Interview met Tycho Scholten

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Vandaag is het tijd voor het interview met Tycho Scholten. Eerder konden jullie Tycho Scholten al leren kennen door middel van het voorstel blog en de blog over zijn boeken natuurlijk. Ik wens jullie heel veel lees plezier.

Interview met Tycho Scholten

Je studeert filosofie Met een minor rechten. Iets totaal anders dan schrijven. Hoe ben je bij deze studies terecht gekomen.

Interessante vraag, vooral omdat er volgens mij meer overeenkomsten zijn dan op het eerste gezicht misschien lijkt. Om te beginnen zijn filosofie en rechten wezenlijk talige studies: niet alleen omdat wetten, theorieën, enz. wel in taal uitgedrukt moeten worden, maar bovendien omdat ze de kracht van het woord tonen. Dan hebben de drie nog een aantal thema’s gemeenschappelijk, zoals: wat drijft de mens? wat is rechtvaardig? hoe kunnen we met elkaar samenleven? en wat kan daarbij misgaan? Het zijn trouwens allemaal vragen waarop we antwoorden zoeken in de verhalen die wij mensen altijd verteld hebben. Kortom, ik studeer volgens mij vanuit dezelfde interesses als ik schrijf. Dat ik filosofie ontzettend boeiend vond, ontdekte ik trouwens op mijn middelbare school, waar we een gepassioneerde leraar voor het keuzevak filosofie hadden.

Als kind had je al een passie voor schrijven. Waar denk je dat deze liefde vandaan kwam?

Als kinderen waren mijn broer en ik gek op ridderverhalen en andere avonturen, waar we eerst over lazen en die we vervolgens zelf naspeelden met houten zwaarden en ander speelgoed. Een grote fantasie, een gevoel voor taal, het verlangen eigen verhalen op te voeren; schrijven was een onvermijdelijk gevolg.

Je houdt vooral van het fantasy genre. Welke fantasy auteur vind je zelf erg goed?

De eerste liefde was Tolkien, vanwege de magische wereld om in op te gaan en de verwerking van mythologie. Daarna ben ik erg geïnspireerd geweest door George R.R. Martin en Philip Pullman (wiens boek Northern Lights ik laatst herlezen heb en waar ik nog altijd van onder de indruk ben). Inmiddels is mijn belangstelling wat uitgebreid van pure fantasy naar het magisch realisme van bijvoorbeeld Gabriel Garcia Marquez en Isabel Allende.

Wat vond je het lastigste aan het schrijven van Verloren wereld, je eerste boek?

Ik zat “opgescheept” met tekst, plotpunten, nadrukken en personages die ik op mijn twaalfde/ dertiende bedacht had. Het was vanaf het begin een heel ambitieus project, niet alleen voor het eerst boek, maar meteen ook voor de hele trilogie. Voordeel daarvan is dat ik over de lange termijn mijn interesse erin niet verloren ben (nog altijd niet!), maar nadeel is dat ik er toen (natuurlijk) nog geen recht aan kon doen. Ondertussen ben ik als mens en schrijver enorm gegroeid en kijk ik terug op dingen die ik enigszins anders had willen doen. Tijdens de redactie is het boek wel enorm met me meegegroeid en voor de vervolgdelen heb ik manieren gevonden om creatief om te gaan met mijn oorspronkelijke uitgangspunten.

Waar komt de inspiratie voor jouw serie vandaan?

De oorspronkelijke inspiratie was heel ‘schools’, daarmee bedoel ik bijvoorbeeld aardrijkskundige kennis van het supercontinent Pangaea en een theoretische fascinatie voor oude beschavingen en mythologieën. Naarmate ik ouder werd, kon ik dat steeds meer aanvullen met eigen levenservaring – van gebeurtenissen in mijn omgeving tot karaktertrekken van kennissen. Voor het tweede en derde boek, waarin een Apocalyps steeds dichter nadert, is het jaar 2020 een belangrijke inspiratiebron… rode luchten boven bosbranden, wereldwijde pandemie, wereldleiders die het niet zo nauw nemen met de vrede – het einde van de wereld voelde nog nooit zo dichtbij.

Hoe is de cover van dit boek tot stand gekomen?

Ik mocht mijn eigen ideeën en een aantal foto’s meegeven aan Marijke van Leeuwen, die uiteindelijk het ontwerp heeft gemaakt. Haar eerste ontwerp was het net niet, maar haar tweede ontwerp was raak. Ik ben heel tevreden met hoe de cover geworden is. Ik had het zelf nooit bedacht om de titel verticaal te plaatsen, maar het doet modern en uniek aan. Verder komen de vuurkleur en het silhouet mooi tot hun recht.

Je nieuwe boek Verloren zoons komt binnen kort uit. Wat is het grootste verschil geweest tussen het schrijven van je eerste en van je tweede boek.

Mijn ‘instapniveau’ was veel hoger voor het tweede boek: ik wist al zo veel beter hoe ik een spannend plot moest plannen, boeiende scènes in elkaar moest zetten, mooie zinnen moest schrijven, enz. Ik heb heel erg veel geleerd van Cocky tijdens de redactie van het eerste boek en workshops bij de uitgeverij, maar ook van de vele boeken die ik lees en andersoortige teksten die ik sindsdien geschreven heb. Binnenkort zal ik ontdekken of er in de redactie van boek 2 inderdaad minder opmerkingen en markeringen staan. Oh ja, het was ook een bijzondere ervaring om terug te keren naar bestaande personages.

Wat kunnen we van Verloren Zoons verwachten?

Weer een mooie vraag. In ‘Verloren Zoons’ werk ik vooral veel plotlijnen uit die ik in het eerste boek opgezet heb. Hoofdpersoon Xugan worstelt met het dilemma dat hem op het einde van ‘Verloren Wereld’ voorgelegd is en zijn zware wereldreis zal niet zonder gevolgen blijven. Tegenover Xugan duikt een boeiende nieuwe antagonist op, wiens voorgeschiedenis eigenlijk al in het eerste boek te vinden is. Hopelijk vallen voor de lezer daarnaast veel details van de wereldbouw op hun plek. De wereld en de personages blijken stevig met elkaar verbonden te zijn in het overkoepelende verhaal, het lot dat hen te wachten staat. Een belangrijk thema van het boek is dan ook: voorbestemming.

Je bent al op jonge leeftijd bij uitgeverij Zilverbron terecht gekomen. Wat betekent deze uitgeverij voor je?

De uitgeverij betekent veel voor me. In de eerste plaats natuurlijk omdat Barry en Cocky mij als jonge, beginnende auteur een kans gegeven hebben om te publiceren en bovendien veel te leren van de redactie en workshops. Daarnaast is de groep van schrijvers verbonden aan Zilverspoor/ Zilverbron echt een soort familie: er heerst bij alle evenementen een prettige sfeer. Het verspreiden van de liefde voor boeken staat centraal en iedereen is bereid elkaar te helpen en van elkaar te leren.

Is er iets dat je nog graag zou willen bereiken op het gebied van schrijven?

Ja, ontzettend veel! Na de ‘Pangaea’-trilogie zou ik graag andere genres uitproberen; zo heb ik al een begin gemaakt aan een boek dat eerder valt onder magisch realisme met een beetje steam-punk. Mijn dromen zijn trouwens niet beperkt tot romans; ik zou graag ooit een dichtbundel uitbrengen met mijn poëzie en een opvoering zien van een door mij geschreven toneelstuk (dit laatste gaat in mei 2021 waarschijnlijk al gebeuren, spannend). Ten slotte heb ik een idee voor een politiek-filosofisch boek, maar dat laat ik even liggen tot ik klaar ben met studeren. Genoeg plannen om een tijdje zoet mee te zijn, al vermoed ik dat de prikkel om te schrijven nooit meer helemaal zal verdwijnen.

Tot slot heb ik nog een aantal dilemma’s voor je welke kies je en waarom?

E-boek of paperback

Paperback. Ik heb nog nooit een echt e-book op een goede e-reader gelezen, maar wel veel teksten van een scherm en dat voelt altijd veel vermoeiender voor mijn ogen dan lezen van papier. Papier is een fijne afwisseling van het vele schermgebruik. Bovendien kun je papieren boeken een mooi plekje in je boekenkast geven en hebben ze een vertrouwd gevoel.

fantasy of werkelijkheid

Dit vind ik een moeilijke… ik denk dat je voor een gezonde waardering van fantasy altijd weer terug moet keren naar de werkelijkheid, maar dat de werkelijkheid minder aangenaam is zonder een beetje fantasie. Het is een samenspel, dus deze laat ik in het midden, sorry.

eten of drinken

Eten. Eten kan zo gevarieerd zijn, van zout tot zoet, van warm tot koud, van vullend tot licht, van kruidig tot romig, enz. De verschillende soorten drinken zijn meer van hetzelfde. Ik zou het prima vinden om elke dag hetzelfde te drinken, maar niet om elke dag hetzelfde te eten. Ik houd zelf ook erg van koken en daarmee experimenteren, dus dat beïnvloedt mijn keuze.

schrijven of studeren

Schrijven. Waar studeren bestaat uit de herhaling van andermans gedachten en woorden, kan ik door te schrijven veel van mijn eigen creativiteit kwijt. Schrijven draait voor mij niet alleen om de inhoud, maar vooral ook om de vorm: hoe rijg je zinnen aan elkaar, in welke structuur giet je je zinsdelen, welke woorden klinken mooi samen, ontstaat er misschien een ritme – dat vind ik leuk om over na te denken.

trilogie of stand alone

Ik heb respect voor een sterke standalone, maar de trilogie heeft een speciaal plaatsje in mijn hart door onder andere The Lord of the Rings. Mijn eigen Pangaea-serie wordt ook een trilogie, waarin ik een soort structuur probeer aan te houden van begin-midden-eind. Het heeft wel iets om een boek te lezen als deel van een overkoepelend geheel, waarbinnen de boeken zich ook op een manier tot elkaar verhouden.

alleen of samen

Samen. Hoewel ik gedurende de lockdown ontdekt heb dat ik goed in staat ben lange tijd alleen door te brengen in mijn studentenkamer, begint het al snel te wringen. Ik krijg veel energie van contact met vrienden en familie, al moet dat ook wel regelmatig afgewisseld worden met een rustmomentje. Samen lachen, elkaars stem horen, herinneringen maken en uitwisselen – die momenten koester ik.

fietsen of wandelen

Wandelen. Het tempo is anders: bij fietsen heb ik vaak een meer opgejaagd gevoel, alsof het doel is snel op mijn bestemming aan te komen, terwijl ik bij een wandeling lekker mijn tijd neem om onderweg te zijn. Het is voor mij een moment om juist te onthaasten.

Hopelijk vonden jullie dit interview met Tycho Scholten leuk! Tycho super bedankt dat je mee wilde werken aan de blogs van eigen bodem.

Liefs, Melanie