Interview met Nina Verheij

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Vandaag is het tijd voor mijn interview met Nina Verheij 🙂 Ik kende Nina al wat langer natuurlijk omdat ik haar eerste boek heb gelezen. Maar daarnaast natuurlijk ook van de samenwerking met Hamley Books en instagram. Ik wens jullie heel veel lees plezier.

Interview met Nina Verheij

Je eerste serieuze verhaal ging over een kat en je bent gek op Emmy jouw eigen kat. Niet zo gek dus dat je bij Hamley Books terecht bent gekomen. Toch ben ik wel benieuwd hoe je bij deze uitgeverij terecht bent gekomen.

Leuke vraag, een betere match had inderdaad niet gekund. ? Eerlijk gezegd zat ik nog midden in het herschrijfproces van ‘Fatale keuzes’ toen Hamley Books op mijn pad kwam. Ik kende hun auteur Esther Boek via de Thrillers-specialisatie van de Schrijversacademie. Op een gegeven moment zei zij dat haar uitgever nog een manuscript zocht om in datzelfde najaar uit te geven.

Eigenlijk was ik nog helemaal niet zover om mijn verhaal aan de buitenwereld te tonen, maar zo’n kans laat je natuurlijk niet zomaar aan je voorbijgaan. Je hoort altijd van die horrorverhalen over maandenlang wachten op een afwijzing. Daarom ben ik na Esthers boodschap als een gek verdergegaan met het herschrijven van de eerste helft van mijn verhaal. Dat heb ik uiteindelijk enkele weken later opgestuurd naar Hamley Books. Uitgever Sandra bedankte me en zei dat ik over een paar weken feedback zou krijgen.

Ik zag dus al helemaal voor me dat ik wekenlang in spanning zou zitten. Alleen was ze stiekem toch diezelfde dag al begonnen met lezen en kreeg ik ‘s avonds al een berichtje dat ze geïnteresseerd was in mijn manuscript. Supertof natuurlijk, zoiets verwacht je niet. Hoeveel uitgevers geven debutanten tegenwoordig nog een kans? Soms heb ik het idee dat je bijna eerst al beroemd moet zijn op een ander vlak om een boek te mogen uitgeven. Die interesse in mijn manuscript betekende alleen wel dat ik snel door moest gaan om ook de tweede helft te herschrijven, maar inmiddels had ik een heel goede reden om tijd vrij te maken, dus dat hielp. ?

Dat je al lange tijd schrijft en ook Nederlandse taal hebt gestudeerd laat natuurlijk wel zien dat je een grote passie voor schrijven hebt. Maar waar komt deze passie eigenlijk vandaan?

Poe, daar vraag je me wat. Eigenlijk is die liefde voor taal heel onbewust ontstaan. Toen ik leerde schrijven in groep 3 ging ik vanzelf met de woorden die ik had geleerd verhaaltjes bedenken over mijn klasgenootjes. Ik kan me nog vaag iets herinneren over een mus. Ook verzon ik samen met mijn zus avonturen voor onze Barbies en later voor mijn Sims. Verder lag ons huis altijd vol boeken, want mijn moeder en zus zijn grote lezers en mijn moeder werkte voor haar pensioen in de bibliotheek. Misschien dat die vanzelfsprekende aanwezigheid van boeken onbewust ook wel invloed heeft gehad.

Je eerste en nu tweede boek zijn beide thrillers. Is dit ook het genre waar je jezelf het meeste in thuis voelt?

Als lezer hou ik van allerlei genres, van misdaadromans tot historische jeugdboeken. Als schrijver ben ik het allemaal nog een beetje aan het ontdekken. Ik denk dat vooral het detective-achtige me aanspreekt, dat een hoofdpersoon samen met de lezer gedurende het boek een puzzel oplost. Dat is niet de gruwelijk spannende thriller met een en al actie, maar meer de psychologische thriller waarbij de hoofdpersoon zichzelf onderweg ook beter leert kennen.

Maar eigenlijk lijkt het me wel leuk om ook andere genres te proberen en zo mezelf te blijven ontwikkelen.

Als je ooit een uitstapje zou moeten maken naar een ander genre welk genre zou dit dan worden?

Zodra het derde boek over Emily af is, ben ik van plan om een Young Adult te schrijven. De grote lijnen daarvoor staan al op papier, want ik wil er tijdens National Novel Writing Month mee aan de slag. Deze YA zal gaan over de 17-jarige Jo, die worstelt met schuld- en wraakgevoelens. Samen met de 10-jarige Fien trekt ze door de Karpaten in Oekraïne. Jo heeft een deadline, maar daar kan ik nog niet te veel over verklappen zonder van alles te spoileren. ?

Ook heb ik een beginnend idee voor een jeugdboek, maar dat vonkje probeer ik nog een beetje te onderdrukken, aangezien er nog genoeg werk aan de winkel is met boek 3 over Emily en die YA, ha ha.

Geheugenspel is het vervolg op Fatale keuzes. Kun je de boeken wel los van elkaar lezen of moet je echt eerst Fatale keuzes hebben gelezen?

Er worden in principe losstaande politiezaken behandeld in de drie Emily-boeken, maar Emily’s persoonlijke leven gaat natuurlijk wel gewoon door. In ‘Geheugenspel’ worstelt ze met de consequenties van de keuzes die ze in ‘Fatale keuzes’ heeft gemaakt. Dus wat dat betreft is het wel handiger als je het eerste boek ook hebt gelezen, zodat je de onderlinge relaties tussen de personages al kent en begrijpt waarom Emily het soms moeilijk heeft met o.a. haar samenwerking met Paul. Ook in boek 3 spelen die gebeurtenissen uit ‘Fatale keuzes’ weer een rol. In ‘Fatale keuzes’ zitten trouwens al wat hints naar ‘Geheugenspel’ en in ‘Geheugenspel’ zitten weer hints naar boek 3. ?

Zowel in Fatale keuzes als Geheugenspel draait het voor een groot deel om vertrouwen wie kan je wel en wie kan je niet vertrouwen. Is vertrouwen voor jou belangrijk?

Niet heel bewust, in de zin van dat ik argwanig ben ingesteld of zo. Misschien ben ik zelfs wel te goed van vertrouwen, omdat ik graag het goede in de mens zie en ik niet denk dat alles zwart-wit is. Iedereen heeft zijn eigen beweegredenen voor zijn acties. In relaties is vertrouwen natuurlijk wel erg belangrijk, anders kun je niet normaal met elkaar omgaan.

In Geheugenspel blijkt een onschuldige te hebben vastgezeten voor de moord op de vader van Emily het hoofdpersonage. Wat zou jij doen als je onschuldig zou worden opgepakt voor iets?

Ik zou denk ik wanhopig worden als niemand zou geloven dat ik onschuldig ben. Alsof je in een slechte film belandt. Hopelijk krijg ik dan een superadvocaat die het tegendeel bewijst. Wat me vooral lastig lijkt, is dat mensen je dan altijd blijven aankijken alsof ze er niet van overtuigd zijn dat je echt onschuldig bent.

Waar haalde je de inspiratie voor Geheugenspel vandaan?

Tijdens het schrijven van ‘Fatale keuzes’ ontstond al de gedachte om iets te doen met de dood van Emily’s vader waardoor ik daar eventueel nog een vervolg over zou kunnen schrijven. Ik had alleen nog geen idee wat voor zaak hem het leven had gekost.

Omdat Emily’s vader vlak na oudjaar 1998/1999 overleed, ben ik in het boek ‘Het aanzien van 1998’ gaan bladeren, wat bij mijn ouders in de kast stond. In dat boek kwam ik een pagina tegen over overvallen op geldtransporten. Die overvallen waren in de jaren ’90 echt een probleem, zo erg zelfs dat geldkoeriers gingen staken. Dit gegeven heb ik vervolgens ter inspiratie gebruikt voor de zaak waaraan Emily’s vader werkte.

Taal is erg belangrijk voor je naast het schrijven van boeken bied je ook diensten aan als online marketing en een schrijfcursus. Je vindt het dus ook belangrijk om andere vooruit te helpen met jouw kennis. Heb je misschien nog een goede tip voor al die jonge meisjes en jongens die dit lezen en misschien wel denken ja een verhaal schrijven dat wil ik ook!

Mijn tip zou zijn: wees vooral niet te streng voor jezelf. De eerste versie van je verhaal schrijf je alleen voor je eigen ogen, die hoeft niemand anders te zien. Maak je dus niet druk om mooie zinsconstructies of het herhalen van woorden, dat komt allemaal later wel. Zorg eerst maar dat dat verhaal in zijn geheel op papier komt, zodat je je personages leert kennen en je weet waar je met je verhaal naartoe wilt.

Waarom ben je begonnen met deze diensten?

Schrijven heeft bij mij heel lang op een laag pitje gestaan. Ik maakte er geen prioriteit van, ik schaamde me er zelfs een beetje voor dat ik schrijven leuk vond. Ook had ik helemaal geen energie om te schrijven, want ik was een beetje een workaholic geworden die ’s avonds en in het weekend nog op de bank campagnes zat op te zetten.

Eind 2016 besloot ik om het roer om te gooien en ontslag te nemen, zodat ik 2,5 maand op vakantie kon naar Australië. Tijdens die reis heb ik besloten om mijn schrijfwens weer serieus te gaan nemen. Na terugkomst heb ik me daarom ingeschreven bij de Schrijversacademie en ben ik vier dagen per week gaan werken in plaats van vijf, zodat ik één dag per week tijd had voor mijn schrijfhuiswerk. Ik dacht: als ik het doe, moet ik het goed doen.

Dat terugvinden van mijn schrijfplezier was zo fijn dat ik mijn ervaringen graag wilde delen met andere vastgelopen verhalenvertellers. Ook met mensen die misschien een iets kleinere beurs hebben of klassikale lessen te eng of te onhandig vinden. Zo ontstond het idee voor mijn online schrijverscommunity BackWords met de bijbehorende online schrijfcursus.

Heb je wel eens vastgezeten tijdens het schrijven van een verhaal het zo geheten schrijversblok?

Vanaf het moment dat ik ging studeren en daarna werken, had ik voor mijn gevoel geen tijd en energie meer om te schrijven. Dat was niet zozeer de klassieke writer’s block waarbij ik niet wist hoe ik verder moest met mijn verhaallijnen, maar meer dat ik überhaupt de tijd niet nam om na te denken hoe ik verder wilde met de plots. Daardoor schoot het allemaal totaal niet op. Waarover ‘Fatale keuzes’ moest gaan, wist ik pas toen ik bewust tijd vrijmaakte en ik er echt voor ging zitten.

Je hebt ook 2 korte verhalen geschreven voor de “goededoel” bundels van Hamley Books. De opbrengst van deze boekjes gaat naar een goed doel. Vind je het moeilijker om een kort verhaal te schrijven dan een lang verhaal?

Dat is een makkelijke vraag, want het antwoord is een dikke “JA”! Ik vind kortverhalen zo lastig. Ik wil er altijd veel te veel in stoppen: persoonlijke ontwikkelingen van personages, plottwisten, achtergrondinformatie. Dat kan natuurlijk niet. Ik heb echt respect voor mensen die een mooi kortverhaal kunnen schrijven.

Dit jaar heet de bundel instinct en gaat de opbrengst naar dierenwelzijn. Voor deze bundel schreef jij ook een kort verhaal waar gaat dit verhaal over? ( De bundel kun je nu al reserveren, maar is nog niet verschenen. De voorgaande bundels kun je ook nog aanschaffen)

Bij ‘Instinct’ heb ik geprobeerd om het mezelf ietsje makkelijker te maken door te doen alsof ik een hoofdstuk schreef voor ‘Geheugenspel’ in plaats van een volledig kortverhaal. (Al was het alsnog een zware bevalling, ha ha.)

Mijn kortverhaal in die bundel gaat dus ook over Emily en speelt zich af na ‘Geheugenspel’ (en vóór boek 3). Zonder al te veel te verklappen: Emily is net verhuisd van haar studentenkamer naar haar eerste eigen huisje: een bovenwoning in Leiden. Ze is een beetje eenzaam, omdat het nog niet als ‘thuis’ voelt. Ook moet ze wennen aan alle nieuwe geluiden van omwonenden. De vraag is alleen: zijn het wel echt luidruchtige buren die ze hoort of is er toch iets anders aan de hand?

Is er iets dat je nog graag zou willen bereiken op het gebied van schrijven?

Ik denk vooral mezelf blijven ontwikkelen. Schrijven is iets wat je leert door het te doen. Ik sta pas aan het begin van mijn schrijversleven, ik kan nog zoveel meters maken en nog zoveel verbeteren, verschillende genres onder de knie proberen te krijgen. Wat me wel erg mooi lijkt, is als mijn boeken ooit bij kinderen het plezier in lezen kunnen helpen aanwakkeren, zoals bijvoorbeeld Annie M.G. Schmidt, Carry Slee, Simone van der Vlugt en J.K. Rowling dat bij mij hebben gedaan.

En buiten het schrijven om wat zijn dan je grootste dromen?

Eerlijk gezegd heb ik niet echt grootse dromen. Ik ben al blij met de normale dingen, zoals een goede gezondheid voor mijn ouders, zus, kat Emmy en andere naasten.

O ja, ik weet al iets: ik zou graag ooit een vrijstaand huis willen kunnen betalen, met een schrijfhuisje en een grote boom met een boomhut in de achtertuin. En natuurlijk een grote boekenkast met een ladder, zoals in Beauty and the Beast.

Werk je momenteel alweer aan een nieuw boek?

Jazeker! Van boek 3 over Emily staan de eerste 40.000 woorden al op papier. Op een ochtend vindt de jonge rechercheur het lichaam van een vrouw op het dakje naast haar balkon. Ze is prachtig neergelegd als Vrouwe Justitia, met een blinddoek, weegschaal en zwaard. Emily heeft geen idee wie deze vrouw is en waarom ze naast haar appartement is achtergelaten. Is de vrouw een waarschuwing dat Emily de volgende is of zit er een andere reden achter haar aanwezigheid?

Al snel ontdekken Emily en het team overeenkomsten met de slachtoffers van een seriemoordenaar uit de jaren ’90. Deze man zit echter veilig achter slot en grendel, daar heeft Emily’s eigen vader mede voor gezorgd.

Een zoektocht naar de waarheid komt op gang. Wat is de boodschap die het lichaam van de dode vrouw moet overbrengen en hoe moeten de rechercheurs de hints interpreteren die hen druppelsgewijs bereiken?

Natuurlijk heb ik voor jou ook nog een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?

Instagram of Facebook?

Meteen een lastige. Een paar jaar geleden had ik zeker Facebook gezegd, maar inmiddels begin ik Instagram steeds meer te waarderen om de positiviteit en creativiteit die veel Instagrammers delen. Facebook vind ik op dit moment nog iets persoonlijker, maar ik ga toch voor Instagram vanwege het positieve karakter.

Twitter of Pinterest?

Pinterest, voor grappige en inspirerende plaatjes. Op Twitter kijk ik eigenlijk alleen tijdens tv-programma’s als Wie is de Mol?, het Songfestival en The Masked Singer.

Oud of nieuw?

Nieuw, denk ik. Een nieuwe dag, nieuwe kansen, het verse groen van de lente. Hoewel ik ook graag foto’s terugkijk van mijn vakanties en herinneringen ophaal.

Plattelands leven of stads leven?

Ik ben opgegroeid in Hillegom, in de Bollenstreek. Een dorp dus, waar verder niet zoveel te doen is. Toch kom ik er nog steeds regelmatig om bij mijn ouders langs te gaan en om te squashen. Hoewel ik al bijna 10 jaar in Haarlem woon, blijft het toch mijn dorp. Gelukkig maakt Haarlem zelf niet zo’n massale indruk. Het is fijn om binnen 10 minuten fietsen in het centrum en bij de bioscoop te zijn, terwijl ik ook zo het bos in kan als ik wil. Ik kan niet kiezen. Mag ik voor het kleine, Haarlemachtige stadsleven gaan, want zoiets als Amsterdam zou ik niet trekken vrees ik.

Lezen of schrijven?

Poe, je maakt het me wel moeilijk zeg. Ik denk dat ik toch voor lezen zou gaan als ik echt moest kiezen, want dan kan ik de fantasie en de werelden van zoveel andere mensen in kruipen. Als ik voor schrijven zou gaan, heb ik alleen mijn eigen fantasie.

Papieren boek of e-boek?

Thuis ga ik voor papieren boeken, op reis voor e-books. Toen ik nog elke dag in de trein naar mijn werk zat, vond ik mijn e-reader erg handig, want meestal waren de papieren boeken die ik las een beetje te zwaar en/of te groot om mee te nemen. Maar lekker in bed of op de bank met een hardcover vind ik het fijnst.

Bestseller of vertaald boek?

Ik krijg regelmatig de vraag van internationale vrienden wanneer mijn boek in het Engels verschijnt, zodat zij het ook kunnen lezen. Toch zou ik denk ik voor een bestseller gaan, want dan is de kans ook groter dat mijn boek wordt vertaald. Of is dat valsspelen? ?

Expeditie Robinson of Wie is de mol?

Zeker Wie is de Mol?! Eerlijk gezegd heb ik nog nooit een volledige aflevering van Expeditie Robinson gezien. Bij Wie is de Mol? vind ik het zo heerlijk dat je jezelf helemaal gek kunt maken met alle hints die je denkt te zien. Of als je gaat nadenken of iets bluf is of juist dubbel bluf of driedubbel bluf. Lekker speculeren met anderen die WIDM kijken.

Vrienden of Familie?

Familie. Zolang ik mijn ouders en zus kan blijven zien, ben ik blij. Ook vind ik het fijn dat het tegenwoordig zoveel makkelijker is om via WhatsApp en dergelijke in contact te blijven met iedereen. Ik hou van alleen zijn en toch voelt het door al dat online contact zelden alsof ik echt alleen ben.

Vakantie aan het strand of in de sneeuw?

Geen van beide. Ik kan er niet tegen om lang in de zon te zitten, ik verbrand best snel. Maar ik ben ook een koukleum, dus sneeuw vind ik leuk om een paar dagen te hebben en er wat wandelingen door te maken (dat gekraak van verse sneeuw onder je voeten), maar een skivakantie hoeft van mij niet zo nodig. Ik heb het één keer gedaan, maar ik vond het te duur voor wat het me waard was. Geef mij maar een vakantie in de groene natuur, met mooie bossen en bergen.

Eten bestellen of koken?

Op zich vind ik koken wel ontspannend, maar voor alleen mezelf een maaltijd maken is toch wat saai. Ik bestel niet heel vaak eten, dat zie ik echt als een traktatie.

Geen internet of Geen telefoon?

Geen telefoon, want via internet kun je tegenwoordig alles. Ik zou niet meer zonder kunnen denk ik, hoewel dat tijdens vakanties vaak toch wel verrassend goed gaat.

Ik hoop dat jullie net zo hebben genoten van dit interview met Nina Verheij, als dat ik genoten heb met het bedenken van de vragen. Volgende week kunnen jullie mijn recensie van het boek van Nina Lezen.

Liefs, Melanie