Recensie: Decadentia 2 – Maskerade van Anaid en Django

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Hoe gaat die met jullie? Ik vind het maar een ontzettend verwarrende tijd. Daarnaast merk ik ook dat er momenteel niet veel meer uit mijn handen komt. Ik ben flink overprikkeld door alle veranderingen etc. Maar goed dat komt allemaal wel weer goed we blijven positief. Dus zo nu en dan pakte ik me boek op. Helaas is die nu alweer uit. Maar dat betekend wel dat het tijd is voor mijn recensie van Decadentia 2 – Maskerade van Anaïd Haen en Django Mathijssen.

Wil je Decadentia 2 Maskerade kopen dan kun je dat hier doen. Meer te weten komen over deze auteurs? Lees dan het blog waarin ze zich voorstellen hier. 

****** LET OP DIT IS HET TWEEDE DEEL IN EEN TRILOGIE EN KAN DUS SPOILERS BEVATTEN ******

Anaïd Haen en Django Mathijssen zijn ware tovenaars met woorden en zinnen. 

Titel: Decadentia 2 – Maskerade Auteur: Django Mathijssen en Anaïd Haen Uitgeverij: Zilverspoor Genre: Fantasy Cijfer:10

Hier gaat het boek over:

ik hoor het geluid van een magnesialamp die knettert bij het aanslaan. Het felle licht steekt opeens in mijn ogen. Ik moet ze weer dicht knijpen, nu om het licht eruit weg te houden. Joffer legt haar riem met daaraan de zweep en haar pistool op de eettafel. Ze pakt de lamp op en komt ermee voor me staan. Zo fel belicht lijken haar ogen helemaal geen kleur te hebben. Ze bekijkt me van top tot teen en knikt goedkeurend.
In de stadsstaat Decadentia, waar niet alles is wat het lijkt, neemt Lelie Aquavalenta haar lot in eigen handen. Verminkt, verzwakt en dood gewaand, met als enige bezit wat kleren, een gevulde plunjezak en een soldaten-uniform, zegt ze haar kansen op haar vroegere leven vaarwel. Ze vestigt zich in een muurhuisje om een nieuw bestaan op te bouwen.
Hartelijk opgevangen door haar nieuwe buren, wordt ze al snel ingehaald door het onheil. Niet alleen moet ze toezien dat het schoonmaken van muur-mensen onverminderd doorgaat, ook moet ze leren omgaan met haar eigen magie en het gevaar dat het hebben ervan met zich meebrengt.
Worstelend met de noodzaak haar identiteit verborgen te houden en wanhopig de mensen van wie ze houdt beschermend, realiseert Lelie zich dat iemand uit de bovenwijken verantwoordelijk moet zijn voor de ellende die over Decadentia wordt uitgestort. Als ze nu maar wist wie…

Dit vind ik van het boek:

Ik ben nog steeds verliefd! Anaïd Haen en Django Mathijssen zijn ware kunstenaars met woorden en zinnen. Tot nu toe is Decadentia voor mij echt de verassing van dit jaar. Een serie die iedereen gewoon gelezen moet hebben.

Powervrouw Lelie is echt een geweldig personage wat een sterk karakter heeft deze vrouw. Maar wat is het ook een ontzettend goed uitgewerkt karakter. Haar nieuwe en oude leven zijn moeiteloos met elkaar verweven en je leert haar in beide levens genoeg kennen. Daarnaast komen er in dit deel van Decadentia natuurlijk ook een aantal nieuwe personages voor. Want na dat Lelie haar intrek heeft genomen in het huisje van Sage leert ze de familie onder haar kennen. Deze familie is voor Lelie een grote steun. Maar ook maken we kennis met haar jolige en flirterige buurman die schilder is. 

In dit deel van de trilogie leren we ook meer kennen over de gave die mensen hebben en waarom er mensen met gave verdwijnen. Waar Lelie in deel 1 gevangen zat draait deel 2 meer om haar zoektocht naar degene die verantwoordelijk is voor alle gruwelijke daden. Daarnaast speelt dit deel zich natuurlijk niet af in het vergeetgevang maar in het laagste deel van Decadentia. 

Dus hoewel dit deel een iets wat andere sfeer heeft was het weer een geweldig verhaal. Maar dat einde echt zo gemeen. Want nu moet ik weer wachten op het derde deel in deze serie. Tja in wachten ben ik helaas niet zo goed. Zeker niet na het lezen van zo’n sterk boek. Daarom krijgt dit boek van mij een dikke 10

Heel veel liefs, Melanie