Hallo lieve lezers van bookstamel , Heb jij wel eens nagedacht over de dood? Annerieke de Vries drukt je met Een voltooid leven op de feiten. De dood is een onderwerp waar veel mensen niet graag over praten. Dit was ook altijd bij mij het geval. Totdat mijn vader bijna 6 jaar geleden in het ziekenhuis terecht kwam met een longontsteking en 2 weken later overleden was. We hadden het nooit met mijn vader of de dood gehad en wat hij zou willen nadat hij dood was. Dat was voor mij en mijn zus best lastig want we waren niet alleen mijn vader kwijt maar wisten ook nog eens niet hoe we alles moesten gaan regelen. Sindsdien wordt er hier in huis best wel eens over de dood gepraat. Hoe dat zou zijn of we er bang voor zijn en hoe we de begrafenis voor ons zien. Zeker nu mijn moeder hartfalen heeft zijn dit soort onderwerpen hier heel gewoon.  Maar is dat eigenlijk wel voor iedereen zo gewoon?

En toen las ik een Een voltooid leven van Annerieke de vries een prachtig boek met een zwaar onderwerp zoals de dood. Wat ik van het boek vindt dat gaan jullie hieronder lezen.

Recensie Een voltooid leven.

Titel: Een voltooid leven Auteur: Annerieke de Vries Uitgever: Futuro Uitgevers Aantal sterren: 5/5

Wat er op de achterflap staat: 

Doortje, een alleenstaande 78-jarige vrouw, hoort dat zij ongeneeslijk ziek is. De schrik slaat haar om het hart, want er zijn nogal wat onverwerkte gebeurtenissen die ze onder ogen moet zien. Doortje besluit de strijd tegen haar ziekte aan te gaan om tijd te rekken.
De behandelingen zijn zwaar. Al snel blijft er niet veel van haar zelfstandigheid over. Ze wordt afhankelijk van de thuiszorg en van haar dochters die, naast hun drukke bestaan, mantelzorg verlenen. Doortje is wanhopig en voelt zich schuldig dat ze haar kinderen hiermee opzadelt. Ze meent aan alles te voelen dat haar omgeving haar leven als voltooid beschouwt, maar de drang om met zichzelf in het reine te komen is groter.
Wanneer Doortje een terminaal delier krijgt, is het onmogelijk om thuis te blijven wonen. Er volgt een spoedopname in een hospice. Haar steun en toeverlaat, de sigaret, kan ze door haar verwardheid niet meer roken, met als resultaat dat de gedachten aan nare gebeurtenissen uit haar leven met volle kracht binnenkomen. De verzorgers van de hospice en haar dochters moeten alle zeilen bijzetten om haar te begeleiden. Langzaamaan wordt het hun duidelijk waarom Doortje ervoor kiest haar eigen dood natuurlijk te sterven.
Kleindochter Sterre heeft het moeilijk met de laatste levensfase van de moeder van haar moeder. Zal zij de levenslessen van haar oma zien en gaan naleven?

Wat ik van Een voltooid leven vindt: 

Wauw dit boek heeft me kippenvel bezorgt tot op me bot. Het is een prachtig mooi geschreven verhaal. Dat klinkt natuurlijk een beetje raar om op te schrijven dat een verhaal over de weg naar de dood een prachtig verhaal is. Maar Annerieke heeft met zoveel liefde en respect dit verhaal geschreven dat ik er geen ander word voor kan vinden. Je leeft mee met de dochters van Doortje die hun moeder steeds verder achteruit zien gaan en heel veel voor hun moeder doen.

Vooral het stukje in het boek waar Doortje uitvalt tegen een van de dochters was zo goed geschreven dat ik gewoon kippenvel ervan kreeg zo erg leefde ik mee met de dochter. Daarnaast heb je het verhaal van Doortje zelf een zelfstandige vrouw die langzaam aan steeds een beetje meer van haar vrijheid en zelf waarde op moet geven door haar ziekte. Want zeg nou zelf wie zou het makkelijk vinden als je niet meer alles zelf kan en weet dat je tijd er aan komt. En tot slot heb je Sterre de kleindochter van Doortje die het erg moeilijk heeft met de ziekte van haar oma en het showen van haar emoties. Voor mij had het stukje van Sterre de minste toevoeging aan het verhaal maar klopte het toch helemaal.

Wat mij persoonlijk heel erg raakte waren de stukjes met de thuiszorg. Het dilemma van mevrouw wel iets geven wat ze misschien helemaal niet wil maar beter voor d,r is of er voor kiezen om haar te vriend te houden. En het stukje over het Hospice hoe fijn het eigenlijk is dat er zoiets als het Hospice bestaat. Zelf heb ik een aantal keren vrijwilligers werk gedaan in het hospice tot ik het lichamelijk niet meer aan kon. Het is zo fijn om mensen die in hun laatste levens fase zitten nog een beetje gezelligheid , aandacht en liefde mee te geven. Niet dat wij als vrijwilliger nou zoveel kunnen doen maar je zag de mensen gewoon opknappen van alleen al even een praatje, een mooi gedekte tafel, of een wandelingetje door de tuin.  Ik denk dat iedereen zich het verhaal van Doortje en haar dochters voor kan stellen een daarom krijgt het boek van mij dan ook 5 sterren. 

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***