Interview met Kirsten Groot
Hallo lieve lezers van Bookstamel,
Vandaag is het weer de dag! De dag waarop ik allemaal vragen stellen mag. Ik vind het nog steeds een eer dat ik met zoveel leuke auteurs en uitgevers samen mag werken. Dit keer is het de beurt aan Kirsten Groot fantasy auteur. Ik vroeg haar zoals jullie van mij gewend zijn weer het hemd van het lijf. Jullie zullen merken dat we het in dit interview met Kirsten Groot veel over Japan gaan hebben maar waarom dat moet jullie zelf ontdekken.
Interview met Kirsten Groot
Je bent al op vrije jonge leeftijd begonnen met schrijven. Wist je ook al altijd dat je uiteindelijk een boek zou willen uitbrengen. Dat is wel altijd de droom geweest. Als kind had ik interesse in veel beroepen (schrijfster, zangeres, danseres, tekenaar, etc.) maar ik kwam toch elke keer weer terug op schrijven. Zo had ik op de basisschool een verhalenschrift en bedacht toen een hele serie om ooit uit te geven. Maar ondanks mijn enthousiasme heb ik altijd de neiging gehad om honderd projecten te beginnen en er geen af te maken. De versie van Shirareta Sekai die ik als 14-jarige had geschreven, was dan ook een project waarmee ik mezelf wilde bewijzen dat ik iets af kon maken. Nu de uiteindelijke versie van het boek er is, voel ik me ook wel heel trots en hoop ik dat ik nog veel meer boeken mag uitbrengen!
Je hebt Japanstudies gestudeerd hoe ben je daar bij terecht gekomen? Het is niet echt een voor de hand liggende keuze. Mijn studiekeuze heeft grappig genoeg alles te maken met mijn boek. Ik heb nogal een luxe probleem gehad, aangezien ik interesse had in veel verschillende studies (Egyptologie, Psychologie, Religiewetenschappen; noem maar op). Maar mijn interesse in Japan was eigenlijk later aangewakkerd dan, bijvoorbeeld, die in faraonisch Egypte of psychologie. Waarom dan toch Japan? Zoals ik al eerder zei, schreef ik de eerste versie van Shirareta Sekai toen ik 14 was. Toen ik daarmee begon, wist ik dat ik een fantasy verhaal wilde schrijven en probeerde ik een wereld in elkaar te zetten. Mijn oudere zus stelde toen voor een andere taal dan Nederlands te gebruiken voor de landnamen en ze had destijds – compleet toevallig – een Japans woordenboekje geleend bij de bieb (door haar liefde voor Japanse anime). Met een beetje Google Translate en dat woordenboekje probeerde ik Japans in het boek te stoppen, maar pas een paar jaar daarna begon ik echt met zelfstudie (en kwam ik erachter dat al het Japans in mijn boek incorrect was, haha). Tegen die tijd was ik anime uit mijn kinderjaren opnieuw gaan kijken (Dragon Ball Z, Yu-Gi-Oh!, etc.) en was ik fan geworden van Japanse muziek. Op die manier is mijn interesse zodanig gegroeid dat ik voor Japanstudies koos.
In jouw eerste boek De Terugkeer van Layhar is de wereld gebaseerd op Azië en dan met name op het vroeg moderne Japan. Waar haalde je de inspiratie voor deze wereld vandaan? Veel inspiratie kwam voornamelijk van mijn lessen. Ik heb in mijn tweede jaar Japanstudies meerdere keuzevakken gevolgd gerelateerd aan vroegmodern Japan, dus tijdens de lessen maakte ik notities van interessante weetjes of concepten om te gebruiken voor het verhaal. Zo hebben we het, bijvoorbeeld, gehad over boekhandels en (acteurs)prenten, wat ik vervolgens in het verhaal heb gestopt.
Dat je gek bent op Japan daar zijn we inmiddels wel achter maar waarom heeft het Japanse Poppentheater zo’n speciaal plekje in jou hart? En welke is jou favoriet. Haha, ja, het poppentheater vind ik erg interessant. Ik denk dat een van de meest intrigerende aspecten ervan de doelgroep is. Tegen verwachtingen in, is het Japanse poppentheater niet gericht op kinderen. Het publiek is/was over het algemeen volwassen. Zo was een populair genre, begonnen door Chikamatsu Monzaemon, de “sewamono”, vaak vertaald als “domestic plays”. Deze stukken geven een interessant beeld van de samenleving destijds en het thema van dubbele zelfmoord komt veel voor in dit genre. Chikamatsu, die verreweg de bekendste schrijver is van poppentheaterstukken, lijkt heel erg thuis te zijn geweest in het “grijze gebied”. Hij onderzocht vaak personen in de periferie van de samenleving en sprak stereotypen tegen door, bijvoorbeeld, prostituées neer te zetten als loyale – bijna ideale – vrouwen. Chikamatsu’s stukken zitten verder vol intertekstualiteit, woordspelingen en soms zelfs satire. Mijn favoriet is “The Love Suicide at Amijima”, een stuk dat gaat over een koopman die zelfmoord pleegt met een prostituée. Het wordt gezien als een van Chikamatsu’s meest volwassen stukken, voornamelijk omdat de toon anders is dan bij oudere soortgelijke stukken. Hoewel dubbele zelfmoord eerst werd gepresenteerd als romantisch, laat “The Love Suicide at Amijima” juist de sombere kant ervan zien door de koopman een vrouw en kinderen te geven. De climax van het stuk draait om het lijden van de vrouw en onderstreept zo juist hoe waardevol het leven is. Ik heb zelf een paper en mijn bachelor scriptie over dit stuk geschreven. Het is een bijzonder interessant stuk om te bestuderen!
Maar goed terug naar het schrijven op welke plek schrijf je het liefste jouw verhalen? Ik schrijf het liefst aan mijn bureau. (Ik heb ook een ergonomische bureaustoel dus daar wordt mijn rug vrolijk van)
Je eerste boek is uitgegeven bij Zilverbron. Hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen? Ik ben Zilverbron bij Castlefest tegengekomen in 2013. Ik had het jaar daarvoor de eerste versie van mijn verhaal uitgebracht bij Boekscout-YO! Toen een Zilverauteur op me afliep en vertelde dat hij een boek had geschreven, zei mijn trotse moeder enthousiast: ‘Mijn dochter ook!’ Zo werd ik naar de hoofdredactrice, Cocky van Dijk, gestuurd om mijn verhaal te pitchen. Ik stuurde haar het manuscript vervolgens via de mail en ze zag er genoeg potentie in om me een contract aan te bieden.
De Terugkeer van Layhar is een fantasy boek. Is dat ook het genre waar je het liefste in schrijft of zou je ook wel eens een ander genre willen uitproberen? Ik zou best ooit andere genres willen uitproberen als ik daar leuke ideeën voor krijg, maar ik heb wel een duidelijke voorkeur voor fantasy. Ik hou van de mogelijkheden die fantasy biedt. Je kunt al je creativiteit kwijt in het creëren van een wereld en, als je wilt, kun je die wereld ook gebruiken om over de onze na te denken. Soms zijn er concepten of ideeën waar je graag mee wilt spelen als auteur, maar die hevig beladen zijn. Fantasy biedt je dan eigenlijk de vrijheid om die concepten en ideeën te verkennen los van de associaties die ze in de ‘echte’ wereld hebben. Een voorbeeld hiervan is het concept van terrorisme dat een prominente rol heeft in de Lentagon-trilogie van Kelly van der Laan. Door de (moderne) fantasy setting kun je als lezer met een soort frisse blik ernaar kijken. Dat zou niet lukken als je het in de echte wereld laat afspelen bij een echte terroristische groepering; de lezer zal zijn/haar mening dan al klaar hebben liggen voordat hij/zij het boek openslaat. Die frisse blik is echt wat fantasy zo bijzonder maakt (naast de fantasie wereld natuurlijk). Je kunt met fantasy jezelf en je lezers uitdagen om andere perspectieven te bekijken en je fantasie wereld kan ook dienen als een laboratorium waarin je je eigen wereldbeeld en ideeën over de samenleving ontleedt. Daarnaast hou ik er ook van dat fantasy zich goed leent voor symboliek en allegorie. Daarmee kun je interessante diepere lagen creëren. Dus ja, fantasy zal altijd wel mijn favoriete genre zijn.
Wat voor baan heb je naast het schrijven? Ik ben nu master student en werk niet naast mijn studie. Ik heb wel een tijdje bijles gegeven, maar daar stopte ik mee toen ik drie maanden naar Japan ging.
Is er nog iets wat je heel graag wilt bereiken in de toekomst? Ik wil in ieder geval mijn huidige trilogie afronden en, als ik even ambitieus mag zijn, zou ik in de toekomst wel graag succes willen hebben met mijn verhalen (een verfilming van een van mijn verhalen zou een grote droom zijn), maar ik denk dat elke schrijver dat stiekem wel hoopt.
Wat kunnen we in de toekomst allemaal nog van Kirsten Groot gaan verwachten?Sowieso de rest van de trilogie. Daarnaast heb ik verschillende projecten in mijn hoofd voor erna, zoals een vervolgserie en een prequelserie. Ook ben ik bezig met een manga en een kort animatie filmpje, dus ja… Er komt nog genoeg aan.
Welke boeken of auteurs waren een groot voorbeeld voor je toen je nog jonger was? Mijn grootste voorbeeld is zonder twijfel Licia Troisi, een Italiaanse fantasy schrijfster. Het was haar serie, de Kronieken van de Verrezen Wereld, die mij inspireerde om zelf een boek te schrijven (en daadwerkelijk af te maken). Verder keek ik uiteraard op naar J.K. Rowling en haar Harry Potter boeken.
Zou je in Azië willen wonen? Nee, om eerlijk te zijn niet. Ik heb dan wel Japanstudies gedaan, maar ik ben echt een familiemens. Het idee staat me niet aan om zo ver bij hen vandaan te wonen. Verder voel ik me prima thuis in Nederland en ken ik hier veel geweldige mensen. Ik zie mezelf dus niet emigreren.
Oke tot slot heb ik natuurlijk ook weer een aantal leuke keuze vragen voor je. Welke kies je en waarom?
Tv kijken of Lezen Sowieso lezen. Ik hou van leuke films en series, maar verder heb ik niets met tv kijken.
Schrijven of een reis naar Japan Schrijven. Een reis naar Japan is fantastisch, maar schrijven blijft toch de ultieme bezigheid voor mij. Daarbij is mijn fantasie levendig genoeg om tijdens het schrijven ook “op reis” te gaan; en laat Japan nu net de bestemming zijn 😉
Nooit meer eten of Nooit meer drinken Nooit meer drinken. Ik drink eigenlijk vrijwel de hele dag door water, en ja… om dat nou de rest van mijn leven te doen. Dan heb ik liever eten.
Lopen of Fietsen Lopen. Ik vind het altijd wel heerlijk om rustig te wandelen.
Warm of Koud Oeh, dat ligt eraan. Ik heb het graag warm, maar ik kan slecht tegen hitte (en het is voor mij al snel te heet). Als het dus om het weer gaat, heb ik het liefst koud weer. Dan hou ik me binnen wel warm met een dekentje, pantoffels en een kopje warme chocomel.
Kerst of Nieuw Jaar Kerst. Ik word altijd een beetje angstig van al dat vuurwerk, dus Oud en Nieuw sla ik soms liever over, haha.
Een cultuur reis of lekker luieren op vakantie? Een cultuurreis! Hands down. Als ik naar een ander land ga, wil ik me het liefst zoveel mogelijke onderdompelen in geschiedenis, cultuur, e.d. Luieren kan ik ook op de bank 😉
Japans leren of een nummer één bestseller. Dat ligt eraan of je doelt op een bestseller lezen, of er een schrijven. In het eerste geval zou Japans leren voorgaan. In het tweede geval, echter… Sorry, Japans, maar dan ga ik voor de bestseller!
Dankjewel voor je leuke antwoorden Kirsten. Hopelijk vonden jullie dit interview met Kirsten Groot net zo leuk als dat ik het vond om Kirsten te interview.
Heel veel liefs, Melanie
Nieuwsgierig geworden naar Kirsten Groot lees dan hier het blog waarin ik haar voorstel Of Hier Het blog waarin ze haar favorieten met jullie deelt. – Of mijn Recensie van haar boek De terugkeer van Layhar. Het boek kun je hier kopen.
