Interview met: Marleen Hartog

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Deze week is het mijn beurt in de blogtour van Skoftig van Marleen Hartog. Later deze week kunnen jullie dan ook mijn recensie van het boek skoftig lezen. Voor nu laat ik jullie alvast de cover van het boek zien. Ik vind hem zelf namelijk echt prachtig. En daarnaast ga ik jullie alvast kennis laten maken met Marleen Hartog door middel van een interview dat ik onlangs met haar heb mogen doen.

Kun je eerst even je eigen kort voorstellen voor de lezers die jou nog niet kennen?
Mijn naam is Marleen, geboren in 1984 en ik woon samen met mijn man, onze zoon en twee poezen in een houten huisje in het bos. Ik heb vier boeken op mijn naam staan, drie non-fictie boeken over diverse onderwerpen en de thriller Skoftig, verschenen in juni 2019. Ik richt me nu volledig op het schrijven van thrillers, want bij dat genre ligt mijn hart. Enkele woorden die bij me passen: reizen, Spanje, introvert en Pippi Langkous.

Wanneer begon het schrijversbloed in jou te kruipen? Als kind zat het al in me, dus waarschijnlijk ben ik ermee geboren! Toen al schreef ik thrillers. Verhalen over twaalfjarige meisjes die zonder ouders op vakantie gingen en bedreigd werden. Ze beleefden van alles, maar ouders of de politie kwam er vaak niet aan te pas.

Je schrijft thrillers. Hoe is je fascinatie voor dit genre ontstaan? Ik ben altijd dol geweest op spannende verhalen. Voordat mijn broertje en ik vroeger gingen slapen, verzon mijn vader elke avond een verhaaltje. Hoe spannende, hoe beter. Ik woonde zo ongeveer in de bibliotheek en verslond al het werk van onder andere Paul van Loon en R.L. Stine. Als volwassene zijn thrillers nog steeds mijn lievelings.
Maar waar die hang naar het bloederige, moordlustige en gewelddadige nu echt vandaan komt? Het is een vraag waar ik nog altijd geen antwoord op heb. Ik ben een gevoelig, zacht persoon en houd helemaal niet van geweld… Behalve dus in boeken, films en series.

Skoftig is je debuutthriller. Hoe was het om je boek voor het eerst echt in je handen te kunnen houden?
Zoals bij elk boek; een fantastisch gevoel! Alle maandenlange inspanningen zijn samengekomen tot het product waar het allemaal om te doen was. Het is de afsluiting van een intense periode vol creatie en het begin van een nieuwe fase: het boek mag de wijde wereld in.

Je geeft je boek in eigen beheer uit. Was dat niet ontzettend spannend? In eigen beheer uitgeven past bij mij. Drie van mijn boeken heb ik zelf uitgegeven en ik vermoed dat ik dit zal blijven doen. Mijn eerste boek, Geboren met een schisis – Zo moeder, zo zoon, heb ik heel bewust zelf uitgegeven. De doelgroep is klein en overzichtelijk. Met een goed marketingplan kom je dan een heel eind. Bovendien vind ik de marketing enorm leuk om te doen. (Al is het tevens aan valkuil, want die tijd kan ik niet aan schrijven besteden.)
In eerste instantie wilde ik Skoftig door een reguliere uitgeverij laten uitbrengen, aangezien de doelgroep veel groter is en zij de marketingervaring hiervoor in huis hebben. Gaandeweg is mijn mening veranderd. Ik heb inmiddels al aardig wat ervaring rondom zelf uitgeven. Daarbij weet ik heel goed wat ik wel en niet wil. Uiteraard doe ik niet alles zelf en breidt mijn team zich steeds verder uit.

Om het boek Skoftig heen is een blogtour georganiseerd met super leuke bloggers (Ik plaats hier even een lijstje naar de blogs die mee doen) vind je het niet ontzettend spannend dat deze bloggers hun mening over jou allereerste thriller gaan geven? Ja, dat is heel spannend! Spannender dan bij mijn andere boeken. In dit genre wil ik verder en dan wil je wel een positieve eerste indruk achterlaten. Wist je dat ik al was begonnen met Skoftig voor mijn non-fictie boeken verschenen? Het leven kwam tussendoor en die boeken ‘moesten’ geschreven worden. Tussendoor werkte ik aan Skoftig. Achteraf gezien is het schrijven van deze non-fictie boeken qua schrijfvaardigheid, zelf uitgeven en marketing een mooie voorbereiding geweest op hetgeen ik nu doe.  Mijn eerdere boeken zijn goed ontvangen, alleen is fictie schrijven een heel andere tak van sport. Ik had er vertrouwen in dat het me zou lukken, maar of een ander dat ook vindt is afwachten. Meningen zullen altijd verschillen en dat is prima. Uiteraard ben ik wel opgelucht dat ik veel positieve geluiden hoor. 

Skoftig is een snelle thriller over een aantal jongvolwassenen die opzoek zijn naar zichzelf en speelt zich af op de kermis. Hoe ben je bij deze onderwerpen terecht gekomen? ‘Houd het verhaal zo dicht mogelijk bij jezelf,’ kreeg ik ooit als tip. Blijf bij wat je kent, dat komt de geloofwaardigheid van je verhaal ten goede. Dit advies heb ik heel letterlijk genomen: wat als ik nu eens kijk waar ik vandaan kom? Wervershoof, een dorpje in West-Friesland (NH). Voorheen dacht ik dat opgroeien in een dorp in West-Friesland niet verschilde van opgroeien in elk ander dorp in Nederland. Ik wist best dat er verschillende invloeden hun stempel drukken op een omgeving, maar uiteindelijk rijdt er in elk gehucht na negen uur ’s avonds geen bus meer, vind je er minstens een ouwenlullenkroegje en lijken alle koeien sprekend op elkaar. Pas toen ik er niet meer woonde kon ik van een afstand kijken naar de omgeving en zag ik wat West-Friesland – in mijn ogen – typeert. Een van die zaken is de kermis. Dat heb ik in Skoftig verwerkt.  De vier boeken die ik tot nu toe heb geschreven zijn enorm verschillend van elkaar. Lange tijd zag ik de overeenkomst niet. Op een bepaald moment ben ik dit gaan onderzoeken en vond de rode draad in mijn werk: jezelf (durven) zijn en je hart volgen. Dat komt in deze thriller dan ook aan bod!

De geglazuurde appel op de cover vind ik echt te gek maar wat is jou favoriete kermis snoepje?
Die is makkelijk: de oliebol. Heerlijk.

Heb je ook een favoriete kermisattractie? Of ga je net als mij meer om naar de mensen te kijken?
Ik heb een kermisverslaving en dat is de muntenschuiver. Bij de kermissen in West-Friesland draait het trouwens vooral om feesten en veel alcohol. Die behoefte heb ik al lang niet meer – voor zover die überhaupt echt aanwezig is geweest. Sterker nog: ik vind het vaak te druk op de kermis en raak snel overprikkeld van alle geluiden en drukte.

Nu je eerste boek uit is wat kunnen we in de toekomst nog van Marleen Hartog gaan verwachten? Heel veel thrillers! In 2020 breng ik Spiegeleffect uit. Ik heb heel veel verhaalideeën klaarliggen, ze moeten alleen nog even geschreven worden. 😉
Verder wil ik gaan experimenteren en grenzen opzoeken qua manieren om een verhaal te vertellen. Zowel in mijn schrijven als in de vormgeving. Qua verhaalinhoud mag nog wat harder en heftiger, hoewel het psychologische aspect altijd een belangrijke rol zal blijven spelen. In ieder geval wil ik me op alle vlaken blijven ontwikkelen.

Heb je ook nog een grote droom op het gebied van schrijven? Mijn grote droom is dat ik voldoende inkomsten haal uit de verkoop van mijn boeken, waardoor ik met mijn gezin plaatsonafhankelijk kan leven. Een bestseller, prijs of vertaling zou geweldig zijn, maar dat is geen doel op zich. Uiteindelijk is de waardering van de lezer het belangrijkste! Als een prijs daarbij helpt is dat meegenomen, maar zo’n doel kan ook op andere manieren worden bereikt.

Bij thrillers denk ik ook altijd gelijk aan angsten. Wat is nou jouw grootste angst?Ha, een van mijn grootste angsten vertel ik niet; bang dat het juist dan ooit gaat gebeuren. Let wel, ik laat me niet leiden door angsten, juist door kansen en mogelijkheden. Toch zijn er altijd dingen waarvan je hoopt dat je je nooit overkomt, bijvoorbeeld dat er iets ergs met mijn man of kind gebeurt.

Wat is het moeilijkste aan het schrijven van een Thriller? Een uitdaging bij het schrijven van een thriller is dat elke alinea die je schrijft een reden of doel moet hebben, waarbij alles uiteindelijk met elkaar verweven is. Daarnaast moet er een goede spanningsopbouw zijn, waarbij je op de juiste momenten informatie dropt zonder dat je te veel verklapt. Toch beschouw ik deze zaken niet als moeilijk, op een of andere manier gaat dit me natuurlijk af. Het moeilijkste van het schrijven heeft voor mij niet met het genre te maken, maar met het schrijven van een boek in het algemeen: je niet laten afleiden en gewoon gaan zitten en schrijven. Plus doorzetten, vooral de laatste correctierondes zijn zwaar. Voor je gevoel heb je de tekst dan al duizend keer gelezen en toch worden er nog steeds onvolkomenheden of foutjes uitgehaald. Komt het ooit af? Ha, uiteindelijk wel. Dan is het een kwestie van loslaten.

Wat heb je geleerd tijdens het schrijven van je allereerste boek? Vooral dat ik het kan. Een boek willen schrijven is een ding, maar het daadwerkelijk doen een tweede. Het heeft me zelfvertrouwen gegeven. Ik heb het een keer gedaan, dus een tweede keer moet me ook lukken. Daarnaast heb ik op taalkundig gebied veel geleerd.

Zou je ook nog ooit een boek in een totaal ander genre willen schrijven?
Ha, op dit moment niet. Ik heb daar wel ideeën voor en dat is precies het probleem. Ik wil me niet meer laten afleiden en heb gekozen voor mijn favoriete genre. Ik sluit niet uit dat ik nog eens een uitstapje maak, maar de komende jaren zeker niet. Thrillers it is!

Tot slot hebben we natuurlijk ook voor jou een aantal keuze vragen. Welke kies jij en waarom?

Alleen op een verlaten kermis of alleen midden in de nacht op een begraafplaats?Een verlaten kermis, ik denk dat daar betere verstopplekken zijn… voor mezelf!

IIskoud of loeiheet? Loeiheet. Graag zelfs! In de zomer leef ik op. Wij willen ooit naar Spanje emigreren.

Waargebeurd of Fictie? Fictie. Dit schrijf en lees ik zelf het allerliefste.

Schrijven of Lezen? Oei, die is enorm lastig. Mag ik hier een joker inzetten? 😉 Zo nee, dan laat ik met pijn in mijn hart het lezen gaan.

Een theaterstuk van Skoftig of een boekverfilming van Skoftig? O, allebei geweldig! Ik kies dan voor de verfilming, die is blijvend.

Zoet of Hartig? Hartig. Op chocolade na ben ik niet zo’n zoetekauw. Maar kom aan met hartig voedsel en je hebt me.

Donker of Licht? Licht. Er komen meteen allerlei associaties in me op waarbij mijn voorkeur steeds uitgaat naar licht. Lichter leven; lekker in je vel zitten. Lichter leven; minimalisme, minder bagage. Daglicht; ik heb ’s winters last van een winterdip en mis het licht. Letterlijk; het donker is veel te spannend voor me in het dagelijks leven. Voor het contrast zoek ik het donkere wel op in thrillers.

Papieren of e-boek?
Papier. Ik heb een e-reader maar gebruik deze alleen wanneer ik op reis ben. Puur om het feit dat een backpack gevuld met zes boeken zo zwaar is. Skoftig heb ik ook als e-book uitgegeven en ik begin wel steeds meer de voordelen ervan in te zien. Toch denk ik dat het nooit boven een papieren boek gaat.

Goede reviews van je lezers of een grote prijs door kenners? Goede reviews van lezers, absoluut! De lezers zijn voor wie ik schrijf. Een prijs is geweldig, maar een prijs van kenners zonder dat het boek goede lezersreacties krijgt stelt niet zoveel voor in vergelijking met het tegenovergestelde. Een boek dat goede reviews krijgt van lezers maar dat toevallig geen prijs heeft gewonnen, vind ik een stuk waardevoller.

Bedankt voor dit leuke interview Marleen! 

Heel veel liefs, Melanie