Interview met: Sophia Drenth

Hallo lieve lezers van Bookstamel,

Wauw eigenlijk gaat dit jaar in een waas aan me voorbij ik knipper even met mijn ogen en het is alweer Juli! Dat betekend dat we al weer halverwege 2019 zijn. Dat ik nog maar 6 maanden de tijd heb om mijn leesdoel van 100 boeken dit jaar te gaan halen. Het zou voor het eerst zijn dat ik me leesdoel ga halen (Dit komt deels omdat ik het andere jaren elke keer vergat bij te houden) Maar goed momenteel loop ik nog zo’n 5 boeken achter op schema maar dat haal ik wel weer in.

Maar nu is het weer tijd voor een interview en dit keer is dat met Sophia Drenth denk je nu bij het horen van de naam Sophia Drenth wie is dat nou weer dan raad ik je aan om het blog waarin ze haar eigen voorstelt hier te lezen. Of het blog waarin ik wat meer over haar boeken vertel hier. En ik heb natuurlijk een recensie geschreven en die vind je hier.  Ik wil Sophia Drenth natuurlijk enorm bedanken voor haar medewerking aan de blogs van eigen bodem.

Sophia-Drenth-smaller (1).jpg

Je bent auteur van de bloedwetten serie maar hoe ben je eigenlijk ooit begonnen
met schrijven? Op mijn zestiende raakte ik dankzij de boeken van Michael Moorcock
verslingerd aan fantasy lezen en ik dacht al vrij snel (en vrij onnozel) dat wil ik ook doen.En zo geschiedde. In het begin deed ik vooral na wat ik las, episch spul, swords and sorcery. Gaandeweg vond ik mijn eigen stem: historisch getinte fantasy met een bijzonder duister randje.

Je hebt er bewust voor gekozen je boeken in eigen beheer uit te geven waarom heb
je deze keuze gemaakt? Het is en blijft enorm moeilijk om door een reguliere uitgeverij te worden opgepikt. Dat was jaren geleden de reden dat ik stopte met schrijven. Toen de
schrijfkoorts na jarenlange afwezigheid mij in 2014 weer te pakken kreeg, was er een
verandering gaande in de uitgeefwereld: het werd steeds normaler om je eigen boeken uit te geven. Ik heb gebruikelijke uitgevers benaderd (voor Fantasy zijn dat er niet zo veel in Nederland). In sommige gevallen was anderhalf jaar op antwoord wachten geen
uitzondering. De enige uitgevers die positief reageerden waren zogenaamde
‘betaaluitgevers’ waar de schrijver zelf een smak geld op tafel moet leggen. Dat heb ik
altijd geweigerd. Ik besloot dat ik me niet nogmaals uit het veld zou laten slaan en besloot mijn boeken zelf uit te geven. Dat is zeer zeker niet de makkelijkste weg, maar het heeft zijn voordelen, zoals helemaal zelf kunnen bepalen hoe je boek eruit komt te zien. Het is een proces van geregeld je neus stoten of soms zelfs plat op je bek gaan en tig keer het wiel opnieuw uitvinden, maar toch ben ik immens dankbaar dat deze mogelijkheid ondertussen bestaat.

Je eerste boek is zelfs tot stand gekomen met crowdfunding was dat niet een
ongelooflijk spannende tijd? Ja, zo spannend zelfs dat ik bijna in een burn out ben
beland. Het was kantje boord of ik het streefbedrag ging halen. Ik ben er heel eerlijk over
dat ik het alleen maar heb gered dankzij het netwerk dat ik met mijn sieraden had
opgebouwd. Niet vreemd, want ik had me als schrijver nog helemaal niet bewezen.
Daarnaast had ik er niet op gerekend dat het crowdfunding zó’n aanslag zou zijn, vooral
op mijn geest. Wildvreemden om geld vragen bleek een stuk moeilijker dan ik had
gedacht, vooral omdat het verschrikkelijk on-Nederlands is om dat te doen. En dat terwijl
je niet letterlijk om geld vraagt, je levert met crowdfunding immers een tegenprestatie.
Desondanks waren lang niet alle reacties positief. Ik zal dus ook niet zo snel weer een
crowdfunding op poten zetten.

Toen je deel 1 van de Bloedwetten serie schreef wist je toen al gelijk dat het een
serie zou worden of is dit pas later bij je opgekomen? Bloedwetten begon met een
nachtmerrie, het werd een verhaal, het verhaal werd een boek, het boek werd een reeks
en toen kwamen ook nog de bronvertellingen om de hoek kijken (die aanvankelijk als
novelles begonnen, maar ja, toen kwam 1000 nachten en dat werd een roman). Kreeg ik
laatst zomaar het idee voor een bronvertelling over een bijpersonage uit de
bronvertellingen, maar laat ik me daar niet aan wagen. Mijn schrijfplanning zit al tot en met 2023 vol.

Wat is je favoriete schrijfplek? Heel saai, een hoekje op de bank.

Wat heb je geleerd tijdens het schrijven van je eerste boek en het 5 de boek nu? Ik
sta bekend als een behoorlijk barokke schrijver, maar mijn schrijfstijl is per boek soberder geworden, meer to the point, minder toeters en bellen en frutsels.

En wat zou je graag nog willen leren of aanpassen? Aanpassen meer dan zat, maar
als ik daar aan begin dan krijg ik klappen van mijn redacteurs. Ik zit nu als voorbereiding op het schrijven van deel drie van de reeks Vonnis opnieuw te lezen en ik kan me amper beheersen om met een rode pen flink tekeer te gaan.
Ik hou me maar voor dat het voor lezers boeiend is om getuige te zijn van de groei van
een schrijver. Leren? Vooral om nog dichter onder de huid van mijn personages en mijn lezers te kruipen.

Wat kunnen de lezers van Bookstamel verwachten van Bloedwetten? Zoals het er nu
uitziet zullen er in ieder geval nog twee delen in de serie verschijnen en drie
bronvertellingen (Kushir, Borga en Sergis.) En tja, de geheime dagboeken van madame
LaSoeur die knagen ondertussen ook aan me.

1000 nachten is de derde bronvertelling bij de Bloedwetten serie. In dit boek is er
een grote rol weg gelegd voor Madame La Soeur vertel wie is Madame La soeur?
1000 nachten ís madame LaSoeur. Zij is dé femme fatale onder de Ath’vacii. Tussen ons gezegd en gezwegen een beetje een losbol en een slet. Dat is hoe we haar in Vonnis leren kennen, maar de vrouw die zij eens was, is uit ander hout gesneden. De mooiste vrouw op aarde, dat is waar, maar ook een vrouw die geen onrechtvaardigheid verdraagt en overstroomt van liefde voor hen die haar dierbaar zijn. Voor die paar mensen is geen offer haar te groot.

Bloedwetten bestaat inmiddels uit 2 delen en 3 bronvertellingen wat is het verschil
tussen de bronvertellingen en de serie? De bronvertellingen zijn de wordingsverhalen
van bijpersonages uit de romanreeks, terwijl de romans meerdere personen, verhaallijnen en intriges volgen. De bronvertellingen zetten één persoon in de schijnwerpers en volgen hem of haar tijdens het proces van het opgeven van zijn/haar menselijkheid. Wie zijn zij? Wat beweegt hen en waarom gaan zij tot zo’n drastische beslissing over? Tot nu toe heeft elk van hen er in zekere zin uit vrije wil voor gekozen om van het bloed te worden. Uitvogelen waarom iemand ervoor kiest om een monster te worden is een gegeven dat mij enorm fascineert.
Eigenlijk kan Vonnis (het eerste deel uit de reeks) min of meer worden gezien als de
bronvertelling van Roan Storm, want dat boek vertelt het hoe en waarom over hoe hij
Ath’vacii werd. (Zo heten mijn ‘vampieren’, Ath’vacii. Dat betekent ‘van het bloed’.) Storm is tot nu toe de enige die tegen zijn wil Ath’vacii wordt, een vonnis omdat hij bezig is de Ath’vacii uit te roeien. In het tweede deel van de reeks, Verlossing, gaat het van alle kanten pas echt goed loos. Mensen en Ath’vacii zijn nu eenmaal niet geschikt om samen te leven, vooral niet wanneer het bloed van de Ath’vacii als drug aan mensen wordt verstrekt. Het is het enige boek uit de reeks (tot nu toe) dat niet zonder voorkennis kan worden gelezen.

Zijn de bronvertellingen ook als stand alone te lezen of moet je echt eerst de andere
boeken gelezen hebben. Alle bronvertellingen vinden voor de serie plaats (de ene twintig jaar, de andere honderden jaren) en kunnen los worden gelezen.

Wat is je favoriete personage uit de boeken die je hebt geschreven en waarom?
Storm staat het dichtst bij mij, maar ik moet toegeven dat madame LaSoeur mij behoorlijk heeft ingepakt. Niet verwonderlijk, want dat is nu eenmaal wat zij doet. En dat terwijl ik doorgaans de voorkeur geef om over mannelijke hoofdpersonen te schrijven …

Je bent ook regelmatig te vinden op fantasy fairs met je eigen sieraden en boeken
wat vind je zo leuk aan fantasy fairs? Ik heb mijn sieraden eind vorig jaar officieel aan
de wilgen gehangen om me volledig op mijn boeken te kunnen richten. Dat betekent dat ik dit jaar bijvoorbeeld voor het eerst in de schrijverstent op Castlefest sta. Reuze spannend. Voordat ik standhouder werd ging ik al een paar jaar naar fantasy fairs als bezoeker. Heerlijk vond ik dat, me druk maken om een kostuum en dan een weekend rondbanjeren tussen gelijkgestemden. Op die fairs heerst het gevoel van vrijheid, dat je kan zijn wie je maar wilt (of je nu verkleed bent of niet). Ik geniet daarvan.
Ik verkeer nu wel een beetje in crisis over wat ik aan moet. Daarom ga ik meestal maar
gewoon verkleed als schrijver. Haha.

En als je dan zou moeten kiezen met daar staan als auteur of met je eigen sieraden
waar zou je dan voor kiezen en waarom? Die keuze heb ik dus al gemaakt en wel hier
om: schrijven blijft voor mij pure magie. Waar komen die woorden en personages
vandaan? Het is wat mij betreft de zuiverste vorm van kunst scheppen, want het gebeurt
zonder hulpmiddelen. Natuurlijk gebruikt een schrijver een pen of een keyboard om de
letters op te schrijven, maar verder komt er niets – geen materiaal – aan te pas.
Hoewel de kans enorm klein is om het als schrijver te redden, heb ik toch besloten om
daar onvoorwaardelijk voor te gaan. Twee disciplines in één kraam dat werkte niet. Ik zet nu een stuk minder om, maar ik kan me wel volledig op één taak richten: mensen ervan overtuigen dat ze niet zonder mijn boeken kunnen leven. Haha.

En welk personage is het meeste te vergelijken met wie je zelf bent? Veel van het
doen en laten van Storm is op mij gebaseerd. Ik ben bijvoorbeeld net zo’n sloddervos als
hij. Omdat zijn personage (en de hele reeks Bloedwetten) is ontstaan door een intense
nachtmerrie waarin ik Storm was die tegen zijn wil tot Ath’vacii werd gemaakt, heb ik een hechte band met hem. Ik wás hem letterlijk en dat is niet meer weggegaan.

Is er nog een mythe of onderwerp waar je graag eens over zou willen schrijven? Een
van de volgende bronvertellingen zal losjes gebaseerd zijn op Beauty and the beast. Ik
vind het leuk om vooral de sfeer van zulke verhalen te gebruiken en er iets eigens van te
maken.

Wat is je aller grootste droom? Naast dat ik dolgraag een toekomst als schrijver zou
willen hebben in de zin dat ik ervan kan leven, droom ik van een lichter leven met minder ballast en hoop ik ooit een camper te hebben waarmee ik kan gaan rondreizen.

Waarom moeten de lezers van bookstamel jouw boeken gaan lezen? Nou ja mogen
hihi. Nee joh, móéten natuurlijk. 😉 Eén van de deelnemers aan de leesclub bij
Samenlezenisleuker kwam met de perfecte slogen: Houd je van vampieren? Dan moet je
dit boek lezen. Houd je niet van vampieren? Dan moet je dit boek lezen.
Ik zou het zelf niet beter kunnen verwoorden. Maar even serieus: wat ik met Bloedwetten probeer is een nieuw soort vampieren neer te zetten. De meeste clichés heb ik overboord gegooid. Het zijn boven alles boeken die over menselijkheid gaan, vreemd als dat misschien klinkt. Over emoties zoals trouw, liefde en vechten tegen de bierkaai, jezelf overstijgen. Het zijn vooral boeken die niet over zwart of wit gaan, maar over alle kleurschakeringen daartussen.

Wat is je grootste nachtmerrie als auteur? Tijdens het proces van selfpubben heb ik al
aardig wat nachtmerries doorstaan en overleefd. Haha. Mijn grootste nachtmerrie zou zijn dat ik op een dag wakker wordt en het echt niet meer zie zitten en opnieuw opgeef. Soms kom ik dichtbij, maar dan herinner ik me eraan dat ik mezelf heb beloofd om het in ieder geval de tijd te geven zo lang als ik met Bloedwetten bezig ben. Dus misschien toch maar ook die bronvertellingen over bijpersonen uit de bronvertellingen gaan schrijven? 😉

En wat kunnen we in de toekomst van Sophia Drenth nog allemaal gaan
verwachten? Naast al die delen Bloedwetten zit er al een paar jaar een SF-boek in mijn
pen en ik zou dolgraag een oude favoriet oppakken om daarover te schrijven: de schepper van onmogelijke parfums, Don Laco. Maar ja, ik schrijf zo verduiveld langzaam, hè?

Oke en dan nog een aantal keuze vragen

Dag of nacht?  Van jongs af aan ben ik een nachtmens geweest.

Fantasie of realiteit? Realiteit met een klein randje fantasy.

Slapen of eten? Ik kan niet zonder mijn dromen, dus ik kies voor slapen.

E-book of papierenboek? Papier, maar ik ben wel enorm aan het ontspullen en ook mijn boeken moeten eraan geloven, dus ik sluit niet uit dat er een moment komt dat ik een e-reader aanschaf.

Vakantie of schrijven? ‘Schrijven is vakantie’ is een veel te klef antwoord. Het is ook een
leugen, want schrijven is keihard werken. Maar soms, wanneer ik helemaal wordt
opgezogen door het verhaal, dan is schrijven beter dan welke vakantie ook.

Vampier of Weerwolf? Op deze vraag antwoorden lijkt me overbodig. 😉

Spanning of Roman? Ik moet er nog steeds aan wennen dat ‘roman’ heden ten dage een
genre is. Vroeger duidde het alleen de lengte van een boek aan: verhaal, novelle, roman.
Maar dat terzijde. Dan toch liever spanning want van klef geneuzel krijg ik kippenvel.

Koud of warm? Koud. Als een rechtgeaarde vampier smelt ik in de zon.

Donker of Licht? Wat zich door het donker beweegt is zoveel interessanter dan wat in het licht gezien kan worden.

Super bedankt voor het beantwoorden van mijn vragen Sophia!

Heel veel liefs, Melanie

Bookstamel

Lezen en koken is een passie van mij. Deze passies deel ik op mijn blog

Dit vind je misschien ook leuk...

0 0 stemmen
Artikelbeoordeling
Abonneer
Laat het weten als er
guest

CommentLuv badge

11 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Dennis van Elten
5 jaren geleden

Valt mij wel op dat er heel veel vrouwelijke auteurs zijn.

lodi
5 jaren geleden

Wauw, ik lees veel, maar jij helemaal zeg, ik haal geen 100 boeken per jaar. Ik ken Sophia Drenth nog niet, mooi om te lezen hoe ze haar boek bloedwetten is begonnen, zo zie je toch hoe een nachtmerrie kan lopen en een hele boeken reeks kan worden.

Gabriëlle
5 jaren geleden

Wat een leuk en spontaan interview, het is inderdaad soms heerlijk als je wordt opgezogen in een verhaal om dat als vakantie te zien.

feliceveenman
feliceveenman
5 jaren geleden

dapper hoor, alles in eigen beheer! kan me voorstellen dat je daar wel even wakker van hebt gelegen

Nicole Orriëns
5 jaren geleden

5 boeken achter op schema lijkt mij ook overkomelijk! Maar toch een hele uitdaging om nog 100 boeken te moeten lezen in 6 maanden.

pamvkeulen
5 jaren geleden

Leuk bezig zo! Blijft het leuk voor je? Lezen?

Henk Hofman
5 jaren geleden

Leuk interview weer, goed gedaan! Je kunt voor wat betreft je leesdoel natuurlijk ook wat dunnere boeken uitzoeken, dan kom je weer wat op schema. Belangrijkste is dat je blijft lezen omdat je het leuk vindt, niet omdat je nog zoveel boeken ‘moet’ lezen.

Bookstamel
5 jaren geleden
Antwoord aan  Henk Hofman

Lezen is voor mij nooit een moetje ik geniet er elke dag van. Ik vind het leuk om naar een doel toe te werken. Maar haal ik het niet is het niet erg

Melissa
5 jaren geleden

Jaaa de jaar, vliegt voorbij! Wat een leuke vragen om te stellen en meer te weten

Liz
Liz
5 jaren geleden

Het boek 1000 nachten ligt in mn last te lachen naar me nu 😂 Sophia is echt een leuk mense, heb haar 1x ontmoet op dcc

trackback

[…] jullie ondertussen net zo nieuwsgierig geworden naar de boeken van Sophia Drenth als […]

11
0
Zou graag je gedachten willen weten, laat een reactie achter.x