Interview met Tine Bergen

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Vandaag is het tijd voor een interview met Tine Bergen. De afgelopen weken hebben jullie Tine natuurlijk al veel beter leren kennen. Zo stelde ik haar al aan jullie voor en vertelde ik al alles over haar boeken. Maar als afsluiting van deze maand blogs van eigen bodem hebben jullie dus nog een interview te goed.

Interview met Tine Bergen

Schrijven zat altijd al in je bloed. Maar wanneer besloot je echt om je eerste manuscript op te sturen naar een uitgeverij?

Toen ik afgestudeerd was en werk zocht. Ik had altijd gezegd dat ik ‘later’ schrijver ging worden. Maar plots was het later en moest ik ook woord houden. De zomer na mijn afstuderen heb ik ‘Verwachtingen’ geschreven, daarmee is alles begonnen.

Momenteel zit je bij uitgeverij Vrijdag hoe ben je bij deze uitgever terecht gekomen?

Ik ken Ronald, mijn uitgever bij Vrijdag, al van toen hij nog bij een andere uitgeverij werkte. Hij heeft me meer dan tien jaar geleden gemaild met de vraag of ik ook voor volwassenen wilde schrijven. Van het een kwam het ander.

In Zullen we het liefde noemen is een van de thema’s, hoeveel doe je voor de mensen die je graag ziet? Nu ben ik wel benieuwd naar jouw antwoord op deze vraag.

Alles. Rekening houdend met het antwoord op de vraag: hoe graag zie je jezelf?

Je fictieboeken zijn voornamelijk thrillers wat trekt je zo aan in dit genre?

Ik lees zelf graag spannende boeken. Ze zorgen ook voor een aantal parameters waar ik rekening mee moet houden: je hebt een lijk nodig, een moordenaar, een dader. Dat ‘keurslijf’ helpt me bij het schrijven, want ik ga verder nogal organisch te werk.

Het College is een trilogie maar Zullen we het liefde noemen en Vissen praten niet zijn stand alone boeken. Wat is het grootste verschil tussen het schrijven van een serie en een stand alone?

De stress tijdens het schrijven. Tijdens het schrijven van Het College ben ik vaak bang geweest dat ik mezelf vast zou schrijven. Dat ik al te veel zou weggeven of net te weinig. Ik heb er heel veel van geleerd over doseren, waar mijn volgende boeken – zoals ‘Vissen praten niet’ en ‘Zullen we het liefde noemen?’ – ook erg van profiteren.

Inmiddels schrijf je al heel wat jaren. Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd tijdens het schrijven van je eerste en je laatste boek.

Bij het schrijven van mijn eerste boek: dat ik moet beginnen met het einde. Als je weet waar je naartoe gaat, is het allemaal veel makkelijker.

Bij mijn laatste: less is more. Schrijven blijft schrappen. Elk woord dat er staat, moet er ook toe doen.

Ben je zelf eigenlijk snel bang? Ik ben echt een bangerik wat dat betreft en lees thrillers alleen overdag. Ik vind ze echt zo gaaf om te lezen maar anders krijg ik nachtmerries 😛

Zolang het niet expliciet gaat over hoe mensen worden mishandeld, kan ik redelijk veel verdragen.

Je boeken hebben ook best wel veel maatschappelijke onderwerpen erin: kindermishandeling, liefde voor meerdere mensen, pesten en zo kan ik nog wel doorgaan. Is er nog een onderwerp waar je graag over wilt schrijven?

En waarom vind je het belangrijk om je boeken toch ook een boodschap mee te geven?

Rouw en afscheid nemen, daar ben ik zeker nog niet over uitgepraat. Familiebanden vind ik ook heel intrigerend.

Ik vind het belangrijk om vragen te stellen – en met mijn verhaal een mogelijk antwoord te geven. Dingen in vraag stellen betekent dat je beseft dat het misschien ook anders kan en dat is volgens mij het begin van elke verandering.

Ben je momenteel aan een nieuw boek aan het werken? Zo ja kun je een klein tipje van de sluier oplichten.

Er komt een kinderboek in het voorjaar: een spannend én grappig verhaal. Ik ben heel benieuwd, want met dat grappige kom ik erg ver uit mijn comfort zone, ik ben meer van het drama.

Ik ben bezig aan een roman. (Wel heel dramatisch.) En er zijn plannen voor een nieuwe thriller.

Aangezien je al aardig wat boeken geschreven hebt ben ik benieuwd naar je favoriete personage?

Dat wordt dan Flo uit ’Vissen praten niet’. Ik probeer van mijn personages uien te maken: ze moeten lagen hebben die je eraf kan pellen. Flo heeft wat mij betreft een aantal zeer interessante lagen.

En als je dan een personage zou moeten baseren op je eigen. Welke eigenschappen zou dit personage dan moeten hebben?

Ik denk dat al mijn personages ergens wel een trekje van mij hebben – anders zouden het mijn personages niet zijn. Ik denk nogal na over de dingen, dat zou in een personage dat echt op mij gebaseerd is dus zeker moeten zitten.

Is er nog iets wat je graag zou willen zeggen tegen de lezers van Bookstamel?

Ik hoop dat jullie nog heel veel straffe verhalen mogen lezen. Van die verhalen die je meeslepen, die onder je vel kruipen, die je verder moet vertellen.

Tot slot heb ik natuurlijk voor jou ook een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?

Verleden tijd of de toekomst?

Toekomst: ik wil vooruit leven.

Leven in een dorp of midden in een stad?

Dorp. Ik leef in het groen en dat is zalig. Maar ik kom wel graag in een stad om prikkels op te doen.

Zelf koken of uit eten gaan / afhalen?

Uit eten. Proeven en je laten verrassen. Een mooi gedekte tafel. Goed gezelschap. Ik kan er echt naar uitkijken wanneer dat terug gaat mogen.

Een e-boek of een papieren exemplaar?

Papier blijft bijzonder.

Magie of een superkracht?

Magie is volgens mij een superkracht.

Wandelen of fietsen?

Wandelen: dat geeft meer tijd om stil te staan.

Winkelen of een terrasje pakken?

Terrasje. Mensen kijken.

Koud of warm?

Warm. Ik heb het altijd koud.

Licht of Donker?

Licht. Laat de dingen maar helder zijn.

Hopelijk vonden jullie dit interview met Tine Bergen leuk. Tine super bedankt dat je mee wilde doen aan de blogs van eigen bodem.

Liefs, Melanie