Interview met Ina de Man

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Vandaag is het tijd voor een interview met Ina de Man. De afgelopen weken hebben we al uitgebreid kennis kunnen maken met Ina. Zo heb ik haar aan jullie voorgesteld en konden jullie al alles lezen over haar favorieten. Nu is het dan tijd om haar het hemd van het lijf te vragen in dit afsluitende interview.

Interview met Ina de Man

Je schrijft al best een hele tijd, toch is Ravenburcht je eerste jeugdthriller. Heb je nooit eerder echte boeken willen schrijven?

Nou, da’s een beetje relatief hoor. Ik schreef het boek een dikke 25 jaar geleden voor mijn oudste dochter. Een bevriend auteur (die jammer genoeg al overleden is) raadde me aan om het in te sturen voor een wedstrijd voor eerstelingen. Het werd niet slecht onthaald, maar geen enkele uitgeverij was geïnteresseerd. Maar toen ook mijn jongste dochter vond dat ik het maar es moest herwerken, is het in zijn huidige vorm verschenen.

Ravenburcht was niet het eerste boek dat ik wilde schrijven. Ik heb fibromyalgie, een vervelende aandoening waar wel meer mensen mee moeten leren leven, dus daar heb ik een boek over geschreven. En zes jaar geleden schreef ik een politieroman die uitgegeven is als Indie-auteur. Daarnaast schrijf ik ook al jaren blogs en wetenschappelijk-technische werken dus echt nieuw is schrijven niet voor mij.

Waar komt die passie voor het schrijven vandaan?

Daar heb ik nog nooit over nagedacht. Ik vermoed omdat ik zeer vroeg heel creatief was EN een opa had die veel tijd met me doorbracht, me leerde schrijven en tekenen (en ook lezen) dat ik al vrij snel verhaaltjes ben beginnen verzinnen. Op school schreef ik de meeste opstellen van mijn klasgenootjes en de stijl kopieerde ik uit boeken die ik las en die ik goed vond.

Waarom besloot je om juist een boek voor de jeugd te gaan schrijven?

Dat is een beetje organisch gegroeid. Ik heb twee zonen en twee dochters, maar de meisjes zijn echte leesbeesten. Wij woonden in een voorstad toen ze kleiner waren en de lokale bib had al snel geen boeken meer die ze nog niet gelezen had. Dus besloot ik een boek voor haar te schrijven. Ik ben er aan begonnen op vakantie in Frankrijk. Ik had een bloknoot meegenomen en wanneer de jongste tussen de middag haar dutje deed, schreef ik. Thuis maakte ik elke donderdag vrij om er verder aan te schrijven en zo werd versie één van Ravenburcht geboren. Ondertussen ben ik al aan boek drie met dezelfde hoofdpersonages bezig, en mijn jongste vind dat ik maar altijd jeugdboeken moet schrijven omdat ze zo leuk zijn 🙂

Ravenburcht is een spannend boek dat zich afspeelt bij een burcht nabij een paardenstoeterij. Was jij zelf vroeger ook een paardenmeisje?

Oh ja, toen ik zo oud was als Kaat in het boek woonden we in Antwerpen. Maar aan de rand van de stad was een manege en als we goede schoolresultaten hadden, mochten we gaan rijden. Er waren drie grote parken en daar gingen we met de paarden naartoe. Zalig! Ik hou nog steeds van paarden, maar nu vooral om naar te kijken.

Waar haalde je de inspiratie voor de burcht vandaan?

Eerlijk? Ik weet het niet meer. Het moet gebeurd zijn tijdens die vakantie in Frankrijk. We waren onderweg met de tent en alle dagen deden we wel een uitstap in de buurt. Het was ook de tijd dat er heel veel grenscriminaliteit was (mensen die de grens overstaken om in het andere land te gaan stelen) en dat leek me wel een leuk vertrekpunt. En wat is er cooler dan een burcht?

Wat vind je het allerlastigste aan het schrijven van een verhaal?

Tijd maken om te schrijven. Ik ben met duizend-en-één dingen bezig en als ik niet echt in mijn agenda dagen blokkeer om te schrijven, dan zou het zowaar wel eens kunnen dat mijn deadline in gevaar komt. Daar heb ik dit jaar gelukkig geen last van gehad, dat was dan misschien het enige positieve aan al die Corona-madness.

Je boek is uitgegeven door Hamley Books,een zeer toffe uitgeverij. Hoe ben je bij hen terecht gekomen?

Heel toevallig, zoals alle goede dingen in het leven. Ik had het jaar ervoor een workshop gedaan over je boek uitgeven bij Pen Steward, ook een auteur. Dus toen ik in 2019 rondliep op F.A.C.T.S in Gent en haar daar met haar boeken zag staan, ging ik uiteraard even dag zeggen. Ze vroeg hoe het ging met mijn boeken en de zoektocht naar een uitgeverij en naast haar stond Sandra van Hamley books. Na een praatje van niet meer dan vijf minuten vroeg ze of ik mijn manuscript eens wilde doorsturen. En de rest is geschiedenis, zou ik zeggen.

Wil je na Ravenburcht ook jeugdboeken blijven schrijven of zou je ook eens een uitstapje naar een ander genre willen maken.

Samen met Uitgeverij Hamley Books hebben we besloten om een paar jeugdboeken met hetzelfde hoofdpersonage te maken. Het wordt geen Harry Potter gedoe waarbij er van elk levensjaar een boek verschijnt hoor. Nummer twee is al bij de uitgeverij en zal Wolvenhart heten. Aan nummer drie ben ik bezig en de titel daarvan is Drakenbloed. Hoewel de titel anders doet vermoeden zijn het geen fantasy boeken maar gewoon goeie echte spannende avonturen.

Op welke plek werk je het liefste aan je boeken?

Ik heb wel meer plekken waar ik schrijf. Wanneer het lekker weer is dan schrijf ik het liefst op het terras. We hebben er twee, maar ik ga meestal op het verste zitten, daar zit ik lekker rustig tussen het groen en is het vijf uur voor ik het weet. Daar ben ik ook het productiefst. Wanneer het buiten niet zo fijn is, dan kan je me terugvinden in mijn kantoor. Ik heb net een nieuwe monitor gekregen, zo’n hele grote waar je makkelijk twee pagina’s naast elkaar kan zetten. Dat schrijft ook wel lekker en als de deur dicht is weet iedereen in huis: “mama schrijft, niet storen” 🙂

Voor je werk reis je de hele wereld rond. Wat mis je het meeste als je weg bent van huis?

Dat was inderdaad zo, maar in 2019 heb ik besloten om het reizen over te laten aan jongere collega’s. Mijn kinderen waren allemaal het huis uit en ik vond het niet leuk voor mijn man dat hij altijd alleen was. Het vele reizen heeft er natuurlijk voor gezorgd dat ik veel indrukken heb opgedaan en dat ik ook best veel tijd had om te schrijven. Maar wat ik vooral miste was mijn thuis, mijn man en kinderen en natuurlijk ook de katten. En mijn gemakkelijke bureau ook, want de bureautjes in hotels zijn niet de meest comfortabele.

Ik vind de cover van het boek echt prachtig, hoe is deze ontstaan?

Sandra had net een nieuwe cover designer ontdekt en de algemene sfeer stond ons wel aan. We hebben er dan een burcht en een toren laten inzetten en twee meisjes op een paard… Het is echt een prachtig werk geworden en ik ben super verliefd op mijn cover. Ik hoop dat de lezers er ook zo over denken.

Zien we de invloeden van het vele reizen ook terug in jou boeken?

In Ravenburcht nog niet echt, maar in het derde boek gaat Kaat op reis. Dus ja, in de toekomst zal je meer en meer scenes terugvinden die ik schreef op momenten dat iets me raakte. De kleur van de mist die rond het vliegtuig hing in Frankfurt, de gemiste vlucht bij de overstap in Denemarken waardoor we terug moesten, het verkeer in de straten van Mumbai, de rust van het Engelse platteland…. Het komt in toekomstige boeken zeker aan bod. Dat en nog veel meer.

De 2 hoofdpersonen in het boek zijn nichtjes van elkaar. Heb jezelf een grote familie?

Ja, best wel eigenlijk. Zelf ben ik opgegroeid met mijn neef tot ik een jaar of 12 was. Maar mijn stiefvader komt uit een grote familie dus er kwamen altijd neven en nichten over de vloer. Ik heb vier kinderen en vier kleinkinderen, dus de jaarlijkse barbecues zijn altijd een massa event 🙂

Is je boek puur fictie of zou je de jonge lezers ook graag een boodschap willen meegeven met jou verhaal?

Mijn verhaal is voor 80% waar, de rest is fictie. Nee, er staat geen burcht maar de criminelen zijn er wel en werken op de manier die ik in het boek beschreef. Maar naast schrijven had ik op school nog een tweede passie en dat was geschiedenis. Wij hadden een super juf die vertelde over de Romeinen en de Germanen alsof ze er zelf bij was. Misschien lag het aan mijn creatieve geest, maar ik zag al die horden al door onze lage landen trekken, met hun vrouwen en kinderen, ik zag ze steden bouwen of de burcht verdedigen. Later bleken niet alle leerkrachten Geschiedenis bij machte om de verhalen levendig te maken en waren data belangrijker dan gebeurtenissen. Daarom probeer ik in elk jeugdboek een stukje geschiedenis of wetenschap mee te geven. Het zit verweven in het verhaal maar is wel gebaseerd op ware feiten. En ja, ook de data kloppen 🙂

Wat kunnen we in de toekomst allemaal nog gaan verwachten van Ina de Man?

Zoals gezegd nog minstens twee boeken over de avontuurlijke Kaat. Haar partner-in-crime is niet overal hetzelfde maar dat hoeft niet om het interessant te houden. Ik heb ontdekt dat ik het leuk vind om een novelle te schrijven. De eerste, die gratis te downloaden is van de site van Hamley Books is een soort van Cozy Mystery, een genre dat in de USA nogal opgang maakt dus misschien dat ik nog wel van die kortere verhalen schrijf. Ik heb ook nog een idee voor een YA verhaal met een beetje magie. En een thriller voor volwassenen mag uiteraard ook niet ontbreken. Maar wanneer die allemaal gaan verschijnen is nog een groot vraagteken, ik moet ze nog eerst geschreven krijgen, hé 🙂 Laat ons zeggen dat het mij aan inspiratie niet ontbreekt, maar dat ik besef dat niet alle ideeën die ik heb ooit bij een uitgever zullen belanden.

Natuurlijk heb ik ook voor jou een aantal dilemma’s welke kies je en waarom?

Leven op een burcht of op een paardenboerderij?

Paardenboerderij. Op de burcht was het niet zo prettig wonen eigenlijk. Er zat geen glas in de ramen en in de winter was het er bar koud. Het sanitair liet ook te wensen over dus geef mij maar de paardenboerderij met zijn stallen en weiden.

Fantasie of werkelijkheid?

Da’s een hele moeilijke…. Als je het over schrijfstijl hebt dan kies ik voor werkelijkheid. Ik denk niet dat ik ooit in staat zal zijn om een hele fantasy wereld uit mijn brein te knijpen, maar een beetje magie kan je af en toe wel verwachten in mijn werken. Heb je het over het leven, dan heb ik soms wel zin om de huidige werkelijkheid te ruilen voor een fantasy wereld.

Gezondheid of geluk?

Ik ben van oordeel dat je geluk voor een groot deel zelf maakt. En dat, als je wil alles binnen je bereik ligt als je er voor werkt en moeite doet. Er is echter één ding dat je niet kan dwingen en dat is gezondheid. Dus daar kies ik voor. Als je gezondheid hebt dan kan je geluk zelf maken.

Een bestseller of een leuk theaterstuk van jou boeken voor kinderen?

Theaterstukken voor kinderen heb ik in het verleden al geschreven, dus in dit geval kies ik voor een bestseller. Ik denk dat het in elk van ons zit om, als de mogelijkheid zich aanbiedt op z’n minst vijf minuten van bekendheid te hebben. (Damn, die zin klinkt niet in ’t Nederlands). Maar vermits ik nog lang niet uitgeschreven wil ik graag de bestseller, en graag meer dan één 🙂

Winkelen of ergens gaan eten?

Ik doe beiden wel graag maar als ik moet kiezen, dan graag ergens lekker gaan eten. Het moet geen vijf sterrenzaak zijn, voor mij is het belangrijk dat het eten lekker is en dat het personeel vriendelijk is. En dat kan soms beter in een kleine familiezaak dan in zo’n bekend restaurant.

Cultuur opsnuiven of aan het strand lekker luieren?

Absoluut cultuur! Nieuwe dingen leren, ontdekken, beleven… daar maak je me blij mee. Trouwens, als ik op het strand lig dan is het altijd met mijn iPad en onder de zonnetent.

Winter of Zomer?

Eigenlijk herfst! Ik hou enorm van de kleuren en de geuren van de herfst. Het is nog niet echt koud en op zonnige dagen is het zalig om te gaan wandelen in het bos. Maar als de regen tegen de ramen slaat en de wind om het huis huilt is het heerlijk om met een boek op de bank te kruipen met een lekker dekentje over je heen. Maar als ik moet kiezen tussen winter of zomer, dan graag het laatste…. Zolang ik maar op mijn terras kan schrijven.

Koffie of Thee?

Ik drink meestal koffie. Op mijn bureau heb ik een kleine koffiezet staan zodat ik niet steeds naar de keuken hoef te lopen en mijn schrijfritme moet onderbreken. Maar mijn dochter maakt heerlijke theemengelingen en op herfstige dagen vind ik zo’n lekkere vruchten- of bloementhee heerlijk. Maar als ik het kanaal oversteek dan drink ik onvoorwaardelijk het plaatselijke vocht in alle mogelijke smaken en geuren van het Britse rijk, van Dargeeling tot Ceylon over Earl Grey.

Hopelijk vonden jullie dit interview met Ina de Man net zo leuk als dat ik het vond om de vragen te stellen. Super bedankt Ina dat je mee wilde doen met de blogs van eigen bodem.

Heel veel liefs, Melanie