Interview met Kim Bonefaas

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Vandaag is het helaas alweer tijd om afscheid te gaan nemen van Kim Bonefaas als auteur van eigen bodem voor de maand april! Dat doen we natuurlijk traditie getrouw door middel van een interview met Kim Bonefaas. Geloof me Kim heeft super leuke en uitgebreide antwoorden voor jullie dus ik zou zeggen pak een lekker glaasje drinken en geniet van dit interview.

Interview met Kim Bonefaas

Je bent begonnen met schrijven omdat je wilde vertellen over de begin periode als jonge moeder aan je dochter Mila. Waarom vond je het zo belangrijk dat zij goed zou weten hoe deze periode verlopen was? Ik was bang dat ik wat belangrijke elementen uit die tijd zou vergeten. Het is wellicht vooral mijn eigen nieuwsgierigheid die maakt dat ik denk dat zij ook het hele verhaal zou willen weten. Natuurlijk wanneer de leeftijd dit toelaat en natuurlijk zijn bepaalde details gewoon voor mijzelf en dat blijven ze ook, maar in grote lijnen wilde ik graag dat ze wist hoe bepaalde dingen zijn gegaan. Maar het boek is inmiddels meer fictief dan waargebeurd, dus dat doel heb ik toch niet helemaal behaald 😉

Echter werd Julia Jonkers het verhaal over jou als jonge moeder al snel verweven met dingen die nooit gebeurd zijn en werd het verhaal meer fictief. Vond je het niet moeilijk om deze 2 dingen te combineren? Nee eigenlijk helemaal niet. Ik vond het juist leuk om bepaalde elementen te verzinnen of juist te verdraaien. Sommige personages bestaan, sommige bestaan niet. Bijvoorbeeld Hella en Nora zijn gebaseerd op mijn lieve vriendinnen Nahid (Nora) en Evelien (Hella), maar de 2 senioren zwemsters bestaan helaas niet. Jammer eigenlijk, want wat zouden zij toffe vrouwen zijn geweest.

Inmiddels is je tweede boek af. We mogen dus wel zeggen dat je het schrijfvirus te pakken hebt. Over welk onderwerp zou je nog graag een boek schrijven? Ja dat klopt, mijn tweede boek ‘Goud en Lavijn’ is onderweg! Met een paar maanden zou ze er toch écht moeten zijn! Spannend. Ik ga sowieso nog een vervolg schrijven op Julia Jonkers, zo moet ze natuurlijk ook écht even gaan moederen (ze is in het boek alleen nog maar zwanger geweest) en hoe leuk zal het zijn om de professionele mopperkont te laten daten. Ook heb ik een verhaal in mijn hoofd wat afspeelt in het criminele circuit, Maar daar ben ik nog niet aan begonnen.

Wil je nu ook echt auteur worden of is het meer iets wat je er graag bij doet? Ik doe het er graag bij. Ik zou de druk niet willen hebben van écht fulltime schrijven, daarnaast ben ik hulpverlener in de jeugdzorg. Ik ben daar trots op en ook nog absoluut niet klaar. Ik wil verder graag nog werken in de gevangenis en in een TBS kliniek, dus fulltime schrijven is voorlopig niet aan de orde. Het is mijn hobby waar ik compleet in kan verdwijnen, dat is heerlijk. Maar ook prettig om dat niet altijd te hoeven doen.

Julia Jonkers was natuurlijk een groot succes. Geeft dat niet meer druk met het uitbrengen van je tweede boek? Ja heel erg spannend. Ik vind het echt reuze spannend. Het succes van Julia Jonkers was natuurlijk echt een waar cadeautje en zeker niet vanzelfsprekend. Goud en Lavijn is ook echt een ander type boek, zo is ze bijvoorbeeld volledig fictief. Ik ben heel erg benieuwd hoe het boek ontvangen gaat worden.

Ik werd zelf ook jong moeder. Waar liep je het meeste tegen aan als jonge moeder? Ik vond de stereotypering het lastigst. Mensen gingen er al snel van uit dat het mij niet zou lukken, een stabiele woonomgeving creëren voor een baby bedoel ik dus. Ook mijn eigen netwerk vormde soms een uitdaging, waar mijn vriendinnen nog vollop uit wilde gaan, moest ik vaak bedanken, dit werd niet altijd begrepen. Gelukkig is dit helemaal goed gekomen met de tijd.

Wat zou je meisjes die nu jong moeder worden willen meegeven als levensles? Overhaast niks. Geniet eerst nog eens een beetje van je zorgeloze leven zonder baby die 24/7 aandacht en verzorging nodig heeft. Mocht dit advies mosterd na de maaltijd zijn of vind je het grote onzin, geloof dan in je eigen kunnen, maar zet ook je netwerk in om je te ontlasten. Soms even iets doen voor jezelf is ontzettend belangrijk en maakt je absoluut een betere moeder. Hulpvragen is geen schande, maar juist een kracht. Dat heb ik echt geleerd.

Vond je het spannend om de reacties van lezers over je boek te gaan lezen?Ow mijn god, dat was echt rete spannend. Vaak met vlinders in mijn boek rond gelopen omdat ik weer een mooie recensie in de pocket had. Berichten die ik in mijn inbox kreeg van (voornamelijk) vrouwen die vertelde hoeveel dit boek voor hen had betekend omdat ze vroeger in een soort gelijke situatie hebben gezeten of nu een dochter hebben die in een soort gelijke situatie zit. Dat is echt prachtig. Maar ik heb ook negatieve berichten gehad en mensen die het boek te grof vonden. Dat was soms zuur. Het boek is rauw en geschreven met de nodige scheldwoorden. Mocht je hier niet tegen kunnen raad ik je het boek zeker niet aan. De humor in het boek heeft gezegevierd, die is echt volop opgepakt en dat vond ik zo leuk.

Vind jij als auteur deze recensies van lezers waardevol? Absoluut, waardevol, leerzaam en de motor om door te gaan. Als je leest dat mensen je schrijfstijl leuk vinden, of erg hebben moeten lachen of misschien zelfs een traantje hebben moeten laten om jouw verhaal, dat geeft motivatie en wil je direct weer verder schrijven.

Wat is het mooiste compliment dat je hebt gehoord over je boek? Oew ik heb zoveel mooie complimenten mogen krijgen, vooral de complimenten van mensen die geraakt zijn door het boek en zichzelf herkende in Julia, dat was echt prachtig.

Op welke plek schrijf je eigenlijk het liefst? Ik schrijf het liefst in cafeetjes. Mijn lievelings café/lunchroom is Dudok op de Meent te Rotterdam. Dudok komt ook terug in het Julia Jonkers. Ik zit dan graag met een grote koptelefoon met harde muziek in de drukte mijn verhaal neer te typen. Heerlijk vind ik dat.

Inmiddels ben je 34 en zwanger van je tweede zoon. Dat brengt het totaal straks op drie kinderen. Wat is het grootste verschil tussen je eerste en laatste zwangerschap? Dat klopt! 3 alweer, maar dit is de laatste hoor hahah! Mijn eerste zwangerschap kwam als een schok, ik wilde het in eerste instantie niet en de zwangerschap maakte me in het begin verdrietig. Dat is nu absoluut niet. Maar de leeftijd is ook een groot verschil moet ik zeggen. Waar ik op mijn 22^e nog huppelend door mijn zwangerschap ging, is het nu echt meer een grote rollende sneeuwbal in de zomer zeg maar. Hahha. Nee hoor dat is overdreven, maar ik ben ouder dan toen, dat merk ik. Het hebben van 2 kinderen is ook een groot verschil overigens. Als je zwanger bent van je eerste kind kan je slapen wanneer je wilt, bijvoorkeur in mijn geval dus de gehele dag. Maar nu met 2 kids zit dat er echt niet in.

Spannend ook wel een nieuw boek uitbrengen een nieuw kindje zijn er nog meer dromen of plannen die je graag zou laten uitkomen? Wij hebben net een nieuw huis gekocht, dus plannen en dromen zat. Ook meerdere boeken schrijven, meer tijd met mijn vrienden en geliefden doorbrengen.

Hoe vind je gezin het eigenlijk dat je boeken bent gaan schrijven? Zij zijn mijn grootste fans. Mijn man is erg trots en mijn dochter is regelmatig mee gaan signeren bij verschillende boekhandels. Ik krijg erg veel support van hen, heel fijn. Dat motiveert ook erg moet ik zeggen.

Naast het schrijven van boeken run je een kamertrainingscentrum hoe ben je er ooit opgekomen om dit werk te gaan doen? Mijn beste vriend runde een kamertrainingscentrum, doordat ik zag wat hij deed en hoe dicht hij bij de doelgroep stond, wilde ik dat ook doen. Dus hij heeft me zeker geïnspireerd om het werk te doen wat ik doe. Ik heb dat inmiddels 10 jaar gedaan, maar ga vanaf april een nieuwe uitdaging aan, nog steeds binnen de jeugdzorg trouwens hoor.

Kun je misschien al in het kort iets verklappen over het nieuwe boek Goud en Lavijn wat er aan komt? Het boek verteld het verhaal van Melle de jonge, iets wat saaie verpleegkundige. Naast de zorg voor haar zieke vader, haar werk op de kinderafdeling van het plaatselijke ziekenhuis en de vrijdagavond piek waar ze trouw het televisieprogramma The voice kijk met haar beste vriendin en bar slechte kleuterjuf Eef die ze tevens liefkozend The voicezille noemt, blijft er maar weinig vertier over. Tijdens een nachtdienst met haar favoriete college Maher, komt ze via een uit de hand gelopen grap in contact met de beroemde maar vooral geliefde muzikant Midas. Naast haar uitdagingen rondom haar werk op de kinderafdeling waar we onderandere kennismaken met de doodzieke Fiori ontstaat er langzaamaan een bijzondere contact tussen Midas en Melle.

Hoever ga je voor iemand? Wat geef je op? Kan je nog dicht bij jezelf blijven als de wereld om je heen langzaam gek aan het worden is?

Wat kunnen we in de toekomst allemaal nog verwachten van Kim Bonefaas? Ik hoop dat ik nog mooie boeken mag schrijven en mensen kan blijven inspireren via mijn boeken, maar ook persoonlijk via mijn werk of social media. Dat zou het mooiste zijn.

Tot slot voor jou ook een aantal Dillema’s

Schrijven of toch het kamertrainingscentrum? Owww die is moeilijk. Allebei, maar als ik echt echt echt moet kiezen, dan mijn werk.

Thuis bevallen of in het ziekenhuis? Ziekenhuis. Zou het niet aan durven hoor thuis en nee zelfs niet bij de derde.

Prik of liever thee of koffie? Thee!

Buiten of Binnen? Binnen

Zwemmen of fietsen? Zwemmen

Papieren boek of e-boek? Papieren boek

Fictie of werkelijkheid? Werkelijkheid

Rijk en ongelukkig of arm en gelukkig? Arm en gelukkig.

Hutje op de hei of in een drukke stad? Hutje op de hei

Tv of boek? TV SORRYYYYYYYYYY

Ik hoop dat jullie hebben genoten van dit interview met Kim Bonefaas! Kim super bedankt dat je mee wilde werken aan de blogs van eigen bodem.

Heel veel liefs, Melanie