Interview met Barbara sevenstern

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Vandaag is het tijd voor een interview met Barbara Sevenstern. De afgelopen weken heb je deze auteur natuurlijk al een beetje kunnen leren kennen. Maar nu is het tijd om haar goed te gaan leren kennen.

Ik mocht in dit interview met Barbara Sevenstern alles vragen wat ik wilde weten. Het leuke is dat Barbara mijn vragen lekker uitgebreid heeft beantwoord dus jullie hebben genoeg te lezen.

Foto gemaakt door fotograaf: Ton Bennemeer 

Interview met Barbara Sevenstern

Familiegeheim is je debuut thriller. Wist je altijd al dat je eerste boek een thriller zou moeten worden? Totaal niet. Toen ik zo’n elf jaar geleden serieus werk van mijn schrijf-ambitie wilde maken, begon ik met een chicklit. Dat concept belandde uiteindelijk in de kast en tegen de tijd dat ik het weer afstofte, was ik het genre ontgroeid. Uiteindelijk schreef ik ‘een spannende roman’. Maar wat bleek, dat bestaat niet. In ieder geval niet in boeken- en uitgeversland. Ik moest ineens een officieel genre gaan kiezen. Dat Familiegeluk uiteindelijk een thriller is geworden, had te maken met mijn wens het te willen pitchen bij de Crime Compagnie. Daarnaast kan ik enorm gaan kabbelen als ik schrijf. De wetenschap dat mijn boek een thriller is, helpt mij om de spanning erin te houden.

Hoe ben je eigenlijk ooit begonnen met schrijven? Vanaf kinds af aan schrijf ik al verhalen en gedichten. Mijn eerste publicatie was in de Taptoe. Toen was ik tien en won er een boek over de zee mee. Achteraf had ik journalistiek moeten gaan doen, maar ja, dat is achteraf, hé. Volgens mijn vrienden roep ik al sinds mensenheugenis dat ik een boek ga schrijven. Ik ben ook vele malen begonnen, maar elke keer kwam er wel iets tussen. Een kind of een nieuwe baan. Tot zo’n zes jaar geleden. Ik haalde geen voldoening meer uit mijn werk en dan vraag je je toch af waar je mee bezig bent, die 32 uur per dag. Met behulp van een coach heb ik toen uitgezocht wat ik werkelijke wilde, en wat bleek: schrijven was de rode draad in mijn leven. Toen ging de knop om.

Je bent natuurlijk onderdeel van de Schrijfjuffers. Jullie droom was om te debuteren met een fictief boek. Hoe voelt het nu dat 3 van jullie inmiddels een thriller hebben uitgebracht?  Dat is natuurlijk super! We hebben elkaar ontmoet tijdens een schrijf masterclass (bij Marelle Boersma), dus we zijn wel aardig gelijkgestemd op schrijfgebied. Het is heel fijn om een groep mensen om je heen te hebben, die herkent wat jij doormaakt en je daarbij ook gerichte feedback op geeft. Eerlijk, maar altijd vanuit liefde. Dus ook veilig, wat heel belangrijk is. En we zijn even blij voor elkaar als voor onszelf als een van ons weer een mijlpaal bereikt.

Naast dat jullie allemaal debuteerden met jullie thriller eindigden jullie thrillers ook nog eens allemaal super hoog in de wedstrijd voor beste vrouwenthrillers? Jij eindigde zelf op de 4de plek. Hoe voelde dat? Familiegeluk was nog geen maand uit toen deze wedstrijd speelde, dan is het dus wel een fijne bevestiging. Voor mij is echter de zichtbaarheid die zo’n beoordeling met zich meebrengt, het meest waardevol. Als onbekende debutant is het een mooie aanleiding om je boek nog een keer onder de aandacht te brengen bij je regionale media. Ik stond groot in het AD, en was bij FM Radio en Omroep West te horen.

Familiegeluk is natuurlijk je debuut. Hoe lang heb je gedaan over het schrijven van deze thriller? Er zit zes jaar tussen het moment dat ik het plot bedacht en het uitkomen van het boek. Niet dat ik zes jaar lang full time heb geschreven. Er waren maanden dat ik door werk en privé zaken niet aan schrijven toekwam. Maar ook weken dat ik wel dagelijks kon schrijven. Tegelijkertijd heb ik enorm veel geleerd over schrijven, over mijn eigen schrijfstijl, en wat het betekent om een boek te schrijven. Ik beschouw het schrijven van Familiegeluk dan ook als mijn schrijfopleiding.

Nu je eerste thriller een hit is wat zijn de toekomst plannen? Boek nummer 2 schrijven! Dat is best een uitdaging, met werk en kinderen, en natuurlijk wil ik Familiegeluk ook blijven promoten. Ik heb er wel vertrouwen in dat het sneller gaat, met al die ervaring die ik inmiddels heb opgedaan bij het schrijven van Familiegeluk. Daar verheug ik me ook enorm op, die kennis en kunde direct aan het begin toe te passen.

Ik heb momenteel een grove verhaallijn op papier, dus nu is het zitten en uitschrijven. Dat betekent discipline en brave kinderen die niet om de haverklap de werkkamer komen inlopen ;-).

Je boek word nog steeds dagelijks door veel lezers gelezen. Deze lezers vormen allemaal hun eigen mening over Familiegeluk. Vind je het lastig om deze meningen over je boek te lezen? Als ik iets geleerd heb de afgelopen tijd, is dat iedereen het boek op zijn eigen manier ervaart. Wat voor de een enorm spannend is, wordt door de ander als voorspelbaar gezien, en andersom. Dat relativeert elke vorm van mogelijke kritiek, los nog van het feit dat je van kritiek ook kunt leren. Daarnaast denk ik goed te weten wat voor type boek ik heb geschreven, dus als ik straks geen of een ster krijg van de Vrij Nederland Thriller & Detective gids, dan ben ik daar niet verbaasd over. Familiegeluk is niet te vergelijken met Echo van Thomas Olde Heuvelt of Een ster van het Noorden van D.B. John, om maar wat te noemen.

Wat ik overigens heel leuk vind, is te merken dat mijn schrijfstijl heel goed wordt ontvangen. Dat is iets waar ik nooit zo over heb nagedacht, omdat die echt bij mij hoort. Een verhaallijn en personages kan je nog aanpassen, maar je manier schrijven, de kleur van jouw pen, is toch iets wat bij je hoort.

Hoe ben je eigenlijk op de titel Familiegeluk gekomen? In eerste instantie wilde ik het verhaal ‘Familiegeheim’ noemen. Toen ik ging zoeken op die naam, bleek echter dat er al veel boeken met zo’n titel bestonden, ook van recente datum. En dat leek me niet handig. Familiegeluk was toen een logische tweede keus, omdat dit de drijfveer van mijn hoofdpersonages is. Het geluk van de familie, wat vervolgens voor iedereen wat anders inhoudt. Omdat deze titel best zoetsappig klinkt, hebben we er met de uitgever een ondertitel aan toegevoegd. ‘Hoe ver zou jij gaan?’ Dat vind ik zelf heel mooi, omdat het de lezer tot nadenken zet. En direct duidelijk maakt dat er meer achter zo’n ogenschijnlijke woord zit.

Je boek is uitgegeven door De Crime Compagnie. Een super uitgever voor Nederlandstalige thrillers. Hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen? Tweeledig. Ik werd benaderd door Marelle Boersma, bij wie ik al eerder een schrijfweekend had gevolgd. Zij vroeg me of ik interesse had om deel te nemen aan een Schrijf Masterclass, waarbij ik ook mijn verhaal bij de Crime Compagnie kon pitchen. In eerste instantie twijfelde ik nog, omdat ik niet zeker wist of mijn verhaal wel in hun fonds zou passen (toen was het nog die spannende roman). Op datzelfde moment adviseerde een bevriende uitgever mij dat ik het eens bij de Crime Compagnie moest proberen, en dat “ik me niet door de naam moest laten misleiden”. The rest is history, zoals ze zeggen.

In Familiegeluk blijkt de moeder van Lisette al 50 jaar een geheim met zich mee te dragen. Heb jij wel eens een geheim gehad?  Ha ha. Ja zeker, maar niet van het niveau als in Familiegeluk.

Ben je eigenlijk goed in het bewaren van geheimen? Enorm. Echt waar. Mensen vertellen mij ook altijd heel veel. Blijkbaar kom ik heel betrouwbaar over. En dat wil je dan ook niet beschamen.

Je noemt Familiegeluk een feelgoodthriller; hoe moeten mijn lezers deze omschrijving zien? Het feelgood slaat op twee dingen. Enerzijds de gedoseerde hoeveelheid spanning in het verhaal én mijn schrijfstijl, die als heel toegankelijk wordt ervaren.

Welk personage uit een boek (Eigen of iemand anders werk) vind je interessant en waarom? Uit mijn eigen boek vind ik zuster Francisca enorm interessant. Ze is een krachtige vrouw, die met heel veel weerstand te maken krijgt in het dagelijks leven. In een eerdere versie van Familiegeluk, was ze wat gezelliger dan ze in het definitieve boek is geworden. Voor de spanning van het verhaal is dat beter, maar ergens heb ik wel het gevoel haar daarin te niet te doen.

Wat andere boeken betreft, vind ik het best lastig om één voorbeeld te noemen. Als een personage mij aanspreekt, is het omdat ik me met die persoon kan identificeren of op z’n minst enorm met hem of haar meeleef. En dat heeft ook te maken met de geloofwaardigheid van het verhaal en de schrijfstijl van de auteur. Claire Beauchamp uit de Outlander serie is zo iemand. En de persoon van Jamie MacKenzie Fraser is natuurlijk god’s gift to woman. Wie ik intrigerend vind, is Lacey Flint uit de boeken van Sharon Bolton, zij heeft echt een duidelijk randje en toch (of juist daardoor) verbind je met haar. En de twaalfjarige Barney uit deel vier van deze serie ‘Like this, for ever’ (Blijf waar je bent) kroop echt onder mijn huid. Als ik er zo over nadenk, betrap ik mezelf ook op een hang naar duo’s. Ted Conkaffey en Amanda Pharrel van auteur Candix Fox. Comoran Strike and Robin Ellacott.

Elke thriller heeft wel een moord in het boek zitten. Wat mag er in de perfecte moord van een boek niet ontbreken? Een geloofwaardige uitvoering en duidelijk motief.

Familiegeluk doet me denken aan familie; in wat voor soort familie ben je opgegroeid? In een beschermde omgeving. Ik heb een tweelingzus, die echt totaal anders is dan ik, maar op onze manier zijn we wel weer heel close. Dat is denk ik ook het kenmerk van familie. Toen ik zestien was, zijn mijn ouders gescheiden. Gelukkig gaat iedereen nog wel prima met elkaar door een deur, ik heb nooit partij hoeven kiezen, wat je helaas soms ziet gebeuren. Onze familie loopt niet de deur bij elkaar plat, maar we zijn wel betrokken.

Is er iets dat je nog graag zou willen leren op het gebied van schrijven? Ik heb nog heel veel te leren, denk ik. Ik hoop dat ik in boek twee nog meer spanning en nog meer sterkere personages kan neerzetten.

Wat is je aller grootste droom of wens? In relatie tot mijn schrijven hoop ik dat ik een succesvol auteur word. Zo een die kan leven van het schrijven, ofschoon ik mijn baan (publieksstrateeg bij het Haags Gemeentearchief) ook erg leuk vind. En dan koop ik een schrijfhuisje met een prachtig uitzicht.

Tot slot heb ik natuurlijk ook voor jou nog een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?

Fietsen of lopen? Fietsen, veel sneller.

Hutje op de hei of wonen in een drukke stad? Een hutje op de hei, vanwege de rust. Maar wel aan de rand van een heel gezellige stad.

Boek of film? Boek, lezen neemt me mee in mijn eigen wereld van het verhaal.

E-boek of papieren boek? Het papieren boek vind ik toch echter lezen, ofschoon het licht van de e-reader best fijn is, als je zoals ik steeds kippiger wordt.

Snack of drankje? Poeh. Ik vind eigenlijk allebei. Maar als ik moet kiezen ga ik voor het drankje.

Zomervakantie of wintersport? Zomervakantie, ik heb de zon echt nodig om goed te blijven functioneren.

Strand of bos? Strand, de weidsheid van de zee vind ik heerlijk. Zoals mijn middelste ooit zei toen hij vijf was, ‘ik heb het gevoel dat hier alles mag’.

Muziek of lezen? Lezen, dat verhaal snap ik beter.

Ik hoop dat jullie net zo hebben genoten als dat ik heb gedaan, van dit interview met Barbara Sevenstern. Ik wil Barbara natuurlijk heel erg bedanken dat ze mee wilde werken aan de blogs van eigen bodem. Ik kijk nu al uit naar een nieuw boek van haar hand.

Liefs,

Lees hier mijn recensie van het boek Familiegeluk van Barbara