Even voorstellen Mascha Gesthuizen

Hallo lieve lezers van bookstamel, Nederlandstalige boeken zijn er genoeg. Echter zijn deze boeken vaak vertaald vanuit het buitenland en zit je net lekker in een serie en word deze opeens niet meer verder vertaald reuze zonde! Om die reden ben ik me gaan verdiepen in boeken van Nederlandstalige auteurs. Tijdens deze reis op zoek naar leuke Nederlandstalige boeken ontdekte ik echt super veel leuke auteurs die gewoon in ons koude kikkerlandje wonen. Maar waarom word er dan vaak weinig geschreven in blogs en op instagram over deze Nederlandse auteurs dat was mijn grote vraag, en hoewel ik waarschijnlijk daar nooit een antwoord op zal krijgen besloot ik wel het Nederlandstalige boek weer meer onder de aandacht te gaan brengen. Dus vanaf nu heeft mijn blog 2 doelen laten zien dat je met dyslectie ook echt hele leuke blogs kan schrijven en boeken kan lezen . En dat Nederlandstalige boeken gewoon de bom zijn.

Dus de komende maanden ga je op mijn blog de leukste Nederlandstalige auteurs leren kennen en we trappen deze week af met Mascha Gesthuizen.

Mascha Gesthuizen debuteerde pas met haar roman halverwege het einde . over dit boek ga ik later deze maand nog veel meer schrijven . Momenteel is ze bezig aan haar tweede roman en ook daar ben ik reuze benieuwd naar! de Ingrediënten voor haar nieuwe roman zijn : Tweeling | Het harde leven | Koeien | Stieren | Alcohol | Relaties .

Maar wie is Mascha Gesthuizen?

Mascha werd geboren in een klein dorp aan de waal . Ze groeide daar op tot ze voor haar studie geneeskunde in 1989 naar Groningen vertrok . In 2003 werd ze  beëdigd tot huisarts en van 2004 tot  2014 had ze haar eigen praktijk samen met haar partner . Vanaf het moment dat ze kon lezen las ze van alles wat los en vast zat en schrijven was daar mee verbonden . Alles wat te maken had met schrijven vond ze leuk.  Verhalen, dagboeken, gedichten, maar ook verslagen voor school en studie en ga zo maar door . Het idee een boek te schrijven werd pas later serieus. Gebrek aan tijd en vertrouwen stonden het in de weg. In de therapie voor haar recidiverende depressies was schrijven een vast onderdeel. Daarmee groeide ze toe naar het moment om toch ‘de pen’ te pakken. Vanaf het begin vlogen de woorden voor “Halverwege het einde” eruit.  Zoals ze het zelf beschrijft stond het als het ware al klaar in haar hoofd .

Met het boek wil Mascha pleiten voor meer openheid over het hebben van een depressie. Vooral bij artsen onderling rust er nog een taboe op, wat leidt tot een te late hulpvraag. Daarom is ze zelf begonnen met er heel open over te zijn. Haar boek is niet autobiografisch, maar berust wel op ware gebeurtenissen. Zelf spreekt haar openheid over depressie mij heel erg aan . Helaas heb ik zelf aan de lijve kunnen ondervinden wat een depressie met je doet en ook ik liep er vaak tegen aan dat het een taboe was om er over te praten . Echter toen ik er over ging praten ging het langzaam aan een stuk beter met mij . Maar goed ik dwaal af want ik was natuurlijk Mascha aan jullie aan het voorstellen.

Ik ben altijd erg benieuwd naar waar de auteurs schrijven . Mascha doet dit vooral gewoon lekker thuis . Het liefst als ze  alleen is in de morgen en op vaste dagen . Door de regelmaat verdwijnt de druk van moeten schrijven er is immers elke week voldoende tijd daardoor wordt het luchtig en kan ze zich openstellen voor de woorden die rondzingen in haar hoofd. Het liefst schrijf ze twee dagen per week ten eerste om meters te maken en om te herlezen of  corrigeren en om een opzetje te maken voor het vervolg . Zodat ze een week later weer aan kan haken. Gelukkig heeft Mascha volgens eigen zeggen nog nooit een schrijversblok gehad ( volgens mij is dat voor elke schrijver de grootste nachtmerrie ) Als het even niet meer lekker loopt houdt ze zich bezig met dingen als het  Corrigeren, scenes herschikken, hoofdstukken op post-its schrijven en ophangen . Zodat ze weer overzicht heeft over het grote geheel . Het verhaal word dan weer helder zodat ze weer verder kan schrijven.

De Enige pauze die ze zichzelf toestaat is een lekkere wandeling met de hond . Want natuurlijk moet de hond ook uitgelaten worden en Mascha vind het ook fijn dat ze dan even letterlijk afstand kan nemen en het volgende hoofdstuk globaal kan gaan uit denken . De hond is sowieso belangrijk voor het schrijven . Ook op niet schrijf dagen haalt ze inspiratie uit het wandelen met de hond.

Volgens mij hebben jullie ondertussen een aardig idee van wie Mascha is . Ben je nu super nieuwsgierig geworden naar haar neem dan eens een kijkje op de website https://maschagesthuizen.nl/ hierop heeft Mascha trouwens ook een erg leuk blog om te lezen.

Volgende week kom ik terug om jullie wat meer te vertellen over de roman halverwege het einde  en rond eind september kunnen jullie vragen die jullie hebben voor Mascha stellen op mijn instagram ( zo ben ikzelf nu bijvoorbeeld al reuze benieuwd naar wat voor hond ze heeft ! ) Ik zou zeggen denk vast na over wat je wilt vragen en veras ons met jullie creativiteit want de leukste vragen gaat Mascha voor jullie beantwoorden.

Tot slot wil ik jullie nog even wijzen op de Facebook – Instagram en Twitter van Mascha en natuurlijk kun je haar prachtige roman hier kopen.

Liefs,Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***

Wil je Mascha Gesthuizen nog beter leren kennen? Lees dan Interview met Mascha Gesthuizen. Ik schreef een recensie van het boek Halve wege het einde geschreven door Mascha Gesthuizen.