Interview met Robert J.H Bijman

Hallo lieve lezers van Bookstamel, het einde van de maand en dat betekend helaas ook dat het alweer tijd is om langzaam aan afscheid te gaan nemen van auteur Robert J.H Bijman. Nu weet ik zeker dat er nog een paar recensies van zijn boeken aankomen maar zijn maand in de spotlight zit er weer op. Lees je nu dit interview en denk je wie is Robert J.H Bijman? Dan heb je vast de blog gemist waarin ik Robert Bijman aan je voorstel.

Interview met Robert Bijman

Heb je altijd al een voorkeur gehad voor het Fantasy/ Science fiction genre?Al sinds mijn jeugd werd ik als eerste gegrepen door verhalen waar het vreemde en ongrijpbare in doorschemerde. Eind jaren zeventig was ik groot fan van de tv-serie ‘de man van zes miljoen’. Het verhaal van een straaljagerpiloot die na een heftig ongeval een bionisch mens werd en die razendsnel kon rennen en met een oog heel ver kon kijken. Ook de serie ‘de man van Atlantis’ was mijn favoriet. Een mens die zowel op het land als in het water kon ademen. Maar hij veranderde nauwelijks qua uiterlijk. Hij had vliezen tussen zijn vingers en tenen en kieuwen in zijn hals. Ik denk dat daar de wortels liggen van mijn huidige avonturenboeken. Later las ik alle boeken van o.a. Stephen King en J.K. Rowling en werden Star Wars en Star Trek een groot onderdeel van mijn leven. Ik ben nog altijd een Trekkie.’ Verder hoorden natuurlijk ook de series Buck Rogers, Space 1999, Battlestar Galactica, Blake7 en Doctor Who bij mijn favorieten

Zou je ook wel eens iets in een totaal ander genre willen schrijven? Ik zit te denken om ooit een thriller te schrijven. Maar dan moet mijn Segrijn & Sotalia boekenreeks wel afgerond zijn. Dus als alles goed is begin ik na 2022 mijn research voor dit nieuwe boek. Het zou me niets verbazen als ik ook in dit boek fantastische elementen door het verhaal ga weven. Ik kan het toch niet laten.

We hebben inmiddels kunnen lezen waar je inspiratie om te gaan schrijven vandaan komt. Maar waar komt de inspiratie voor je boeken vandaan? Inspiratie zie ik als een grote ruimte binnen mijn persoonlijke microkosmos van mijn brein die een onbewuste connectie heeft met mijn geheugen. Ook is er volgens mij een hogere metafysische verbinding tussen mijn persoonlijke microkosmos en het energieveld waar iedereen op de wereld mee in verbinding staat dat ons een geheel maakt. Een soort kracht buiten onszelf waar alle creativiteit en fantasie vandaan komen. Daar vinden de kunstenaars kun inspiratie en wij schrijvers onze werelden, verhaallijnen en personages. Tom, Shantea en al hun vrienden, familieleden en werelden, waarin ze leven en hun avonturen beleven komen in mijn ogen daar vandaan. Hierdoor voelt schrijven voor mij alsof ik er zelf bij ben. Ik bevind me dan ook grotendeels in een soort schrijftrance. De scenes komen als een film tot leven en ik hoef ze alleen maar op te schrijven. Mijn debuut kwam binnen als een legpuzzel van tientallen scenes die ik later op de juiste meest logische volgorde moest leggen. Ik zie schrijven niet zozeer als een gave maar meer als een gift, een cadeau van hogerhand. Het is aan mij wat ik ermee doe. Daarbij is het ook erg hard werken maar dat voelt niet echt zo. Als schrijver ben je constant bezig met de emoties en gevoelens van de personages. Daarom is schrijven volgens mijn persoonlijke beleving therapeutisch te noemen. Veel van je eigen gevoelens neem je tenslotte mee in je verhalen. Dat ervoer ik zeker tijdens de ochtendpagina’s bij de cursus van the Artist’s way. Elke ochtend, drie maanden lang, een uur eerder opstaan dan normaal en zonder de kritische stem van je ego alles waar je mee zit wegschrijven. Dat is het geheim van de cursus. Op het moment dat ik alle blokkades in mijn leven had verwerkt via het schrijven kwam er een creatief wonder tot leven. Voor iedereen is ook deze beleving natuurlijk anders. Voor mij vonden de avonturen van Tom en Shantea een doorgang naar mijn bewustzijn. Een leuk detail is dat mijn serie begint in Amsterdam in het jaar 2022 in een wijk bij het IJ, de Houthavens, die toen in 2005 nog een idee was van een groep architecten. En in dat jaar zal ik uiteindelijk mijn vijfde boek uitbrengen. En ondertussen is de wijk geen Science Fiction meer maar een leefbare werkelijkheid.

Je boeken bezitten mythische figuren die we allemaal kennen maar net op een iets andere manier zijn neergezet. Hoe ben je erop gekomen om iets wat zo bekend is voor mensen op een andere manier neer te zetten? Zeemensen met een menselijk bovenlichaam en een vissenonderlijf was in mijn ogen te standaard. Ik wilde meer. Er zijn zoveel soorten vissen en zeezoogdieren te vinden onder de zeespiegel. En zo ontstonden er in mijn kladblokje vijf diepzeesteden op aarde. Tiburon, de stad van haaimensen. Batoid, de stad van rogmensen. Ik ontwierp Valsang, de stad van de walvismens. Arthropolis, de stad van de geleedpotige mens en Eldur van de draakmensen. Ten slotte was er Delfinia, de stad van de dolfijnvrouwen en de inktvismannen. Bij deze laatste stad liet ik het logische denken geheel los. In onze natuur zijn dolfijn en inktvis compleet verschillend, maar in mijn verhaal waren het menselijke hybrideversies en voelde het goed en dus kon ik alleen maar meegaan in de fantasie die me werd aangereikt. En dat was maar goed ook. Zo ontstonden er hele bruikbare mogelijkheden. Zeker wanneer Tom gaven van zijn eigen inktvisgenen ontdekt, zoals onzichtbaarheid. Hij heeft hierdoor helemaal geen onzichtbaarheidsmantel nodig. Zijn huid neemt net als bij een inktvis de vorm en kleur van zijn omgeving aan en gaat erin op. Zo dringt af en toe het realisme ook een beetje door in mijn met magische momenten gevulde fantasyboeken.

Het nieuwe deel in de serie Helyx komt dit jaar uit. Wat kunnen we van dit deel verwachten? Ik wil natuurlijk niet te veel verklappen. Maar ik kan je wel vertellen dat Helyxen zeepaardmensen zijn. Het idee voor mijn vierde boek kwam na een gesprek dat ik had met Cisz Strasters van Bookbabe. Door haar realiseerde ik me dat er veel losse eindjes aan mijn tweede boek, de Eldurea deceptie, zaten. Ik realiseerde me dat ik in Helyx terug moest keren naar de tijdlijn van de aarde om zo het tweede deel af te kunnen ronden voor de achtergebleven personages. Maar het liep toch anders dan ik me had voorgenomen. Dat zijn de raadsels van het schrijven. Het is net tijdreizen. Als je iets in je verhaal verandert dan heeft dat onmiddellijk consequenties voor de gehele verhaallijn. In Helyx reizen de Tom en Shantea van de Tiamattijdlijn van het boek Fenyx onder dwang naar de tijdlijn van de aarde. Er ontstaat op die manier een situatie waarin ineens twee versies van Tom en Shantea op een enkele tijdlijn voor komen. Maar meer verklap ik niet, hoor. In November komt Helyx uit. Dan kun je er alles over lezen.

De serie bestaat uiteindelijk uit 5 delen. Wist je al van tevoren dat je 5 delen in deze serie wilde gaan schrijven? Niet echt. Na mijn eerste boek was ik blij en tevreden over mijn debuut en had ik nog geen idee dat er nog meer verhalen bij mij op zouden komen. In 2012 kwam ik ineens zonder werk te zitten. Ik besloot een vervolg te schrijven op het toenmalige Anumoria. Ik kon mijn droom werkelijkheid maken. Ik was zomaar ineens een fulltime schrijver. En dat was een fantastische ervaring. In de Eldurea deceptie ontdekte ik samen met Shantea dat er nog een andere tijdlijn was waar de aarde niet bestond en waar Tiamat de leefbare planeet was waar alle alternatieve versies van de bekende personages leefden. Zo ontstond voor mij het idee om een trilogie te schrijven over die Tiamattijdlijn met de alter ego’s van Tom en Shantea die hun eigen avonturen beleefden. In 2016 begon ik met het schrijven van het eerste deel Fenyx.

Hoe weet je waar welk boek moet stoppen als je een serie schrijft? Je creëert altijd een of meerdere plotlijnen binnen je verhaal die uiteindelijk onderdeel zijn van een groter geheel. Het is aan mij om er een mooi afgerond geheel van te maken. En dat lukt me telkens weer opnieuw. Met aan het einde een cliffhanger naar het volgende deel.

Ik vind de covers van je boeken enorm mooi. Hoe zijn deze tot stand gekomen en wie is de ontwerper? De eerste cover werd ontworpen door wijlen Jos Weijmer, de voormalige directeur van uitgeverij Zilverspoor en Zilverbron. Hij is veel te jong van ons heen gegaan. De originele foto’s voor de covers van boek twee en drie vond ik beiden op de site Shutterstock. Ik zag de foto’s en wist meteen dat ze geschikt waren. De vuurvrouwcover van boek twee deed me onmiddellijk denken aan Grimpa, de vuurvrouw met een dolfijnvrouw als moeder en een draakman als vader. In de cover van boek drie herkende ik gelijk een scene die ik net had geschreven. Marijke van Leeuwen heeft de uiteindelijke covers ontworpen. Ook de foto voor boek vier is van Shutterstock en ligt op dit moment bij de uitgeverij voor de verwerking naar het eindresultaat. Ik ben heel erg nieuwsgierig hoe het zal worden. Na blauw, roodbruin en geelgroen is nu de beurt aan de kleur paars. Het heeft een sterrenhemel met een silhouet van een bekend mythisch figuur dat de hoofdrol speelt in Helyx.

Wat vind je het moeilijkste aan het schrijven van een boek? Bij het schrijven van mijn derde boek Fenyx, wat een heel nieuw verhaal was en een eerste deel van een trilogie, ervoer ik waarachtig een echte writers block. Gelukkig werd mijn creativiteit weer aangezwengeld nadat ik een schrijfcursus bij Tais Teng volgde. Het schrijven van mijn vierde boek, Helyx, ging een stuk makkelijker, dankzij de vele verhaallijnen die Fenyx voor me open liet. Toch zie ik aan het einde van het schrijfproces van een nieuw boek altijd de tijd als de grote belemmering. Dan is er ineens paniek en vraag ik me af of ik het wel op tijd afkrijg. Gelukkig kan ik altijd weer de onnodige zorgen bijtijds de kop indrukken. Tot nu toe is het me nog altijd gelukt om na anderhalf jaar vol tevredenheid een manuscript af te leveren bij de redactie van mijn uitgeverij. Ik zou natuurlijk de voorkeur willen geven aan het fulltime schrijverschap. En voor de nabije toekomst heb ik een beginnetje gemaakt in die richting. Ik heb besloten om vanaf 2021 vier dagen te gaan werken. Dat is ideaal. Ik heb dan elke week drie hele dagen weekend om me te storten op het schrijven van mijn laatste Segrijn & Sotalia boek.

Je boeken worden uitgegeven via Zilverbron. Hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen? Ik was sinds 2009 op zoek naar een uitgeverij. Mijn eerste manuscript werd destijds door twaalf uitgeverijen afgewezen. Ik was erg teleurgesteld dat de Nederlandse uitgeverijen destijds hun vingers niet wilden branden aan fantasyboeken. Nu is dat natuurlijk een heel ander verhaal. De gedachte dat J.K. Rowlings eerste Harry Potterboek ook door twaalf uitgeverijen werd afgewezen gaf mij de kracht om door te zetten en te blijven geloven in mijn eigen avonturenboeken. Toen ik eind 2012 mijn tweede manuscript had afgerond plaatste ik een paar hoofdstukken op mijn site. En schreef ik mails naar Luitingh Sijthoff en naar uitgeverij Zilverspoor. Om te kijken of er nu wel interesse was voor mijn boeken. Van de eerste ontving ik geen enkele reactie. Binnen een paar dagen kreeg ik wel een hele leuke en enthousiaste mail van Jos Meijer van mijn huidige uitgeverij Zilverspoor. Hij wilde mijn boeken dolgraag uitbrengen bij Zilverbron. Hij zag potentieel in mijn manuscripten. Mijn boeken noemde hij Fantastiek. Ik kreeg een brede glimlach van geluk om mijn mond die sindsdien nooit meer is verdwenen. Waardering voor je werk is zo belangrijk voor een beginnende schrijver.

Heb je ook contact met andere auteurs? Tijdens diverse jaarlijkse beurzen sta ik met de andere auteurs van mijn uitgeverij onze boeken te promoten en te verkopen. Dat zijn hele gezellige en leuke dagen. Ik voel echt dat ik al vijf jaar onderdeel ben van een grote knusse en lieve familie. Barry en Cocky van Dijk namen na de dood van Jos Weijmer in 2015 de uitgeverij over. Hun liefde voor boeken en het schrijversvak straalt van hen af. Het zijn twee hartwerkende en lieve mensen met enorme harten op de juiste plaats. Ik ben dankbaar dat ik een deel van deze uitgeverij mag zijn. Ik kijk alweer uit naar Castlefest begin augustus.

Van welke boeken en series hou jij? Als ik schrijf lukt het me nauwelijks om te lezen. Na de eerst alinea gelezen te hebben begint gelijk mijn eigen verhaal om aandacht te schreeuwen. Wanneer ik een boek heb afgeschreven lees ik vaak literaire boeken of thrillers waar mijn ogen op dat moment op vallen. Op Netflix kijk ik zo’n beetje alle goede series die er zijn. Ik heb enorm genoten van de Duitse tijdreisserie ‘Dark’, en de waargebeurde dramaminiserie ‘When they see us’. En natuurlijk de nieuwe Star Trek serie. Ik zie ook uit naar de nieuwe serie van Picard. Daarnaast ben ik een enorme filmgek. Maar ik ga alleen voor de beste films naar de bioscoop, zoals die van Marvel. Andere goede films koop ik naderhand op Blu-ray en geniet ervan knus thuis op de bank.

Wat zou je nog tegen de lezers van bookstamel willen zeggen wat ik nog niet gevraagd heb? Ik wilde graag nog even zeggen dat mijn Segrijn & Sotalia serie naast fantasyboeken ook Young Adults boeken. Omdat er andere planeten en tijdreizen in mijn boeken voor komen krijg je ook automatisch het labeltje SF. Maar die initialen moet je meer zien als Social Fiction. Ik ben niet zo van de wetenschappelijk onderbouwde SF-boeken. Fantasy geeft je als schrijver en als lezer de vrijheid om mee te gaan in een magisch verhaal en de gevoelens en emoties van de personages zonder je druk te maken over hoe alle techniek werkt. Verder is de trilogie, die begint met Fenyx, voor 15+. Dit vanwege de zinnenprikkelende scenes die erin voorkomen. In die delen zijn de hybridepersonages zeventien en vond ik het tijd worden om niet alleen aandacht te geven aan hun liefdes maar ook aan hun lichamelijke verlangens. Hoe is het om als vogelvrouw verliefd te worden op een inktvisman. Of zoals in mijn nieuwste boek, een sneeuwpanterman die zich aangetrokken voelt tot een paardvrouw. Maar ook boek twee in dat opzicht 15+. Hierin ontdekken Tom en zijn vriendin het dolfijnmeisje Jenny de Mentalii, liefde bedrijven via de geest.

Wat zou je graag nog willen bereiken als auteur? Ik zou heel graag vertalingen van mijn boeken willen hebben, zodat de rest van de wereld mijn Segrijn & Sotalia kan ontdekken. Mijn toenmalige penvriendin Lavanya uit India woont nu met haar gezin in Australië. Het zou fantastisch zijn als zij mijn boeken kon lezen.

Tot slot heb ik natuurlijk ook voor jou een aantal keuze vragen. Graag wil ik ook weten waarom je voor het een of het ander kiest?

Nooit meer lezen of nooit meer schrijven? Nooit meer lezen, omdat schrijven echt een onderdeel van mijn dagelijkse leven is geworden. En ik toch niet zoveel boeken lees per jaar.

E-boek of papieren boek? Papieren boek, omdat als ik een boek lees ik heel graag het boek in mijn handen wil houden en tastbaar bladzijden wil omslaan. Ook vind ik de geur van een vers gedrukt nieuw boek heerlijk en wil ik af en toe naar de cover in kleur kunnen kijken. Ook heb ik een kleine tik uit mijn jeugd. Elk hoofdstuk geef ik een ezelsoortje. Ik weet het. Het is voor sommigen pure heiligschennis. Ten slotte vind ik het extra speciaal om mijn nieuw uitgekomen boek tastbaar vast te houden, zodat ik het kan koesteren alsof het mijn nieuwe kindje is. Op zo’n e-reader is mijn boek ineens een display met pixels. Ik kan daar gewoon niet aan wennen. Heel handig voor menig boekenverslinder. Zeker op vakantie. Maar helaas niets voor mij.

Science fiction of Fantasy? Fantasy, omdat de echte Science fiction vaak een toekomstbeeld is van de huidige tijd met de technische ontwikkelingen die nu nog deel zijn van de fantasie. Met Fantasy kun je veel meer kanten op en hoef je niet alles te onderbouwen met bestaande wetenschappelijke regels en wetten die tenslotte grotendeels op theorieën zijn gebaseerd.

Ontbijt of diner? Diner, omdat ik doordeweeks nauwelijks echt ontbijt. Weekends wel, maar tijdens de werkweek is het douchen, aankleden, brood maken voor de middag en op de fiets springen naar de VU.

Telefoon of tv? TV en dan in het bijzonder Netflix en YouTube. En series en films op de aangeschafte Blu-ray. Ik kijk nauwelijks nog normale tv-programma’s. Er is erg veel reclame en weinig echte inhoud te vinden.

Wandelen of fietsen? Fietsen. In Amsterdam gebruik ik alleen mijn fiets. En elke werkdag zit ik op mijn ijzeren ros om naar de VU te gaan. Maar tijdens de vakantie heb ik toch meer de neiging om lekker te wandelen.

Realiteit of Fantasy? Fantasy. Voor mij de ideale vlucht uit de realiteit van alledag.

Bedankt voor dit super leuke interview Robert en dat je mee wilde doen aan de blogs van eigen bodem.

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***