Interview met Svea Ersson

Hoi lieve lezers van Bookstamel, Afgelopen weken hebben jullie kennis kunnen maken met Svea Ersson. Vandaag gaan we haar nog veel beter leren kennen in dit interview met Svea Ersson. Heb jij al eens een thriller gelezen van deze auteur?

Interview met Svea Ersson

Je bent al op jonge leeftijd begonnen met schrijven, maar je eerste boek is later gepubliceerd na het winnen van een schrijfwedstrijd. Hoe is het om aan zo’n schrijfwedstrijd mee te doen?

Spannend! Vanaf het moment dat ik het manuscript instuurde tot de datum waarop de winnaar bekend zou worden gemaakt, had ik toch wel een beetje last van zenuwen. Niet dat ik verwachtte te winnen, maar je hoopt het natuurlijk wel. Het was puur toeval dat ik vrij was toen uitgever Ilse Karman mij belde, want normaal werkte ik op die dag. Toen ik hoorde wie ik aan de lijn had en doorkreeg waarvoor ze belde, kon ik het gewoon niet geloven. Het was zeker een van de mooiste dagen van mijn leven.

Via Deze schrijfwedstrijd kwam je bij De Crime Compagnie terecht en daar ben je nooit meer weg gegaan. Wat is het fijne aan deze uitgeverij?

Er werken fijne mensen die heel betrokken zijn. Omdat het een kleine uitgeverij is, is er veel persoonlijk contact mogelijk, en dat werkt erg prettig. Wat ik ook een pluspunt vind, is dat ze altijd naar samenwerking met andere partijen zoeken om de boeken te verkopen of te promoten. Zo brengt het blad Vriendin boeken van De Crime Compagnie uit in tijdschriftvorm. En vorig jaar kregen lezers van Bookspot mijn korte Vertrekthriller Vlucht naar Kos gratis bij hun bestelling. Daarmee bereik je ook mensen die misschien niet zo snel een boekwinkel binnenlopen.

Inmiddels zullen de meeste mensen de Vertrekthrillers wel kennen. Maar Hej Denemarken wordt de eerste winterse vertrek thriller. Hoe is het idee voor deze winterse variant ontstaan?

De Vertrekthrillers zijn behoorlijk populair en Marelle Boersma, de bedenker van de reeks, wilde er graag twee per jaar uitbrengen, maar het ontbrak haar aan tijd. Daarom is ze op zoek gegaan naar nog een auteur en kwam toen bij mij uit. Marelle heeft eerder dit jaar al Terug naar Cornwall uitgegeven en het was daarom logisch dat mijn boek in het najaar ging verschijnen en een meer winters karakter zou hebben.

Ben je zelf ook wel eens in Denemarken geweest?

Ik ben in 2018 met vakantie naar Denemarken geweest en vond het een heel fijn land. Rustig, schoon, gemoedelijk – ik voelde me er thuis.

Wat vind je mooi of bijzonder aan de winter?

Ik ben in januari geboren en heb mezelf altijd als een echt winterkind beschouwd. Heerlijk binnen zitten als het koud en donker is, en buiten is het dan ook lekker stil. Ik kon daar echt van genieten, maar hoe ouder ik word, hoe meer ik van mooi weer ga houden. Misschien eindig ik wel als een echte zonaanbidder, ha ha.

In Hej Denemarken wil Merel haar droom van een speelgoedwinkel laten uitkomen. Dit doet mij gelijk aan kerst denken en past dus uitstekend in een winters verhaal. Wat was als kind jouw favoriete speelgoed?

Ik was een echte poppenmoeder. Ik had er wel een stuk of dertig en mijn moeder naaide altijd kleertjes van de restjes die ze overhield van mijn eigen kleding. In mijn herinnering speelde ik alleen maar met poppen, maar of dat echt zo is, weet ik niet.

De vriend van Merel wordt verdacht van een moord. Is het moeilijk om een moord te bedenken voor in een thriller?

Hm, goede vraag. Nee, niet echt, ben ik geneigd te zeggen. Ik weet als ik begin met schrijven meestal wel wie er gaat sneuvelen, alleen de reden wil nog wel eens veranderen. Soms gebeurt er nou eenmaal iets in een verhaal wat ik vooraf niet zag aankomen.

Doe je eigenlijk ook research als je een boek schrijft, zodat je zeker weet dat bepaalde dingen kloppen?

Ik probeer alles zo veel mogelijk kloppend te krijgen, maar het blijft fictie wat ik schrijf. Ik neem wel de vrijheid om soms een beetje van de werkelijkheid af te wijken als dit beter in het verhaal past. Dit geldt natuurlijk niet voor vaststaande feiten of historische gebeurtenissen.

Is er een bepaalde plek waar je graag aan je boeken werkt?

In het huis waar ik sinds vorig jaar woon heb ik mijn werkplek op zolder en dat bevalt goed. Voorheen schreef ik in de huiskamer, waar ook mijn toen nog veel jongere zoon speelde. Dat was ook geen probleem, maar op zolder is het wel rustiger. En mijn zoon is inmiddels volwassen, daar hoef ik niet meer op te letten, ha ha.

In de vertrek serie hebben jij en Marelle Boersma al aardig wat landen bezocht. Als jij zou moeten emigreren naar een ander land welk land zou dat dan zijn?

Denemarken zou wel een goede kanshebber zijn. Het verschilt niet heel erg van Nederland, maar het is er veel ruimer. Ik zie mezelf ook wel in Duitsland wonen of in Oostenrijk. Hoewel… de winterse omstandigheden van dat land en ouder worden zijn misschien niet zo’n goede combi. Nu zou ik het prima vinden, maar of ik er na mijn pensionering nog zo over denk betwijfel ik.

Is er trouwens een land waar je nog graag een vertrek thriller zou willen laten afspelen?

Niet speciaal. Ik ben niet zo reislustig en er zijn weinig landen die op mijn lijstje staan om te bezoeken. Nou vooruit, om er toch een te noemen: IJsland. Daar wil ik echt wel een keer heen.

Zou je wel eens een boek willen schrijven samen met een andere auteur?

Nee, dat lijkt met zó lastig. Je moet dan echt veel met elkaar overleggen, lijkt me, en daar houd ik helemaal niet van, ik ga liever mijn eigen gang. Ik heb wel ooit meegewerkt aan een koepelroman. Dat boek heet Schaduwreis en ieder hoofdstuk is geschreven door een andere auteur, maar wel met dezelfde hoofdpersoon Nadine, die haar vader zoekt via de ansichtkaarten die hij haar vroeger stuurde. Je volgt Nadine dus door het boek heen, maar de verhalen staan allemaal op zich.

Wat was het moeilijkste aan het schrijf proces schrijfproces van Hej Denemarken?

Eraan beginnen! Ik stelde het steeds maar uit en heb de uitgever om een deadline gevraagd, zodat ik wel moest. En toen ik er eenmaal mee bezig was, ging het eigenlijk weer als vanouds. Dat we dit voorjaar veel thuis zaten heeft daar ook aan meegeholpen.

Heb je nog een droom voor de toekomst?

Ik ben niet zo’n dromer, daar ben ik te nuchter voor. Dat mijn werk uitgegeven wordt is een droom die al is uitgekomen.

Tot slot heb ik ook voor jou nog een aantal Dillema’s welke kies jij en waarom?

Nooit meer lezen of Nooit meer schrijven?

Nooit meer schrijven. De afgelopen jaren hebben me geleerd dat ik niet per se hoef te schrijven om me goed te voelen.

E-boek of Papieren boek?

Inmiddels toch wel e-book. Neemt lekker weinig plek in en je kunt de letters vergroten ?. Veel ongelezen boeken in de kast maken me een soort van nerveus, en ook dat heb ik met e-boeken niet.

Vakantie in een warm of Koud land?

Dan toch een warm land, als het er maar niet bloedheet is. Een zonnetje en vijfentwintig graden vind ik prima.

Een hutje op de hei of een klein appartementje midden in de stad?

Hutje op de hei. Hoe stiller de omgeving, hoe liever het me is.

Dwalen in het bos of struinen op het strand? Struinen op het strand.

Ik woonde vroeger op vier kilometer van het strand en we gingen vaak naar zee en de duinen. Ook in Hej Denemarken is Merel vaak op het strand te vinden. Ik voel me nooit zo op mijn gemak in een bos waar ik niet alles kan overzien. Maar dat zal mijn thrillergeest wel zijn.

Nooit meer eten of nooit meer drinken?

Dat is een makkie: nooit meer drinken, ik lust namelijk geen alcohol.

Schrijven met de hand of op een computer?

Op de computer. Altijd.

Hopelijk hebben jullie net zo genoten van dit interview met Svea Ersson als dat ik heb genoten van het stellen van deze vragen.

Liefs, Melanie