Interview met Saskia Maaskant

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Deze maand komt het boek Meerminnen verdrinken niet van Saskia Maaskant uit. Tijd dus voor een interview met Saskia Maaskant. Want ik ben reuze benieuwd hoe dit boek tot stand is gekomen. Natuurlijk stelt Saskia zich eerst even voor aan jullie. Ik wens jullie weer veel leesplezier.

Interview met Saskia Maaskant

Voor de lezers die nog geen idee hebben wie Saskia Maaskant is. Zou je jezelf misschien even in het kort kunnen voorstellen? Ik ben Saskia Maaskant, 39 lentes jong, moeder van twee leuke meiden: Floor (bijna elf) en Bo (net vijf geworden). Ik schrijf al ruim elf jaar verhalen die ik zelf graag lees. In 2011 werd mijn debuut uitgegeven. Ik werk drie dagen in de week als ICT-er en marketeer bij een rubber- en kunststoffen bedrijf. Ik word blij van wandelen in het bos en op het strand en van paardrijden. Schrijven is eerder een verslaving.

Wist je eigenlijk altijd al dat je auteur wilde worden? Ja. Zo’n beetje vanaf mijn zevende.

Als je aan een boek begint op welke plek schrijf je dan het liefste? Als ik begin, dan schrijf ik nog niet echt. Ik gebruik leuke notebooks van Hema of Moleskine en begin met steekwoorden, flarden, scènes schetsen en stukken dialoog.

Je boeken worden uitgegeven door het Davidsfonds hoe ben je bij hun terecht gekomen? Via de manuscriptenwedstrijd ‘Zoute Zoen’. Ik stuurde een doos vol papier naar onze Zuiderburen. Mijn manuscript ‘De Verteller van Beorga’ werd genomineerd voor de ‘Zoute Zoen Publieksprijs 2010’ en het werd meteen mijn debuut, in 2011.

Onlangs verscheen je 4de boek Meerminnen verdrinken niet. Wat heb je geleerd tussen het schrijven van je eerste boek en dit vierde boek? Onnoemelijk veel. Vooral veel techniek. Een van de belangrijkste lessen is toch wel geweest: niet teveel personages en namen in je verhaal stoppen. En kies een duidelijke rode lijn.

Op de cover van Meerminnen verdrinken niet staat een prachtige tekening bijna een zoekplaatje. Wie heeft deze gemaakt? Mijn zusje Vicky Maaskant ♥. Ze gaat over die tekening nog gastbloggen op https://www.meerminnenverdrinkenniet.nl Het verhaal achter die tekening is heel interessant.

Meerminnen verdrinken niet is een historisch verhaal gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen. Hoe begin je de research voor zo’n boek? Spontaan. Je stuit op een brokje informatie. En dan wil je meer. Tingtingting doen de radars in je hersenen dan. Hongerig zoek je naar meer, je leest, je absorbeert, je honger neemt toe. Van het een stuit je op het ander. Het is belangrijk dat je goede bronnen hebt en ook meerdere bronnen. En ik had veel geluk, omdat ik in contact ben gebracht met een oud-gemeentearchivaris. Die man had een heel dossier over het onderwerp. Hij is een wandelende encyclopedie.

Hoe is het verhaal voor dit boek eigenlijk ontstaan? Het steunt op ware gebeurtenissen en personages. Daardoor werd het beslist geen invuloefening, maar de chronologie lag enigszins vast. Ik wist algauw dat ik de lezer van het mosseldorp (Bruinisse) wilde laten houden. Want Bruinisse is geen gewoon dorp: het is een hechte gemeenschap waar men – en zeker toen – op een bijzondere manier samen leefde. Dus daar lag een schone taak. De lezer het dorp laten zien door de ogen van een onbekende van dat dorp. En algauw werd daar Janna, de hoofdpersoon ‘geboren’. Er moest een reden zijn om het Rotterdamse meisje naar het dorp te laten komen. En ik maakte haar weeskind. En dan gaan die radartjes in mijn hoofd op volle toeren. Mijn hart ligt in Zeeland, er moeten waterelementen in. En oh ja, nog een volksvertelling ook: ‘De zeemeermin van Westenschouwen’…

Het verhaal speelt zich af in Bruinisse waar jezelf ook jaren lang woonde. Bruinisse is een echt mosseldorp eet jezelf ook graag mosselen? Jazeker ♥ Ik lust ze gekookt, gebakken, gegratineerd en in het zuur 😉

Je eigen overgrootvader speelt ook een rol in het boek. Hoe was het om over hem te schrijven? Best wel bijzonder, want ik heb hem nooit gekend. Er zijn geen foto’s van hem. Hij is ontstaan uit verhalen, anecdotes en zijn karakter heb ik geschetst op basis van het karakter van zijn nakomelingen: mijn opa (zijn zoon) en mijn moeder en tante.

Het verhaal gaat over een grote storm. Heb jij zelf ook wel eens een grote storm meegemaakt? Meerdere. Ik ben opgegroeid in Zeeland. 😉 Maar de storm van 1998 zal me altijd bijblijven: mijn vader had een fantastisch houten speelhuis getimmerd. Die is weggevlogen. The Wizard of Oss – in Bruinisse, zeg maar.

Welk personage in het boek is voor jou bijzonder (naast je overgroot vader) en waarom? Janna, natuurlijk. De hoofdpersoon. Maar een andere favoriet van mij is toch wel Dies, de buurjongen.

Geloof jij zelf dat meerminnen/mannen bestaan? Nee, maar wel in unicorns. Nee, natuurlijk niet. Maar daar gaat het boek ook helemaal niet over. Nou ja, toch ook wel. Ergens. Ik wek die illusie wel via de titel ‘Meerminnen verdrinken niet’, maar een titel moet altijd intrigeren – vind je niet?

Hoe voelt het om een verhaal dat dan zolang in je hoofd heeft rondgespookt eindelijk in je handen vast te houden Eerlijkheidshalve: dit verhaal spookte niet eens zo heel lang in mijn hoofd. Het idee werd geboren, ik ging flink aan de slag en toen was het er. Je eigen boek in handen houden voelt elke keer weer fantastisch. Een magisch moment is dat.

Nu komt natuurlijk het spannendste: je verhaal ligt in de winkels. Lezers gaan hun mening vormen over jou verhaal. Vind je de recensies en reacties die je op je boeken krijgt fijn of juist lastig?Fijn dat iedereen een mening vormt, want dat betekent dat het wordt gelezen. En dat is mijn belangrijkste doel: mensen aan het lezen krijgen. Ik vind de reacties op mijn boek in alle gevallen fijn. Complimenten zorgen voor een glimlach, maar kritieken zorgen voor hoop en een stuiterend verlangen mijn volgende boek weer beter te maken. En ik realiseer me altijd dat kritieken subjectief zijn. Het zijn meningen. En meningen zijn altijd persoonlijk, geen uitzondering daargelaten.

Speelt er alweer een idee door je hoofd voor een volgend boek?Niet één. Ongeveer 295. 😉

Tot slot geef ik de auteurs die ik interview altijd een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?

De Zeeuwse kust of Scheveningen? Hahahahaha. Ik schreef een boek over een Zeeuws mosselvissersdorp 😉

Meerman of Elf? 😉 De titel van mijn boek is ‘Meerminnen verdrinken niet’. Meermannen dan ook niet, toch?

Tegenwoordige tijd of verleden? Ik leef graag in het heden en schrijven is in beide tijden fijn. Voltooid verleden tijd is vaak te passief.

Bewaar voor later op pinterest

Schrijven of Lezen? Beiden. Want je kunt niet schrijven als je niet net zo graag leest.

Mee op een vissersbootje of mee met een zeiljacht? Zeiljacht. Als het niet waait, dan vaar ik best mee op het jacht van mijn man 😉

Koken: puur natuur of met pakjes en zakjes? Puur natuur. Pakjes komen er bij mij niet in. Ik ben enorm verknocht aan mijn slowcooker. Laurierblaadjes, kruidnagels… kom maar op met oma’s recepten.

Vis of Vlees? Vlees of Vis 😉

E-boek of Fysiek exemplaar? Fysiek exemplaar. Daar kun je aan ruiken en bladzijden omslaan. En ze kunnen zo mooi pronken in je boekenkast.

Zee of Bos? Zee.

Kasteel of hutje op de hei? Hutje op de hei. Daar kun je rustiger in schrijven 😊

Schrijven op de p.c of ouderwets met een pen?  Beide. Maar op de PC maak ik de meeste meters.

Dat was het interview met Saskia Maaskant. Super bedankt dat je mee wilde werken aan dit interview! Ik ga nu snel verder in je boek zodat de recensie binnenkort online kan.

Meerminnen verdrinken kopen klik dan hieronder.

Liefs, Melanie

*** Soms krijg ik voor de recensies op mijn blog een recensie exemplaar. Maar dit beïnvloed mijn mening niet. Want ook de uitgevers en auteurs verwachten een eerlijke en oprechte mening. Ik recenseer vanuit mijn passie en hart. Ik ben geen recensent die let op taalfouten etc want dat is een beetje lastig met mijn dyslexie. Ik recenseer dus puur op het verhaal zelf.

Klik je via mijn site op een link om een boek te kopen. Dan krijg ik daar een iniminie bedrag voor per verkocht boek. Van dit geld betaal ik de kosten voor mijn website en evt kosten voor winacties. Ik blog niet voor mijn werk, ik blog omdat ik door ziekte thuis zit en iets zocht om te doen voor een beetje afleiding ***