Interview met: Judith Vissers

Lieve lezers van Bookstamel,

Alweer 4 maanden geleden begon ik met de rubriek van eigen bodem op mijn blog ! En nooit had ik durven dromen dat ik zo ontzettend veel goede en leuke respons hierop zou ontvangen ! Maar zowel de auteurs als de lezers blijken het ontzettend leuk te vinden en dat doet me zo goed . Als ik zie hoe hard mijn bezoekers groeien op de blog dan sta ik soms nog met me mond vol tanden want dat betekend dat ik toch iets goed doe om het Nederlandstalige boek weer wat meer bekend te maken !

Ik was dan ook super vereerd dat ik het boek zondagskind van Judith Visser mocht lezen voor mijn blog . De volledige recensie kun je hier lezen . En wat het nog bijzonderder maakte voor mij was het feit dat ik daarnaast ook nog eens Judith Visser mocht interviewen voor me blog . Ik vind het zo bijzonderder dat schrijvers de tijd vrij willen maken om interviews te geven . En daarmee zicht willen open stellen voor hun lezers . Dus ik wens jullie heel veel lees plezier met dit interview waarin Judith met mij praat over haar schrijvers loopbaan , Haar huisdieren , en haar toekomst plannen .

1 Je maakte twee jaar geleden de overstap van thrillerschrijver naar romanschrijver. Was dit een bewuste keuze? En sluit je het schrijven van thrillers in de toekomst uit? Ik heb tien jaar lang met veel plezier thrillers geschreven, vooral omdat ik liefhebber ben van een verrassend plot. Maar de onderwerpen waar ik nu over wil vertellen zijn niet op hun plek in een thriller. In seizoenen beschrijft bijvoorbeeld een groot persoonlijk verlies, het zou niet goed gevoeld hebben daar een misdaadsausje overheen te gieten. En bij Zondagskind vond ik het belangrijk trouw te blijven aan het verhaal, aangezien het grotendeels autobiografisch is. Maar een goed boek is een goed boek, het maakt voor mij dan verder niet uit welk etiket erop geplakt zit. Al zie ik wel dat de verhalen die mij nu als schrijver aantrekken niet echt thriller-materiaal zijn.

2 Zondagskind gaat over een jong meisje dat opgroeit met asperger. Je hebt zelf ook het syndroom van asperger. Was het niet heel moeilijk om een boek te schrijven wat zo ontzettend dicht bij je staat ? Wat heb jij als de grootste obstakels ervaren in het opgroeien met asperger en was je opgelucht toen je eindelijk de diagnose kreeg? Dat zijn drie vragen. Ik zal ze een voor een beantwoorden. Het schrijven van Zondagskind was soms moeilijk, maar niet omdat het zo dicht bij mezelf staat. Wat het lastig maakte was dat ik zo ontzettend veel materiaal had om uit te putten, zoveel herinneringen, zoveel scenes. Ik moest een selectie maken, en zelfs toen nog heel veel schrappen, en dat was pittig. Die keuzes (wie gaat eruit, welke gebeurtenissen schrap ik) vond ik soms bijna onmogelijk. En wat ook moeilijk was: als je op dingen terugkijkt dan zie je al vaak situaties die je beter anders had kunnen aanpakken. Gesprekken waarin je beter dit of dat had kunnen zeggen, dat soort dingen. Soms was het verleidelijk om Jasmijn te laten handelen zoals ik wénste dat ik destijds gehandeld had, maar toch heb ik dat niet gedaan. Ik wilde trouw blijven aan hoe het destijds écht is gegaan, hoe frustrerend sommige dingen achteraf ook zijn. Want ik voel me nu natuurlijk veel wijzer en ontwikkelder dan dat ik toen was, haha. Maar toch heb ik het laten staan zoals ik de dingen toen beleefde.

De grootste obstakels in het opgroeien met asperger waren vooral dat ik vaak niet wist hoe ik me moest gedragen, en dat ik ziek werd als iets te druk voor me was geweest.

Of ik opgelucht was toen ik de diagnose kreeg… Nee, het was meer een soort verklaring. Het heeft verder weinig veranderd, want ik kreeg mijn diagnose vier jaar geleden en tegen die tijd had ik er zelf al voor gezorgd dat mijn leven zo autisme-proof mogelijk was: ik ben vanuit een drukke stad verhuisd naar een rustige badplaats aan zee waar ik hele dagen met mijn honden door de bossen kan zwerven zonder iemand tegen te komen. En ik ben schrijver, waardoor ik het grootste gedeelte van de tijd alleen werk. De enige reden dat ik me destijds heb laten onderzoeken was dat ik graag mijn rijbewijs wilde halen en ik hoopte dat er misschien een pilletje bestond voor mijn ‘handicap’. Ik viel namelijk telkens achter het stuur in slaap omdat ik zo overprikkeld raakte van het verkeer. Maar toen bleek dus dat ik Asperger had.

3 Zelf heb ik PTSS gehad waarbij ik erg veel aan mijn katten had. Zij voelden haarfijn aan als ik angstig was en kwamen dan bij me liggen om me te troosten. Jij hebt een prachtige hond, Yuriko, die je overal mee naar toe neemt. Welk effect heeft zij op jou? En hoe belangrijk is ze in jou leven?Yuriko is mijn hulphond. We leven in een roedel met drie honden, maar zij is degene die altijd met mij meegaat. Zij zorgt ervoor dat ik rustig blijf in drukke situaties, want dankzij haar let ik minder op alle herrie en prikkels om me heen en focus ik me op haar. Dat werkt heel kalmerend. Ik voel me dankzij haar ook nooit meer alleen in een groep mensen, wij zijn samen een heel sterk team en dat geeft mij veel zelfvertrouwen. Ook is ze altijd vrolijk. En ik vind het mooi om te zien hoe dicht ze bij de natuur staat. Yuriko is een wolfhond, zij stamt uit Karpatenwolf en Duitse herder. Ze reageert zeer instinctief op situaties. Dat is prachtig. Ook zijn we samen ambassadeur van Hulphonden voor Autisme.

4 Ik las ergens dat de muziek van Elvis je rustig maakt. Welke muziek vind je nog meer erg goed om naar te luisteren? Ik luister bijna alleen maar naar Elvis. Maar als ik toch iets moet noemen dan vind ik Johnny Cash ook goed. En Otis Redding. En ik kan sommige rap-artiesten wel waarderen, hun snelle en gevatte tekst.

5 Wat hoop je met Zondagskind over te brengen op de lezers?
Ik hoop dat ik mensen de wereld even door andere ogen kan laten zien. Door de ogen van iemand met autisme. Dat is wat ik zelf als lezer altijd fijn vind: als je dankzij een boek met een andere blik naar dingen kijkt. 

6 Je hebt inmiddels al aardig wat titels op je naam staan! Hoe kijk je terug op je schrijverscarrière tot nu toe?  Ik probeer niet terug te kijken maar me vooral op de toekomst te richten. Als ik terugdenk aan de boeken die ik heb geschreven dan zie ik veel te veel dingen die ik nu anders (beter) zou doen.I

7 Wat brengt de toekomst voor Judith Visser, staat er alweer een nieuw boek op de planning? Mijn volgende boek wordt een vervolg op Zondagskind, over de volwassen jaren van Jasmijn. In die roman kan de lezer volgen hoe Jasmijn haar dromen najaagt en wat zij tijdens dat proces over zichzelf, en de wereld, leert. Ook verschijnt dit voorjaar de Duitse vertaling van Zondagskind (‘Mein Leben als Sonntagskind’) en dat vind ik heel spannend!

Super bedankt Judith voor het beantwoorden van mijn vragen .

Liefs , Melanie