Interview met Mia Farnwood

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

30 maart alweer. Weer een maand voorbij. Tijd om afscheid te nemen van Mia Farnwood maar natuurlijk niet voor dat we een Interview met Mia Farnwood hebben gehad. Dus mocht ik Mia een aantal leuke vragen voorleggen. Ik kan alvast verklappen dat Mia hele leuke en uitgebreide antwoorden heeft gegeven. Daarnaast wil ik Mia natuurlijk super bedanken dat ze mee wilde werken aan de blogs van eigen bodem

Interview met Mia Farnwood

Heb je altijd al auteur willen worden? Nee, eigenlijk niet. Tot een paar jaar geleden, toen ik ineens de wens had om een boek te willen schrijven. Ik bedacht vaak een leuke boektitel, maar ik had er geen verhaal bij. Totdat ik eindelijk een verhaal had en daar een titel aan gaf, zoals de meeste auteurs dat doen denk ik.

Nu heb je besloten om onder een pseudoniem te schrijven waarom heb je deze keuze gemaakt? Het boek Hoefijzers in Japan is een levensverhaal en ook al is het grotendeels fictief, het blijft gebaseerd op een waargebeurd verhaal en dan schrijf ik toch liever onder pseudoniem. Daarbij is het verhaal nog steeds actueel.

Kun je in het kort vertellen aan mijn lezers waar Hoefijzers in Japan over gaat? Het gaat over mijn dochter ‘Shari’, en haar meisjesdroom over een succesvolle toekomst met een getraumatiseerd, maar talentvol paard ‘Blanche’. De droom veranderde in een nachtmerrie toen mijn dochter chronisch ziek werd. Het verdriet, de machteloosheid, het onrecht en vooral spijt, dat hieruit voortvloeide, maakte het verhaal zo intens dat ik er een boek over wilde schrijven. Ook de band die ze met het paard had en nog heeft en de lessen die we geleerd hebben uit alle gebeurtenissen lees je terug in het boek, maar gaat nog verder in deel 2 (het vervolg) ‘Weerzien in Japan’. Dit boek komt eerdaags uit.

Was het moeilijk om een boek te schrijven over de dingen die jullie hebben meegemaakt? T lijkt me soms best moeilijk om het dan vanaf een afstandje te bekijken omdat je er zelf zo betrokken bij bent. Het schrijven op zich was niet heel moeilijk en omdat ik schreef vanuit onze ervaringen en gevoel en recht uit mijn hart, ging het als het ware vanzelf. Maar ik kan je verzekeren dat ik menig traan heb gelaten en vaak pauzes heb moeten inlassen.

Je doet alles volledig in eigen beheer van het schrijven, redigeren tot het uitgeven van je boek en sinds kort ook de verkoop (Op bol.com na) Waarom heb je hier voor gekozen? Ik houd graag alles in eigen hand, ook de rechten. Of dat goed is, daar kun je over discussiëren. Ik vind de feeling met de lezers ook erg belangrijk. Ik heb het afgelopen jaar meer boeken verkocht (gesigneerd) via eigen verzending dan via de boekhandel. Dat zegt al genoeg. Daarbij houd je via een uitgever of via levering door het Centraal Boekhuis bar weinig over. Zij pakken het overgrote deel van de verdiensten. Het kost je wel veel tijd en energie, maar zolang ik dat volhoud doe ik dat met alle liefde en plezier. Ik heb nu een vernieuwde website waarin een webshop is geïntegreerd, Mia’s boekenwinkeltje. Dat vind ik ontzettend leuk, omdat de potentiele lezer dan een boek ‘op maat’ en gepersonaliseerd kan bestellen. Een boek kopen is vaak een doelbewust iets en is voor velen vaak best een uitgave en als het dan als een persoonlijk cadeau geleverd wordt, maak ik zeker weten iemand blij. Via Bol is het boek ook (door mij) leverbaar, maar dat heb ik zo gelaten voor de recensies. Nog steeds houdt Bol meer over aan een verkoop dan ikzelf. Dus als je een boek wilt kopen met korting dan kan dat, vaak met korting, via mijn website.

Voor wie heb je Hoefijzers in Japan geschreven? Ik heb het boek opgedragen aan mijn dochter, zij heeft de hoofdrol in het verhaal. Ik ben ongelooflijk trots op haar en op welke wijze ze alle opeenvolgende nare dingen en emoties heeft doorstaan. Maar ook hoezeer ze het paard trouw bleef, ondanks haar traumatische ervaringen die nogal eens voor problemen zorgden. Tot op heden zijn ze nog steeds in elkaars hart, daar ben ik van overtuigd.

Wie heeft de prachtige cover van Hoefijzers in Japan ontworpen? Ik hoorde en las over, relatief, hoge bedragen die gemoeid zijn met het maken van een cover. Dat budget had ik gewoon niet. Toen werd ik geattendeerd op het bestaan van Fiverr.com, een platform op internet waar dit soort diensten worden aangeboden. Ik heb een aanbieder uitgekozen die voldeed aan wat ik voor ogen had en voor zeer weinig geld had ik een uitstekende samenwerking en een cover die precies paste bij het verhaal. Echt een aanrader voor de beginnende auteur die niet veel te besteden heeft!

Had je als jong kind iemand waar je erg tegenop keek? Nee, helaas niet. Sowieso niet mijn ouders. Ik heb ook nooit echt een idool gehad, misschien was ik te veel bezig met overleven. Je zet me nu wel aan het denken…

Nu zijn jij en je dochter gek op paarden. Waar komt deze liefde voor paarden vandaan? Op tienjarige leeftijd ging ik met mijn buurmeisje mee naar de manege en raakte ik besmet met het paardenvirus. Ik kreeg mijn eerst paardrijles en mocht een paar jaar later van iemand anders een paard verzorgen en bijrijden. Toen ik dat paard voor mijzelf kreeg is het paard min of meer verdronken in een moddersloot en moest inslapen door de gevolgen hiervan. De vier grote injectiespuiten waar de dierenarts mee aankwam staan nog altijd op mijn netvlies gegrift. Later op volwassen leeftijd heb ik zelf een paard gehad, waarmee ik ook wedstrijden reed. Mijn dochter begon op dezelfde leeftijd met paardrijden en sindsdien heeft ze zich altijd verbonden gevoeld met paarden én eigenlijk alle dieren.

Wat is je meest bijzondere herinnering aan een paard?  Toch wel aan het paard uit Hoefijzers in Japan, ‘Blanche’ in het verhaal. Een paard met een ongelooflijk sterk karakter en‘spiegelde’ ons enorm. Ik heb veel van haar geleerd en ze kan mij tot op de dag van vandaag emotioneren.

Je dochter heeft de ziekte van Lyme wat voor impact heeft dit op haar en jullie leven? De ziekte van Lyme was in het begin een zoektocht naar de oorzaak en een heftige periode. Los van het ziek-zijn had het tot gevolg dat ze niet meer naar school kon en ze haar sociale leven kwijtraakte op een negatieve manier. Na twee jaar had ze toch een diploma gehaald, weliswaar op een lager niveau. Een jaar daarna heeft ze dat goedgemaakt met een diploma via de VAVO en daar heeft ze heel hard voor gewerkt. Bij tijd en wijle is ze nog wel moe maar door de alternatieve aanpak zijn we veel verder gekomen dan menig arts ons aan genezing kon beloven.

Wat vond je dochter er eigenlijk van dat je een boek ging schrijven over jullie leven? Cool! Wel vindt ze het erg moeilijk om het boek te lezen en ze heeft het nog steeds niet uit. Ik heb voor haar een speciale hard cover versie besteld en om deze aan haar te overhandigen was een mooi moment.

Onlangs zijn jullie terug geweest naar Japan om Blanche te bezoeken hoe was dit weerzien? Het weerzien was heel emotioneel, maar dat was te verwachten. Voor mij was het een moment om de zaken proberen los te laten en daar heeft het paard mij ter plekke bij geholpen. Toch blijft het gevoel knagen dat je haar mee naar huis wil nemen en alles wil terugdraaien. Of dat ooit gaat gebeuren is nog maar de vraag. In ‘Weerzien in Japan’ beschrijf ik hoe het allemaal is geweest en sluit ik af met de meest recente ontwikkelingen.

Wat voor land is Japan eigenlijk als je het zou moeten omschrijven? We hebben maar een heel klein deel van Japan gezien, namelijk de hoofdstad Tokyo. Maar over het algemeen denk ik dat je kunt stellen dat het een schoon land is met mooie gebruiken en rituelen. Het is minder exotisch dan ik dacht, je ziet bijvoorbeeld geen palmbomen en het regent er veel. Het openbaar vervoer is top en veel dingen die in Nederland nog wel eens te wensen over laten, zijn daar tot in de perfectie geregeld. Het bijzondere vond ik dat je zo vanuit de enorme drukte en herrie ineens in een oase van rust kon stappen. We hebben het ervaren als een land dat in veel opzichten anders is dan we hier gewend zijn, maar we waren er ook zo in thuis. Onze ervaringen zal ik beschrijven in deel 2. Ik zou meer van het land moeten zien om een compleet beeld te kunnen krijgen van Japan. Ik heb het gevoel dat het een land is van contrasten als je het in zijn geheel zou bekijken. Tokyo op zichzelf laat al veel verschillen zien binnen de 23 wijken van de stad. Ik zou graag meer van Japan willen zien, want het heeft mij zeker niet afgeschrikt. Integendeel.

Kunnen we over dit weerzien misschien ook weer een boek verwachten? Jazeker, het vervolg komt uit in maart of april 2020. Althans, dat is mijn streven.

Lees jezelf ook veel en heb je misschien een auteur waar je erg tegen op kijkt. Ik las veel,maar nu niet meer zoveel. Voornamelijk informatief en boeken ‘uit het leven’. Boeken van de Ierse schrijfster Maeve Binchy vind ik heel mooi en ik spaar de uitgaven van de reeks met de zachte pastel getinte covers. Dus wie iets heeft staan…

Om aan mijn blogs te werken kruip ik heerlijk weg in mijn persoonlijke bieb zoals ik mijn boeken kamer noem. Heb jij ook zo’n speciaal plekje waar je graag aan je boeken werkt? Helaas kan ik nog steeds niet mijn plekje vinden en het verschilt nog wel eens. Maar tegenwoordig het liefst met mijn laptop op de bank, met mijn benen languit. Als het maar stil is.

Wat is je grootste droom die je nog graag zou zien uitkomen? Eén van mijn grootste dromen op schrijversvlak is dat de Engelse versie ‘Horseshoes in Japan’, een samensmelting van deel 1 en 2, wordt verfilmd (a la WarHorse), verder gezond oud worden.

Is er iets wat je mensen zou willen meegeven die ook de ziekte van Lyme of een andere chronische ziekte hebben? Als je er met de artsen niet uitkomt, ga dan verder kijken!! Het meest betrouwbare ‘alternatief’ vind ik tot nu toe de orthomoleculaire geneeskunde. Het heeft ons op diverse gebieden veel verder gebracht dan de reguliere zorg. Ik heb door de jaren heen geleerd, en van de artsen zelf gehoord, dat de reguliere aanpak helaas op bepaalde vlakken beperkt is.

Wat hoop je dat de lezers van je boek vinden? Natuurlijk hoop ik dat ze het boek de moeite van de aanschaf en het lezen waard vinden. Dat vindt iedere auteur. Maar vooral hoop ik dat het verhaal de lezer laat relativeren en dat ze een les kunnen trekken uit het verhaal, zeker wanneer er een herkenning is. Het mooiste compliment vond ik wanneer lezers mij bedankten voor het boek. Wauw! Dat is nogal wat en van zo’n reactie had ik nooit durven dromen.

Ik heb voor jou natuurlijk ook een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?

Naar het bos of het strand? Moeilijk, maar daarvoor is het een dilemma, nietwaar? Ik ben een natuurmens, dus ja… Als ik moet kiezen, dan toch maar nooit meer naar het bos, want het strand geeft mij op meer manieren rust en energie dan het bos. Op het strand loop je eerder op blote voeten dan in het bos en dat is erg aardend. Het strand heeft ook nog de zee en het geluid van de golven. Maar ja, het bos heeft ook zijn eigen geur en geluid en kun je aarden. Met recht een dilemma.

Nooit meer paardrijden of nooit meer schrijven? Dat is voor mij geen dilemma. Want paardrijden heb ik allang gelaten voor wat het is. Mijn ‘ruiterspieren’ kunnen het gewoon niet meer handlen. een kwartier rijden is drie dagen niet fatsoenlijk kunnen lopen.

Snoep of drank? Je bedoelt drank als in ‘alcohol’? Allebei slecht voor je lichaam. Maar dan toch liever alcohol in de vorm van een glas wijn bij gelegenheid. Snoep laat ik makkelijker staan dan een ‘gezellig’ glas wijn met het juiste gezelschap.

Echte boeken of e-books? Zonder twijfel een echt boek. Misschien verandert dat ooit nog.

Een buitenrit of een binnenrit? Een buitenrit. De gedachte hieraan brengt mij terug naar oude tijden, vrij met je paard in de natuur, naar het strand en met storm langs de zee draven, één met je paard en uren wegblijven. Heerlijk.

Schrijven of lezen? Tja, dan toch schrijven.

Prik of koffie en thee? Koffie en thee. Koolzuurhoudende dranken zijn ongezond en met thee kun je eindeloos genieten door de diversiteit aan aroma’s. Het is iets natuurlijks en kan rustgevend en helend werken. Koffie is voor mij meer een ‘start van de dag moment’.

Hutje op de hei of wonen in een drukke stad. Absoluut geen dilemma voor mij!! Hutje op de hei. Ik heb een hekel aan steden en drukte.

Hopelijk hebben jullie net zo genoten van dit Interview met Mia Farnwood als dat ik heb gedaan! Ik wens je een fijne dag.

Heel veel liefs, Melanie

Mijn recensie van Hoefijzers in Japan vind je hier. Het boek kopen doe je hier.