Interview met Anya van der gracht

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Vandaag is het tijd voor een interview met Anya van der Gracht. Anya schreef de boeken 3 oktober – Ik zal je krijgen en Toen was je weg. Beide boeken zijn gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Beide boeken bevatten vrij heftige stukken. Verhalen waarvan je bijna niet kunt geloven dat ze echt gebeurd zijn. Toch zijn deze dingen echt gebeurd. Dit is dan ook iets waar deze mensen vaak tegen aan lopen. Want hoe leg je aan iemand uit die het niet zelf heeft meegemaakt dat deze dingen echt kunnen gebeuren. Hierover en natuurlijk over schrijven gaat het volgende interview dan ook.

Interview met Anya van der Gracht

Laten we bij het begin beginnen. Hoe ben je ooit begonnen met het schrijven van boeken en verhalen?Ik wilde 25 jaar geleden al een boek schrijven. Door de omstandigheden waarin ik terecht kwam en het gebrek aan steun door mijn achterban, is het er niet van gekomen.In 2013 verhuisde ik naar Spanje. Wat mij opviel was dat alle woningen in het zuiden van Spanje voorzien waren van tralies voor de ramen, de verzekeringsmaatschappijen eisen dit.Ik stapte met een nieuwe partner een nieuwe woning binnen. Door de tralies keek ik naar de wolken en de Jacaranda. ‘Achter tralies beland,’ riep ik, ‘dat wordt de titel van mijn boek.’Het heeft nog tot augustus 2017 geduurd voordat ik de mogelijkheid had om te gaan schrijven. Het manuscript was binnen drie maanden klaar.

De lezers vroegen wat er met Harry – een personage in het boek – was gebeurd. Ik voelde mij verplicht om een vervolg te schrijven. Samen met mijn uitgever werd besloten om er een hele reeks van te maken.


Je schrijft verhalen die gebaseerd zijn op dingen die echt gebeurd zijn vind je dit niet ontzettend lastig? Lastig vind ik het niet. Het is af en toe wel zwaar. Om een duidelijk beeld neer te kunnen zetten, moest ik de gebeurtenissen opnieuw beleven. Ik wilde geen opsomming van de gebeurtenissen neerzetten, ik wilde er een roman van maken.
De lezers hebben het inmiddels tot thriller bestempeld.

Zoals ik hierboven al schreef is er voor slachtoffers van bijv huiselijk geweld vaak onbegrip. Mensen snappen niet dat iemand dan toch zolang bij die persoon blijft. Of geloven niet dat ze zoveel hebben meegemaakt. Hoe denk je dat we dit onbegrip de wereld uit zouden kunnen helpen? Er is niets zo pijnlijk als onbegrip; het brengt zelfs schade aan bij slachtoffers. Ik heb lang gezocht naar een weg voor begrip. Al snel kwam ik erachter dat ik daarvoor eerst uit de slachtofferrol moest stappen. Door te blijven hangen in de gebeurtenissen, belemmerde ik mijzelf vooruit te komen. Dit heb ik kunnen realiseren voordat ik in 2017 aan Achter Tralies Beland begon. Door mijn verhaal te publiceren, hoop ik dat mensen mijn boeken oppakken en meer begrip krijgen. Ik hoop dat er ogen open gaan bij diegenen die niet bekend zijn met de gevolgen van huiselijk geweld in welke vorm dan ook.

Vond je het spannend om je boeken te publiceren? Ik was erg nieuwsgierig naar hoe de boeken ontvangen zouden worden. Gelukkig was dat enorm goed.

In toen was je weg word de hoofdpersonage gestalkt iets wat me echt verschrikkelijk lijkt. Maar het laat ook zien hoe sterk Janine is en dat ze uiteindelijk veel dingen overwint. Geloof jij dat alles te overwinnen is als je er maar voor vecht? Ja, daar ben ik absoluut van overtuigd. Met dit boek wil ik de mensen ook laten zien dat het mogelijk is. Ik moet er wel bij zeggen dat het ook in je karakter moet zitten. Als je geen stijfkop bent en je eigen gang blijft gang ongeacht wat anderen vinden en zeggen, zal het niet gemakkelijk zijn om een dergelijke situatie te overwinnen. Mijn standvastigheid, doorzettingsvermogen en ook mijn humor hebben mij daarbij enorm geholpen.

Je boeken worden uitgegeven door Ambilicious hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen? Mijn eerste boek is in record tempo geschreven, heeft geen enkele redactie gehad en ik wist toen nog niets van schrijfregels e.d. Mijn kennis van de Nederlandse taal was ook behoorlijk teleurstellend, moet ik toegeven. Ik was mij daarvan bewust, maar kon het destijds niet veranderen. Geld voor een redacteur had ik niet en mijn vrienden vonden alles mooi wat ik schreef. Ik stuurde een recensie-exemplaar naar Mieke Wijnants. Ze was onder de indruk van het verhaal en over mijn verborgen talent. Ze was echter totaal niet te spreken over mijn taalkundige kennis en schrijfvaardigheid. Ik kreeg de boodschap mee dat ik mijn verhaal naar Ambilicious moest sturen, dan zou het alsnog goed komen.

Vind je het zelf ook lastig als mensen jou boeken lezen en denken jeetje dat kan toch niet gebeurd zijn dat is wel heel vergezocht? Ik had dat bijv over 3 oktober geschreven. Ik moet wel bekennen dat ik het boek toen als thriller beoordeelde omdat die zo omschreven stond op de website. Dan komen we weer bij het stukje Onbegrip terecht. Vaak zijn het mensen die het ongeloofwaardig vinden omdat ze het zelf niet hebben meegemaakt of zich niet kunnen voorstellen dat het mogelijk is. Veel mensen gaan dan over op victim blaming – schuldvraagomkering door vragen te stellen of opmerkingen te maken als: ‘Waarom ben je niet gewoon weg gegaan?’ of ‘Ik begrijp niet dat je dat zolang hebt toegelaten.’ Als het allemaal zo eenvoudig was, zou er geen huiselijk geweld meer zijn.
In mijn boeken staan de dingen omschreven zoals ze gebeurd zijn. Ik begrijp dat veel mensen dat niet kunnen begrijpen, ze mogen zich rijk prijzen.

De afgelopen tijd is er meer reclame gemaakt over huiselijk geweld (Dit kwam vooral door de corona) Denk jij dat er al genoeg aandacht word besteed aan dit soort onderwerpen? Nee, er moet nog veel meer aandacht voor komen. Wanneer de coronatijd voorbij is, zal de aandacht hiervoor weer verslappen.

Waarom vind je het belangrijk dat er meer aandacht komt voor slachtoffers? Wat ik erg belangrijk vind, is dat er aandacht komt voor de slachtoffers zodat ze meer begeleiding kunnen krijgen. Slachtoffers van narcisten worden vaak niet geloofd omdat de narcist de waarheid verdraait. Hij/zij kan een op sluwe manier de ander laten geloven dat het slachtoffer zelf schuldig is aan wat haar/hem overkomt.

Wil jezelf eigenlijk naast deze waargebeurde verhalen ook nog eens een boek schrijven over een totaal ander onderwerp? Dat heb ik nog niet zo lang geleden gedaan.
7 maart jl. verscheen Paddie de Paddenstoel, een voorleessprookje met eigen illustraties.

Op welke plek werk je het liefste aan je boeken? Buiten op het terras

Wat zou je nog graag willen zeggen tegen de mensen die jou boeken lezen? Help me mijn boodschap te verspreiden zodat meer en meer mensen begrijpen hoe lastig het is voor slachtoffers om door te gaan met hun leven. Ze moeten vaak helemaal opnieuw beginnen. Veel slachtoffers zijn alles kwijtgeraakt, zelfs hun kinderen. Toon begrip. En als je het niet kunt begrijpen, stel dan vragen en laat het slachtoffer uitleg geven. Help me om bij de geestelijke gezondheid door te dringen. Niet alleen de slachtoffers hebben hulp nodig, ook de daders.
In ‘3 Oktober – Ik zal je krijgen’ kun je duidelijk lezen hoe ook de dader aan zijn lot werd overgelaten.

Wat betekend geluk voor jou? Geluk is voor mij elke nieuwe dag. De liefde van mijn man, zoon en vrienden. Het eten dat op tafel komt. De plek waar ik woon. Het geluid van de vogels. Het mopperen van de buurman. Het mogen zijn wie ik ben. Het leven zelf is geluk voor mij.

Op veel onderwerpen rust een taboe. Zo heb ik zelf te maken met veel angsten iets waar ook niet veel over gesproken word. Vind jij het belangrijk dat dit soort taboes doorbroken worden? Ik vind het zeker belangrijk dat taboes doorbroken worden. Dat komt ook steeds meer, maar nog niet genoeg. Door de taboes te doorbreken, zal er minder schaamte zijn en zal men daardoor opener worden naar de buitenwereld waardoor anderen weer geholpen worden hun probleem te doorbreken of op te lossen.

Natuurlijk heb ik ook voor jou een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom.

Schrijven of lezen? Schrijven

E-boek of papieren boek? Papieren boeken staan leuker in de kast

Boerderij op het platteland of appartementje in de stad? Platteland. Momenteel woon ik in een muizenhuisje in het bos, ben er dolgelukkig.

Alleen of Samen? Samen, hoewel ik ook tijd voor mezelf nodig heb.

Eten of Drinken? Beide, met mate.

Donker of licht? Licht. Als het donker is doe ik de lamp aan, dan is het weer licht.

Gezond of gelukkig? Ik ben nogal hebberig wat dat aangaat, doe maar allebei.

Fietsen of met de auto? Ik ga op de scooter.

Strand of Bos? Mijn droom is te wonen in een bos dat direct aan het strand is gelegen.

Morgen of vandaag? Morgen. Wie weet welke droom ik dan kan verwezenlijken.

Lieve lezers ik hoop dat jullie dit interview met Anya van der Gracht net zo interessant vonden als dat ik het vond. Lieve Anya super bedankt voor je medewerking aan mijn blog.

Liefs, Melanie

Bookstamel

Lezen en koken is een passie van mij. Deze passies deel ik op mijn blog

Dit vind je misschien ook leuk...

0 0 stemmen
Artikelbeoordeling
Abonneer
Laat het weten als er
guest

CommentLuv badge

1 Reactie
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Inge Sleegers
4 jaren geleden

Een pracht van een schrijfster en een vrouw. Wat ze vertelt via haar boeken is zo ontzettend belangrijk. 3 oktober, ik zal je krijgen is alvast een sterke eye-opener, die ik aan iedereen kan aanraden!

1
0
Zou graag je gedachten willen weten, laat een reactie achter.x