Interview met Lineke Breukel
Hallo lieve lezers van Bookstamel, Vlak voordat ik te horen kreeg dat ik weer geopereerd zou worden, stond er een interview met Lineke Breukel op het programma. Helaas redde ik het niet om dit voor mijn operatie te doen en zoals jullie inmiddels weten, viel die operatie ook erg tegen. Dus moest Lineke heel veel geduld opbrengen voor ik eindelijk met haar interview aan de slag kon. Maar vandaag is het dan zover en kunnen jullie eindelijk het interview met Lineke Breukel lezen.
Hoi Lineke, Zou je jezelf eerst even in het kort kunnen voorstellen aan de lezers van Bookstamel?
Ik ben in 1961 geboren in Den Haag en heb daar mijn hele jeugd gewoond. Thuis werd de Nederlandse taal er met de paplepel ingegoten, maar ook kunst en muziek waren in onze jeugd erg belangrijk. Als kinderen leerden we daarom niet alleen om verschillende instrumenten te bespelen, maar ook om ons uit te drukken op andere creatieve manieren zoals tekenen en schilderen. Ik schreef al heel vroeg allerlei fantasieverhaaltjes en ben ook altijd een leesfanaat geweest. Ik was echter vooral graag buiten, op mijn fiets zwervend door de duinen. Fantaserend over allerlei avonturen waarin ik dan belandde. Ik trouwde in 1981 met mijn vechtsport-trainer en we kregen samen een zoon, Steve genaamd. Nadat hij afstudeerde, is hij met ons meeverhuisd naar Zweden.
Voor we het over je nieuwe boek Boeman gaan hebben, ben ik erg nieuwsgierig naar het verzoekboek, een project wat je enige jaren geleden hebt opgestart. Zou je kort kunnen vertellen wat dit inhoudt.
Het project Verzoekboek is ontstaan naar aanleiding van vragen van lezers. Velen wilden ook graag gaan schrijven, maar zaten met vragen als ‘hoe zit een spannend boek in elkaar’ of ‘hoe kom ik aan goede ideeën’.
Ik was in die tijd voor de gemeenten Den Haag en Zoetermeer trainer en coach van groepen mensen en wist dat het werken in groepsverband heel leerzaam en inspirerend kan zijn. Daarom vond ik het leuk om die vragen te beantwoorden door samen in de praktijk te werken aan het ontwikkelen van een verhaal. Gewoon dus leren door te doen.
Op Facebook ben ik daarom de pagina ‘Verzoekboek’ begonnen, die al snel werd omgedoopt in Verzoekboek IJsvogel, naar de titel van het eerste samen geschreven boek.
Iedereen was en is welkom om mee te schrijven aan het verhaal en door de gezamenlijke inbreng van de deelnemers zijn er al twee thrillers ontstaan die uitgegeven zijn door Van Dorp Uitgevers, imprint Village. Nummer 1 heet De IJsvogel, nummer 2 heet Het verbond en we werken inmiddels alweer enkele maanden aan het derde Verzoekboek. De teksten en discussies zijn life te volgen op de facebookpagina en natuurlijk is meedenken en meeschrijven altijd leuk. Iedereen is welkom.
De opbrengsten van de thrillers zijn gegaan naar de stichting Lezen & Schrijven, die zich hard maakt voor de bestrijding van laaggeletterdheid.
Je schrijft inmiddels al een aantal jaren. Waar kwam je passie en liefde voor het schrijven vandaan?
Eigenlijk kan ik niet zonder schrijven. Het is voor mij een heel natuurlijke manier om mijn gevoelens uit te drukken. Ik gaf al aan dat taal bij ons thuis enorm belangrijk was, maar de passie en liefde voor het schrijven zit in mijn genen, die is er altijd al geweest. Als kind heb ik het echter niet direct zo herkend. Behoorlijk kunnen schrijven hoorde gewoon bij onze opvoeding. Ik heb na de middelbare school de kunstacademie Psychopolis in Den Haag gedaan en richtte mij vooral op schilderen, tekenen en fotografie. Uiteindelijk is taal toch altijd een rode draad gebleven in mijn jonge leven. Ik kan niet zonder.
Tijdens het schrijven van je eerste boeken woonde je in Nederland. Inmiddels woon je alweer een aantal jaren met je gezin in Zweden. Wat vond je zo bijzonder aan dit land dat je besloot om er naar toe te verhuizen?
In 2004 ben ik begonnen met schrijven aan mijn eerste echte thriller die uiteindelijk Vluchtspel is gaan heten. Ik schreef dit verhaal naar aanleiding van persoonlijke ervaringen. Het was niet eens de bedoeling om het te laten uitgeven. Ik woonde toen nog in Nederland. Door persoonlijke omstandigheden heeft het boek vervolgens jaren op de plank gelegen. Wij emigreerden in 2012. Toen ik een jaar later naar mijn uitgever ging met Zweedse Buren, mijn eerste boek over onze emigratie, wilde hij ook graag Vluchtspel gaan uitgeven. Toen heb ik de draad van die thriller weer opgepakt. Mijn eerste boeken zijn dus pas uitgegeven nadat we geëmigreerd zijn.
Zweden heeft altijd in mijn ‘systeem’ gezeten. Als kind wilde ik al naar het land. Soms heb ik het idee dat ik in een vorig leven in Zweden heb geleefd. Ik leerde de taal zonder enige moeite en de eerste keer dat we er heen gingen, voelde ik mij direct thuis. Een echte logische verklaring heb ik dus niet, maar het voelde gelijk goed om hier te zijn. De enorme uitgestrektheid en eenzaamheid passen heel erg goed bij mij en de rust en de ruimte om ons heen werkt helend. Hier ben ik helemaal vrij om te doen wat ik wil en te ontwikkelen wat goed voelt. In Nederland voelde ik mij alleen maar klem zitten in allerlei verplichtingen.
En wat mis je dan echt uit of aan Nederland?
Rookworst en belegen kaas! Hahaha, De eerste jaren miste ik ook vooral haring en kibbeling, maar je went eraan dat die hier niet te krijgen zijn. De Nederlandse pindakaas is trouwens ook veel lekkerder dan degene die hier te koop is.
Wat ik af en toe mis, is de manier waarmee Nederlanders met elkaar omgaan. De Zweden in onze omgeving zijn heel wat introverter, afstandelijker. Natuurlijk hebben we hier inmiddels vrienden, maar de Nederlandse spontaniteit en directheid vind je hier niet.
Je schrijft thrillers. Hoe ben je bij dit genre terechtgekomen?
Ik ben ook een rasechte lezer en houd het meeste van spannende boeken. Dus wat ik graag lees, schrijf ik ook graag. Ik vind het heerlijk om onrust te zaaien, om cliffhangers te creëren en het liefste mensen de koude rillingen te bezorgen. Dat komt dus omdat ik het zelf ook zoek in verhalen.
Ik kan thrillers echt alleen overdag lezen. Ben jij snel bang?
Als jonge meid was ik regelmatig oppas voor kleine kinderen van bekenden en vrienden van mijn ouders. Tijdens die lange, eenzame avonden vond ik het heerlijk om in mijn eentje naar spannende films te kijken. Lekker griezelen in een huis dat ik niet goede kende, geluiden te horen die ik niet verklaren kon. Ik ben niet gauw bang, vind het donker bijvoorbeeld heerlijk. Dat vond ik als klein kind al zo. Misschien is dat raar, maar er zijn niet veel zaken of situaties die ik angstig vind.
Wat heb je geleerd tussen het schrijven van je eerste en je laatste boek?
Dat er mensen zitten te wachten op die rare uitingen van mijn fantasie. Iets waarover ik mij nog steeds verbaas.
Boeman gaat over een dorpje in zuid-zweden waar elk jaar een meisje verdwijnt tot meisje 11 aan de beurt is en er niks gebeurt. Is deze thriller gebaseerd op een mythe uit Zweden?
Nee hoor, de thriller is gebaseerd op mijn behoefte om een meer Scandinavisch getint verhaal te schrijven. Ik heb mijn vinger op de Zweedse kaart gezet en heb op die manier een omgeving uitgezocht waar ik het verhaal wilde laten spelen. Het verhaal had ik als idee al een tijdje in mijn hoofd.
Welk ingrediënt vind jij dat elke goede thriller moet hebben.
Natuurlijk moet een verhaal voldoende spanning en vaart hebben, maar toch ook diepgang. Als in een thriller de karakters bijvoorbeeld niet goed uitgewerkt zijn, dan vind ik dat jammer. Met mijn fantasie vul ik de ontbrekende informatie wel aan, maar niet iedere lezer is daartoe in staat. Ikzelf vind het prettig om enigszins beschrijvend te werk te gaan. Om de lezer aan te geven hoe de omgeving aanvoelt, eruit ziet, hoe de sfeer is. Dat voegt veel toe aan de beleving ervan. Het zorgt ervoor dat mensen het verhaal gaan beleven als een film. Daarnaast vind ik dat een plot onverwachte wendingen moet hebben. Het is niet leuk om een verhaal te lezen waarbij je in het begin al bijna zeker weet hoe het zich gaat ontwikkelen.
Wie is je favoriete personage uit Boeman en waarom?
Ras is mijn favoriete personage. Ik had met het schrijven van Boeman al het idee dat ik een serie wilde beginnen met hem en vond het leuk om zijn karakter heel open uit te werken. Je leert zijn persoonlijke zwakheden kennen, maar dat schept juist een band omdat die zo herkenbaar zijn. Het is een meer Scandinavische manier van het neerzetten van een karakter en dat wilde ik in Ras vormgeven. Ik heb hem daarom bijvoorbeeld meer uitgewerkt dan Raven, die in eerste instantie aan de lezer wordt geïntroduceerd als hoofdpersoon. Hij is belangrijker voor mij dan Raven en haar verloofde, die natuurlijk essentiële personen in het verhaal zijn.
Hoe is de prachtige cover van Boeman tot stand gekomen?
Normaal doet een uitgever dit soort werk, maar ik heb altijd duidelijke ideeën voor een cover. Die ontstaan meestal rond het schrijven van de laatste hoofdstukken. Mijn zoon is onder andere vormgever en samen werken we altijd de covers van mijn boeken uit. Tot nu toe vindt de uitgever ze prachtig.
Ben je tijdens het schrijven van Boeman wel eens vastgelopen in het schrijfproces.
Eigenlijk is mij dat nog nooit overkomen, gelukkig. Ik lijd aan letterdiarree, denk ik. Ik kan niet zonder schrijven en het gaat bijna net zo automatisch als ademhalen. Als ik een idee in mijn hoofd heb, dan begin ik met schrijven en het gebeurt eigenlijk nooit dat ik het verhaal stop en de boel daarna omgooi. Het gebeurt wel af en toe dat ik een manuscript even met rust laat omdat ik tegelijkertijd aan een ander verhaal werk. Ik heb wel eens aan drie manuscripten tegelijk gewerkt, maar dat is niet prettig. Nu werk ik aan twee manuscripten: aan het derde Verzoekboek en aan mijn eigen manuscript, dat daardoor soms even stil ligt. Het is meer gebrek aan tijd dan aan fantasie waardoor er even een ‘stop’ is.
Over welk onderwerp of bekende gebeurtenis zou je nog wel eens een thriller willen schrijven.
Over dit verschrikkelijke virus schrijven lijkt mij interessant en dan wordt dat natuurlijk een door de mens gemaakt wapen… maar ik zou ook graag doorgaan met Ras. Wellicht combineer ik die twee dan wel.
Tot slot heb ik voor jou natuurlijk ook een aantal dilemma’s Welke kies jij en waarom?
Zweedse keuken of Nederlandse keuken?
Nederlandse keuken. De Zweden houden alleen van gehaktballetjes en aardappelmoes.
Lopen of met de auto?
Het liefste lopen, want we wonen midden in bosgebied (het hoogland van Småland). Toch verplaats ik mij meestal in de auto. Het is namelijk 25 km ruig bosterrein tot aan de eerste winkels… vandaar. We hebben een border collie die natuurlijk graag buiten is, dus we zijn dagelijks lekker buiten.
E-boek of Papieren boek?
Papieren boeken vind ik heerlijk, maar ik woon erg klein en heb geen ruimte voor een grote boekenkast, want ik doe boeken het liefste niet weg. Daarom kies ik uit ruimtegebrek helaas voor ebooks.
Taart of hartige snack?
Dit is geen dilemma. Een hartige snack. Ik ben nooit een zoetekauw geweest.
Boek lezen of schrijven?
Ook geen dilemma. Schrijven komt altijd eerst.
Snack of een drankje?
Poeh, een drankje dan, maar het hoeft niet altijd alcohol te zijn. Een kop thee of koffie is net zo lekker. Toch houd ik ook van een glas rode wijn op zijn tijd… eentje, anders lig ik tussen de visite te snurken.
Uit eten of zelf koken?
Zelf koken. Ik eet geen koolhydraten en geen zetmeel. In restaurants kom je er bijna niet onderuit om die op je bord te krijgen. Wij verbouwen onze eigen groenten en zorgen voor ons eigen eieren en vlees. Veel lekkerder!
Hutje ergens in de natuur of flatje in een drukke stad?
Dat is al gerealiseerd: hutje in de natuur dus! We wonen in het hoogland van Småland, midden in het bos.
Muziek of Tv?
Muziek. Ik heb geen tv, die is niet meeverhuisd naar Zweden. Geen behoefte aan!
We hebben natuurlijk wel internet, maar we kijken niet naar shows of series. Wel volgen we dagelijks het Nederlandse en Zweedse nieuws. Heel soms hebben we zin in een film en dan kijken we via Netflix, maar meestal hebben we het gewoon te druk met allerlei creatieve projecten om daar tijd voor te maken. Op de bank hangen tot bedtijd is er bij ons niet echt bij.
We maken regelmatig zelf YouTube video’s die op het internet belanden om te laten zien hoe we leven en wat we allemaal uithalen.
En dan hoor ik je denken… wat voor muziek?
Van klassiek tot metal, het maakt niet uit, dat ligt aan mijn bui. Alleen de moderne eenheidscrackers komen hier niet uit de boxen, waar vooral vrouwelijke zangers allemaal hetzelfde Micky Mouse stemmetje opzetten en ‘trendy’ ritmes veelvuldig kopiëren omdat die nu eenmaal goed scoren. Doe mij dan maar lekker wat oudere rockmuziek, daar heeft iedere song nog een eigen identiteit.
Soms gebruik ik een bepaalde soort muziek om in een bepaalde stemming te komen tijdens het schrijven. Maar de beste muziek is nog steeds de stilte om ons heen. Heerlijk!
Ik hoop dat jullie net als mij hebben genoten van dit interview met Lineke Breukel. Ik kijk er naar uit om haar boek Boeman te gaan lezen. Dus binnenkort kunnen jullie hier de recensie van het boek lezen.
Liefs, Melanie
