Hallo lieve lezers van Bookstamel, 7 April zou ik na de boekpresentatie van Esther Boek gaan. Helaas liep het dat weekend allemaal anders dan gepland en ben ik uiteindelijk niet kunnen gaan. Maar ik mocht Esther Boek wel interviewen voor mijn blog naar aanleiding van haar boek de perfecte moeder. Eerder schreef ik al een recensie van De perfecte moeder.  Tijdens het interview heb ik Esther Boek het hemd van het lijf kunnen vragen. Nu is het dus tijd dat jullie dit interview met Esther Boek kunnen gaan lezen.

Interview met Esther Boek

Hoi Esther Je maakte je debuut in 2017 met het boek geen kind meer. Dit boek is deels gebaseerd op een gebeurtenis uit het leven van jou gezin was het niet ontzettend pittig om daar een boek over te gaan schrijven?

Het was pittig maar ook een goede verwerking. Het was wel kwetsbaar om zoveel van je eigen gezin bloot te geven. Toch heb ik er nooit spijt van gehad omdat mijn boek er, voor een klein deel, aan heeft bijgedragen dat het onderwerp, onterecht beschuldigd worden van een zedenmisdrijf, bespreekbaar werd.

De perfecte moeder is ook weer een boek met een pittig onderwerp , waar haalde je de inspiratie voor de perfecte moeder vandaan?

Pittige onderwerpen passen bij mij. Ik vind het belangrijk dat je alles bespreekbaar maakt. Taboes maken mensen eenzaam. Van kinds af aan heb ik een groot rechtvaardigheidsgevoel. Het is me met de paplepel ingegeven, net als dat mijn ouders ons maatschappelijke betrokkenheid hebben bijgebracht. Er werd regelmatig over gesproken, waardoor mijn oog ook nu nog snel op maatschappelijke dilemma’s valt, denk ik. Daarbij komt dat kinderen me heel erg liggen. Ik werk niet voor niets in de zorg rondom kinderen. Nu is het niet zo dat ik een specifieke casus uit mijn werk heb gebruikt voor De Perfecte Moeder, dat zeker niet. Maar de kwetsbaarheid van een ouder zijn, de loyaliteit van kinderen naar hun vader en moeder, is denk ik voor iedereen herkenbaar.

In De Perfecte Moeder komen de kernwaarden die ik als kind heb meegekregen, de kwetsbaarheid van ouders en de loyaliteit van kinderen, heel erg samen. Ondanks dat Geen Kind Meer over mijn eigen leven gaat, ligt De Perfecte Moeder, heel dicht bij mijzelf. Dan plaats ik wel even de kanttekening dat ik de fouten van Nelleke nooit heb begaan, voor er misverstanden ontstaan straks. In elk geval is het verhaal, samen met Nelleke en Helena, me heel dierbaar geworden.

Heb je altijd al auteur willen worden of had je vroeger andere dromen?

Nee, ik wilde nooit auteur worden. Wel werd het me vaak gezegd, dat ik wat met schrijven moest doen. Maar het verhaal was er nooit. Totdat de dramatische gebeurtenissen in mijn gezin kennelijk een luikje opende. Als kind had ik geen standaard kinderdromen. Ik droomde vooral van een geweldloze wereld. De poster met de soldaat die in zijn rug geschoten wordt, met het woord ‘Why’ erboven, hing naast de poster van Amnesty International; de roos die een steel van prikkeldraad heeft. En jarenlang droeg ik een speldje in de vorm van een kapot gebroken geweer op mijn kleding. Ik was geen ongelukkig kind, absoluut niet. Maar ik worstelde wel heel erg met alle, daar komt het weer, onrechtvaardigheid in de wereld.

7 April was de boekpresentatie van de perfecte moeder ik was er bij en vond het een leuke middag! Hoe was deze boekpresentatie voor jou?

Na mijn debuut dacht ik dat het niet spannender kon dan je eerste boekpresentatie. Maar dat had ik fout. Ik ben er ook nu heel druk mee geweest. Niet alleen om alles te regelen maar ook heel erg in mijn hoofd. Voor mij was het belangrijk dat het ook voor degene die de moeite hebben genomen om te komen, een klein feestje zou zijn. Ik hoop dat dit gelukt is. Zelf kijk ik vooral met heel veel dankbaarheid terug. Dat mensen de lancering van De Perfecte Moeder, met mij hebben willen meevieren is voor mij een groot goed.

Afgelopen jaar heb je ook besloten om van uitgever te wisselen en bent overgestapt naar Hamleybooks hoe ben je bij deze uitgeverij terecht gekomen?

Omdat De Perfecte Moeder een roman was zocht ik een andere uitgeverij. Ik werd geattendeerd op Hamley Books. Hierop heb ik naar hen gemaild en gevraagd wat hun visie is. Ze zijn nieuw, dus dat kan een nadeel zijn. Maar Sandra, de uitgeefster, was zo gedreven dat ik mijn manuscript stuurde. Later hebben we nog een diepgaander gesprek over verwachtingen gehad en toen was ik om. Sandra en Cathy, samen hebben ze de uitgeverij, zijn zo gedreven en gepassioneerd, daar wilde ik heel graag bijhoren.

Ik heb ook oprecht de overtuiging dat het hen lukt Hamley Books serieus op de kaart te krijgen. Dat hun boeken, en dus ook De Perfecte Moeder, al op de vaste inkooplijst staan van Standaard Boekwinkels in Vlaanderen, zeg daar al iets over. Voor lezers misschien niet bekend, maar een boek daadwerkelijk op de plank in de boekwinkel krijgen is niet iets dat automatisch gebeurd. Dat is alleen grotere uitgeverijen gegeven. Zowel in Nederland als in Vlaanderen. Dat dit Hamley Books binnen een half jaar gelukt is, is uniek en zegt iets over het vertrouwen dat de boekwinkels hen geven.

Voor je boek de Perfecte Moeder word een blogtour gehouden de volgende blogs doen daar aan mee:

Vind je het spannend om je boek in handen van deze bloggers te leggen ? Ja. Geen Kind Meer was gebaseerd op mijn verhaal. De Perfecte Moeder heb ik helemaal zelf verzonnen. In wezen debuteer ik dus weer. Maar lezers zien dat, ook wel terecht,
anders. Ook was Geen Kind Meer een droomdebuut. En dan ligt de lat hoog. Bij een debuut is er geen verwachting. Niet van de lezer en niet van mezelf. Nu is dat helemaal anders. Toch geloof ik in De Perfecte Moeder. Zelf ben ik erg blij met het resultaat. En daar moeten we toch beginnen.

Wat ik me al tijden afvraag als schrijver lees je natuurlijk ook de meeste recensies want je wilt weten wat mensen van je boeken vinden maar hoe ga je er mee om als je het misschien niet helemaal eens bent met een recensie of de recensie minder leuk is?

Nu heb ik bij Geen Kind Meer, nauwelijks slechte recensies gehad. Als je voornamelijk 1 of 2 sterren krijgt lijkt me dat best moeilijk. Elke recensie is de mening van één persoon, maar als die mening door de grote hoop gedeeld wordt is je boek toch minder goed dan jezelf dacht en dat lijkt me lastig voor je zelfvertrouwen. Maar in het algemeen kan ik minder leuke recensies goed naast me neerleggen. Als een recensie laag is maar wel goed onderbouwd, kun je kijken of je er wat van kan leren. Is de feedback iets dat bij mij, als schrijver, past of is de schrijver van de recensie gewoon niet de lezer voor mijn boek. Slecht onderbouwde recensies leg ik meteen naast me neer. Ik heb ooit 1 ster gekregen voor Geen Kind Meer; het boek gaat over verkrachting en verkrachten is stom dus ik vind het een stom boek. Tja, het zal wel, denk ik dan.

Overigens raad ik deze persoon af om De Perfecte Moeder te lezen want ik weet zeker dat het niet het boek voor deze lezer zal zijn. Niet vanwege de eventueel volgende lage recensie maar vanwege het feit dat ikzelf het zonde vind om tijd te besteden aan boeken die niet bij je passen. Waar ik bij Geen Kind Meer moeite mee had waren de opmerkingen dat ik de rol van politie en justitie overdreven zou hebben voor het verhaal. Dat raakte me, omdat dat voelde als liegen. En ik begrijp het wel, neem ook niemand iets kwalijk. Zelf zou ik dat misschien ook gedacht hebben als ik het boek niet geschreven had. Maar het boek is een afgezwakte vorm en zeker geen uitvergrootte.

Over welk onderwerp zou je nog graag eens een boek gaan schrijven?

Lastig. Het moet gewoon op mijn pad komen. Als het maar een taboe is en over onrecht
gaat. En dat onrecht kan heel subtiel maar wel snoeihard aanwezig zijn. Ik zou bijvoorbeeld graag het verhaal op willen schrijven van de moeder van Tarik Z, de jongen die de studio in Hilversum overviel. Zij zat misschien wel tv te kijken en zag plots haar zoon in beeld. Dat moet vreselijk geweest zijn. Sowieso dat deze jongen meteen vol in beeld kwam voelt voor mij onrechtvaardig. Niemand wist nog van zijn motivatie om deze overval te doen. En daarmee keur ik de daad niet goed, maar iemand kan ook ontoerekeningsvatbaar zijn.

Dat was op dat moment nog niet bekend. Dan behoor je de persoon, ondanks de foute daad, te beschermen. Dat ben je, wat mij betreft, moreel verplicht. Wat op dat moment wel duidelijk was, was dat het om een jonge jongen ging. Iemand di na zijn eventueel veroordeling nog een heel leven voor zich heeft. Daar hoort, ondanks zijn daad, secuur mee om gegaan te worden en dat is in mijn ogen nu niet gebeurd. De andere verhaallijn zou die van de bewaker zijn. Omdat ik ook zijn beleving van dat moment graag zou willen beschrijven. Een dubbel verhaal is sowieso voor mij altijd belangrijk. Hoe twee personen, in eenzelfde situatie, totaal anders iets beleven, omdat zij een andere rol hebben in dezelfde setting.

Wat vind je het moeilijkste aan het schrijfproces?

Voor mij is de fase tussen een boek dat uit gaat komen en alweer bezig zijn met een nieuw boek het lastigst. Op dat moment zitten twee boeken in je hoofd. Personages die groot genoeg zijn geworden om losgelaten te worden en nieuwe personages in ontwikkeling. Dat botst met elkaar en ik ben dan ook vaak erg moe in die periode. Het is gewoon overbevolkt in mijn hoofd dan.

Wat zou je jonge beginnende schrijvers voor Tips of advies geven?

Volg goede schrijfopleidingen. Schrijven is een vak en niet iets dat iedereen zomaar kan.
Blijf dicht bij jezelf als schrijver. Schrijf over dat wat je al weet of doe goed onderzoek naar wat je niet weet. En schrijf dat wat je zelf graag zou willen lezen.

Wat doe je om te ontspannen naast het schrijven van boeken?

Lezen vooral. Of programma’s kijken die behapbaar zijn qua tijd. Films kijk ik zelden. Daar kan ik de concentratie niet voor opbrengen. Of ik moet in een bioscoop zitten. Dan zijn er geen prikkels die me afleiden.

Op welke plek of tijdstip schrijf je graag?

In mijn schrijfkamer. Ook weer vanwege de prikkels die er elders in huis wel zijn. En het tijdstip maakt me niets uit. Overdag.’s nachts, het kan allemaal.

Hoe is de cover voor de perfecte moeder tot stand gekomen?

Ik ben begonnen met een sfeerbeeld te geven van wat ik wilde. De cover is in Melbourne
gemaakt. Vanwege het tijdsverschil werd er aan de cover gewerkt wanneer Nederland
sliep en lag het uitgewerkte idee bij de uitgever in de mail als ze wakker werd. Deze kwam dan ook door naar mij, we vonden er wat van en daar werd dan weer op verder gebouwd. Tot we tevreden waren.

Heb je nog leuke plannen voor de toekomst?

Er komt een dit jaar een verhalenbundel voor een goed doel waaraan ik mee schrijf. Er
staan nog een paar boeken in de planning en in het najaar ga ik op de Vrije Universiteit
van Wageningen, mensen op weg helpen die ook graag een boek willen schrijven.

Is er nog een bepaald doel op het gebied van schrijven dat je graag zou willen bereiken?

Leven van het schijven. Een doel dat niet onrealistisch is maar wel heel moeilijk te
behalen. Maar je mag dromen toch?

Wat zou je de lezers van bookstamel nog willen vertellen wat ik nog niet gevraagd heb?

Ik zou ze eigenlijk wat willen vragen. Een boek wordt dankzij lezers een succes. Dus ik
zou willen vragen, mocht je Geen Kind Meer of De Perfecte Moeder gelezen hebben, daar
recensies over te plaatsen. Op Hebban, Bol, Goodreads, boekwinkels, enz. Het lijkt
misschien iets waarvan je denkt, is dat belangrijk? Maar voor ons, auteurs, is het van grote waarde om gezien te worden.

En dan tot slot de keuze vragen , Het is leuk als je ook invult waarom je voor iets kiest .

Stedentrip of strandvakantie
Stedentrip. Daar is cultuur en geen zand in je bilnaad.

Dorp of stad
Dorp. De saamhorigheid in een dorp is vaak groter, ook al weet iedereen wel weer alles
van elkaar. Maar je wordt wel gekend, terwijl je in een stad vaak één van de vele bent.
Anoniem zijn kan lekker zijn maar maakt vaak ook eenzaam.

papieren boek of e-book
Tot ik een leesbril nodig had een papieren boek. Nu een e-book. Maar dat heeft dus meer
met fysiek gemak te maken. Het kan niet op tegen de geur van en het bladeren door een
echt boek.

lezen of tv kijken?
Lezen in de avond en overdag, als het huis helemaal stil is in huis, in de ochtend een half
uurtje tv kijken.

Schrijven of lezen?
Beiden. Die twee houden elkaar in balans en ik heb ze beide nodig om me goed te voelen.

Pen en papier of de computer?
Computer. Scheelt een hoop kramp in je vingers en het is leesbaar en corrigeerbaar.

Een maand geen telefoon of een maand geen boek? Een maand geen boek. Dat lees ik dan wel op mijn telefoon. Of speel ik nu vals?

Tv serie of film?
Serie. Dat duurt telkens maar een half uur tot een uur. Dat red ik wel qua concentratie.

Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben van dit interview met Esther Boek als ik . Esther super bedankt dat je de tijd hebt genomen om antwoord te geven op mijn vragen .

Heel veel liefs ,

Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***