Interview met Lucia vd Brink

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Vandaag is het tijd voor een Interview met Lucia vd Brink. Normaal krijgen jullie van mij eerst de recensie en daarna het interview. Maar door wat veranderingen in mijn persoonlijke leven hebben we dit in goed overleg deze maand omgedraaid. Dus ik hoop dat jullie klaar zitten voor dit Interview met Lucia vd Brink.

Maar goed dan hebben jullie natuurlijk wel nog een aantal toffe recensies te goed! Ik heb zelf echt enorm genoten van dit interview met Lucia vd Brink. Ik hoop dat jullie dat ook gaan doen.

Interview met Lucia vd Brink

Als eerste natuurlijk van harte gefeliciteerd met je nominatie voor de Hebban Debuutprijs! Wat vind je zelf van deze nominatie Dankjewel! Het is een eer dat ik tussen al deze debuterende schrijvers mag staan. Op de dag zelf heb ik er (toen al in quarantaine) een gin tonic op gedronken.

Dat Niemand zoals hij genomineerd is, betekent ook dat het boek ontzettend goed is ontvangen door de lezers. Vond je het spannend om je boek de wijde wereld in te sturen? Dit was nieuw voor mij. Natuurlijk schreef, publiceerde en sprak ik al eerder, maar dat mensen een boekrecensie over mijn boek schreven en vertelden Niemand zoals hij met plezier te hebben gelezen en er zelfs er wat van geleerd te hebben, dat was fantastisch. Wat ik ook leuk vond was dat veel boekbloggers de omslag mooi vonden en de meest kunstzinnigste foto’s maakten voor hun boekstagrams.

Hoe ben je bij uitgeverij Ambo Anthos terecht gekomen? Dat is een grappig verhaal. Ik ging naar de Hebban Awards in 2016 en daar sprak ik bij de bushalte met een groepje van uitgeverij Ambo | Anthos. Uiteindelijk vertelde ik dat ik aan een boek werkte, en ze gaven me een kaartje met een e-mailadres. Dat adres heb ik jaren bewaard en uiteindelijk dus een manuscript opgestuurd. De acquirerende redacteur, Liesbeth Vries, wilde me graag begeleiden. Ik was ook in contact met andere uitgevers, maar zij was zo enthousiast en gaf me zoveel vertrouwen, dat ik daar graag wilde publiceren. Op mijn boekpresentatie vertelde Liesbeth nog grappend dat Ambo|Anthos normaal niet bij bushaltes acquireert, maar in dit geval wel!

In Niemand zoals hij komt het onderwerp omgaan met verlies aan bod. Hoe ga jij zelf om met verlies. Rouw komt in allerlei vormen. Opa Pieter, die in het boek rouwt om zijn lichaam omdat hij vanwege de ziekte ALS steeds minder kan, doorloopt meerdere fases van rouw. Eerst wil hij zijn diagnose niet accepteren, maar uiteindelijk komt het toch binnen als een klap en raakt hij vol verdriet en woede. Uiteindelijk weet hij ermee om te gaan en leert hij het te accepteren. Jonge Renke rouwt juist om het verlies van haar tweelingzusje dat ze niet kent. Bij haar is de rouw anders, en minder vers.

Ik denk dat rouwen hard werk is waaraan je veel tijd moet besteden. Het ‘een plekje geven’ is erg cliché, maar dat is iets wat daarna pas komt. Je leert je verlies met je mee te dragen. En verlies, verlies je daarna nooit meer. Dat blijft bij je.

Daarnaast speelt ons leven in de digitale wereld ook een rol in het boek. Besteed jij zelf veel tijd online? Om mijn huur te betalen ben ik conversiespecialist bij NU.nl. Ik experimenteer, net zoals websites zoals Booking.com en Bol.com, met bezoekers. Daarbij worden allerlei psychologische technieken gebruikt, waarvan je als normale gebruiker misschien niet op de hoogte bent. Ik ben daardoor bewust van hoe Netflix je probeert vast te houden door automatisch nog een aflevering te laten afspelen, hoe Facebooks algoritme je laat hunkeren naar een volgende posts door een mix aan content te tonen die hetzelfde effect heeft als een fruitautomaat op een gokker en hoe allerlei commerciële bedrijven je e-mailadres willen om je te bereiken en beïnvloeden met e-mails. Ik wil mensen hier bewust van maken en hoop dat we allemaal de controle over onze tijd en beslissingen houden. Tegelijkertijd is het ook niet allemaal slecht: want door die psychologische trucjes kan je misschien sneller een kamer boeken bij een hotel in plaats van dat je rationeel alles gaat vergelijken en er tien uur aan besteedt.

Persoonlijk wil ik soms wel eens een dag geen telefoon of p.c hebben om gewoon even helemaal te ontspannen en tot rust te komen. Wat doe jij als je even wilt ontspannen? Ik doe graag karate. Een paar jaar terug was ik derde op NK en ik deed ook mee aan Europese en Wereldkampioenschappen. Wedstrijdniveau doe ik niet meer, maar het is een fijne sport voor je lichaam. Verder wandel ik graag in de natuur, omdat ik op het ritme van wandelen goed kan nadenken. Ik lees ook iedere week een boek. Daarnaast besteed ik ook graag tijd aan koken of tuinieren op mijn balkon.

Je hebt Japans gestudeerd hoe kwam je erbij om dit te gaan doen?Dat kwam vanwege karate. Ik wilde meer van die bijzondere taal en cultuur weten. Ik heb ook overwogen om Nederlands te studeren, maar dat leek me te ‘saai’ en ik wilde mezelf uitdagen door Japans te leren.

Waar haalde je de inspiratie voor Niemand zoals hij vandaan?Omdat een gedeelte van het verhaal zich in Japan afspeelt heb ik mijn reisdagboeken gebruikt. Ik was erg blij dat ik die heb bijgehouden. Ook heb ik wat mooie Japanse tradities en symbolieken gebruikt in het boek. Zoals kintsugi: de kunst van het lijmen van gebroken servies met goud(lijm). Verder begon ik aan het boek te schrijven toen mijn eigen opa overleed die ik niet goed kende. De rouw daarna was zo’n sterke emotie dat ik daar iets mee wilde doen. Verder komt er natuurlijk ook wat uit mijn karate-ervaring terug. Naar Renkes personage moest ik juist meer onderzoek doen, omdat zij verder van mij afstond, dus dat was eerder hard werken dan het resultaat van inspiratie.

Hoe is het personage van Renke ontstaan? Eigenlijk vond ik het personage van opa Pieter het eerst: een karateopa die naar Japan gaat omdat hij ziek wordt. Ik stelde me bij hem een kleindochter voor zoals Renke, die iets minder gebroken is dan hij, en het verhaal kon dragen en het een vleugje ‘nu’ kon geven.

Heeft schrijven eigenlijk altijd al in je bloed gezeten? Ik vermoed van wel, want ik schreef als kind al boekjes. Ik heb ook nog veel verhalen van de basisschool die toen al een plot en fijn afgesloten einde hadden. En wat heel belangrijk is: ik las ook graag.

Op welke plek schrijf je graag aan je boeken en verhalen? Het liefst zit ik ’s ochtends om 7.00 uur met een kop koffie aan mijn boek te schrijven in mijn werkkamer.

Je bent inmiddels hard bezig aan een tweede boek. Wat kunnen we van dit boek verwachten? Net zoals Renke en opa Pieter op hun eigen manier gebroken zijn door het leven, is mijn nieuwe hoofdpersonage dit ook. Zij is een ontzettend sterk personage: een stoere tatoeageartieste met haar eigen zaak, maar er is iets geks aan haar eigen tatoeages… het zijn namelijk scheldwoorden. Langzaam maar zeker kom je erachter waarom ze deze tatoeages zet…

Je leest zelf ook veel en schrijft af en toe recensies. Welk boek dat jij hebt gelezen vond je heel bijzonder? Een van mijn favoriete boeken is Kafka aan het strand van Haruki Murakami. Een verhaal over een jongen op zoek naar zijn plek in de wereld, afgewisseld met een personage dat met katten praat: fantastisch! Qua Nederlandse schrijvers ben ik fan van Jaap Robben. Hij schrijft zulke strakke verhalen, die je maar wilt blijven doorlezen, met een fijne symboliek.

Vind je het zelf moeilijk om de recensies (Meningen) van anderen over jou boek te lezen? Tot nu toe is het overgrote deel lovend en complimentjes zijn altijd leuk. Verder is het logisch dat niet iedereen wat je schrijft mooi vindt. Ik denk dat dit net zoiets is als dat je in het echte leven niet iedereen aardig kan vinden. Zo is het gewoon en ik hoop dat ik me daardoor nooit uit het veld laat slaan.

Wat zou je nog heel erg graag willen bereiken in je leven? Dit eerste boek was al een droom die uitkwam. Verder zou ik graag mijn hele leven blijven schrijven. Mijn uiteindelijke droom is dat ik straks tachtig jaar ben en een heleboel mooie verhalen heb gemaakt.

Je doet al meer dan tien jaar wado ryu karate. Hoe ben je bij deze sport terecht gekomen? Ik heb veel te maken gekregen met geweld en wilde mezelf leren beschermen. Ik vond een fijne karateschool waarbij ik me vertrouwd voelde en zij hebben me geholpen lichamelijk en geestelijk sterker te worden.

En waarom vind je juist deze sport zo ontzettend leuk om te doen? Het is heel divers: het is uithoudingsvermogen en spieren opbouwen, het is jezelf verbeteren en anderen helpen, het is versnellen en stoppen, het is focussen op je kleine teen en dan weer op je hele lijf, het is lichamelijk en geestelijke training: een manier van leven.

Nu staat mijn blog natuurlijk in het teken van Nederlandstalige en Vlaamse auteur. Welke Nederlandstalige of Vlaamse auteur vind jij helemaal geweldig? Ik probeer altijd een Nederlandse of Vlaamse auteur te noemen, en eerder noemde ik al Jaap Robben. Verder lees ik graag Alex Boogers omdat hij ook schrijft over vechtsport en toen ik hem op het Boekenbal tegenkwam vond ik het fantastisch om vijf minuten met hem te spreken. Nowelle Barnhoorn is een jonge auteur die mij als stagiaire ooit heeft aangenomen bij het Parool die ook hele mooie boeken schrijft. En verder won een vriendin van mij, Samantha Stroombergen, die Gouden Strop vorig jaar met haar thriller De witte kamer. Dat boek heeft zo’n waanzinnig goed concept: een martelmethode door iemand in een witte kamer te plaatsen. Griezelig goed!

Tot slot heb ik voor jou natuurlijk ook een aantal Dilemma’s welke kies jij en waarom?

Sporten of Schrijven? Schrijven is echt het allerbelangrijkste voor me. Zonder sporten zou ik wel verkrampt achter mijn laptop zitten waarschijnlijk, maar dat moet dan maar!

Japan of Nederland? Nederland. Japan is leuk voor even, voor reizen, voor een paar jaar misschien, maar ik kon me er nooit thuisvoelen. Je bent er altijd de gajin, ‘buitenlander’, en er zijn zoveel regels en omgangsvormen waardoor ik me heel erg opgesloten voelde in die cultuur.

Papieren boek of E-boek? Papieren boek, want e-books staan niet zo mooi in mijn kast (maar ik lees er wel veel!). Luisterboeken beluister ik ook graag overigens.
Facebook of Instagram? Instagram vind ik wat eenvoudiger. Daar ontdek ik ook andere mensen en kunstenaars die ik niet ken. Op Facebook vind ik dat toch lastiger.

Fantasie of werkelijkheid? Fantasie. En als ik schrijf kan ik daar gelukkig heel wat tijd doorbrengen!

Famillie of vrienden? Vrienden, omdat je die zelf kiest, maar dit is wel een lastige hoor, want mijn boek is niet voor niets opgedragen aan mijn oma.

Liefde en geluk of gezondheid? Ik denk dat gezondheid altijd op de eerste plek staat. Als je niet gezond bent is liefde en geluk ook lastig te bereiken.

Digitaal of anoloog? Analoog, maar ik ben misschien een oude ziel.

Fietsen of de auto? Auto. Ik houd ontzettend van autorijden!

Bos of Strand. Oef. Als ik zou mogen kiezen waar ik zou mogen wonen dan zou het het bos zijn, omdat ik houd van bomen en het geborgen gevoel dat een bos je kan geven.

En? Vonden jullie dit interview met Lucia vd Brink net zo leuk als dat ik het vond? Ik wil Lucia ontzettend bedanken dat ze dit interview wilde doen.

Liefs, Melanie

Bewaar voor later op pinterest