan lange afstand zwemmen.

Lopen of fietsen?

Lopen, ik wandel graag kriskras door het bos en dat gaat niet met een fiets. Bovendien bekijk ik onder het lopen elk insect of plantje of sporen van wild. Ik ben veel te nieuwsgierig naar wat er allemaal op de grond ligt.

Nooit meer eten of nooit meer drinken?

Nooit meer eten. Je kunt altijd je eten pureren en dan drinken

Tekenen of schrijven?

Deze is lastig. Ik denk dat het dan toch schrijven wordt omdat ik in schrijven beter mijn verhaal met al zijn emoties kwijt kan. Laat ik het tekenwerk door iemand anders doen.

E-boek of papierenboek?

Ik ben hopeloos ouderwets (klassiek/ traditioneel) en ik wil dolgraag een bibliotheek als ik ooit een groter huis krijg, dus ga ik voor papier, maar ik merk dat mijn e-books het fantastisch goed doen.

Televisie of theater?

Makkie, televisie. Ik ben geen theaterfan en mijn boeken zouden het heel goed als film doen.

Hopelijk hebben jullie genoten van dit interview met Atalanta Nèhmoura. Ik vond het super leuk om de vragen te bedenken! Atalanta super bedankt dat je mee wilde werken aan deze blogs van eigen bodem. Volgende week kom ik nog een keer terug met mijn recensie van een van de boeken van Atalanta Nèhmoura.

Liefs, Melanie