Recensie Niemandsland van Angelo Vergeer.

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Ik heb vandaag nog een recensie voor jullie. Ik mocht namelijk ook mee doen met de Leesclub van Niemandsland via de Young Adult boeken en serie facebookgroep. Voor deze leesclub kregen we allemaal een exemplaar van het boek met dank aan Clavis Young Adult.

Mijn interesse voor dit boek werd gewekt door de achterflap tekst die ik hieronder met jullie deel. Maar of het boek mij  ook echt wist te boeien? Tja daar ga ik uitgebreid op in met de onderstaande recensie.

CcJBi7Ag

Niemandsland van Angelo Vergeer kun je hier kopen. 

Titel: Niemandsland Auteur: Angelo Vergeer Uitgeverij: Clavis young adult Genre: Young Adult Cijfer: 5

Hier gaat Niemandsland over: 

Dit is geen boek, maar een roadmovie. Over twee jongens die op een brommer dwars door Zuid-Afrika trekken. De een helpt de ander met het zoeken naar zijn afkomst. Want die ander denkt dat hij niet zwart, maar blank is. Dat hij als kind is ontvoerd uit een wit gezin en als slaaf is misbruikt door een zwarte familie … Kijk maar, hij is toch blond? Maar wie gelooft zo’n waanzinnig verhaal? Jij?
Een broeierig verhaal gebaseerd op ware gebeurtenissen. Over vriendschap en vertrouwen. Maar ook over het ontdekken van je eigen identiteit én de identiteit van anderen. 

Dit vind ik van Niemandsland:

Laat ik beginnen met de cover van dit boek. De cover vind ik namelijk echt prachtig de kleuren de weg naar niemandsland. Ik snapte de cover helemaal. De titel van dit boek vind ik ook erg mooi gevonden. 

Maar als we het dan gaan hebben over het boek zelf dan ben ik toch wat minder positief. De schrijfstijl van de auteur is op zich niks mis mee lekker snel en vlot. Maar het verhaal zelf daar rammelt in mijn ogen wel het een en ander aan. 

De personages in dit boek zijn vrij racistisch. Dit heeft de auteur bewust gedaan. Niet omdat hij racistisch is maar juist omdat hij het racisme na de apartheid in Zuid Afrika wil beschrijven. Echter heeft hij in mijn ogen de plank hier een beetje mis geslagen. Ik miste namelijk deze achtergrond informatie in het boek. Ik vroeg me regelmatig af waarom personages op een bepaalde manier reageerde. Dit vind ik zelf best wel jammer omdat het verhaal zoveel potentie had om meer te kunnen zijn. 

Maar goed terug naar de personages. Simon en Jimmy zijn op zich goed uitgewerkte personages. Ook al kon ik me soms nogal eens irriteren aan Simon. De ouders van Simon daar in tegen vond ik vlakke on uitgewerkte personages. Ze waren er wel maar voegde eigenlijk niet echt iets toe aan het verhaal. Daarnaast vond ik moeder ook echt heel irritant en altijd maar bang voor die swarte. Zonder dat je dus echt begreep waar dit vandaan kwam. 

Soms kon ik me ook echt niks voorstellen bij bepaalde situaties want welke agent neemt er nu zomaar een wildvreemde jongen mee naar huis, en laat deze slapen bij zijn zoon op de kamer. Zoals ik al eerder aangaf werd er dus ook vaak gesproken over blank en zwart en soms vond ik dit te vaak.

Wat ik dan wel weer leuk vond aan dit boek waren de Zuid Afrikaanse woordjes die zo nu en dan eens voorbij kwamen. Maar ook de ouderwetse taal als Sjoege. Ik ben zelf goed bekend met dit soort woorden maar ik kan me voorstellen dat sommige young adults even moeten opzoeken wat dit woord betekend. 

Persoonlijk snap ik wel wat de auteur wilde bereiken met dit verhaal. Echter heeft hij dit in mijn ogen dus niet helemaal bereikt. Ik had dit boek graag een hoger cijfer willen geven maar ik kan er echt niet meer van maken dan een 5.

Heel veel liefs, Melanie

Benieuwd naar nog meer recensies van boeken neem dan eens hier een kijkje.

Bookstamel

Lezen en koken is een passie van mij. Deze passies deel ik op mijn blog

Dit vind je misschien ook leuk...

0 0 stemmen
Artikelbeoordeling
Abonneer
Laat het weten als er
guest

CommentLuv badge

0 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
0
Zou graag je gedachten willen weten, laat een reactie achter.x