Interview met Hilda Spruit

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Afgelopen weken hebben jullie kennis kunnen maken met Hilda Spruit. Helaas lopen haar blogs van eigen bodem weer op het einde en moeten we weer afscheid gaan nemen. Tijd dus voor een interview met Hilda Spruit. Lees mee en geniet!

Interview met Hilda Spruit

Als kind schreef je al graag boeken vooral op de oude typmachine van je vader. Was je vader een groot voorbeeld voor je?

Mijn vader was mijn held en grote voorbeeld. Hij is in 2011 overleden. Ik mis hem nog iedere dag, maar ik voel hem ook vaak om mij heen. Voor mij was hij een groot verhalenverteller, hij verzon de meest schitterende verhalen waar ik bij stond. Veel van die verhalen zweven nog rond in mijn hoofd en sommige daarvan hebben het papier inmiddels gevonden. Van hem leerde ik hoe ik mijn fantasie kan gebruiken bij het schrijven van verhalen.

Je wist dus al vrij jong dat vertellen in je bloed zat. Toch heb je een hele periode ook niet geschreven. Miste je het schrijven niet ontzettend?

Nee, naast dat ik, samen met mijn moeder een grote schoenenwinkel in Bleiswijk had, was ik bezig met het opvoeden van mijn kinderen. Daarbij had ik andere creatieve hobby’s, zo maakte ik bijna aan de lopende band Venetiaanse maskers en geboortegeschenken van Fimo klei. Die verkocht ik aan winkels en ik stond ermee op beurzen. Ook heb ik nog een tijdlang een eigen taxibedrijf geleid en Reiki cursussen gegeven. Er was simpelweg alleen maar tijd voor af en toe een stukje in mijn dagboek.

Je schrijft best gevarieerd van gedichten tot kinderverhaaltjes en van verhalen voor volwassen tot young adults en jongere kinderen. Bij welke doelgroep ligt je hart het meeste?

Op dit moment young adult. Als de Geestverwanten serie af is (na Verschijningen nog één deel te gaan) heb ik wel al een aardig begin gemaakt voor een boek voor wat jongere kinderen.

Je hebt 5 kleinkinderen een drukke bedoening. Vertel je hun ook graag verhalen? Zo ja wat is hun favoriete verhaaltje?

Mijn kleinkinderen zie ik helaas te weinig, maar als ik ze zie dan is het echt quality time. Mijn oudste twee kleinkinderen vallen inmiddels in de young adult doelgroep en lezen mijn boeken zelf. Mijn eerste kleindochter was altijd stapelgek op mijn verhaal De sneeuwpop (Borre Leesclub). Daarin komt het personage de ijskoningin voor, waar illustrator Arne van der Ree een bijzonder mooie tekening bij gemaakt heeft. De tekening toont de ijskoningin op haar troon die knipoogt naar het hoofdpersonage. Door die tekening heeft mijn kleindochter, na veel oefenen, leren knipogen 😉

Wat vindt je familie er eigenlijk van dat je boeken bent gaan schrijven.

Die vinden dat leuk. Twee schoonzussen en een neef (young adult) zijn zelfs proeflezers.

Het tweede losstaande deel van geestverwanten is onlangs verschenen bij Clavis. Hoe ben je uiteindelijk bij deze uitgeverij terecht gekomen?

Door mijn script in te sturen. Het is gelezen door de uitgever die mij persoonlijk mailde en me uitnodigde om naar het bijzonder mooie hoofdkantoor van de uitgeverij in Hasselt te komen. Dat was afgelopen januari. Diezelfde dag paar uur later zaten mijn man en ik bij Belgische vrienden aan de champagne om mijn contract te vieren. Ik heb Clavis Uitgeverij altijd al een erg leuke uitgeverij gevonden en ben er heel erg blij mee en trots op dat mijn boek dáár wordt uitgegeven.

In geestverwanten wordt onder andere glaasje gedraaid en gaan de hoofdpersonen op een spiritueel avontuur ben jij zelf spiritueel?

Tja, hoe zal ik het zeggen; mijn vader had de gave. Niet dat hij ermee naar buiten trad, maar het spirituele was er in onze familie, op een nuchtere manier. Zo wist mijn vader vaak wat ik dacht, of ik een vriendje had en zelfs of het weer uit zou gaan et cetera. Dat was heel normaal bij ons en ik wist ook niet anders dan dat heel normaal was. Tot ik bij vriendinnen thuiskwam en in de gaten kreeg dat het daar anders ging dan bij ons. Daar wisten vaders al die dingen niet van hun kinderen. Pas toen besefte ik dat er in ons gezin iets bijzonders aan de hand was. Ook ik heb weleens spirituele ervaringen, zoals het horen van een stem die een woordje of een zinnetje zegt dat op dat moment keihard nodig is, of het zien van iets wat iemand anders niet ziet, of het plotseling iets weten van iets of over iemand. Het is misschien eerder iets van het hebben van een sterke intuïtie, ik weet het niet precies. In ieder geval heb ik een aantal eigen spirituele ervaringen verweven in de Geestverwanten serie. Deel drie, waar ik nu aan bezig ben, bouw ik om een spirituele ervaring heen die ik op vakantie in Spanje heb beleefd.

En geloof je dat er meer is dan het hier zijn op aarde?

Daar is voor mij geen twijfel over mogelijk.

Je schrijft inmiddels al een lange periode wat is het belangrijkste wat je hebt geleerd tijdens het schrijven?

Geduld en doorzettingsvermogen

Verschijningen gaat meer over jezelf ontdekken en openstaan voor anderen. Stel jij jezelf snel open voor andere personen?

Ja. Ik ben nogal eens een vraagbaak. Niet dat ik altijd een antwoord heb, maar heb ik dat niet, dan luister ik, ik schijn een goed luisterend oor te zijn. Ik ben sowieso een mensenmens, ik hou van mensen en heb een zorghart.

Is er een thema of onderwerp waar je nog graag een boek over zou willen schrijven?

Zeker. Ik wil graag een boek schrijven over de heksenvervolging. Een vreselijke tijd voor veel vrouwen. Aan dat boek ben ik lang geleden al begonnen, dus het begin is al klaar 😊

Je schreef ooit ook een boekje voor jonge kinderen van militairen die worden uitgezonden naar oorlogsgebieden. Dit lijkt mij echt super bijzonder om te doen. Wat was het belangrijkste dat je deze jonge kinderen wilde meegeven door het schrijven van dit boekje?

Zo’n jong kind begrijpt er niets van dat hij/zij vader of moeder een tijdlang moet missen. Het boekje geeft uitleg over het belangrijke werk dat zijn/haar ouder in dat vreemde land doet in de taal van het kind. Daarnaast hoop ik er een stukje troost mee te brengen.

Heb je zelf eigenlijk weleens iemand voor een langere periode moeten missen?

Ja, mijn dochter.

Op welke plek werk je graag aan je boeken?

Liefst achter mijn grote beeldscherm op het bureau in onze huiskamer. En soms op locatie. Dan zit ik in mijn favoriete café, Queen of Hearts in Zoetermeer.

Oké tijd voor een aantal pittige dilemma’s welke kies jij en waarom?

Nooit meer schrijven of nooit meer lezen?

Niet een van de twee, dat zou een drama zijn.

Paperback of e-boek?

Paperback. Ik wil mijn boek vasthouden, kunnen ruiken, de bladen kunnen omslaan, het boek stuk kunnen lezen. Daarnaast denk ik nog steeds dat het niet goed voor je ogen is om veel naar een scherm te turen.

Eten of Drinken?

Drinken, dan hou je het langer uit. Als ik niet meer zou kunnen eten, zou ik soep drinken en smoothies.

Wonen in een hutje op de hei of een huisje aan het strand?

Strand. Ik heb al meer dan 30 jaar een ernstige vorm van tinnitus (oorsuizen). Als ik de zee kan horen, valt een stukje van de tinnitus weg in het geschetter van meeuwen en het ruisen van de branding. Ik denk dat het op de hei te stil voor mij is.

Gezellig samen bbq of ergens luxe uit eten?

Bbq, lekker in mijn eigen tuin.

Wie is de mol of expeditie robinson

Geen van beide. Ik kijk zelden tv

Schrijven met de hand of op de computer?

Op de computer

Boekverfilming of een theaterstuk over een van je boeken?

O, wauw, dat zou beide geweldig zijn!

Gezond of Gelukkig?

Wat een lastige. Mag ik overslaan?

Dankjewel voor je medewerking aan de blogs van eigen bodem Hilda. Ik hoop dat jullie lezers dit interview met Hilda Spruit net zo leuk vonden als dat ik het vond om de vragen te stellen.

Liefs, Melanie