Recensie Sporen van het vergetene van Garvin Pouw

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Vandaag is het dan toch echt mijn beurt in de blogtour van Sporen van het Vergetene van Garvin Pouw. Ik ben super blij dat ik mee mag doen aan de blogtour van dit boek. Je kan namelijk wel stellen dat ik een groot fan ben van de boeken van Garvin Pouw. Op het kleine godijntje na heb ik ze allemaal in mijn kast staan. Daar zullen ze ook blijven staan want de boeken van Garvin Pouw zijn gemaakt om te herlezen elke keer zul je weer wat nieuws ontdekken in de wereld die hij geschapen heeft.

Denk je nou wie is Garvin Pouw waar ze het over heeft? Lees dan hier het blog waarin hij zich aan jullie voorstelt of hier het interview dat ik vorig jaar met hem mocht houden. Maar vandaag gaan we het dus hebben over Valtada 3 – Sporen van het vergetene.

Wil je Valtada 3 Sporen van het vergetene kopen dan kun je dat hier doen. 

Je waant je in een prachtig beschreven fantasie wereld 

*** Let wel op omdat dit een vervolg is op Garvin zijn andere boeken kan deze recensie wat spoilers bevatten. Op zich zou je het boek ook als losstaand boek kunnen lezen maar ik zou je zeker aanraden om eerst de andere boeken van Garvin te lezen ***

Titel: Valtada 3 – Sporen van het vergetene Auteur: Garvin Pouw Uitgeverij: Godijn Publishing Genre: Fantasie Cijfer: 10

Waar gaat Sporen van het vergetene over: 

Het lijkt zo’n simpele opdracht: verenig het Noordland Azeria en zorg dat het continent gevrijwaard blijft van de macht van de Duistere God. Nu Azeria is binnengevallen door Satar moet het een koud kunstje zijn de koningshuizen van de Nara te overtuigen van de dreiging, maar de Sherendi stuiten op weerstand. Aan ieder bewijs wordt getwijfeld, alles duidt erop dat iemand niet gebaat is bij een alliantie. Werkt iemand hen tegen of kiest de gevestigde orde er bewust voor te ontkennen en te vergeten?
“Sporen van het vergetene’ is de vijfde Valtadaroman en het derde deel van “De kronieken van Azeria’. Vohan, Shutai, Aresta en Vantraxis voeren je mee door de westelijke rijken van de Nara. Een spannende speurtocht naar de waarheid, nieuwe profeties en verraad.

Dit vind ik van Sporen van het vergetene:

Laat ik beginnen met de cover. Deze is weer prachtig en past goed bij de andere delen. Het leuke aan de cover vind ik dat zijn eigen vrouw het model is. Hoe tof is het dat je zo met elkaar kunt samenwerken en je man kunt steunen in zijn droom. 

Dan gaan we over naar het verhaal zelf. Garvin Pouw is voor mij een van Nederlands beste auteurs als het aankomt op worldbuilding. Ik denk dat dit de kracht is in al zijn boeken. Hij weet de wereld waar in de verhalen zich afspelen tot in detail te beschrijven. Echter krijg je als lezer geen enkel keer het gevoel dat het te langdradig of uitgebreid is beschreven. Hij weet dit tot in de puntjes te doseren waardoor je als lezer al snel mee gesleurd word in deze wereld.

Als ik de boeken van Garvin Pouw lees dan vergeet ik even alles om me heen. Ik waan me op dat moment echt midden in de wereld van Valtada. 

Ik vind het tof dat Garvin Pouw in dit deel alle drie de Sherendi die we in de voorgaande delen hebben leren kennen laat samensmelten. Deze drie Sherendi moeten proberen om het noordland Azeria te verenigen. Onderweg komen ze natuurlijk weer allerlei uitdagingen tegen.  Ik vind het in dit deel ook tof om te zien dat Aresta nog sterker is geworden en tegen haar vaders wil in met Shuntai mee gaat. Aresta en Nikara (Een bijdehand elfje) zijn mijn favoriete personages in deze serie. Deze personages zijn ontzettend goed omschreven en je kan er echt mee meeleven. 

Naast de personages die we al kennen worden we ook verrast met een nieuw personage Emerin waar ik verder niet teveel over ga vertellen. Ik ben namelijk van mening dat je de boeken van Garvin Pouw zelf moet gaan lezen en alles op je af moet laten komen. Dit zijn boeken om te ontdekken en te voelen. 

Eigenlijk kan ik dan ook geen minpunten vinden in de boeken van Garvin. Het enige waar ik me persoonlijk een beetje aan stoor is het Wah van Nikara. De elfen praten een beetje een kinderachtig taaltje maar zeggen ook vaak Wah wat voor mij eerder ongeïnteresseerd en tienerachtig over komt. Persoonlijk vind ik dit niet zo goed passen bij het beeld wat ik heb van Nikara. Maar dat is echt een hele persoonlijke mening. 

Ik kan dan ook niks anders dan Sporen van het Vergetene een dikke 10 te geven. En te zeggen dat als je een echte fantasie liefhebber bent dit boek zeker niet mag ontbreken in je kast. 

Liefs, Melanie