Interview met Floortje Zwigtman

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Vandaag is het alweer tijd voor de laatste blog van eigen bodem met Floortje Zwigtman. Ik vind het altijd zo ontzettend jammer om afscheid te moeten nemen van een auteur van eigen bodem maar  je weet ondertussen wat dat betekend tijd voor een Interview met Floortje Zwigtman

Je schrijft boeken in verschillende genre en voor verschillende leeftijden. Welk genre of doelgroep vind je het leukste om voor te schrijven. Ik heb tot nu toe vooral voor jongvolwassenen geschreven, omdat je dan spannende thema’s kunt aansnijden. Jongvolwassenen zijn op een leeftijd dat ze zelfstandig besluiten moeten nemen: wie wil ik zijn, hoe wil ik leven? Dat zijn natuurlijk prachtige thema’s voor een roman.

Sinds enkele jaren schrijf ik ook literaire non-fictie voor kinderen. Ook een heerlijk genre: je ontsluit de wonderen van de wereld voor jonge lezers en dat mag je doen met de humor, het enthousiasme en de verwondering die helaas weleens ontbreekt in non-fictie voor volwassenen.

In je schrijfproces deins je niet terug voor pittige onderwerpen als kindhuwelijken en geaardheid. Vind je het belangrijk in je boeken een boodschap mee te geven? Ik houd niet van boodschappen. Dan zeg je tegen je lezers: ik weet het beter dan jij en doe nou maar wat ik zeg. Boeken moeten aanzetten tot nadenken en dat is ook wat ik met mijn romans en non-fictie bereiken wil. Maar wát je moet denken, ga ik je niet vertellen. Dat is aan jou.

Welk moeilijk onderwerp zou je nog graag eens willen bespreken in een van je boeken? Ik ben niet doelbewust op zoek naar ‘moeilijke onderwerpen’. Ik zoek meestal een onderwerp dat me om persoonlijke redenen fascineert. Ik ben vaak jaren met een boek bezig en dan moet het wel spannend blijven! In mijn volgende roman –voor volwassenen overigens- schrijf ik over de fysieke kant van depressie: hoe de zwaarte van het leven in je lijf kan gaan zitten.

Persoonlijk vind ik de Groene Bloem trilogie heel erg mooi. Deze trilogie gaat over een homoseksuele jongen. Deze jongen groeit op in het Londen van Oscar Wilde. Het hoofdpersonage gaat opzoek naar liefde maar zijn liefde brengt hem in groot gevaar. Waar haalde je de inspiratie voor deze prachtige roman vandaan? Het is altijd lastig precies te achterhalen wat je inspireerde tot het schrijven van een roman. Vaak zijn het meerdere zaken. Wat bij deze roman een van de aanleidingen was, was een uitspraak van een medestudente van mij toen onze docent geschiedenis vertelde over homoseksuele praktijken aan boord van VOC-schepen. Het was nogal een keurig en streng-christelijk meisje en ik hoorde haar geschokt fluisteren: ‘Toen al!’ Ja, natuurlijk, toen al, dacht ik. Het is al zo oud als je bijbel, nog ouder wellicht. Maar toen ging ik wel nadenken: hoe was dat ‘toen al’? Wat als je er als jongen honderd, tweehonderd, driehonderd jaar geleden achter kwam dat je op jongens viel? Hoe zag je leven er dan uit?

Waardoor ben je begonnen met schrijven? Ik vrees dat ik genetisch behept ben. Als peuter kletste ik iedereen al de oren van het hoofd met mijn verhalen.

Wat vind je het aller moeilijkste aan het schrijven van een boek? Aan de gang blijven met het verhaal als er zoveel is dat je afleidt op het gebied van werk, relaties en ga zo maar door. Om een goed boek te schrijven, moet je dagelijks ‘leven met het verhaal’. Het mag nooit helemaal uit je gedachten zijn. Op de achtergrond ben je voortdurend bezig scènes te schrijven, knelpunten op te lossen. Maar als er te veel tussendoor komt, lukt dat niet meer.

Op welke momenten werk je meestal aan een boek? Onder goede omstandigheden: altijd. Maar ik schrijf graag in bed en in mijn speciale schrijfstoel met schapenvacht.

Wat kunnen we in de toekomst nog allemaal van Floortje Zwigtman verwachten? Een roman voor volwassenen die zich afspeelt in het oude Rome, een nieuw non-fictie boek over de intieme relatie tussen mens en natuur en ook mijn allereerste literaire kinderboek.

Wat is je aller grootste wens? Niets te wensen, want dan ben je tevreden.

Ben je ergens bang voor? Doelbewuste domheid, meer nog dan slechtheid. En bange mensen, want die doen in hun angst anderen vaak veel kwaad.