Als angst je leven beheerst

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Angst het is iets vervelends en ontzettend naars. Angst beheerst mijn leven maar eigenlijk heb ik het daar nog nooit met jullie overgehad. Regelmatig deelde ik al wel dingen met jullie over mijn dyslexie en fysieke beperkingen. Tijd dus om ook eens een boekje open te doen over mijn Mental Health want wat nou als angst je leven beheerst?

Hoe angst mijn leven beheerst. 

Mensen die mij voor het eerst zien, zullen vooral een vrolijke open vrouw zien. Op het eerste oog lijkt het alsof ik een zorgeloos bestaan leef. Echter de mensen die mij kennen weten dat dit voor een groot deel een masker is waarachter ik mij schuilhoudt. Ik heb in mijn leven namelijk de broodnodige dingen mee gemaakt die me niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Daarnaast heb ik ook nog eens autisme. Iets wat bij vrouwen vaak niet gezien word. Deels omdat wij vrouwen zo goed zijn in het opzetten van maskers. 

Door de dingen die ik heb meegemaakt en mijn Autisme heb ik een aantal angst stoornissen ontwikkeld. Op sommige momenten kan ik prima leven met deze angsten. Ik ben ook echt geen ongelukkig persoon want ik hou van het leven en geniet daar dan ook met volle tuigen van. Zolang ik in mijn eigen veilige wereldje blijf is er dan ook niks aan de hand. Maar op momenten dat ik mijn eigen veilige wereldje moet verlaten overheerst de angst mijn leven. Dat is op zijn zachts gezegd bloed irritant. 

Laat ik als voorbeeld een boekpresentatie nemen. Voor Corona de wereld voor mij nog moeilijker maakte wilde ik heel graag een boekpresentatie bezoeken. Het lijkt me namelijk super tof om de auteurs en uitgevers waarmee ik samenwerk te ontmoeten. Dus ik meld me vol overtuiging en enthousiasme aan voor deze boek presentatie. Maar dan komt de dag dichterbij en beginnen de vragen in mijn hoofd. Wat als de mensen daar mij niet leuk vinden, wat als er niemand is die een praatje met mij maakt, wat als het veel te druk is en ik een paniekaanval krijg, en de aller lastigste van allemaal. Wat als ik naar de toilet moet en niet kan gaan? Ik moet namelijk zo’n beetje elke 5 minuten naar de toilet als ik gespannen ben. 

Vooral de angst voor het naar de toilet gaan is een grote hel in mijn leven. Want daardoor durf ik niet met het openbaar vervoer en ben ik als de dood om onderweg het niet op te kunnen houden. Voor mensen zonder angst stoornis klinkt dit vast als acradabara maar je zou er maar last van hebben. Dus meestal als het puntje bij het paaltje komt lig ik door de spanning ziek op bed. Tja dat is dan weer zo’n nadeel van het hebben van autisme. Dat overprikkeling er voor zorgt dat ik letterlijk ziek word.

De afgelopen jaren heb ik hard geknokt om mijn straatvrees te overwinnen en dit ging lange tijd super goed. Tot ik het zicht in mijn rechter oog verloor waardoor ik het verkeer niet goed kan inschatten. Langzaam aan kwam de vrees om de straat op te gaan weer terug. Ik wist dat ik me eigen moest blijven uitdagen om niet helemaal terug te vallen. Dus begon ik met wandelen. Met me armen vooruit gestoken om maar nergens tegen aan te lopen (Tja dat zag er vast heel lachwekkend uit, gelukkig heb ik genoeg zelfspot om er om te kunnen lachen) Later stapte ik weer op de fiets. Maar het openbaar vervoer is een echte no go. 

In de auto met vriendlief ga ik gerust mee want ik weet dat hij stop als ik na de toilet moet of dit nu 1 of 4 keer is. Maar toch zit ik nooit rustig in de auto want alle auto’s lijken veel dichterbij dan normaal. Maar toen kwam Corona om het hoekje kijken. Opeens waren bijna alle openbare toiletten dicht. De horeca was ook niet open dus je kon ook niet even daar snel naar een toilet gaan. Dus begon de angst mijn leven weer te overheersen. Even naar de bouwmarkt gaan zat er niet in want waar je daar vroeger naar de toilet kon was die nu opeens gesloten. Hiermee werden al mijn overwinningen van het afgelopen jaar weer te niet gegaan. 

Maar degene die mij kennen weten dat ik niet opgeef, dus ik blijf mijn rondjes lopen in het dorp of het park, ik blijf stukjes fietsen, ik blijf stukjes in de auto gaan met me vriend. Want ooit zal die dag weer komen dat angst mijn leven niet beheerst maar ik de controle heb over de angst. Want als ik iets heb geleerd de afgelopen maanden dan is het dat het leven te kort is om je te laten tegen houden door je angsten. Er zijn nog zoveel leuke dingen die ik wil doen, zoveel mooie landen die ik wil bezoeken. Geloof me ooit ga ik dat allemaal doen. Ik ben niet voor niks kneiter hard aan mezelf aan het werken., 

Ondertussen geniet ik van de prachtige boeken die ik mag lezen, het mooie huis waarin ik woon, de familie en vrienden om me heen, de grote tuin die we hebben en lekker eten. 

Ik wilde deze blog schrijven om antwoord te geven op jullie vragen. Maar ook om het taboe te doorbreken. Want heel veel mensen met angsten durven daar niet over te praten en dat is jammer. Want door erover te praten kun je ze overwinnen. 

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***

Meer persoonlijke blogs lezen dat kun je hier.