Van eigen bodem: Susanne Koster

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Het is het begin van een nieuwe maand en volgens mij weten jullie dan ondertussen vast wel wat dat betekent toch? Juist! Tijd om jullie weer voor te gaan stellen aan een Nederlandstalige auteur. Toen ik inmiddels ruim een jaar geleden begon met mijn blog vond ik het echt mega eng om een auteur te benaderen en te vragen of hij/zij mee wilde werken aan de ‘Blogs van eigen bodem’.
Tja, wat wil je ook, je bent een nieuw en beginnend blogger en je hebt ook nog eens Dyslexie in een wereld waar taal zo ontzettend belangrijk is. Maar gelukkig waren de auteurs die ik benaderde super lief en wilden de meesten meewerken. Toch zijn er nog steeds auteurs waarvan ik knikkende knietjes krijg als ik deze een uitnodiging stuur. Gelukkig was de auteur van deze maand gelijk super enthousiast en waren knikkende knietjes niet nodig.

Foto is gemaakt door @ Kim Borghardt Fotografie

Tijd dus om jullie te gaan voorstellen aan de auteur van deze maand, Susanne Koster.
Susanne Koster is op 23 november 1957 geboren in Scheveningen. Zij en haar man hebben drie prachtige dochters die allemaal al het huis uit zijn. Twee dochters hebben inmiddels zelf kindjes gekregen en daarmee Susanne en haar man trotse grootouders gemaakt.
Susanne is niet gelijk begonnen als auteur ze begon haar werkende carrière namelijk in de glansrijke grafische wereld. Hoewel glansrijk? Als graficus is het vooral echt keihard werken. Susanne moest daarnaast ook nog eens enorm stressbestendig zijn, want de klant komt vandaag iets brengen en wilde het gisteren geleverd hebben. Overwerk was dan ook iets wat regelmatig voorkwam en parttime werken werd niet echt op prijs gesteld. Toch heeft Susanne Koster het in die periode wel enorm naar haar zin gehad, haar creativiteit werd namelijk enorm op prijs gesteld. Maar het mooiste aan die periode was toch wel dat ze in die grafische wereld een van haar hartsvriendinnen heeft ontmoet.

Nadat Susanne Koster kinderen kreeg heeft ze nog even in de grafische wereld gewerkt. Maar tja, dat overwerken was met kinderen bijna niet te doen. Toen kreeg ze de mogelijkheid om aan de Hogeschool van Amsterdam te gaan werken en besloot ze dat te gaan doen. Na eerst een projectaanstelling op de financiële afdeling is ze uiteindelijk gaan doen wat ze altijd al heeft willen doen, werken met jonge mensen. Susanne Koster werd navigator, dat is een soort mentor. Daarnaast gaf ze trainingen interpersoonlijke beroepsvaardigheden. Je kunt dan denken aan bijvoorbeeld sollicitatietrainingen, presentatie- en vergadertechnieken. Na drie jaar werd Susanne door de HvA gevraagd een stagebureau op te zetten en dat vond ze fantastisch. Ze had contact met zowel studenten, docenten als met het bedrijfsleven, dat was voor haar de ideale combinatie.

1993 is het jaar dat haar schrijversbestaan echt begon, haar eerste korte jeugdverhaal werd gepubliceerd in een debutantenbundel. Daarna heeft ze nog een aantal korte verhalen geschreven voor een lokaal televisie station. ‘Zwarte Lieveling’ was haar eerste echte jeugdroman, gevolgd door ‘Dertien’ en ‘Macho’s en Mietjes’. Vervolgens gooide ze het roer om. Van realistische jeugdromans stapte ze over naar psychologische thrillers. Gelukkig werd haar eerste thriller, ‘De trap naar de hemel’ meteen een succes, niet alleen in Nederland maar het is ook vertaald naar het Duits. Daarna schreef ze nog drie succesvolle psychologisch thrillers.

Bij Clavis Young Adult kwam haar psychologische roman ‘Lege kamers’ uit, gevolgd door een heruitgegeven versie van ‘Zwarte lieveling’ als deel één in de Oneindigheidstrilogie. Deel drie van deze serie verscheen afgelopen najaar maar over al die boeken volgende week natuurlijk nog veel meer. Voor nu hebben we, denk ik, al een aardig idee van wie Susanne Koster is.

Heel veel liefs, Melanie