Project Happy Me – Het lichaam van een 90 jarige
Hallo lieve lezers van Bookstamel, De titel van deze blog zorgt vast voor vraagtekens. Je zult je afvragen welke kant ik op wil gaan met de titel van deze blog. Maar eigenlijk is deze titel voor mij niet zo raar. Deze zin kreeg ik namelijk een aantal jaar geleden te horen van mijn huisarts. Hij zei letterlijk Melanie ik snap dat het frustrerend is om het lichaam van een 90 jarige te hebben en de geest van een 20 jarige. Deze dokter had op dat moment niet beter kunnen beschrijven hoe dat ik mij voelde.

Het lichaam van een 90 jarige
Toen ik een jaar of 16 was begonnen de klachten. Dan was er weer een enkel verzwikt dan verging ik weer van de pijn in me nek dan was ik weer gewoon ziek en ga zo maar door. Mijn lichaam luisterde niet naar mijn geest die van alles wilde doen. Op een gegeven moment zat ik bijna elke week wel bij de dokter maar wat er nu precies aan de hand was dat wist niemand.
Ik werd doorgestuurd naar de reumatoloog die vast stelde dat ik HMS (Hypermobiliteits syndroom) had. Daarnaast dachten ze ook aan fibromyalgie. Maar omdat fibromyalgie af word gedaan door veel instellingen en artsen als iets wat niet bestaat werd de diagnose alleen HMS. Op dat moment was het vervelend maar kon ik er gewoon nog prima mee leven.
Echter kwamen er met de loop van de jaren steeds meer klachten bij. Ik zat meer in de ziektewet dan dat ik aan het werken was. Terwijl ik enorm van mijn werk in de horeca hield. Toen gebeurde er ook nog veel op geestelijk vlak mijn vader overleed, ik kreeg de diagnoses autisme en add en had last van ptss. De afgelopen jaren was dan ook vooral een gevecht met mij zelf.
3 jaar geleden ging het echt mis. Ik kon met mijn handen geen kracht meer zetten. De potjes groente rolde letterlijk door de winkel heen omdat ik ze gewoon niet kon vasthouden. Tijd om weer naar de huisarts te gaan. Maar deze zei het komt door de HMS en deed er verder niks mee. Tot ik bij een inval arts terecht kwam en in het ziekenhuis belande. Vanaf toen begon het proces van braces, silversplints en operaties. Daarnaast werden de luxaties in mijn ellenboog en schouders ook steeds erger. Waar ik deze eerst 1x in de 3 maanden had heb ik er nu soms 4 in de week.
Zo ook deze week luxatie op subluxatie op weer luxatie volgde elkaar op wat resulteerde in het feit dat ik nu met mijn arm weer in een sling zit. Normaal gesproken krijg je die gebreken als je ouder word maar bij mij zijn ze er zo jong al. Geloof me dat is enorm frustrerend. Want ik zat net in een goede flow met mijn project happy me. Tja en dan gebeurd er zoiets weer en zit de frustratie zo hoog dat ik weer niks kan dat ik weer ga eten en tja dan zit je zo weer op die 99 kilo.
Als je elke dag pijn hebt als je lichaam elke dag piept kraakt en zucht is het soms heel moeilijk om positief te blijven. Ik ben namelijk pas 38 jaar. Ik wil werken, leuke dingen doen met vrienden genieten van het leven en niet elke keer moeten zeggen sorry maar dat gaat niet. Te moeten leven van een wia terwijl je zo graag zelf je geld wil verdienen is gewoon frustrerend. Mijn grootste strijd momenteel is dan ook met mijzelf. Ik moet accepteren dat ik niet alles meer kan. Accepteren dat ik het lichaam van een 90 jarige heb en de geest van een jong broekie. Want ga ik dat niet accepteren dan blijf ik vallen in het vaste patroon van gaan eten omdat ik me rot voel.
Dus ik heb mezelf 2 dagen gegeven om te mokken en het feit dat ik weer een poos niks kan te verwerken. Maar vanaf vandaag gaan we weer vrolijk verder met Project Happy Me het gezonde eten het wandelen etc. Op dat gebied komen er ook super leuke dingen aan maar daar over later meer.
Liefs, Melanie
*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***
Dat is niet niks Melanie. Ik vind het goed van je zoals je ermee omgaat. Zoiets accepteren lijkt me best lastig.
nicole onlangs geplaatst…Lidl verspil me niet sauzen: budgetvriendelijk en gezond
Dankjewel Nicole, het is idd sommige dagen niet makkelijk maar ik blijf proberen het altijd van de positieve kant te bekijken. Gelukkig heb ik daar momenteel ook wel hulp bij.
Bookstamel onlangs geplaatst…Nieuwe deurklinken.
Ik kan je een beetje begrijpen heb zelf ehlers danlos dat komt een beetje overeen. Sterkte.
Ehler danlos komt idd veel overeen dat is ook niet makkelijk.
Bookstamel onlangs geplaatst…Nieuwe deurklinken.
Wow, ik ben er stil van. Je produceert anders op schrijfgebied enorm veel. Bookstamel voelt mij persoonlijk aan als een dagtaak. Ik zou er de tijd en puf niet voor hebben.Met jouw uitdrukkingsvaardigheid is niets mis. ik weet niet of je het al doet, maar nooit gedacht aan voice driven tekstverwerking? Die programma’s worden steeds slimmer en ze leren van jouw stem (herkennen en zo) Anyway: kort gezegd: waarom ga je niet ook schrijven?
Corinne: sterkte. Ik weet pas wat dat is sinds ik een dag met een collgaschrijcver optrok die mij haarfijn uitlegde wat dat is.
Dankjewel Rick voor je mooie woorden. Een voice programma heb ik geprobeerd maar dat vind ik niet prettig werken. Ik probeer nu ongeveer 1 tot 1,5 uur per dag aan mijn blog te werken verdeeld over drie halve uurtjes per dag deel. Maar op sommige dagen lukt ook dat niet en op andere dagen als ik me goed doe kan ik weer iets meer doen. Het is niet makkelijk maar je leert om aan te passen naar wat je wel kunt. Schrijven tja dat zou een goede zijn maar helaas ben ik daar echt nog veel te onzeker voor.
Bookstamel onlangs geplaatst…Nieuwe deurklinken.
Jeetje wat heftig allemaal en de weg naar de juiste diagnose. Sterkte
Tessa onlangs geplaatst…Review: Morphe Channel Surfing Artistry Palette